ตอนที่ 9 เดชขนนกยูง

ไกลออกไป ที่หาดแห่งหนึ่งบนเกาะเดียวกัน
ดึกสงัด
“อุ๊ย พี่ตูนขา อย่าค่ะ” พรพรรณร้อง
“พี่ตูน” แฟน (ผัว) คนล่าสุดของพรพรรณ กำลังไล่ดูดไล่งับหัวนมของเธอ
“ไม่เอาน่า อย่าดิ้นสิจ๊ะที่รัก………”
“ซ่านักเหรอคะ นี่แน่ะๆๆๆๆๆๆ” เธอจับหัวไม้ขีดถอกขึ้นๆลงๆอย่างแรง
“โอีะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ…โอ๊ว เมียจ๋า รสมือเมียขยี้ใจผัวเหลือเกิน โอะ…….โอ่ยยยยย”
นกกระจอกไม่ทันกินน้ำ…………สามนาทีเท่านั้น………

“พี่ตูน นี่เรามานอนที่นี่คืนนึงแล้วนะ ยังไม่ได้แวะไปหาวีเลย”
ชิบหาย
ไอ้เตี้ยหมาตื่นอุทานในใจ
ตั้งแต่เมื่อสองวันก่อนที่พิธีสวนทวารล่ม มีไอ้โล้นที่ไหนก็ไม่รู้มาป่วน
ตอนนี้ไม่รู้ว่าสุรัตนาวีอยู่ไหน
ทำไงดี ทำไงดี
คิดออกแล้ว…………..
………………………………….

ที่แท้ทั้งสองคนลักลอบได้เสียกัน!
หลังจากพี่การ์ตูนช่วยน้องจึ๊ยซ์จากพวกเด็กวิดวะหื่นกาม เธอตอนแทนเขาด้วยเบอร์มือถือ
ความชื่นชมกลายเป็นเพศสัมพันธ์ภายในไม่กี่อาทิตย์
แม้วรยุทธ์ของมันจะอ่อนด้อย อาวุธประจำกายเล็กสั้น ทั้งแทงได้ไม่กี่กระบวนท่าก็อ่อนปวกเปียก
ทว่ามันครอบครองอาวุธวิเศษชนิดหนึ่ง
เสียดายที่ยังไม่ทันได้ใช้กับสุรัตนาวี
อาวุธนี้เรียกว่า “คงเชียะเหล็ง” (ขนนกยูง) !!!!!!!
…………………………………..

ตอนเช้า ที่ป่าละเมาะ
พรพรรณถูกมอมยา แก้ผ้า จับมัดติดต้นไม้
“อาร์ม โป๊ไม่อ่าน” กำลังนั่งยองๆ ซูมภาพให้เห็นช่องจีบย่นที่อยู่ห่างแคมไป 5 เซนติเมตรจะๆ
“ทอน เล็กดีรสโต” กำลังซุ่มหลังพุ่มไม้ รอคำสั่ง
คุณชายเจ๊กขายหมู เปิดกล่อง หยิบวัตถุแท่งยาวสีงาช้างออกมา
มันคือ “คงเชียะเหล็ง”
ค่อยๆ ชโลมวาสลินให้ทั่ว เปิดสวิตช์
คงเชียะเหล็งเริ่มสั่น
ปลายของมันค่อยๆถูไถร่องแคม
“อือออออ”
ปลายของมันผลุบหายไปในหุบเหวเร้นลับ
“อาววววว”
ทันใดนั้น ไอ้การ์ตูนส่งแรง ดันมันเข้าไปสุดลำ
“โอ๊ะะะะะ”
คงเชียะเหล็งสั่น สะบัดไปมาอย่างบ้าคลั่งในช่องคลอดของพรพรรณ ดั่งปลาไหลในกะละมัง
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย อ๊าาาาาาาาาาา อู๊ววววววววว ซึ๊ดดดดดดดดดดด”
ไอ้อาร์มเปิดเครื่องมือถือของพรพรรณ รีบจ่อปากเธอ

“ตูด ตุด ตู๊ด ตู๊ด ตุด ตูด ตุ๊ด !!!!!!!”
เสียงมือถือของสุรัตนาวีดังขึ้น
สุรัตนาวีถอนปาก ลุกขึ้นพรวด รีบรับโทรศัพท์
“จึ๊ย!!!!!!!!”
สุรัตนาวีตกใจ เสื้อผ้าไม่ได้ใส่ วิ่งลงจากกระท่อม
พี่คมกริดหัวโล้นวิ่งไล่ตามมาติดๆ กางเกงยังไม่ได้นุ่ง
“นั่นคุณจะไปไหน กลับมาอมก่อนนนนนนนนนน”
สุรัตนาวีวิ่ง วิ่งไป ไม่มีจุดหมาย

” จึ๊ย จึ๊ย จึ๊ยอยู่ไหนน่ะ”
“อยู่นี่ครับๆ เชิญทางนี้เลยครับ” “ทอน เล็กดีรสโต” โผล่พรวด
“ไหนคะๆ ขอบคุณค่ะ เอ๊ะ นี่…..แก”
สุรัตนาวีถูกโปะยา
คมกริดที่วิ่งตามมารีบพุ่งเข้าใส่ไอ้ทอน หมายฆ่ามันให้ตายในฝ่ามือเดียว
มิคาด กลับถูกไอ้ทอนซัดหมัดรัว กระเด็นไปยี่สิบก้าว สลบ
เพิ่งเสียน้ำไปหยกๆหนึ่งยก ไหนเลยจะสู้ไอ้ทอนได้
…………………………………

สายแล้ว
สุรัตนาวีถูกมัดติดกับต้นไม้ข้างๆพรพรรณ
คงเชียะเหล็งเริ่มสั่นอีกครั้ง
มันป้วนเปี้ยนที่ปากประตูหน้าของสุรัตนาวีช้าๆ
“อย่าๆ อย่าขืนใจหนู…….ปล่อยหนูไปเถอะ” สุรัตนาวีละล่ำละลัก น้ำตาอาบแก้ม
มันเริ่มสอดเข้าไป ทั้งสั่น ทั้งส่าย ทั้งคว้าน
น้ำหวานของสุรัตนาวีเอ่อล้น พร้อมๆกับข้างในที่ตอดขมิบสุดๆ
“เอ้า ไอ้ทอน ฝากถือแป๊บนึง ไอ้อาร์มเอาโต๊ะนั่งมา”
เก้าอี้พลาสติกถูกวางข้างต้นไม้ ไว้ใช้ต่อขา
ไอ้การ์ตูนรีบปีนขึ้นไปยืน
หัวไม้ขีดอยู่ระดับเดียวกับใบหน้าหมวยๆของสุรัตนาวี
“อมของพี่เร็วสิจ๊ะคนดี๊คนดี เมื่อกี้เพื่อนน้องคนเนี้ยก็อมไปแล้ว ไม่อมของพี่เดี๋ยวจะ out นะจ๊ะขอบอก”
“ม่าย……………..ชั้นไม่มีวันอมของคนหยั่งแก…..จึ๊ย….จึ๊ยเป็นไรไป จึ๊ย”
พรพรรณทั้งเมายา ทั้งเพิ่งเสร็จไปแหม็บๆ
หัวไม้ขีดเลอะขี้เปียกเหม็นๆ จิ้มหน้าจิ้มตาสุรัตนาวี
สุรัตนาวีทำหน้าเหยเก น้ำตาไหลพราก
“อมนะๆๆๆๆๆๆๆ”
หัวไม้ขีดละเลงขี้เปียกป้ายปากสุรัตนาวี สุรัตนาวีเม้มปากแต่…………
“อ๊า อ๊าาาาาาาาาาาา”
คงเชียะเหล็งส่ายคว้านในรูเธอจนสุดกลั้น ต้องอ้าปากออกมา
ไอ้การ์ตูนรีบแหย่หัวไม้ขีดเข้าปากเธอทันที
พอเจอปากอุ่นๆเข้า หัวไม้ขีดก็คายน้ำเหนียวกระทบช่องปากของเธอ
สุรัตนาวีรีบคายทิ้ง ทั้งยังโก่งคอรีบอาเจียนออกมา
“อุ๊……..แหวะ …..แอ่ะๆๆ”
กล้องวิดีโอจับภาพนี้ได้ถนัดถนี่

“โอีย….อึ๊”
สุรัตนาวีรีบหันไปหาพรพรรณ
ของเหลวสีน้ำตาลพุ่งออกจากทวารหนักไม่หยุดหย่อน กลิ่นคละคลุ้ง ที่แท้พรพรรณถูกสวนก้น!!!!!!!!!
…………………………………..

ไม่ไกลนัก
ชายหน้าตาบ้านนอกวัยกลางคน ตัวดำมิดหมีสมชื่อ
เขาคือ “น้าหมี” ยามหน้าโรงเรียนคอนแวนต์ที่สุรัตนาวีและพรพรรณเรียนอยู่
เขามาที่นี่ได้อย่างไร!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
……………………………………