ALIENATION - ตอนที่ 5 ความลับ

ดวงตะวันกำลังจะใกล้ลับขอบฟ้าไปทุกที
มดวิ่งกระหืดกระหอบอย่างเร่งรีบ เธอวิ่งออกจากตึกหอพักหญิงออกไป ตรงไปยังตึกเรียน เป้าหมายของเธอคือ ห้องพยาบาล
ก่อนหน้านี้ โอ๋ ขอร้องให้เธอมาเอายาแก้ไข้ เพราะโอ๋รู้สึกไม่ค่อยดี ตัวร้อนนิดๆ แต่มันจะไม่เป็นเรื่องเร่งด่วนเลย ถ้าโอ๋บอกเร็วกว่านี้ ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว ในหัวมดหวังว่าห้องพยาบาลจะยังไม่ปิด ห้องพยาบาลอยู่ข้างหน้าไม่ไกลมากนัก ห้องยังเปิดไฟอยู่ แสดงว่ายังไม่ปิด มดเร่งจังหวะเต็มสปีดฝีเท้าที่เร็วราวจรวดทางเรียบ มุ่งตรงไปยังห้องพยาบาลที่เป็นเป้าหมาย

มด หยุดหน้าห้องพยาบาล ตอนนี้มันอยู่เพียงแค่ภายหน้าของมดเท่านั้น มดเอื้อมมือจะไปบิดลูกบิดเพื่อ แต่! ปรากฏว่า ประตูห้องกลับเปิดเข้าไปเอง เผยให้เห็นร่างของผู้ที่อยู่ภายในห้องนั้นซึ่งเป็นผู้เปิดประตูนั้นเอง ร่างๆนั้นคือ ไก่ รุ่งพี่ ม.3สุดแสบ ที่มดไม่อยากจะเห็นหน้าด้วยซ้ำ ไก่มองมดด้วยท่าทีเฉยๆ ก่อนจะเดินสวนร่างมดออกไป..

“เชอะ” มดสบถคำพูดเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องพยาบาลไป แต่ก็ต้องชนเข้ากับร่างของชายหลายคนที่เดินตามไก่ออกมาเป็นขบวน นับได้ราวๆสักสิบกว่าคนได้

“ไอ้พวกนี้ มันจะเจ็บป่วยเจ็บไข้พร้อมๆกันเลยหรือไง” มดด่าทออยู่ภายในใจ แต่ใจจริงก็คันปากอยากจะพูดไปเหมือนกัน ไก่และพรรคพวก ยกขบวนเดินกันไปแล้ว มดจึงดันประตูห้องพยาบาลเข้าไป

มดตกตะลึงกับภาพภายหน้าตัวเองร่างของ ทิพย์ อาจารย์ประจำห้องพยาบาล นอนเปลือยร่างล่อนจ้อน ขาถ่างอ้าเผยให้เห็นรองหีที่เต็มไปด้วยน้ำเชื้อจำนวนมาก ร่างของอาจารย์ทิพย์นอนจมกองคราบอสุจิ แววตาของเธอยังปรือเหมือนคนไม่มีสติ มดทำอะไรไม่ถูก แต่ในสมองเธอ เธอรู้แล้วว่าเป็นฝีมือของพวกไก่

ภาพร่างอาจารย์ทิพย์ตรงหน้ามด สร้างความรู้สึกแปลกๆให้กับมด เธอรู้สึกว่าตัวร้อนๆ หน้าเธอแดง และตรงนั้นของเธอก็เริ่มชุ่มฉ่ำ ใช่แล้ว เธอกำลังมีอารมณ์ แต่ก่อนจะที่อารมณ์เธอจะระเบิดมากไปกว่านี้ เธอตัดสินใจตรงไปที่ร่างของอาจารย์

“อาจารย์ค่ะ อาจารย์เป็นอะไรบ้างค่ะ” มดเข้าไปพยุงร่างของ ทิพย์ และถามด้วยความเป็นห่วง

คำถามของมดช่วยเรียกสติให้เธอกลับคืนมาอีกครั้ง ร่างเธอกระตุกเล็กน้อย อาจจะเพราะรู้สึกตกใจเมื่อได้ยินเสียงของมด เธอหันมามองมดด้วยสายตาตกใจ ตอนนี้เธออายมาก เพราะมีคนอื่นมาเห็นเธอในสภาพที่ไม่น่าดูเช่นนี้ ทิพย์หลบสายตามด

“เธอ……เธอมาทำอะไรที่นี่” ทิพย์ถามมดกลับพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าที่กองกับพื้นขึ้นมาบังสภาพอันน่าอับอาย
“เอ่อ…เอ่อคือ ” มดอ้ำอึ้ง

“หนูแค่จะมาขอยา จากห้องพยาบาลเท่านั้นไม่คิดว่าจะ……” มดไม่อยากพูดต่อ

ทิพย์เอามือกุมท้องของเธอที่ตอนนี้ตั้งครรถ์มาได้จะ5เดือนแล้วสีหน้าเธอไม่ดีเอาซะเลย น่าแปลกที่คนท้องคนไส้อย่างเธอจะมามีอะไรกับนักเรียนชายนับสิบๆคน โดยไม่กลัวลูกในท้องจะแท้ง

“ชั้นไม่อยากให้เธอนำเรื่องนี้ไปบอกกับใคร” ทิพย์เอ่ยขึ้นมา มดอึ้ง
“ทะ..ทำไมล่ะค่ะ ก็การกระทำของนายไก่มัน….”
“ชั้นบอกให้เธออย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครไงล่ะ ไม่เข้าใจหรือไง ” ทิพย์ตอกกลับด้วยสีหน้ากร้าว

มดนิ่งไม่พูดอะไรกลับเพราะสีหน้าของอาจารย์ที่แสดงอาการโกรธกริ้ว ทิพย์พยายามพยุงร่างลุกขึ้นโดยที่มือนึงยังกุมท้องอยู่แต่เพราะการผ่านศึกหนักมาหยกๆ เรี่ยวแรงเธอจึงไม่ค่อยจะมีเท่าไหร่นัก มดเข้าไปประคองตัวช่วย นำร่างมาที่เตียง

“ชั้นจะเล่าอะไรให้เธอฟัง แต่เธอต้องอย่าไปพูดให้ใครฟังนะ” ทิพย์อยากจะระบายความลับที่อัดอั้นออกมาให้มดได้ฟัง เพราะตอนนี้มดรู้อะไรมากเกินไปแล้วจะปิดไว้ก็คงปิดไม่ได้แล้ว

ทางด้าน ดร.เจน
ร่างของดร.เจน ถูกตรึงติดไว้กับผนังภายในตัวจานบิน เธอยังมีสติอยู่ตลอดเวลาเพราะบางสิ่งที่ขยับไปมาภายในท้องที่ใหญ่โตของเธอ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าพวกมนุษย์ต่างดาวที่มีลักษณะเหมือนกับปลาหมึกพวกนั้นต้องการอะไร การที่มันวางไข่ในตัวเธอต้องหมายถึงการขยายเผ่าพันธ์ เธอไม่อยากคิดถึงตอนที่จะคลอดพวกมันออกมา ได้แต่เวทนาตัวเอง

ฟู่!………………

วัตถุที่คล้ายแค็ปซูลขนาดใหญ่ที่ก่อนหน้านี้ หนึ่งในสี่ได้เปิดออกอยู่แล้ว ตอนนี้อีกสามแค็ปซูลได้เปิดออกมาพร้อมกัน ภายในแค็ปซูล ปรากฏให้เห็นร่างของพวกมันอีก 3 ตัว พวกมันนิ่งเฉย ตรงส่วนตาขนาดใหญ่ยังคงปิดอยู่ หมายความว่า มันยังหลับอยู่

ดร.เจน มองพวกมันไม่คลาดสายตา เพราะเธอเกรงว่าถ้าพวกมันตื่นขึ้นมา จะทำเธอเหมือนที่อีกตัวก่อนหน้านี้ได้ทำกับเธอ
สักครู่ ตาของเจ้ามนุษย์ต่างดาวทั้งสามก็ลืมขึ้น มันทั้งสามขยับตัวออกมาจากแค็ปซูล และกวาดสายตาของมันไปทั่วยาน และสายตาทั้งสามก็ประสายตาเข้ากับสายตาที่แสนหวาดกลัวของดร.เจนทันที

พวกมันทั้งสามตรงปรี่เข้ามายังร่างของดร.เจนที่ถูกตรึงไว้กลางผนังทันที

“ไม่!..อย่า…อย่าเข้ามานะ” เธอพยายามดิ้นรนเพื่อจะต้องการหลุดจากพันธนาการแต่ก็ไร้ผมส่วนที่ตรึงแขนและขาเธอไม่มีทีท่าว่าจะปลดปล่อยเธอไปง่ายๆ เธอได้แต่รอชะตากรรม

พวกมันทั้งสามหยุดอยู่ตรงหน้าร่างของเธอที่สั่นระริก ทั้งสามตัวจ้องมองเธอไล่ตั้งแต่หัวไปจนจรดเท้า ก่อนที่อีกตัวนึงจะใช้หนวดของมันพุ่งตรงไปยังร่องหีของดร.เจนที่บวมฉึ่งเพราะผ่านศึกหนักมา มันใช้หนวดถูไถไป ก่อนจะจ่อปลายหนวดไว้หน้าร่องหีของเธอห่างแค่คืบ และมันกำลังจะนำหนวดหนวดของมันนั้นเข้ามายังในร่องหีของเธออีกครั้ง

เธอคิดว่าคราวนี้เธอต้องตายแน่ๆ เพราะขนาดแค่ตัวเดียวเธอยังแทบจะขาดใจอยู่แล้ว แต่นี้ล่อมาถึงสาม ไหนจะท้องที่เธออุ้มไข่ของพวกมันไว้กว่า 20 ฟอง เธอไม่อยากคิดถึงวินาทีที่มันจะแทงหนวดขนาดมหึมานั้นเข้ามายังร่องหีของเธอ เพราะท้องของเธอคงจะรับไม่ไหวแน่และท้องของเธอคงต้องแตกออกมาแน่ถ้ามันออกแรงกระแทกหนวดขนาดมหึมานั้นเข้ามา เธอหลับตาปี๋กัดฟันแน่นเกร็งตัวสุดขีดเพียงเผื่อว่าเธออาจจะรอดผ่านศึกนี้ไปได้

กี๊ซ!!!!!!!!!……………………

เสียงประหลาดดังขึ้น ทำให้พวกมันทั้งสามหยุดชะงักก่อนหันหลังกลับไป
ต้นเสียงนั้นมาจาก เจ้ามนุษย์ต่างดาวตัวที่วางไข่ในตัวดร.เจน มันมุ่งตรงมายังทั้งสามตัว และดูเหมือนเจ้าตัวนั้นกำลังสื่อสารอะไรบางอย่างกับอีกสามตัว เสียงที่ฟังไม่รู้เรื่องแต่พอจะเดาได้ว่ามันคุยกัน พวกมันกำลังรวมหัวคุยกันนั้นเอง

สักครู่ดูเหมือนการคุยของพวกมันจะจบลงแล้ว อีกสามตัวก็ตรงมายังร่างดร.เจนอีกครั้งทันที ส่วนอีกตัวมันได้เดินออกนอกยานไป ทั้งสามหยุดตรงหน้าเธอ คราวนี้เธอคิดว่าไม่รอดแน่ ทั้งสามตัวนั้นยกหนวดขนาดมหึมาของพวกมัน ตัวล่ะข้างขึ้นมาและจ่อตรงไปยังร่างดร.เจน เธอหลับตาปี๋อีกครั้งเพราะเธอไม่อยากเห็นภาพที่เธอคิดในหัว และคราวนี้มันยิ่งกว่าที่คิดเมื่อมันมาถึงสาม

เธอหลับตาอยู่นานแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นสักพักเธอรู้สึกเหมือนมีอะไรสัมผัสกับหน้าท้องที่ใหญ่โตของเธอมันเหมือนว่ามันลูบหน้าท้องเธอไปมา ดร.เจนลืมตาขึ้น ก็พบสิ่งที่คาดไม่ถึง สิ่งที่เธอคิดไว้ก่อนหน้านี้มันผิดคาด เพราะทั้งสามตัวนั้นใช้หนวดลูบสัมผัสไปมาบนบริเวณหน้าท้องที่พองโตขึ้นเพราะมีไข่ของพวกมันอัดแน่นอยู่ภายใน ตัวหนึ่งใช้หัวของมันสัมผัสแนบกับหน้าท้อง ดูเหมือนพ่อคนที่กำลังแนบหูฟังเสียงเด็กในท้องไม่มีผิด

ดร.เจน รู้สึกโล่งอกไปสักพัก และก็นึกขึ้นได้ว่า ในขณะนี้ตัวเธอกำลังเป็นที่วางไข่ให้พวกมันอยู่ ถ้าหากพวกมันคิดจะทำอะไรเธอ ไข่ในท้องคงจะไม่ปลอดภัยเป็นแน่ ฉะนั้น นี้แหละคือเหตุผลที่มันไม่คิดจะทำอะไรเธอ หนึ่งในสามผละตัวออกไป มันเดินไปหน้าเครื่องอะไรสักอย่างและใช้หนวดสัมผัสกับปุ่มบนเครื่องนั้น ทันใดนั้นสายระยางสองสายที่ตรงปลายหุ้มบางสิ่งที่คล้ายจุกใสๆก็ขยับมาตรงหน้าร่างของดร.เจน

มนุษย์ต่างดาวอีกสองตัวผละถอยออกมาจากร่างของเธอ ดร.เจนไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร แต่เป้าหมายของสายระยางนั้นมุ่งมาที่เธอ สายระยางสองสายพุ่งตรงไปยังหัวนมทั้งสองของดร.เจน จุกใสๆตรงปลายสายเจาะเข้าตรงหัวนมทั้งสองข้างพร้อมกัน

“กรี๊ด!!!!!!!……….” ดร.เจนร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด สายระยางสองสายยึดติดเข้ากับหัวนมเธอ เธอไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรเธอแต่เธอเหลือบไปเห็นพวกมันกดปุ่มบนเครื่องนั้นอีกแล้ว

ทันใดภายในสายท่อระยางก็มีของเหลวบางอย่างข้นๆไหลมาตามสายและตรงมายังหัวนมเธอ ของเหลวนั้นถูกส่งเข้าไปยังสองเต้าของดร.เจนอย่างง่ายดายผ่านหัวนมที่ถูกเจาะ มันเข้าไปสะสมยังภายในเต้านมทั้งสองข้างของเธอ มากขึ้นและมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ทั้งสองเต้าของเธอขยายใหญ่อย่างกับลูกโป่งที่ใกล้แตกไม่มีผิด

สักพักของเหลวก็หยุดส่งถ่ายมายังเต้าทั้งสองของเธอ สายระยางนั้นหลุดออกจากเต้าทั้งสอง เผยให้เห็นเต้านมที่ใหญ่โต หัวนมทั้งสองข้างขยายใหญ่และชูชัน และยังคงมีคราบของเหลวติดเขรอะอยู่ ของเหลวที่ถูกส่งเข้าไปสะสมยังภายในเต้านมนั้น แท้จริงแล้วมันเป็นเหมือนนมที่มีไว้สำหรับเมื่อไข่ในท้องดร.เจนออกมา พวกมันจะได้กินนมจากเต้าของดร.เจนผู้ให้กำเนิดนั้นเอง

กลับมาทางด้าน ทิพย์และมด
ทิพย์เล่าเรื่องทั้งหมดให้มดฟัง มดเข้าใจแล้วว่าอาจารย์ทิพย์ถูกพวกไก่ข่มขืนมาตั้งแต่เข้ามาใหม่ๆแล้ว และพวกของไก่มักจะมารุมโทรมเธออยู่บ่อยๆ รวมทั้งการตั้งครรถ์ของเธอเธอก็เผยว่า พ่อเด็กในท้องก็คือพวกไก่นั้นเอง แต่เธออายไม่กล้าบอกใคร และกลัวจะโดนพ่อไก่ไล่ออกถ้าพูดความจริงให้คนอื่นรู้

มดรู้สึกเห็นใจและรับปากอาจารย์ทิพย์ว่าจะไม่บอกใคร ก่อนเธอจะนึกขึ้นได้ว่า เธอมีธุระ ที่เธอมายังห้องพยาบาลนี้เพราะเธอต้องการจะมาของเบิกยาเพื่อเอาไปให้แก่โอ๋ เมื่อนึกได้มดจึงขออนุญาติทิพย์เดินไปหยิบยาแก้ไข้

“อาจารย์ค่ะหนูขอเบิกยาค่ะ ” ทิพย์พยายามจะพยุงร่างขึ้นเพื่อจะไปจัดแจงจำนวนยาให้ แต่มดกลับจัดการเองทุกอย่าง
” เดี๋ยวหนูจัดการเองค่ะอาจารย์ อาจารย์ยังเหนื่อยอยู่ถ้าออกแรงมากเดี๋ยวน้องในท้องจะแท้งเอานะค่ะ ” เมื่อได้ทุกอย่างตามต้องการแล้วมดก็ลาทิพย์แล้วเดินออกนอกห้องพยาบาลทันที แต่มดก็โผล่หัวกลับมา

“อาจารย์ค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง หนูจะเก็บมันไว้เป็นอย่างดี ” มดลาครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินลับไปยังหอพักหญิง

ระหว่างทาง ในขณะที่มดเดินอยู่ก็หันหน้าไปทางตึกหอพักชายที่อยู่ไกลออกไปไม่มากนัก มดเห็นพวกของไก่นั่งจับกลุ่มที่โต๊ะหินอ่อนหน้าหอพักชาย รู้สึกว่าพวกไก่จะจับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน แม้มดจะไม่ได้ยินว่าพวกของไก่คุยกันเรื่องอะไรก็ตามแต่ก็พอเดาได้จากท่าทางประกอบการพูดที่ส่อไปในทางทะลึ่ง ใช่แล้วมดคิดว่าพวกไก่คงไม่พ้นคุยกันเรื่องอย่างว่า มดไม่สนใจเดินกลับหอพักทันที