Inju - ตอนที่ 5

ไข่ที่มินท์เอาใส่ไว้ในกระเป๋าของยุ้ยเริ่มร้าว และฝักตัวออกมา รูปร่างมันเหมือนตัวบุ้งใส ๆ หนวดเล็ก ๆ ของมันขยับไปมา ตรวจจับสภาพอากาศหาที่อยู่อาศัย กลิ่นน้ำเมือกหอม ๆ ลอยมากับอากาศมันจึงใช้หนวด
ที่อยู่รอบตัวมันดันตัวเองเหมือนขา(นึกถึงหอยเม่นนะครับ)ค่อย ๆ คืบคลานเข้าไปในกระโปรงขอยุ้ยโดยที่ยุ้ยนั้นไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย มันดึงขอบกางเกงในบริเวณรอบอย่างแรงแต่ด้วยความเหนียวของยางรัดนั้นทำให้มันดึงไม่ได้
มันจึงเปลี่ยนแผนอีกครั้งมาปริเวณเป้ากางเกง มันค่อย ๆ เอาหนวด แยงไข้ไปตามเนื้อผ้าแล้ใช้หนวดนับสิบถ่างออกสุดแรงแต่ก็ได้แค่รูเล็ก ๆ ขณะนี้ร่างกายของมันเริ่มที่จะแห้ง ผิวหนังแตกเป็นเกล็ด มันต้องการน้ำอย่างเร่งด่วน ขนด้านบนของมัน
เริ่มสานกันเพื่อสร้างบางสิ่งบางอย่าง 5 นาทีผ่านไป ขนนั้นก็ได้กลายเป็นปีกใส ๆ เหมือนแมลงปีกแข็งเมือปีกสะบัด ร่างที่เบาของมันก็บินสู่ฟากฟ้า ออกไปทางหน้าต่าง ตรงไปยังกรงหมาด้านล่างภายในกรงนั้นมีถาดน้ำสำหรับสุนัขอยู่
ร่างเบา ๆ บินมุดเข้าไปในน้ำเพียงนิดที่อยู่ในแอ่ง แค่นั้นก็เพียงพอสำหรับตอนนี้ หลังจากวิกฤติของชีวิตผ่านพ้นไปมันก็เริ่มคิด จะทำอย่างไรดี เพราะพาหะร่างนี้นั้นมีสิ่งประกอบที่ร่างอันปวกเปียกของมันทำลายได้ยากมาก
มันคิดขณะนั้นเองมันก็เห็น สุนัขตัวเมียตัวหนึ่งปล่อยกลิ่นมายั่วสุนัขตัวผู้ สุนัขตัวผู้ที่ได้กลิ่นก็เข้าไปดมหรือไม่ก็เลียจนกระทั่งมีตัวจ่าฝูงมาก จ่าฝูงตัวนี้มีขนาดใหญ่บึกบึน ใหญ่กว่าตัวอื่นเท่าตัว เมื่อมันมาตัวอื่น ๆ ก็หูตูบ หางจุกตูดทุกตัว
มันดม ๆ เลีย ๆ อยู่พักหนึ่งก็ขึ้นคร่อมแล้วก็ขย่มอย่างรวดเร็ว จนหมาตัวเมียตัวนั้นร้องด้วยความเจ็บปวด เลือดไหลหยดลงบนพื้น มัน ได้ความคิดทันที… ตอนนี้ร่างกายมันขยายตัวขึ้นเพราะได้น้ำแต่ก็ยังไม่พอเพียงสำหรับในระยะเวลาฟักตัว
มันต้องการที่ ๆ สงบและชื้นแฉะ แถมยังต้องปลอดภัยด้วย นั่นคือในมดลูกมนุษย์ มันสานปีกอีกครั้งเพื่อบิน แต่คราวนี้ร่างของมันอุ้ยอ้ายขึ้น เพราะมันดูดน้ำมาเต็มที่ ด้วยความลำบากจนมันบินกลับมาที่เตียงได้ เปลือกนอกที่แห้งแข็งไม่จำเป็นอีกต่อไป
เปลือกของมันกระเทาะออกมา เหลือเพียงตัวที่ใสเหมือนเจลลี่ ใครเห็นตอนนี้ก็ต้องนึกว่ามันเป็นทากยักษ์แน่นอน มันค่อย ๆ คลี่ตัวเป็นแผ่นบาง ๆ พันไปตามขาของยุ้ย ทำให้ยุ้ยรู้สึกเย็นขาจนขนลุกชูชันแต่ไม่อาจจูงใจ้ให้เธอตื่นได้ มันหยุดนิ่งซักครู่แล้ว
ค่อย ๆ เลื้อยขึ้นไปจนถึงขอบกางเกงใน ตอนนี้มันครอบครองขาของยุ้ยได้หมดแล้ว มันค่อย ๆ ขยับขาของยุ้ยลงจากเตียงเหมือนกับมีใครกำลังลากยุ้ยด้วยกำลังมหาศาล แรงกระแทกทำให้ยุ้ยตื่น
“อือ”เธอรู้สึกเจ็บหัวเล็กน้อย เธอลุกขึ้นยืน ก็เริ่มรู้สึกแปลก ๆ ว่าขาเธอขยับไม่ได้ เมื่อก้มไปดูก็พบบางสิ่งที่คล้าย ๆ ทาก พันขาของเธออยู่ เธอพยายามแกะมันออก แต่มันรัดแทบจะเป็นเนื้อเดียวกันกับขาเธอ จุดที่เธอพยายามแกะมันออกมีรอบเล็บเธอขีดข่วนจนแดงไปหมด
มันเห็นท่าไม่ดีแน่จึงยื่นขนจำนวนมากมาโบกเบา ๆ ที่ขาอ่อนทำเอายุ้ยตัวชา ขาสั่นไปหมด น้ำเมือกเล็ก ๆ ไหลออกมาจากปากรู เธอจึงเอามือซึ่งตอนนี้เป็นอิสระไปปิดบริเวณที่ขนลูบไล้ไปมาก เธอคิดผิด ขนนั้นยาวขึ้นจนสามารถลูปไล้ไปมาส่วนที่เหนือกว่าได้และขณะนี้มันกำลังถูไปมาที่แคมเล็ก
ของเธอนอกกางเกงใน
“อ้าาา”ขาเธออ่อนแรงทรุดตัวลงกับพื้น ทำให้ส่วนน่องกับต้นขาสัมพัสกัน มันรีบใช้โอกาศนั้นยึดส่วนที่สัมพัสกันไว้ให้แน่น ทำให้ยุ้ยลุกขึ้นไม่ได้
“อะไร เนี่ยทำไมลุกไม่ได้”สภาพตอนี้เธอกำลังนั่งคุกเข่าโดยมีตัวทากขนาดใหญ่พันขาเธออยู่ เท่าของเธอค่อย ๆ ขยับไปทีละข้างโดยควบคุมไม่ได้ เป้าหมายของมันคือประตูหน้าบ้าน
กว่า 20 นาที ที่ยุ้ยเดินด้วยเข่ามาจบถึงประตู หนวดอันหนึ่งเหวี่ยงไปฟาดกับลูกบิดแล้วค่อย ๆ หมุนในที่สุดประตูก็เปิดออก ตอนนี้มือมากแล้วดวงจันทร์คล้อยหลังไปมากแสดงว่าดึกมากแล้ว
เมื่อยุ้ยได้รับลมภายนอก เธอก็นึกขึ้นได้ว่าหากตะโกนอาจมีคนมาช่วย
“ช่วยด้วย ใครก็ได้!”เสียงของเธอแผดดังท่ามกลางราตรี กังวาลไปทั่วบริเวณ
“ช่วย.. ว้าย อย่า “หนวดเล็ก ๆ หลายเส้น ลูบไล้ไปมาใต้เสื้อนักเรียนของเธอ ยุ้ยรู้สึกเหมือนมีไส้เดือนนับร้อยตัวเลื้อไปมาใต้เสื้อ มันดูดความชื้นของอากาศมาขยายตัวมันเองยิ่งออกมาข้างนอกมันก็ยิ่งขยายตัว
“อย่า อ้า อุ๊บ”หนวดหลายเส้นเกาะปากด้านล่างของยุ้ยทำให้เธอหุบปากไม่ได้ เธอพยายามหุบปากแต่ก็ได้แต่ส่งเสียงคราง
“อ้า ง่าา ง่า “เธอกำลังเคลื่อนตัวไปไกล้คอกสุนัขเข้าไปทุกที มือสองข้างที่เป็นอิสระพยายามเกาะพื้นแค่สู้แรงของมันไม่ได้แรงกระฉากทำเอาปลายนิ้วของเธอถลอกซอกเล็บมีแต่ดินเข้าไปอันแน่น

ยุ้ย โดนมันลากตัวมาที่หน้าคอกหมา เธอกลัวจนตัวสั่นนับแต่พ่อเธอเอาสุนัขมาเลี้ยงเธอไม่เคยชอบมันเลย โดยเฉพาะตัวจ่าฝูงแม้ว่าพ่อจะบอกว่ามันมีราคาแพงมาก ๆ ก็ตามทีเพราะมันตัวใหญ่มากกว่าเธอ
เธอเคยจินตนาการว่าหากเธอโดนมันกัดหัวเธอคงจะเหมือนมะพร้าวที่โดนคีบบีบจนแตก หลายครั้งเล่นเอาเธอนอนไม่หลับ ขณะที่เธอกวาดตามองในคอกมันก็ยื่นหนวดอันหนึ่งออกมาตรงปลายนั้นแตกออกเป็นเส้นเล็ก ๆ เหมือนดอกไม้ทะเล
คอกนี้มีรั้วไม่สูงมากนักเพราะสมัยก่อนพ่อเธอเลี้ยงแต่สุนัขพันธ์เล็ก หากว่าตัวจ่าฝูงจะพังออกมาก็ง่ายดายมาก

สุนัขตัวจ่าฝูง(จากนี้ไปจะเรียกว่ามูมู้)กำลังหลับอยู่ เพราะเหน็ดเหนื่อยกับการพสมพันธ์กับสุนัขตัวเมียเมือ 3 ชั่วโมงก่อน แต่กลิ่น ๆ หนึ่งปลุกมันให้ตื่นขึ้น “กลิ่นฟีโรโมน” นับแต่เด็กมันโดนเลี้ยงมาไห้เป็นสุนัขพ่อพันธ์ทุก ๆ วันจะมีคนเอาสุนัขตัวเมีย 4-5 ตัว
มาให้มันผสมพันธ์ จนวันไหนมีมาน้อยกว่า 4 ตัวจะมีอาการหงุดหงิด แต่วันนี้กลับไม่มีมาเลยซักตัวเพราะเจ้าของออกไปขายลูกสนัขกัน จะมีก็แค่สุนัขที่เป็นสัดตัวเดียวเท่านั้น มันดมตามกลิ่นมาจนหน้าคอก ดวงตาที่สามารถมองได้แม้ในเวลากลางคืนก็เห็นที่มาของกลิ่น
มันสงสัยนิดหน่อยที่ ที่มาของกลิ่นไม่ได้ออกมาจากที่ที่มันคุ้นเคย แต่กลับเป็นปลายหนวดของอะไรซักอย่างหนึ่ง พริบตามันก็กระโจนข้ามรั้วคอกออกมา…

ยุ้ยเห็นมูมู้กระโจนออกมาจากคอกแค่นี้ก็แทบจะเป็นลมแล้ว ในใจเธออยากจะวิ่งหนีไปเหลือเกินไม่ก็อยากจะให้ภาพนี้เป็นแค่ฝัน มูมู้แลบลิ้นเลียหน้าเธอทำเอาเธอขนลุกกับน้ำลายเหนียว ๆ
เธอพยายามเอามือทั้งสองข้างดันหัวมันออกไป มันก็หันไปเลียส่วนอื่น ๆ ตามที่ละอองของฟีโรโมนที่กระจายออกมา หนวดที่พ่นกลิ่นฟีโรโมนนั้นอยู่ที่ขาอ่อนของยุ้ย มันหนหนวดเล็ก ๆ เข้าไปแล้วบีบส่วนปลายเหมือนกระบอกฉีกน้ำ
แล้วพ่นฟีโรโมนออกมาเป็นสายเหมือน ปืนฉีดน้ำ บางส่วนทะลักเข้าไปในรูของยุ้ยเลยทีเดียว ขณะนี้เวลาของมันไกล้หมดแล้วมันต้องรีปหาที่แฝงตัวไม่งั้นมันต้องตายแน่นอน มันดึงร่างของยุ้ยนอนลงก่อนจะดันก้นจองยุ้ยให้ยกขึ้นด้วยแรงเฮือกสุดท้ายของมัน
ตอนนี้มันต้องพนันว่าแผนจะสำเร็จหรือไม่ มูมู้จ้องไปยังกางเกงในที่ชุ่มโชกด้วยฟีโรโมนของยุ้ย ก่อนจะเริ่มเลียทำเอายุ้ยสะดุ้งเฮือก
“อ่ะ อ่ะ ง่า “ปากที่หุบไม่ลงของยุ้ยส่งเสียงคราง มูมู่เลียรวดเร็วมาก(ลองนึกถึงเสียงหมาตัวโต ๆ เลียน้ำนะครับ)จนขอบกางเกงในตรงเป้ายับยู่เห็นปากถ้ำที่ปิดสนิด มู้มู่เอาจมูกเข้าไปสูดดม มันได้กลิ่นฟีโรโมนที่เล็ดรอดเข้าไปในรู
ของยุ้ยจึงเอาจมูกดุนที่ปากถ้ำ หนวดมันแยงไปมาที่แคมเล็กจนยุ้ยเจ็บขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกตึงกับปากถ้ำที่โนถ่างออกเล็กน้อย
“อ้าา อ่ะ “เธอร้องด้วยความเจ็บปวด ขณะเดียวกันหนวดที่ถ่างปากเธอเริ่มอ่อนแรงลง
“โอ้ย เจ็บ อย่านะ”ทันทีที่หุบปากได้ยุ้ยก็ส่งเสียงห้ามทันทีแต่เธอลืมไปว่าเธอไม่รู้ชื่อของมูมู้ มือสองข้างพยายามดันหัวของมูมู้อย่างเต็มแรงแต่กระนั้นก็ตามไหนเลยแรงของเด็กจะสู้แรงสุนัขตัวเขื่องได้
มูมู้เลียจนแน่ใจว่าสิ่งมีชีวิตนี้พร้อมที่จะผสมพันธ์ได้ มันก็ขึ้นคร่อมทันที
ยุ้ยพยายามเอามือน้อย ๆ พลักไสจนเฮือกสุดท้าย พริบตาเดียวที่เธอเห็นอัวยวะเพศอันมหึมาของมูมู้เธอขนลุกพูดอะไรไม่ออก มันใหญ่กว่าไส้กรอกอีสานที่เธอกินไม่หมด มันยาวกว่าแตงกว่าท่เธอเอาช่วยแม่ทำอาหารเวลาเหมือนจะหยุดนิ่งไปซักวินาทีหนึ่งก่อนที่มูมู้จะกระแทกเข้ามา
“ปึด คลึก คลืดดดด “เสียงแท่งเนื้อของมูมู้แหวกร่องที่ปิดสนิดของยุ้ยในครั้งเดียวดังลั่นภายในตัวของยุ้ย ความเจ็บปวดเหมือนโดนไฟฟ้าช๊อดไหวไปทั่วร่างกาย
“อ๊าคคคคคคคคคคคคคค เจ็บ เจ็บ อ๊าค”ยุ้ยสะบัดหน้าไปมาน้ำตาไหลพลัก ๆ น้ำลายยืดเลอะเสื้อไปหมด แต่ปล่าวประโยชน์เพราะขาโดนมันตรึงไว้ ปากถ้ำของยุ้ยฉีกขาดเลือดไหลพลัก ๆ เหมือนเปิดก๊อก แท่งเนื้อกระแทกไปจนถึงมดลูกความแข็งของมันดันจนท้องน้อยของยุ้ยนูนขึ้นมาตามหัวของแท่งเนื้อนั้น
มูมู้เมือรู้สึกว่าหัวแท่งเอ็นไปถึงมดลูกแล้วก็ดึงกลับประหนึ่งลูกสูบของรถยนต์ แลัวกระแทกอย่างรุนแรงตามประสาสุนัข ยุ้ยทั้งเจ็บแสบทั้งจุกแรงกระแทกแต่ละครั้งรุนแรงมาก จนเธออยากอ้วกทุกครั้ง ผ่านไป 10 นาที มูมู้เริ่มที่จะช้าลง ยุ้ยคิดว่าฝันร้ายคงจะจบแค่นี้เธอคิดผิด
ยุ้ยรู้สึกตึง ๆ ภายในถ้ำของเธอเอง แล้วมันก็ค่อย ๆ ใหญ่ขึ้น เบ้งของสุนัขนั่นเองมันใหญ่ขึ้นจนเกือบเท่าลูกเทนนิส ยุ้ยได้แต่กัดฟัน กล้ามเนื้อข้างในพากันขมิบเพื่อขับไล่สิ่งแปลกปลอมแต่ไร้ผล
“อัค อึก”น้ำเชื้อของมูมู้พ่นเข้าไปในมดลูกที่ยังไม่เติบโตดีของยุ้ยจนล้นออกมาจนถึงปากถ้ำ 10 นาทีที่มูมู้พ่นน้ำเชื้อเข้าไปไหลทะลักออกมานองพื้นไปหมด ซักพักมูมู้ก็ชักแท่งเนื้อออกมา น้ำเชื้อของมันไหลทะลักออกมาตามปากถ้ำที่กลวงโบ๋ของยุ้ย
“มัน”ฉวยโอกาสนี้ ดีดร่างส่วนสุดท้ายที่ยังไม่ตายเข้าไปในปากถ้ำที่กลวงโบ๋ของยุ้ยแล้วแหวกว่ายไปยังมดลูกที่เต็มไปด้วยน้ำเชื้อของมูมู้และฝังร่างลงที่นั่น จากนี้ไปมัสามารถลอกเลียนร่างสุนัขแพระพันธ์ได้โดยไม่เป็นที่สังเกตได้