Techno Paradox - ตอนที่ 8

### ตอนที่ 8 ###

ในเวลาเที่ยง พนักงานในบริษัท Techno People ต่างก็พักกินอาหารกลางวันภายในโรงอาหารซึ่งมีทีวีเปิดไว้ให้ดู ซึ่งเวลานี้เป็นเวลาของรายการข่าวชื่อดังแห่งยุค พนักงานต่างก็ดูทีวีและพากันวิพากวิจารณ์กันต่าง ๆ นา ๆ

“ขอต้อนรับเข้าสู่รายการ คุยคุ้ยเขี่ย กระผม สรเย็ด และเพื่อนของผม คุณกระดก สวัสดีครับ” พิธีกรคนหนึ่งกล่าวเปิดรายการ
“สวัสดีครับ” เพื่อนพิธีกรอีกคนหนึ่งข้าง ๆ กล่าวสวัสดีผู้ชมบ้าง
“เดี๋ยวนี้คุณรู้ไหม มีข่าวที่แปลก ๆ เกิดขึ้นทุกวัน” สรเย็ดหันมาพูดกับคู่หูเพื่อเปิดประเด็น
“คดีอะไรที่คุณว่าแปลก” กระดก เพื่อนพิธีกรถาม
“ก็ไอ้คดีที่เกี่ยวกับอวัยวะเพศที่ถอดออกมาไง” สรเย็ดเฉลย
“แล้วมันแปลกยังไง ผมก็เห็นข่าวมันก็เดิม ๆ ข่าวจิ๋มหายบ้าง ขโมยจิ๋มบ้าง ขโมยจู๋บ้าง” กระดกแย้ง
“ไม่.. คือว่าที่มันแปลกเนี่ย เพราะมันเป็นภัยที่กำลังใกล้ตัวคืบคลานเข้ามา ภัยร้ายแรงซะด้วย” สรเย็ดย้ำ
“ฮ้า..ขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วคุณไปรู้ข่าวอะไรมา” กระดกสงสัย
สรเย็ดจึงเล่าต่อ “คุณรู้ไหม ตั้งแต่มีไอ้เครื่องถอดอวัยวะเพศหรือที่เขาเรียกกันว่า PPP เนี่ยนะ สังคมปั่นป่วนไปหมด แล้วต้นตอผู้ผลิตก็เป็นคนไทย กระจายไปยังทั่วโลก ตอนนี้ทั่วโลกเลยมีคดีเกี่ยวกับไอ้ของที่เขาถอดออกมากันนัวเนียเต็มไปหมด”
สรเย็ดนิ่งไปพักหนึ่งเพื่อสังเกตปฏิกริยาของคู่หู
“อ้าวแล้วยังไงล่ะ” กระดกถาม พอสรเย็ดเห็นคู่หูทำท่าตั้งใจฟังจึงเล่าต่อ
“คุณว่าโรคเอดส์นี่ร้ายกาจไหม” เขาถาม
“อ้าว… ถามได้ ก็ร้ายกาจน่ะสิ” คู่หูตอบพร้อมกับเสริมขึ้นว่า “แต่เขามีวัคซีนป้องกันแล้วนี่”
“มันก็ใช่…แต่ไอ้สายพันธ์ Version 2 เนี่ยยังไม่มี” สรเย็ดแย้ง
“อื้ม..แล้วไง คุณอย่าบอกนะว่า….” กระดกทำท่าจะพูด
“ที่คุณคิดน่ะถูกแล้ว” สรเย็ดรีบชิงพูดแทรก “ตอนนี้เนี่ยนะ มีผู้หญิงคนหนึ่ง อ้อ ไม่ใช่สิ หลายคน ที่ติดเอดส์ แล้วพากันเจ็บแค้น คุณรู้ไหมพวกเธอทำยังไง พวกเธอถอดจิ๋มของตัวเอง แล้วแกล้งลืมวางไว้ คุณลองคิดดูสิ ถ้าใครเก็บได้นี่ถือว่าลาภลอย คราวนี้ล่ะ โรคเลยได้แพร่ระบาดไปทั่ว ผู้ชายที่เก็บได้มันก็เอาไปเย็ด แถมไม่พอนำมาเผื่อแผ่เพื่อนฝูงอีก คราวนี้เลยติดโรคกันทั้งแก๊งเลย”
กระดกได้ฟังก็ออกความเห็นบ้างว่า “ผมว่ามันก็สมควรนะ ไอ้พวกที่ตกเป็นเหยื่อเนี่ย จิ๋มใครก็ไม่รู้ ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า เอามาทำมิดีมิร้ายได้ยังไง ไม่สืบหาที่มาที่ไปให้ดีเสียก่อน”
สรเย็ดจึงแย้งว่า “คุณจะไปโทษผู้ชายพวกนั้นมันก็ไม่ถูก ตามประสาผู้ชายเรา ขึ้นต้นว่าจิ๋ม ใครบ้างไม่อยากเย็ด ใครบ้างไม่อยากเห็น …เอ…หรือคุณไม่อยาก”
“บ้าเหรอ มาถามอะไรผมเล่า ผมก็ผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกันนะ ไม่ใช่ตุ๊ด ไม่ใช่แต๋ว” กระดกตอบอย่างมีอารมณ์ขัน
สรเย็ดจึงพูดต่อ ว่า “ในความเห็นของผมนะ ผู้ผลิตเครื่อง PPP เนี่ย น่าจะออกมารับผิดชอบอะไรบ้าง ในฐานะที่เป็นต้นเหตุทำให้บ้านเมืองเกิดความวุ่นวายไปทั่ว ทั้งต่างประเทศและประเทศเรา แล้วนักท่องเที่ยวชาวฝรั่งนี่ก็ชอบลืมไว้กันจัง..ในรถแท๊กซี่เอย..ในห้องพักโรงแรมเอย”
“แล้วคุณจะให้เขารับผิดชอบยังไง” กระดกถาม
“เลิกผลิตไปเลยไง เลิกไปเล๊ย” สรเย็ดย้ำ “เอ้าลองไปฟังความเห็นของคุณโธรัย สารวัตรหนุ่มรูปหล่อไฟแรง ที่เราไปสัมภาษณ์มา ลองไปฟังกันครับ”

สรเย็ดพูดเสร็จก็หันหน้าออกมาทางผู้ชม แล้วภาพก็ตัดไปยังจอมอนิเตอร์ทีวีที่อยู่ข้าง ๆ
ภาพในจอก็ปรากฏสารวัตรหนุ่มกำลังให้สัมภาษณ์ว่า “ผมว่าไอ้ความวุ่นวายที่มันเกิดขึ้นทั้งหมดเนี่ย เพราะเครื่อง PPP หยุดผลิตเมื่อไหร่ก็หยุดวุ่นวายเมื่อนั้นครับ… PPP ย่อมาจาก Penis and Pussy Protection แต่ผมว่ามันน่าจะย่อมาจาก Penis and Pussy Paradox มากกว่า เพราะมีความเห็นที่ขัดแย้งกันอย่างกว้างขวาง ไอ้เทคโนโลยีนี้มันมีประโยชน์ก็จริงแต่ในทำนองเดียวกันมันก็มีโทษตามติดตัวมันมาด้วยอย่างมากมายเช่นกัน ยังไงก็ตามผมจะต้องทำให้ผู้ผลิตสำนึกผิดให้ได้ว่า เขาทำให้บ้านเมืองของเราปั่นป่วนแค่ไหน และผมจะขอยืนหยัดต่อต้านต่อไปตราบใดที่ผมยังมีลมหายใจ” สารวัตรหนุ่มกล่าวด้วยความมั่นใจว่าจะล้มล้างบริษัทได้อย่างแน่นอน แล้วภาพก็ตัดกลับมาที่สองพิธีกร
“โอ้โห..ผมว่า สารวัตรมุ่งมั่นมากนะ” กระดกกล่าว
“ใช่..ท่าทางมั่นใจมากว่าจะทำให้ผู้ผลิตเลิกผลิตได้ แล้วเห็นมะ..สารวัตรก็มีความเห็นตรงกับผมเลย หยุดผลิต ก็หยุดวุ่นวาย” สรเย็ดกล่าว
“แล้วคุณจะให้เขาทำยังไง กับเครื่องที่ประชาชนซื้อมาแล้ว”
“ก็ซื้อคืนสิ แล้วเอาไปทำลายให้หมด”

ปัง!
เสียงตบโต๊ะดังสนั่น พร้อมกับเสียงปิดสวิทช์ทีวีซึ่งอยู่ภายในห้องของคามิน
คามินคว้าเหล้าขึ้นมาจิบดับอารมณ์เสีย “ชะ!..ไอ้สารวัตรโธรัย คิดจะล้มล้างฉัน มันไม่ง่ายนักหรอก”
ครู่เดียวไคซัจ บอดี้การ์ดคนสนิทก็เข้ามาบอก
“เจ้านายครับ รถและคนเตรียมพร้อมแล้ว ได้เวลาออกตามหาหี..เอ๊ยจิ๋มของคุณริสาแล้วครับ”
คามินวางแก้วเหล้าลง พร้อมกับพยักหน้า “ไป..” แล้วก็พูดกำชับว่า
“อ้อ..แล้วอย่าให้พวกนักข่าวมันรู้เรื่องนี้เด็ดขาดนะ ถ้าเกิดเรื่องนี้รั่วไหลออกไปล่ะก็แย่แน่ มีคนที่เกลียดฉันอยู่มากมาย ถ้าพวกมันรู้ล่ะก็ มันคงสมน้ำหน้าฉัน แล้วจิ๋มของพริริสาน้องสาวสุดรักสุดหวงของฉันก็จะตกอยู่ในอันตรายมากขึ้น”
“ครับ” ไคซัจรับคำ
แต่ขณะทีทั้งสองกำลังจะเดินออกจากประตูไป ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเจ้าแว่นพนักงานคนหนึ่งของบริษัท ถือกล่องกระดาษสีแดงเข้ามาที่ห้อง พร้อมกับยื่นกล่องนั้นให้คามินอย่างนอบน้อม “นี่ครับ ตัวอย่างเครื่อง PPP รุ่นใหม่ที่ท่านประธานสั่งให้เอามาให้ท่านดู”
คามินแกะกล่องมองดูเครื่อง PPP สีแดงรุ่นใหม่อย่างชื่นชม
ท่ามกลางความสงสัยของไคซัจ มันจึงถามขึ้นว่า “รุ่นใหม่นี่มันดียังไงกันครับเจ้านาย”
คามินจึงตอบอย่างหุนหันว่า “โธ่..ไอ้โง่ แกไม่รู้อะไร เครื่อง PPP ทุกชิ้นที่ออกสู่ตลาดตอนนี้น่ะ มันแก้ปัญหา Y3K ไม่ได้”
ไคซัจยิ่งฟังแล้วก็ยิ่งงง จึงเกาหัวแหง่ก ๆ
คามินจึงขยายความต่อ “ในปี พ.ศ. 3001 ทุกเครื่องที่ทุกคนมีอยู่ตอนนี้จะคำนวณตัวเลขผิดพลาดไปหมดทำให้ใช้การไม่ได้อีกอย่างถาวร ฉันจึงคิดค้นเครื่อง PPP รุ่นสีแดงเครื่องนี้ขึ้นมาใหม่ ซึ่งมันแก้ปัญหา Y3K นี้ได้แล้ว หึ.. คราวนี้ล่ะ ทุกคนก็จะต้องเสียเงินซื้อเครื่องจากฉันใหม่อีกรอบหนึ่ง รวยเละล่ะฉันคราวนี้ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ”
ไคซัจได้ฟังดังนั้นก็ยิ้มหัวเราะตาม “โอ้โห..เจ้านายเนี่ยฉลาดหัวใสจริง ๆ ครับ”
คามินเก็บเครื่อง PPP เข้ากล่อง แล้วยื่นให้เจ้าแว่นตามเดิม “อ๊ะ..เอาไปเก็บ ฉันต้องรีบออกไปธุระข้างนอก”
“ครับ” เจ้าแว่นรับคำ

ที่โต๊ะทำงานของพนักงานด้านนอก ในเวลาพักเที่ยง ช่างเงียบกริบ
เจ้าแว่นเจ้าเดิม ผู้มีหน้าตาจืดชืด ท่าทางซื่อบื้อ ขี้มูกย้อย จีบสาวไหนก็ไม่เคยติดสักที มันหลงรักมาลี สาวหม้ายรุ่นพี่ที่นั่งโต๊ะข้าง ๆ มานานแล้ว ด้วยสัดส่วนตะโพกและก้นที่ใหญ่อึ๋มบาดใจ ทำให้มันหลงหัวปักหัวปำ และก่อนพักเที่ยงมันก็แอบเห็นที่ซ่อนกุญแจลิ้นชักของมาลีโดยบังเอิญ
เจ้าแว่นค่อย ๆ เอากุญแจออกมาจากที่ซ่อน แล้วก็ไขลิ้นชักช้า ๆ แน่นอนสิ่งที่มันเห็นก็คือสิ่งที่ปรารถนา หีของมาลีนั่นเอง มาลีไม่ได้เอาลงไปกินข้าวด้วยเพราะกลัวจะอับชื้นเหงื่อ จึงเก็บไว้อย่างดี พันไว้ในห่อผ้าในลิ้นชัก เจ้าแว่นแอบสังเกตพฤติกรรมของมาลีมานาน จึงวางแผนขโมย

หลังจากได้หีของมาลีสมใจแล้วเจ้าแว่นก็ตรงไปบนดาดฟ้า ที่เงียบสงบ แล้วค่อย ๆ แกะคลี่ห่อผ้าออกช้า ๆ
“ฮ้า…. ” มันตลึงเมื่อได้เห็นสิ่งนั้น
“เหมือนที่คิดไว้เลย ว่าแล้วหีของพี่มาลีจะต้องใหญ่ เพราะก้นแกใหญ่มาก แต่ไม่นึกเลยว่าจะโหนกนูนขนาดนี้ ถึงหมอยจะเยอะไปหน่อยแต่ก็น่ารัก ขอยกซดล่ะนะ ซี๊ด….”
ว่าแล้วมันก็จัดการอยู่พักใหญ่จนสำเร็จความใคร่

เมื่อมาลีกลับจากกินอาหารมื้อเที่ยงมาแล้ว เธอก็โวยวายขึ้นมาหลังจากพบว่าหีของเธอหายไป เธอตะโกนลั่นจนพนักงานคนอื่นตกใจแตกตื่นไปทั่ว
“ใครขโมยหีชั้นไป!!! ใคร!!!”
เธอกระวนกระวายหายใจหอบ “ต้องเป็นไอ้แว่นแน่ เพราะมันหลีฉันอยู่ทุกวัน ใครเห็นไอ้แว่นบ้าง” มาลีโวยวาย
“ผ..ผมเห็นพี่แว่นขึ้นไปบนดาดฟ้าโน่นแน่ะ สักพักใหญ่แล้ว” รุ่นน้องคนหนึ่งบอกอย่างกลัว ๆ
“หึ” มาลีทำหน้าโกรธเกรี้ยวแล้ววิ่งตามขึ้นไปบนดาดฟ้า

เมื่อมาถึงเธอก็เห็นภาพบาดตาอย่างที่คิดเอาไว้ เธอตรงดิ่งเข้าไปถีบเจ้าแว่น ทั้งตบทั้งตี กล่าวดูถูกถากถางต่าง ๆ นา ๆ
“หน้าอย่าแกฉันไม่เอามาทำผัวหรอก ดูสารรูปตัวเองซะบ้าง” แล้วเธอก็คว้าหีอับเปรอะเปื้อนน้ำกามของเธอคืน ท่ามกลางความบอบช้ำของเจ้าแว่น
มันจึงรำพึงว่า “ฉันรู้ว่าเธอชอบคนรวย..เธอชอบคุณคามิน..เพราะเขาคิดค้นเครื่อง PPP จนรวย ส่วนฉันมันจน” เจ้าแว่นรำพึงอยู่คนเดียวหลังจากที่มาลีจากไปแล้ว “สักวันฉันจะต้องรวย และเธอจะต้องมาง้อฉัน”

==========