อสูรพลิกฟ้า NTR - ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
บทที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
จากใจจริงชางชื่อเทียนมุ่งหวังที่จะกดเชียนเย่หยิ่งเอ๋อร์ลงและเผด็จศึกนางเดี๋ยวนั้น แต่ไม่ว่าอย่างไรเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็เป็นถึงเทพธิดาปรมันตร์ผู้เลือดเย็นอำมหิต สถานการณ์ดี ๆ คงกลับตาลปัตรหากอยู่ ๆ นางหงุดหงิดและหันกลับมาสังหารตน
“ท่านจะเอายังไง?”
ถึงความสามารถทางเพศของหยุนเช่อจะย่ำแย่ แต่ทักษะของมันกลับดียิ่งทั้งยังมีการพลิกแพลงมากมาย แม้เชียนเย่หยิงเอ๋อร์จะไม่อยากอวดโอ้แต่หลายปีมานี้นางมีประสบการณ์นับไม่ถ้วนกับหยุนเช่อ จึงจดจำรูปแบบและกระบวนท่าต่าง ๆ ได้ขึ้นใจ ในสมรภูมิบนเตียงหากนางกล่าวว่าตนเป็นที่สองย่อมไม่มีสตรีคนใดกล้าอ้างว่าตนเป็นที่หนึ่ง
“ตามใจเจ้าเถอะ เจ้าสุนัขเลี้ยงไม่เชื่อง”
เชียนเย่หยิ่งเอ๋อร์ยันกายยืนหยัด ฉืออู๋เหยาบนโต๊ะพลันสละพื้นที่ให้อย่างรู้แกว เพื่อให้เชียนเย่หยิงเอ๋อร์คุกเข่าลงราวกับสุนัขตัวเมีย ซึ่งเป็นที่รู้จักกันใน ‘ท่าหมา’ อย่างที่นางทำก่อนหน้า
เป็นที่แน่นอนว่าสตรีซึ่งมีฐานะยิ่งใหญ่ต้องคำนึงศักดิ์ศรีของตนอย่างเต็มที่ พวกนางย่อมรังเกียจหากต้องถูกปฏิบัติด้วยท่วงท่าต้อยต่ำแบบนี้ นับประสาอะไรกับฉืออู่เหยาและเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ที่เป็นถึงคนรักของจักรพรรดิหยุนผู้ทรงพลัง การที่พวกนางยินยอมให้ชางชื่อเทียนกระทำชำเราได้ตามใจ มันจึงชอบให้พวกนางอยู่ในท่านี้เพื่อเป็นการดูหมิ่นเหยียดหยามอย่างถึงที่สุด
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์มีจุดประสงค์อยู่ลึก ๆ นางตระหนักในความคิดของบุรุษเพศดี นางทราบว่าหยุนเช่อจะต้องมีคนรักและภรรยาอีกมากมายในอนาคต เพื่อให้เป็นที่โปรดปรานและอยู่เคียงข้างมันตราบนานเท่านาน นางไม่อาจถือตัวมากเกินไป ยามนี้นางจึงยอมให้ชายอื่นทำอย่างว่ากับตนในลักษณะที่หยุนเช่อชอบที่สุด หากหยุนเช่อกำลังเฝ้าดูอยู่ตอนนี้ มันคงสมสุขและชมชอบในตัวนางยิ่งขึ้น
“ฮิฮิ ข้าเชิดชูความตั้งใจของเจ้าจริง ๆ”
ฉืออู๋เหยาที่อยู่ด้านข้างย่อมล่วงรู้เจตนาของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ ความกล้าหาญที่นางแสดงออกจึงสมควรได้รับความชื่นชมจากใจ
ชางชื่อเทียนเป็นผู้ที่เห็นชัดยิ่งกว่าใคร อึดใจที่มันขยับมาด้านหลังของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ มันสะบั้นอาภรณ์สีทองบนร่างของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์เบา ๆ ด้วยดัชนี พริบตาเดียวเสื้อผ้าทั้งหมดบนร่างเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็สลายกลายเป็นผง เปิดเผยกายหยกที่มีรูปร่างงามล้ำเกินบรรยาย โดยเฉพาะส่วนลับที่ไม่ลับอีกต่อไป ร่องสวาทที่ผ่านศึกมาหลายครั้งกลับยังเป็นสีชมพูสดใส ทั้งยังอ่อนนุ่มขณะที่ใช้มือสัมผัส ร่องลึกภายในเบียดชิดปิดแน่น ครั้นตระหนักว่าสถานที่อันประเสริฐแห่งนี้กำลังจะถูกบุกทะลวงด้วยความเป็นชายของตน แกนกายของชางชื่อเทียนก็แข็งขันขึ้นเป็นเท่าทวี
เมื่อแหวกกลีบบุปผ้าทั้งสองข้างออกของเหลวที่คับคั้งอยู่ภายในก็ไหลรินออกมา ชางชื่อเทียนแลบลิ้นและบรรจงเลียชิม
“บัดซบ สตรียิ่งงดงามก็ยิ่งหวานหอม น่าตีนัก”
ชางชื่อเทียนตบบั้นท้ายของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์เหมือนที่ทำกับฉืออู่เหยา
“ฮึ่ม… สุนัขย่อมเป็นสุนัข!”
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ไม่ทราบว่าเพราะโทสะหรืออับอายกันแน่ นางก้มหน้าลงมุดแขนพร้อมพวงแก้มแดงระเรือเบาบาง
ในระหว่างที่ชางชื่อเทียนกำลังโลมเลียเครื่องเพศของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ ฉืออู๋เหยาที่อยู่ข้าง ๆ ก็จับแกนกายของชางชื่อเทียนขึ้นและกระตุ้นเล็กน้อย ช่วยให้มันอยู่ในสภาพตื่นตัวที่สุด
ไม่นานหลังจากนั้นชางชื่อเทียนก็รีบหยุดฉืออู๋เหยา มันจับแท่งบุรุษของตนถูไถใส่จุดอ่อนไหวของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ซึ่งถูกเลียก่อนหน้าจนร้อนผ่าว นางถูกชางชื่อเทียนหยอกเย้าจนทนไม่ไหวอีกต่อไป
“ไยเจ้าไม่รีบจัดการให้เสร็จสิ้นไปเสียที”
“ฮ่าฮ่า~~ ท่านเทพธิดาปรมันตร์อยากให้แกนบุรุษอันใหญ่โตของข้าเสียบเข้าไปงั้นรึ?”
(อ๊าห์)
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์คร่ำครวญในใจ
“กรอด…ใส่เข้ามา…เร็ว… ..เข้ามาในตัวข้า….เดี๋ยวนี้!”
ชางชื่อเทียนระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นอย่างสาสมใจ ก่อนจะจ่อหัวเต่าไปที่ทางเข้าและสอดเข้าไปอย่างแฉ่มช้า
ดุจเดียวกับที่ทำกับฉืออู่เหยาเป็นครั้งแรก ชางชื่อเทียนค่อย ๆ ซึบซาบความคับแน่นภายในร่างของเทพธิดาเพื่อให้แกนกายของตนเชยชมทุกสัดส่วนของโพรงสวาทอย่างละเอียด
ต้องขอบคุณมังกรไม่ได้ความของหยุนเช่อ มันราวกับชางชื่อเทียนกำลังร่วมเพศกับสาวบริสุทธ์อยู่ก็มิปาน
“โอ้ว~~~~ ให้ตายเถอะ คับแน่นยิ่งนัก เกือบจะเข้าไม่ได้ แน่นอะไรขนาดนี้ ไม่น่าแปลกใจที่จอมมารจะหลั่งทันทีเพียงแค่สอดเข้าไป รอประเดี๋ยว ข้าจะเสียบให้ลึก”
อย่างไรก็ตามเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ไม่อาจฟังสิ่งที่ชางชื่อเทียนกล่าวได้ในเวลานี้ นางเหงื่อแตกพลั่กและอดทนต่อความรู้สึกปวดร้าวจากการฉีกขาดและอึดอัดที่เกิดจากแท่งบุรุษแสนใหญ่โต เชียนเย่หยิงเอ๋อร์สามารถสัมผัสได้ถึงแท่งเนื้อของชางชื่อเทียนที่เบียดเสียดอยู่กับพนังด้านในของนาง ไม่ว่าจะเป็นส่วนหัวที่ปูดโปนหรือส่วนลำที่มีเส้นเลือดแตกแขนง นางล้วนรู้สึกได้ชัดเจน
ทันใดนั้น ส่วนปลายของชางชื่อเทียนก็ชนเข้ากับบางสิ่งที่อ่อนนุ่มเป็นพิเศษ
“อ๊า~~~~~”
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ที่ฝืนต่อต้านพลันกรีดร้องออกมา นับเป็นครั้งแรกที่มดลูกของนางถูกรุกรานถึงขั้นนี้
“ในที่สุดก็สำเร็จ เทพธิดาปรมันตร์ ความเป็นชายของข้าไม่ทำให้เจ้าผิดหวังใช่รึไม่?”
ระหว่างที่ชางชื่อเทียนกำลังพูด มันก็ส่ายร่างกายของตนจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง ทำให้แกนบุรุษที่อยู่ด้านในขยายร่องสาวไปทางซ้ายทีขวาที
“ของ…ของแค่นี้…ข้า…ไม่…รู้สึกอันใด”
ความเป็นจริงเชียนเย่หยิงเอ๋อร์รู้สึกดียิ่งจนเกือบปัสสาวะราด แต่นางไม่มีทางยอมรับเด็ดขาด
“ฮึฮึ รอไม่นานข้าจะทำให้เจ้ากลายเป็นนังร่าน อย่าได้เกลียดตัวเองเชียว”
ครั้นกล่าวจบชางชื่อเทียนก็เริ่มบรรเลงรัก ทุกจังหวะที่มันกระแทกกระทั่นแกนกายชนเข้ากับปากมดลูก โลหิตจากความบริสุทธิ์ที่เหลืออยู่เล็กน้อยก็ไหลซึมออกมา
“อ๊ะ…อือ….อ่าห์….อื๊มมม…”
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์อดกลั้นตัวเองจากการร้องคราง แต่ทว่า…
เพียะ!
“อ๊า!”
เพียะ!
“รู้สึกดีรึไม่! หา? ชอบมากเลยสิท่า? หากดีก็จงร้องออกมา ให้ข้าฟังหน่อยว่าสุนัขปรมันตร์เห่าเป็นเสียงเช่นไร”
ชางชื่อเทียนตบก้นของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์อย่างแรง และทุกครั้งที่เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ถูกตบ นางจะสะท้านเล็กน้อย
“ดี…”
เพียะ!
“อ๊า!”
“เอ่ยให้ดังกว่านี้ จอมมากหมวกเขียวจะได้ยินเสียงที่เบาปานนั้นได้อย่างไร”
“รู้สึกดียิ่ง! ดีกว่าโดนหนอนน้อยไร้ประโยชน์ของหยุนเช่อเสียอีก!!!!”
สุดท้ายเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็ทนไม่ไหวและตะโกนออกมา
เพื่อให้ชางชื่อเทียนมีกำลังมากขึ้น ฉืออู๋เหยาพุ่งเข้ามาข้างหลังเจ้าตัวและย่อลง แหวกแห้มก้นอีกฝ่ายและเลียรูทวารของมันด้วยลิ้นนาง
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าทำได้ไม่เลวนังราชินีสุนัข”
ยากที่จะชื่อว่าผู้หญิงคนสำคัญสองคนของหยุนเช่อในแดนเทพ คนหนึ่งกำลังถูกชายอื่นชำเราอย่างหนักในท่าหมา ส่วนอีกคนกำลังเลียก้นของชายคนนั้นด้วยความเต็มใจ
“นังสุนัขเชียนเย่ จ้องมองศิลาบันทึกภาพให้ดี เจ้าอยากบอกอะไรกับจอมมารสารเลวของเจ้าที่ทำให้เจ้าตกอยู่ในสภาพนี้”
“อือ…อือ…อร๊าง!”
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ไม่ตอบคำ ดูเหมือนนางจะถึงขีดจำกัดของตัวเองแล้ว
ชางชื่อเทียนไม่พูดอะไรอีกต่อไป ถัดมามันคว้าหน้าอกกลมกลึงของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ด้วยมือเดียว ยอดปทุมของสาวงามกำลังชูช่อเป็นเม็ดไต
“ถึงส่วนล่างของเจ้าจะไม่ยอดเยี่ยมเยี่ยงจักรพรรดินี แต่ก็ใช้งานได้ดียิ่ง… โอ้~~~~ ข้าจะปล่อยข้างในเจ้าทั้งหมด”
ลูกอัณฑะทั้งสองที่อยู่ใต้หว่างขาหดตัวลงอย่างฉับพลัน เชื้อบุรุษเข้มข้นที่เตรียมไว้พรั่งพร้อมก็พุ่งทะลักเข้าสู่มดลูกอย่างรวดเร็วและค่อย ๆ สะสมอยู่ภายใน
“อึก!!!!!!อ๊า~~~~~”
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องเต็มเสียงเมื่อเชื้อบุรุษร้อนลวกฉีดเข้ามาในกาย มันมากเสียจนร่างของนางกักเก็บไม่ไหวจนบางส่วนที่ล้นปรี่ถยอยไหลออกจากรอยเชื่อมของสองอวัยวะ
ฉืออู่เหยาชูนิ่วที่ยาวที่สุดของนางในเวลาที่เหมาะสม นางอมมันเพื่อชโลมน้ำลายตัวเอง จากนั้นแทงเข้าไปในรูก้นของชางชื่อเทียนเต็มที่ ก่อนจากตวัดนิ้วขึ้นและเกี่ยวไปมา
“หืม!?”
ชางชื่อทานอุทานในลำคอ ความรุนแรงของการหลั่งเพิ่มขึ้นหลายระดับ พุ่งเข้าไปในมดลูกที่เปิดกว้างของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์โดยตรง
(อ่า~~~ ร้อน……เชื้อบุรุษกำลังเติมเต็มข้า…ราวกับจะเผาพลาญ…)
ดุจเดียวกับที่พบฉืออู๋เหยาก่อนหน้า ท้องน้อยของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์เริ่มขยายใหญ่เนื่องจากเชื้อบุรุษจำนวนมากด้านใน
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของมดลูกที่กำลังพ่องออกจากน้ำเชื้อของผู้ชาย
หลังจากปล่อยออกไปจนสุด ชางชื่อเทียนก็ดึงแกนกายของตนออกมา มันมองไปที่เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ซึ่งนอนหมดสภาพไม่เหลือภาพลักษณ์เทพธิดา ขาของนางแผ่อ้าซ่าในสภาพคว่ำกาย เปิดเผยทั้งรูทวารและบุปผาที่บอบช้ำ มันบานกว้างจนเห็นถึงเนื้อในสีแดง มิหนำซ้ำยังมีของเหลวขาวข้นไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ภาพดังกล่าวทำให้ชางชื่อเทียนรู้สึกถึงชัยชนะ
ครู่ต่อมาร่างของชางชื่อเทียนก็สั่นและต้องการผ่อนคลายหลังจากปลดปล่อยเต็มที่ แต่เดิมมันจะใช้ฉืออู๋เหยาเป็นโถปัสสาวะส่วนตัว แต่คราวนี้ตัวเอกคือเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ซึ่งนอนตาลอยแน่นิ่งไม่ไหวติง ชางชื่อเทียนคงไม่อาจบังคับให้นางลุกมาดื่มได้ มันจึงชี้แกนของตนไปทางร่างเปลือยของเฉียนเย่หยิงเอ๋อรและเริ่มถ่ายเบา ยิงของเหลวสีเหลืองอุ่นรดลงบนตัวของนางตั้งแต่หัวถึงบั้นท้าย
“ฟู่…สบายเหลือเกิน หืม…นี่มันเวลาใดแล้ว งานของหัวหน้าผู้คมกฎช่างยุ่งนัก นังราชินีสุนัข เจ้าเองก็จะไปเช่นกัน?”
ชางชื่อเทียนจ้องไปยังฉืออู๋เหยาที่กำลังใส่เสื้อผ้าของนางและถามอย่างสงสัย
“ใช่ ในฐานะจักรพรรดินีของหยุนเช่อ ข้าต้องทำให้ดีที่สุดเพื่อเติมเต็มความปรารถนาของมัน บัดนี้เชียนเย่หยิงเอ๋อร์เป็นอีกคนที่เข้าร่วม ข้าควรต้องค้นหาคนต่อไป”
“โอ้? จะมีสตรีชั้นต่ำให้ข้าอีกหรือไม่?”
ทันใดนั้น ชางชื่อเทียนก็เผยแววตาสนใจ
“จะมีสตรีชั้นต่ำอีกหลายคน ทว่า… ไม่ใช่ของเจ้า หยุนเช่อมีภรรยามากมาย ข้าต้องแจกจ่ายให้ผู้อื่นบ้าง”
ฉืออู๋เหยารู้ดีว่าหากชางชื่อเทียนได้รับสิทธิให้มีเรื่องอย่างว่ากับผู้หญิงของหยุนเช่อรายอื่น หมาบ้าตัวนี้อาจตกอยู่ในความหลงระเริงและเริ่มกำแหง คนที่จะคุมมันอยู่มีแค่นางกับเชียนเย่หยิงเอ๋อร์เท่านั้น
“น่าเสียดาย”
ถึงแม้ชางชื่อเทียนจะพูดแบบนั้น แต่มันก็ไม่มีการตัดพ้อในใจ ถึงอย่างไร มันก็พอใจยิ่งยวดที่สามารถร่วมรักกับฉืออู๋เหยาและเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ได้
“แล้วต่อไปเป็นผู้ใด?”
“ฮิฮิ ย่อมเป็นที่ที่หยุนเช่อหมวกเขียวของเรากำลังอยู่ขณะนี้ ข้าคาดว่ามันคงถูก “นาง” ทุบตีจนย่ำแย่แล้ว ฉะนั้นข้าต้องไปช่วยมันเสียหน่อย”
หลังจากที่ฉืออู่เหยาพูดจบ ร่างของนางก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ชางชื่อเทียนเหลือบมองเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ที่ยังไม่ฟื้นตัว กลิ่นเหม็นโฉ่ของปัสสาวะลอยคลุ้งทั่วร่าง ก่อนจะหันหลังกลับและออกจากห้องไปโดยไม่พูดคำใด ทิ้งเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ซึ่งยังคงระลึกถึง “ประสบการณ์อันดุเดือด” เมื่อครู่ไว้เบื้องหลัง
ใช้เวลาไม่นาน ฉืออู่เหยาก็มาถึงมณฑลเทวะบูรพา…แดนลำนำเหมันต์