จอมยุทธ์สะท้านจิ๋ม - ตอนที่ 6

ทันใด จึงไปเสียดสีที่หน้าขาของแป๊ะเจ็งเข้า
“อุ้ย…..” แป๊ะเจ็งตกใจยิ่งนัก นึกว่าเป็นปลาว่ายเข้ามาชอนไชจึงรีบเอามือปัด จึงไปเจอมังกรของเล้งเซี่ยวฮุ้นเข้า เมื่อกำเอาไว้จึงพบว่ามันไม่ใช่ปลา แต่เป็นมังกรยักษ์ที่พ่นพิษให้นางเห็นเมื่อวานนี้เอง นางตกใจนางแดงก่ำแต่กลับไม่ยอมปล่อยมือออก
“เออ…..แป๊ะโกวเนี้ย ข้า…. ข้า….”
เล้งเซี่ยวฮุ้นเองก็ตกใจไม่น้อยที่เจ้ามังกรร้ายดันมาตื่นขึ้น แถมยังถูกกำไว้ด้วยมือน้อยๆ อีกด้วย แป๊ะเจ็งรู้สึกว่าร่างของนางร้อนรุ่มไปหมด ถึงแม้ว่าจะแช่ร่างอยู่ในน้ำก็ตามที นางทนไม่ไหวอีกต่อไปจึงโอบกอดประกบปากเล้งเซี่ยวฮุ้นในทันใด เล้งเซี่ยวฮุ้นเมื่อโดนจู่โจมเช่นนี้ก็รู้ว่าแป๊ะเจ็งเองมีปรารถนายิ่งนัก มันเองก็ต้องการเช่นกันจึงโอบกอดร่างที่อวบอิ่มไว้เช่นกัน ไม่นานนักร่างเล้งเซี่ยวฮุ้นก็เปล่าเปลือยเช่นเดียวกับแป๊ะเจ็งไปด้วย เล้งเซี่ยวฮุ้นตะโบมจูบลูบไล้ปทุมถันที่อวบใหญ่ทั้งสองของแป๊ะเจ็งจนนางเอนหงายร่างสูดปากร้องครวญคราง มังกรยักษ์ก็ทิ่มแทงเสียดสีอยู่ที่ปากถ้ำไปมา
“เล้ง….เล้งตี๋ ข้า….ข้าไม่ไหวแล้ว ท่านช่วยข้าด้วยเถิด”
เล้งเซี่ยวฮุ้นจึงอุ้มร่างแป๊ะเจ็งขึ้นจากน้ำมาที่ก้อนหินใหญ่ที่พื้นราบเรียบดุจเตียงนอนขนาดใหญ่ มันใช้เสื้อผ้าที่ถอดออกปูพื้นลงไป ก่อนที่จะโอบอุ้มร่างแป๊ะเจ็งลงนอน แล้วมันก็โถมร่างตามลงไป ผ่านไปครู่ใหญ่ เสียงหอบหายใจของทั้งสองยิ่งดังมากขึ้น ในขณะที่แป๊ะเจ็งกำลังคุกเข่ามือทั้งสองท้าวที่พื้น ส่วนเล้งเซี่ยวฮุ้นกำลังยืนคล่อมเข้าที่ด้านหลังของนาง
“อูววววว….เล้งตี๋…ดี..ดี…โอย….ไม่ไหวแล้ว”
“ของเจ็งเจ้ก็ดีจริงๆ……” ทันใดนั้น พลันมีเสียงสอดแทรกเข้ามา
“อุ้ย…เจ็งเจ้…ทำอะไร? เล้งกงจื้อด้วย”
ทั้งแป๊ะเจ็งและเล้งเซี่ยวฮุ้นตกใจยิ่งนัก เล้งเซี่ยวฮุ้นรีบจะถอนเอามังกรออก แต่แป๊ะเจ็งนั้นใกล้จะถึงจุดหมายปลายทางแล้ว นางรู้ว่าน้องสาวต่างวัยยังไม่ประสีประสาเรื่องนี้จึงรีบรั้งร่างเล้งเซี่ยวฮุ้นเอาไว้ พร้อมกล่าว
“เง็กม่วย….เล้งกงจื้อกำลังรักษาข้าอยู่ ข้าโดนพิษรู้สึกคันในนั้นไปหมด เจ้าอย่าเพิ่งขัดขวางเพราะการรักษาใกล้ถึงวาระสำคัญแล้ว” กล่าวจบ รีบหันไปกล่าวกับเล้งเซี่ยวฮุ้นต่อ
“เล้งตี๋…ข้าไม่ไหวแล้ว ท่านช่วยข้าต่อเถิด ม่วยม่วยข้านั้นนางไม่ประสีประสาหรอก”
พูดพลางก็ขยับร่างเข้าออกช่วยกระตุ้นให้มังกรร้ายเสียดสีผนังถ้ำสวาทของนางต่อ เล้งเซี่ยวฮุ้นเองเพิ่งจะเคยกระทำเรื่องแบบนี้ ต่อหน้าคนที่สาม ถึงแม้ว่านางยังไม่ประสีประสาก็ตามที แต่ถึงกระนั้นมันเองก็ไม่ขัดใจแป๊ะเจ็งจึงเร่งดำเนินการต่อ
“อูววว……ซี๊ดดด…….” แป๊ะเจ็งร้องครวญคราง
“เจ็งเจ้ ท่านเจ็บมากหรือเปล่า ให้ข้าช่วยอะไรไหม?”
แป๊ะเง็กเข้ามาใช้ผ้าซับเหงื่อที่หลั่งไหลออกมาจากใบหน้าแป๊ะเจ็งให้มือก็ประโลมลูบไล้หลังแป๊ะเจ็งเบาๆ แป๊ะเจ็งจึงรีบจับมือแป๊ะเง็ก มาที่ปทุมถันที่แกว่งไกวตามแรงกระแทกกระทั้นของเล้งเซี่ยวฮุ้น
“เจ้าช่วยบีบขยำให้ข้าหน่อย บีบขยำแรงๆ นะ มันจะช่วยคลายพิษได้” แป๊ะเง็กรีบปฏิบัติตามทันที
“ดี…ดี…แรงๆ…อูว…..ซี๊ดดด…….”
แป๊ะเง็กนั่งอยู่ตรงหน้าแป๊ะเจ็งที่กำลังร้องครวญคราง มือทั้งสองก็โอบอ้อมร่างมาขยำปทุมถันทั้งสองของพี่สาว เล้งเซี่ยวฮุ้นเริ่มกระแทกแรงขึ้นเรื่อยๆ จนแป๊ะเจ็งต้องฟุบหน้าลงไปที่หน้าตักของแป๊ะเง็ก ใบหน้านางจึงฝังลงไปที่เนินเนื้อกลางหว่างขาของแป๊ะเง็กพอดี นางส่ายหน้าไปมาด้วยความเสียวซ่านปากนางเริ่มจูบลงไปที่เนินสวาทของแป๊ะเง็กบ้าง
“อุ้ย….อาาาา……..” แป๊ะเง็กตกใจในตอนแรก ต่อมานางเริ่มรู้สึกว่าคูหาสวาทของนางเหมือนมีมดมาชอนไช คันระยิบระยับไปทั่ว จนนางต้องขมิบถ้ำสวาทไปมา ใบหน้านางแดงกร่ำหงายหน้าครางเบาๆ เล้งเซี่ยวฮุ้นเห็นแป๊ะเง็กครางออกมาก็รู้ว่านางเริ่มเสียวซ่านขึ้นมาบ้างแล้ว มันยิ่งรู้สึกคึกคักมากขึ้น
“เจ้….ข้ารู้สึกคันระยิบระยับ ในนั้น เจ้…ข้าถูกพิษแบบท่านแน่เลย” นางตกใจมาก ก่อนที่จะกล่าวกับเล้งเซี่ยวฮุ้น
“เล้งกงจื้อ เมื่อท่านรักษาให้เจ็งเจ้เสร็จแล้วช่วยรักษาให้ข้าด้วยนะ….” เล้งเซี่ยวฮุ้นเห็นนางพูดอย่างไร้เดียงสา ใบหน้าแดงกร่ำด้วยไฟปรารถนา มันยิ่งรู้สึกหึกเหิมยิ่งนัก
“ได้….เง็กโกวเนี้ย ข้า…. ข้ายินดี”
“ขอบคุณท่าน… ท่านช่วยเร่งรักษาเจ็งเจ้เถิด ดูท่าทางนางจะทนไม่ไหวแล้ว”
เล้งเซี่ยวฮุ้นเห็นนางพูดอย่างไม่รู้ว่าแป๊ะเจ็งไม่ใช่ทนพิษไม่ไหว แต่นางใกล้จะถึงจุดหมายต่างหาก มันจึงถอนมังกรที่เปียกเยิ้มไปด้วยน้ำจากคูหาสวาทของแป๊ะเจ็งออกมา ก่อนที่จะโหมกระแทกกระทั้นเข้าไปจนร่างแป๊ะเจ็งสั่นสะท้าน
“โอววว……เล้งตี๋….เล้ง…..” เล้งเซี่ยวฮุ้นเร่งโหมกระหน่ำอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่ง
“โอววว…..ข้า…..ข้า……อูววว….ซี๊ดดด……ซี๊ดดดด……..”
แป๊ะเจ็งหวีดร้องเสียงดังลั่น ก่อนที่จะฟุบร่างอ่อนระทวยบนพื้นนั่นเอง นางหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข หลังจากที่ไม่เคยได้ลิ้มรสมาสองปีเศษ เล้งเซี่ยวฮุ้นโน้มหน้ามากระซิบที่ใบหูแป๊ะเจ็ง
“เจ็งเจ้….ข้าขอต่อกับเง็กโกวเนี้ยได้หรือไม่”
แป๊ะเจ็งลืมตามองเล้งเซี่ยวฮุ้นก่อนที่หันไปมองแป๊ะเง็กแวบหนึ่ง จากนั้นนางก็พยักหน้าตกลง เล้งเซี่ยวฮุ้นจึงลุกขึ้นเข้าไปสวมกอดร่างแป๊ะเง็กทันที นางร่างสั่นระริกก่อนที่จะโดนเล้งเซี่ยวฮุ้นปิดปาก มือมันตะโบมลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง จนแป๊ะเง็กหนาวสั่นขนลุกเกรียวไปทั่วร่าง เล้งเซี่ยวฮุ้นค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออกจนร่างแป๊ะเง็กเปล่าเปลือยขาวสล้าง ปทุมถันที่อูมขึ้นมาเล็กน้อย ตรงกลางเห็นเม็ดปทุมถันที่แข็งชูชัน แดงระเรื่อ จนมันอดใจไม่ไหวต้องโน้มใบหน้าลงไปดูดดื่มจนแป๊ะเง็กต้องหงายหน้าร้องครวญครางออกมา
“อา……. เล้ง…เล้งกอ ข้ารู้สึกคันในนี้อีกแล้ว สงสัยพิษจะเริ่มกำเริบอีกแล้ว”
นางผลักร่างเล้งเซี่ยวฮุ้นออกก่อนที่จะใช้มือชี้ไปที่เนินสวาทของตัวเอง แป๊ะเจ็งนอนทอดกายดูรู้สึกขบขันในความไร้เดียวสาของน้องสาวต่างวัยยิ่งนัก ขณะเดียวกันนางเองก็รู้สึกคันในถ้ำสวาทของนางขึ้นมาอีกครั้งเช่นกัน เล้งเซี่ยวฮุ้นมองตามมือนางลงไป เนินเนื้อที่อวบอูมเล็กน้อย มีไรขนขึ้นมาเล็กน้อยชวนให้กระสันยิ่งนัก มันคุกเข่าลงไปซุกไซ้ทันที
“อุ้ย…..อูววววว…..ซี๊ดดดด…..” แป๊ะเง็กรู้สึกเสียวซ่านจนบอกไม่ถูก นางยืนเอามือทั้งสองโอบศีรษะเล้งเซี่ยวฮุ้นกดให้ใบหน้ามันแนบแน่นเข้าไปที่เนินสวาทของนางให้มากที่สุด เล้งเซี่ยวฮุ้นตวัดลิ้นโลมเลียจนแป๊ะเง็กร่างสั่นสะท้านร้องเสียงดังออกมา
“อูวววว……โอว…ซี๊ดดดด…..ซี๊ดดดด………” นางถึงจุดสุดยอดในครั้งแรกของชีวิตอย่างง่ายดายยิ่งนัก ก่อนที่คลายมือออกล้มตัวนอนอย่างอ่อนระทวย นอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข เล้งเซี่ยวฮุ้นเองก็คิดไม่ถึงว่าแป๊ะเง็กจะถึงไวเช่นนี้ มังกรร้ายของมันยังไม่ได้เข้าไปสำรวจถ้ำสวาทของแป๊ะเง็กเลย ขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น แป๊ะเจ็งได้ลุกขึ้นมาผลักร่างให้มันนอนลงไปก้มหน้าลงมากระซิบเบาๆ
“คิกคิก….. วันหลังแล้วกันเล้งตี๋ สำหรับเง็กม่วย ท่านไม่ต้องเสียดายหรอก”
“เปล่า…คือว่า….ข้า….” แป๊ะเจ็งเอามือน้อยๆ ของนางปิดปากเล้งเซี่ยวฮุ้นเอาไว้
“ข้ารู้ว่าท่านอยากได้เง็กม่วยมาก แต่วันนี้นางคงสมอารมณ์หมายไปแล้ว ค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า ยังมีเวลาอีกมากนัก แต่ตอนนี้ข้าต้องการรีดพิษจากมังกรท่านมากกว่า” กล่าวจบนางก็ลุกขึ้นยืนคล่อมที่กลางร่างเล้งเซี่ยวฮุ้นก่อนที่จะนั่งคล่อมลงมา จับมังกรร้ายของเล้งเซี่ยวฮุ้นสอดใส่เข้าไปในถ้ำสวาทที่เยิ้มฉ่ำของนาง ก่อนที่จะทิ้งร่างลงช้าๆ
“อูววว….ซี๊ดดดด…..มังกรท่านคับถ้ำข้าจริงๆ ซี๊ดดด…..” เล้งเซี่ยวฮุ้นใช้มือทั้งสองบีบขยำปทุมถันที่อวบใหญ่ของนางไปมาพลางกล่าว
“ไม่น่าเชื่อเลยว่า ของเจ็งเจ้จะคับแคบเช่นนี้” แป๊ะเจ็งตีที่ใบหน้าเล้งเซี่ยวฮุ้นเบาๆ
“บ้า….เล้งตี๋นี่” พลันถอนร่างออกมาจนมังกรร้ายจะโผล่หัวออกมา แต่เล้งเซี่ยวฮุ้นกลับกระเด้งสะโพกขึ้นใส่เต็มที่
“อูววววว….ซี๊ดดดดด…..” ทั้งสองร้องออกมาพร้อมๆ กัน ก่อนที่จะเริ่มขยับขึ้นลงๆ จากช้าๆ เร่งเร็วขึ้นๆๆๆ ทันใดนั้น แป๊ะเง็กได้ลุกขึ้นมาเห็นภาพตรงหน้า นางเริ่มรู้สึกคันในถ้ำสวาทอีกครา
“เจ็งเจ้…. ข้ารู้สึกคันในนั้นอีกแล้ว” แป๊ะเจ็งทราบว่าเง็กม่วยผู้น้องมีความปรารถนาขึ้นมาอีกครั้ง และอยากเอาใจเล้งเซี่ยวฮุ้นด้วย จึงบอกออกไป
“เง็กม่วย เจ้าเข้ามายืนคล่อมที่ศีรษะเล้งกงจื้อ หันหน้ามาหาข้านั่นแหละ….ถูกต้อง” แป๊ะเง็กทำตามคำแนะนำของแป๊ะเจ็งผู้พี่ ก่อนที่หย่อนร่างลงมา ทำให้ปากถ้ำสวาทของนางอยู่ตรงปากของเล้งเซี่ยวฮุ้นพอดี เล้งเซี่ยวฮุ้นไม่รีรอ ใช้ลิ้นตวัดไซ้เนินสวาทของแป๊ะเง็กทันที
“ซี๊ดดดด…….อาาาาาา….” แป๊ะเง็กหงายหน้าร้องครางลั่น แป๊ะเจ็งเห็นน้องสาวร้องครางอย่างมีความสุข นางก็ยิ่งเร่งกระแทกกระทั้นลงไปเร็วขึ้น มือของนางเอื้อมมาลูบไล้ปทุมถันน้อยๆ ของแป๊ะเง็กไปมา
“เง็กม่วย เจ้าขยำให้ข้าบ้าง แรงๆ เลย” แป๊ะเง็กรีบปฏิบัติตามในทันที เอื้อมมือมีบีบขยำปทุมถันของแป๊ะเจ็งที่ใหญ่จนล้นมือนาง จนแทบจะแหลกเหลวคามือ สะโพกนางก็ส่ายร่อนไปมา รองรับลิ้นเล้งเซี่ยวฮุ้นที่เร่งตวัดชอนไช ฝ่ายแป๊ะเจ็งก็ร้องครางสนั่น โหมกระแทกร่างขึ้นลงแรงขึ้นๆ เล้งเซี่ยวฮุ้นเองก็รับศึกหนักทั้งด้านล่างด้านบน จนในที่สุด
“โอวว..โอววว…อาาาาา…..อาาาาาา…….” ทั้งสองสาวก็หวีดร้องออกมาดังลั่นอย่างสุขสม โดยเล้งฮุ้นเองก็พ่นพิษพุ่งเข้าใส่ถ้ำสวาทของแป๊ะเจ็งอย่างสุดกำลัง แต่มันกลับไม่มีโอกาสได้ร้องครางออกมาแม้แต่น้อย เนื่องจากโดน เนินสวาทของแป๊ะเง็กที่บดขยี้ไปมา จนมันไม่มีโอกาสได้ร้องออกมานั่นเอง ผ่านไปอีกสิบกว่าวันก็มีเรือสินค้าแล่นมาพบเห็น จึงได้รับคนทั้งสามกลับผืนแผ่นดินใหญ่ได้อย่างสวัสดิภาพ แต่สิบกว่าวันก่อนที่เรือจะมารับนั้น เล้งเซี่ยวฮุ้นได้ลิ้มรสสวาทสองสาวอย่างเต็มอิ่ม วันละหลายรอบจนแทบจะหมดลมปราณ…..