ตอนที่ 3 กฎแห่งกาม

“เฮ้ยพจน์……..ทำไมช้าจังว่ะ” เก่งเอ่ยขึ้นด้วยเสียงอันดังเมื่อเห็นสุพจน์เพื่อนรักกับ แพรวา ภรรยาแสนสวยของเขาเดินเข้ามาในงานพร้อมๆกันทำให้ผู้คนรอบๆข้างเก่งหันมามอง ผู้ที่ถูกทักขึ้นพร้อมๆกัน หลายๆคนไม่เคยได้พบหรือรู้จักเธอเพียงแต่เคยได้ยินชื่อเสียงถึงความเป็นสาวสวย การศึกษาสูง ฐานะดี ที่ปณิธาน เพลย์บอยไฮโซหนุ่มผู้โชคดีได้เธอมาเป็นภรรยา
” ก็รอ ภรรเมียของ ฯพณฯท่านมึงแต่งตัวเกือบ 2 ชั่วโมงนะดิ ” สุพจน์กล่าวตอบกลับไปยังเพื่อนรัก แต่เขาสังเกตุเห็นได้ว่าพวกที่อยู่รอบๆตัวเก่งกลับไม่ได้สนใจคำพูดของเขา ทุกคนจ้องไปที่แพรวาเป็นตาเดียว.ซึ่งเขาเองก็ไม่แปลกใจเลย เพราะระหว่างทางที่ขับรถมาก็เกือบจะน้ำแตกไปไม่รู้กี่รอบเพราะชุดที่เธอใส่ มาวันนี้…………..
ชุดแซคสีดำรัดรูปตัดกับผิวขาวผ่องของช่วงไหล่และแขน ของแพรวา ความยาวของชุดแค่ต้นขาเผยให้เห็นลำขาเรียวงามขาวเนียนของผู้ใส่ ด้านบนเปิดลึกลงมาถึงกลางร่องอก เผยให้เห็นอกขาวนวล เด่นด้วยก้อนเนื้อกลมมลสองข้างที่แม้จะไม่ใหญ่นัก แต่ก็จัดได้ว่าขนาดพอดีมือดันออกมา นูนเด่นด้วยจุดกลมเล็กๆสองจุด กลางเต้างามคู่นั้น
“เฮ้ยไอ้เก่งแล้วเอ็งเห็นน้อง ญาดาไหมว่ะ….เมื่อกี้โทรเข้ามือถือกูบอกว่าเอ็งชวนเค้ามางานนี้ด้วย”
สุพจน์เอ่ยถามกลับไปยังเพื่อนรัก แต่สายตาของเขากลับยังคงไล่มองไปรอบๆบุคคลเพื่อนฝูงของเจ้าเก่ง ซึ่งตอนนี้แต่ละคนแทบจะตาถลนออกมานอกเบ้าทำให้เขาเองต้องหันกลับไปมองที่แพรวาอีกครั้ง เบื้องหน้าที่เห็นเป็นภาพของหญิงสาวในชุดแซคดำตัวเดิมกำลังหันไปยืนทักทาย กับเหล่าหญิงสาวไฮโซอื่นๆที่เข้ามาร่วมงาน แต่ที่ทำให้ทั้งหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ตาแทบถลนออกก็คือชุดที่เธอใส่นั้น ด้านหน้าว่าหมิ่นเหม่ต่อความรู้สึกของผู้พบเห็นแล้ว ด้านหลังกลับก่อให้เกิดอารมย์ทางเพศยิ่งขึ้นกว่าเดิม เพราะชุดนั้นแป็นชุดที่เปลือยแผ่นหลังว่างเปล่าเลยมาเกือบถึงสะโพกผายของผู้ใส่ อีกทั้งแม้ชุดจะยาวแค่ต้นขา แต่ก็ยังมีการผ่าขึ้นมาอีกเผยให้เห็นถึงขาอ่อนด้านใน เกือบถึงชั้นในตัวน้อยที่สามารถมองเห็นร่องรอยการใส่ได้จากด้านนอกเพราะ ชุดมันบางและแนบเนื้อมาก.. บวกกับการที่เป็นชุดรัดรูปจึงเน้นสะโพกและบ้้นท้ายกลึงมนที่แอ่นงอนขึ้นมา อย่างชัดเจน
“พี่พจน์……ญาดานึกว่าพี่ติดอะไรซะอีกถึงได้เบี้ยวไม่ไปดูหนังด้วยกัน” สุพจน์สะด้งตื่นจากภวังค์ หันกลับไปมองแฟนสาวที่ตัวเธอเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่า แพรวาเลย อีกทั้งอายุอานามก็เท่ากัน เพียงแต่บุคคลิกและนิสัยส่วนตัวของเธอนั้นต่างกับแพรวาอย่างเห็นได้ชัด แพรวานั้นออกไปทางสาวมั่นผู้เรียบร้อยมีความรู้สูง และดูจะวางตัวในงานสังคมตามแต่ละโอกาสสถานที่ แต่ญาดาเองกลับมีบุคลิกไปในทางเชื่อมั่นในตัวเอง กล้า และมีความซุกซนอยู่ในตัว และเข้าสังคมง่าย
“เออ….พอดี พี่อยู่ใกล้บ้านเจ้าเอกมัน…..มันก็เลยวานให้พี่ไปรับคุณแพรมางานนี้นะ แล้วก็งานนี้มีผู้ใหญ่มาร่วมกันหลายคนพี่ก็เลยจำเป็นต้องมา.เลยไปดูหนังกับ น้องดาไม่ได้….ว่าแต่..ทำไมน้องดามางานนี้ด้วยละจ๊ะไม่เห็นบอกพี่เลย”
” อ้อ..ก็หลังจากพี่เอกเค้าบอกพี่พจน์ให้ไปรับแพรแล้วเค้า ก็โทรมาบอกดาว่าเค้าหลอกให้พี่พจน์ไปรับแพรมางานเพราะไม่งั้นพี่ไม่ยอมมาแน่เลย…เห็นพี่เอกเค้าบอกว่างานนี้สำคัญมาก ”
“พี่เอกเค้าก็เลยขอโทษดาค่ะแล้วก็เลยชวนดามางานนี้ด้วยเลย….ดาเห็นว่ามีคน รู้จักเยอะก็เลยมาค่ะ…กะว่างานเสร็จจะได้ชวนพี่พจน์ไปเที่ยวต่อชดเชยไงค่ะ ..ดีไหม”
“อือ..ดีเลย..งั้นเดี๋ยวเสร็จแล้วเราค่อยว่ากันอีกทีน๊ะ” สุพจน์ กล่าวตอบแฟนสาวเสร็จก็ขอตัวไปพบปะกับผู้ร่วมงานคนอื่นๆ โดยไม่สนใจแฟนสาวของตัวเอง ในสมองเขาตอนนี้ปวดขึ้นมา.. ตึบๆ.. เพราะนอกจากกำลังคิดแต่หาวิธีเคลมเมียเพื่อนแล้ว ตอนนี้ยังต้องหาวิธีสลัดหนีแฟนตัวเองอีกต่างหาก ขณะที่กำลังวนเวียนคิดแผนการอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น
“เออ…มาแล้วเหรือไอ้วิทย์ เดี๋ยวพี่ลงไป…เอ็งอย่าให้ใครเห็นนะโว้ย….ไอ้เก่งมันอยู่ที่นี้ด้วย กูไม่อยากให้มันรู้ว่ากูนัดมึงมาเดี๋ยวมันสงสัยว่ากูเอาไปใช้กับใคร…เออ มึงยังไม่ต้องถามเดี๋ยวก็ลงไปหา” พูดจบเขาก็รีบวิ่งลงมาด้านล่างยังล็อบบี้ตรงไปหาหนุ่มนักศึกษาเอกชนชื่อดัง ย่านรามคำแหงทันที โดยเบื้องหลังเขาปล่อยให้แฟนสาวของตนเดินทักทายกับคนรู้จักไปรอบๆงาน โดยหารู้ไม่ว่า ร่างของแฟนสาวในชุดราตรีสีดำ สายเดี่ยวเปลือยแผ่นหลัง กำลังตกในสายตาของเพื่อนรักตนเองเช่นกัน เก่งนั้นบัดนี้จ้องมองร่างหญิงคู่หม้นของเพื่อนรักด้วยสายตาหื่นกระหาย เขาจ้องมองไปตลอดเรือนร่างของ ญาดา พร้อมกับเลียฝีปากตัวเองบางๆ ก่อนที่เขาจะตามสุพจน์ลงไปยังด้านล่างเช่นกัน หากแต่จุดหมายอยู่คนละด้าน

“เอานี้…พี่พจน์ผมรับรองเลยว่าพี่จะมันยันเช้า ว่าแต่พี่จะไปใช้กับใครละทำไมไม่ให้พี่เอกรู้”
“เออ.น่า ไว้เสร็จแล้วกูจะบอกมึงเอง…แล้วห้องละมึงเตรียมยัง”…
“เรียบร้อยพี่….ก่อนอัดเทปพี่เปิดดูมุมกล้องก่อนก็ได้ ผมรับรองว่าเปิดดูใหม่อีกรอบเห็นจะจะ แต่พี่ผมขออะไรอย่างนึงดิ”
“เออ. มึงจะเอาอะไรละถ้าเงิน เดี๋ยวกูจะให้อยู่นี้ไง”
“.เงินนะเอาแน่พี่แต่…….เวลาถ่ายเสร็จมันมีกล้องหลายตัวอัดพร้อมกัน ผมจะขอเป็นคนตัดต่อเองได้ไหมละพี่”
“เฮ้ย…เดี๋ยวกูคิดดูก่อนโว้ยไม่รับปาก…….คนนี้พิเศษหน่อย…กูไม่ อยากให้เอิกเกริก…ว่าแต่มึงช่วยอะไรกูอีกอย่างดิ…ซัก 2 ทุ่มกูอยากให้มึงโทรเข้ามือถือ น้องดาหน่อย บอกว่าอยากติดต่อกู แล้วบอกว่ามึงมีเรื่องด่วนอยากให้กูไปช่วยด่วน แล้วกูจะให้เงินมึงเพิ่มอีก2หมื่น เป็น5หมื่น เอาไหมวะ.” “โถ่..พี่พจน์ ถ้าพี่ดาแกรู้ว่า ผมไปหลอกเอางี้ กลับบ้านไป ผมก็ตายดิพี่ เกิดเลยเถิดไปฟ้องแม่ผมอีก..ยิ่งซวยซ้ำ”
“งั้นตามใจ เอ็งแล้วกัน กูหาวิธีเองก็ได้ว่ะ”
“อ้าว…..อย่าเพิ่งงอนดิพี่ …..แหมว่าที่พี่เขยผมขอร้องอย่างนี้ ไม่ช่วยได้ไงละครับ….ผมช่วยฟรี้ไม่คิดเงินครับพี่ แต่ เวลาผมจะหนีน้องเน็ตบ้างพี่ก็อย่าลืมแล้วกัน……ตกลง 2 ทุ่มนะพี่ผมไปละ มีนัดอีกที่นึง” จักรวิทย์พูดจบก็เดินจากไป
แต่อนิจจาสุพจน์ไม่รู้เลยว่าอีกที่หนึ่งที่จักรวิทย์นัดไว้นั้นอยู่ฝั่งตรงข้ามกับที่เขายืนอยู่นั้นเอง…….. “..พี่เก่ง….หวัดดีครับ…นี้ของครับ..โทษทีช้าไปหน่อยพอดีเจอเพื่อนข้างนอกนะครับพี่…” “เออ ..เอานี้เงิน แต่เอ็งไม่ต้องบอกใครน๊ะโว้ย แม้แต่ไอพจน์ ”
” ครับพี่เอก” จักรวิทย์รับคำแล้วเดินจากมา ตัวเขาเองก็งงมากกับทั้งเก่งและสุพจน์ รุ่นพี่ซึ่งเคยเรียนสถาบันเดียวกัน อีกทั้งสุพจน์เองก็เป็นแฟนพี่สาวแท้ๆของตน

ตอนที่ 4 ตาอยู่……….(ตาอิน กับ ตานา อด….แหรก….อะก๊าปปป…..)
19.30 น.. “ไงครับคุณแพร…..สนุกไหม๊ครับ ”
สุพจน์เอ่ยถามสาวสวยขณะที่เดินเข้ามาหาจากด้านหลัง
“ก็เรื่อยๆค่ะพี่พจน์..แพรไม่ค่อยรู้จักใครเท่าไหร่นัก…….ไม่รู้ว่าพี่ เก่งจะชวนมาทำไม” สาวสวยเอ่ยตอบแต่ใบหน้าของเธอยังคงไม่ได้หันไปทางเขา
“พี่ว่าไอ้เก่งมันคงอยากให้น้องแพรได้เปลี่ยนบรรยากาศบ้างนะครับ…..เห็น อยู่แต่ในบ้านไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลย…..พี่ว่าอีกไม่นานน้องแพรคงสนุกสุดๆ ไปเลยเชื่อพี่ซิ ”
สุพจน์เอ่ยกับแพรวาพร้อมร้อยยิ้มที่มุมปากสายตาเขาจ้องมองไปที่ต้นคอขาวผ่อง ของเธอด้วยสายตาที่หากเธอหันมาเห็น..อาจจะต้องขนลุกกับสายตาคู่นั้น
“เอานี้..พันช์ครับ ใส่เหล้าอ่อนๆ….อาจจะทำให้น้องแพรสนุกขึ้นบ้างก็ได้.”
สุพนจ์ยื่นแก้วพันช์ใบเล็กๆส่งให้เธอโดยที่เธอหารู้ไม่ว่าแม้มันจะเล็กแต่ อานุภาพที่จะเกิดขึ้นในอนาคตนั้น จะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง…
สุพจน์ยืนมองเธอยกขึ้นดื่มด้วยความใจเย็น แผนขั้นแรกของเขาสำเร็จแล้ว เหลืออีกเพียงสองอย่างคือจะทำอย่างไรที่เขาจะออกไปกับเธอได้เมื่อยาออกฤทธิ์ และ เจ้าวิทย์จะสามารถทำให้เขาปลีกตัวออกจากญาดาได้หรือเปล่า
“เดี๋ยวพี่ขอตัวไปคุยกับแขกคนอื่นทางโน้นก่อนนะ คิดว่าเดี๋ยวเจ้าเก่งคงมาหาน้องแพรเองและ…ไปละครับ” สุพจน์เอ่ยขึ้นพร้อมกันเดินออกไปโดยไม่รอคำตอบจากหญิงสาวเมื่อเขาเห็นดื่ม น้ำไปกว่าค่อนแก้วแล้ว ……………………
“อ้าวไอ้เก่ง. กับดา มาอยู่นี้เอง……วันนี้เอ็งรีบกลับบ้านหรือเปล่าวะกูว่าจะชวนเอ็งกับน้อง แพรแล้วก็น้องดาไปเที่ยวกันต่อ”
“ดีซิ…พี่เก่งไปด้วยกันน๊ะค่ะ นานๆจะครบเซ็ตกันสักที” ญาดาเอ่ยสนับสนุนสุพจน์ทันทีโดยหารู้ไม่ว่ามันเหมือนกับเข้าแผนที่สุพจน์วางไว้อย่างไม่รู้ตัว
“เออ…แต่ว่าวันนี้กูกะจะชวนเอ็งกับน้องดาไปช่วยกันดูโปรเจคต่อที่บริษัท ของไมเคิลวะ …..พอดีจะมีงานมอเตอร์โชว์…กูอยากจะออกแบบบูธใหม่..ให้มันเข้ากับพรีเซ็นเตอร์ที่กูเพิ่งรับสมัครเข้ามา…..อ้าวมาพอดีเลยนี้ น้องแนน..กับ…น้องเชอรรี่ .”
“สวัสดีค่ะ” นักศึกษาสาว 2 คนที่สมัครเข้ามาเป็นพรีเซ็นเตอร์กล่าวทักสุพจน์อย่างนอบน้อม…
ทั้งสองจัดได้ว่าหน้าตาสะสวยแถมหุ่นดีทั้งคู่ โดยแนนนั้นเป็นเชียร์ลีเดอร์ของมหาลัยชื่อดังแถวท่าพระจันทร์ ส่วนเชอรรี่ก็เป็นเชียร์ลีดเดอร์ของมหาลัยดังแถวสามย่าน……..แต่ในยามนี้ สุพจน์คิดถึงแต่เมียเพื่อนคนสวยนามว่า แพรวา เท่านั้น
จึงไม่ได้พิจารณาทั้งสองสาวอย่างละเอียดนัก………….
“เอางี้ไอ้พจน์เดี๋ยวเราไปพร้อมกันเลย…พอเสร็จงานแล้วค่อยไปต่อกัน” เก่งตัดสินใจสรุปให้เสร็จแล้วเริ่มเดินออกนำหน้าไปทันที
“กริ้ง…กริ้ง…ฮาโหล..ว่าไงจะตาวิทย์…อ้อพี่พจน์อยู่ใกล้ๆพี่ทำไม เหรอ…หาจริงเหรอ…..งั้นเดี๋ยวพี่ถามพี่พจน์ก่อนนะ”
“พี่พจน์ค่ะตาวิทย์มันบอกว่าโทรเข้ามือถือพี่พจน์ไม่ติด…มันเลยโทรเข้ามา หาดาบอกว่ามีงานด่วนอยากให้พี่ไปช่วยค่ะ.” ญาดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ของเธอให้สุพจน์ซึ่งก็รีบรับสายทันทีเช่นกัน “เออ…เออ….ตกลงวิทย์ เดี๋ยวพี่จะรีบไป” กล่าวจบสุพจน์ก็หันไปบอกกับเพื่อนรักว่า
“เฮ้ยไอ้เก่ง พอดีข้าติดธุระด่วนว่ะ เดี๋ยวเอ็งไปกับน้องดา กับ สาวๆก่อนนะ แล้วข้าจะตามไปทีหลัง”…

กล่าวจบสุพจน์ก็หันหลังกลับไปโดยไม่รอคำทักท้วงจากใคร แต่ขณะที่เขาก้าวห่างไปเล็กน้อยเสียงของเก่งก็ตะโกนออกมาว่า “ช่วยดูแพรให้ด้วยว่ากลับไปหรือยัง เห็นเมื่อกี้บอกกับข้าว่าจะกลับก่อนให้ตาชดเอารถมารับ”
จบถ้อยคำของเก่งสุพจน์แทบเข่าอ่อนเขาหันหลังกลับเดินเข้ามาหาเพื่อนรักแล้ว ถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน “อ้าวเฮ้ยไอ้เก่ง ไหนมึงบอกว่าชวนคุณแพรไปด้วยไงว่ะ”
“เออกูลืมบอกไปว่าแพรเค้าบอกก่อนแล้วว่าไม่ค่อยสบาย กูเลยโทรศัพท์ไปบอกให้ตาชดมารับกลับบ้าน.” สุพจน์ไม่รอให้เก่งพูดจบ
เขาหันหลังกลับทันที เมื่อรู้ความหมายคร่าวๆ และเร่งฝีเท้าเพื่อออกตามหาแพรวาทั่วทั้งงาน อนิจจา….เขาสามารถสลัดทุกคนออกมาได้หมด หญิงสาวเป้าหมายก็ได้รับการกินยาที่จะทำให้เขากับเธอสนุกกันได้ทั้งคืน แต่…..ตอนนี้แธอกลับไปกับคนรถเฒ่าซะแล้วซึ่งเขาเองได้แต่ภาวนาว่าขออย่า ให้ยาออกฤทธิ์ก่อนที่เธอจะถึงบ้านเลย