Home Alone โดดเดี่ยวผู้น่าฟัด - ตอนที่ 3 "ลูกสาวสุดที่รัก"

ณ หมู่บ้านสุดหรูกลางกรุง ที่ซึ่งผู้มีฐานะทางสังคมดีๆเท่านั้นจึงจะมีเงินพอที่จะซื้อบ้านซักหลังหนึ่ง เป็นเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่การจะได้เงินมามากมายนั้นก็ต้องแลกกับการทำงานหนัก เด็กๆหลายคนในหมู่บ้านแห่งนี้จึงต้องประสบกับปัญหาที่ตนต้องถูกทิ้งให้เฝ้าบ้านคนเดียว เช่นเดียวกับ’น้องนิว’และเรื่องราวของเธอต่อไปนี้…

นิวเป็นเด็กสาวหน้าตาดี ผิวพรรณงดงามตามอย่างแม่ของเธอ กิริยามารยาทเรียบร้อยเพราะได้รับการส่งเสริมมาอย่างดีตั้งแต่เล็ก อายุของเธอกำลังจะขึ้น 11 ขวบในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า น่าเสียดายที่เธอไม่ได้มีโอกาสได้อยู่กับแม่นานนัก แม่ของเธอก็ล้มป่วยลงและตายด้วยโรคมะเร็ง ทำให้ตอนนี้นิวต้องอยู่กับพ่อซึ่งต้องทำงานหนักเพื่อเลี้ยงครอบครัวเพียงคนเดียว พ่อของนิวเป็นนักธุรกิจ ถึงจะมีฐานะดีแต่ถ้าเทียบกับคนในหมู่บ้านแล้วครอบครัวของนิวก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากนัก ทั้งนิวและพ่อจึงอยู่ด้วยกันอย่างพอมีพอกิน และด้วยความที่อยากช่วยเหลือพ่อของเธอ นิวพยายามทำงานทุกอย่างในบ้านที่เธอพอจะช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อของเธอได้ ทั้งซักผ้า ถูบ้าน ล้างจาน รดน้ำต้นไม้ เธอทำเป็นหมด ทำให้พ่อของเธอไม่ต้องเสียเงินจ้างแม่บ้านให้สิ้นเปลือง แต่นั่นอาจเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่หลวงในชีวิตของทั้งสองคนก็เป็นได้…

“วันนี้ป๊ะป๋ามีงานต้องไปคุยกับลูกค้านะลูก ซักเที่ยงๆก็กลับ นิวจะเอาอะไรมั๊ย?” คุณพ่อถามไปใส่ถุงเท้าไป “ไม่เป็นไรค่ะ ป๊ะป๋ารีบไปรีบกลับก็แล้วกันนะคะ” นิวตอบด้วยความเคยชิน เธอไม่เคยต้องการอะไรมากไปกว่าการให้พ่อของเธอกลับมาอยู่กับเธอเร็วๆและอยู่ด้วยกันนานๆ คุณพ่อลูบหัวนิวด้วยความภาคภูมิใจที่มีลูกสาวที่น่ารักเช่นนี้ “โอเคลูก” คุณพ่อตอบตกลงพลางหอมแก้มลูกสาวหนึ่งทีก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกจากบ้านไป ปล่อยให้น้องนิวโบกมือไล่หลังรถของเขาอยู่ในบ้านเพียงลำพัง…

หลังจากคุณพ่อขับรถออกไปประมาณครึ่งชั่วโมง นิวทำงานบ้านตามแบบฉบับของเธอกำลังสนุกอยู่ทีเดียว ก็มีเสียงมอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าบ้านเธอ นิวชะโงกหน้ามองทางหน้าต่างก็เห็นว่าเป็นบุรุษไปรษณีย์เอาจดหมายมาใส่ในตู้จดหมายบ้านของเธอ เด็กสาวรอให้บุรุษไปรษณีย์ขับมอเตอร์ไซค์ออกไปก่อนจึงค่อยเดินออกมาเปิดตู้จดหมายดู ซองจดหมายสีชมพูลายการ์ตูนจ่าหน้าซองถึงเธอตกอยู่ภายในนั้นเพียงฉบับเดียว นิวหยิบซองออกมาดูในทันที <ใครส่งจดหมายมาให้เราเนี่ย?> เด็กสาวเกิดความสงสัยในใจ เพราะนอกเหนือจากชื่อและที่อยู่ของเธอแล้วไม่มีข้อมูลอื่นๆให้เธอรู้ได้เลยว่าใครส่งมาให้เธอ แม่บ้านตัวน้อยค่อยๆแกะซองจดหมายออกดูเนื้อความภายในนั้น แต่ทว่าก่อนที่เธอจะได้ทันอ่านข้อความในนั้นทันทีที่เธอเปิดซองขึ้น ฝุ่นผงสีขาวจำนวนหนึ่งก็ปลิวออกมาต้องจมูกของเธอ ไม่กี่อึดใจเด็กสาวผู้น่าสงสารก็หมดสติทรุดตัวลงกับพื้นทันที สักพักเสียงมอเตอร์ไซค์คันเดิมก็เข้ามาจอดอยู่ต่อหน้าเธอ “อ้าว…เปิดอ่านเลยเรอะ เด็กสมัยนี้ช่างอยากรู้อยากเห็นซะเหลือเกินนะ” เสียงเจ้าของมอเตอร์ไซค์พูดกับสาวน้อยที่นอนหมดสติอยู่ตรงนั้น เขาอุ้มเธอขึ้นพาเข้าบ้านของเธอไปอย่างอารมณ์ดีพร้อมอุปกรณ์ที่เขาเตรียมมาเต็มกระเป๋า…

นิวลืมตาตื่นขึ้นหลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมงด้วยความรู้สึกอึดอัดไปทั่วทั้งตัว พอเด็กสาวตั้งสติได้และมองไปรอบๆก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าเธอถูกมัดมือไพล่หลังอยู่ ข้อเท้าของเธอก็ถูกมัดติดกันด้วย นิวนอนอยู่บนเตียงนอนในห้องคุณพ่อของเธอเอง และมีกล้องวีดีโอตั้งอยู่รอบเตียงทั้งซ้าย ขวา และตรงปลายเตียงซึ่งชายคนหนึ่งกำลังติดตั้งอยู่ เขาเพิ่งจะติดตั้งเสร็จแล้วก็หันมาเห็นนิวที่ฟื้นขึ้นมาพอดี “อ้าว…ตื่นแล้วเหรอจ๊ะคนสวย” ชายคนนั้นทักทายเธอราวกับเป็นเพื่อนสนิท “น้าเป็นใคร? เข้ามาในบ้านนิวได้ยังไง? แล้วทำไมต้องมัดนิวด้วย? ปล่อยนิวนะคะ” แม่บ้านคนเก่งรัวคำถามเป็นชุด ปิดท้ายด้วยคำขอร้องให้ปล่อยเธอไป ปกติเด็กสาวที่เจอสถานการณ์เช่นนี้จะกลัวจนวิ่งหนีหรือไม่ก็กรี๊ดจนลั่นบ้าน แต่ชายคนนี้รู้ดีว่านิวไม่ใช่เด็กประเภทนั้น เพราะเธอถูกสั่งสอนให้เป็นคนมีมารยาทดีมาตั้งแต่เด็ก “ไม่มีอะไรมากหรอก น้าแค่อยากจะเล่นสนุกกับน้องนิวซักหน่อยเท่านั้นเอง” พูดเสร็จชายคนนั้นก็ค่อยๆคลานขึ้นเตียงเข้าหาเธอช้าๆราวกับจระเข้ที่คลานเข้าหาเหยื่อ “น้าจะทำอะไร? อย่าเข้ามานะ นิวกลัวแล้ว…อย่า” นิวพยายามตีกรรเชียงหนีแต่ก็ไปไม่ได้ไกล ชายหนุ่มคว้าข้อเท้าของเธอเอาไว้ “ก็น้ากำลังจะช่วยแก้มัดให้นิวไงล่ะ อย่าหนีสิครับ” ชายหนุ่มให้เหตุผล “จริงเหรอคะ?” นิวค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ปล่อยให้ชายแปลกหน้าคลานเข้าหาจนไปนั่งอยู่ด้านหลังเธอ เด็กสาวหันมองไปรอบๆแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ “น้าจะเรียกค่าไถ่หนูเหรอ…พ่อของนิวไม่ค่อยมีเงินนะคะ น้าไปหาที่อื่นเถอะนะ” นิวพยายามเกลี้ยกล่อมให้ชายแปลกหน้าเปลี่ยนใจ แทนที่ชายคนนั้นจะแก้มัดมือของนิว เขากลับเอามือโอบเอวของเธอเอาไว้ “น้าจะทำอะไรน่ะ…ปล่อยนะคะ!” นิวเริ่มรู้สึกไม่ดีเธอดิ้นรนพร้อมเสียงร้องที่ดังขึ้นเรื่อยๆ จนชายหนุ่มจำต้องควักคัตเตอร์ในกระเป๋าออกมา “เห็นอะไรนี่มั๊ย?” ชายหนุ่มคำรามพร้อมเลื่อนใบมีดออกโชว์ความคมของมันให้เด็กสาวเห็น แม่บ้านตัวน้อยกลัวจนตัวซีดไม่กล้าขยับไม่กล้าส่งเสียงร้อง “ดีมาก…ต้องอย่างนี้สิคนเก่ง ถ้าเชื่อฟังกันดีๆก็ไม่ต้องมีใครเจ็บตัว จริงมั๊ย?” นิวพยักหน้าด้วยความหวาดกลัว “ปล่อยนิวไปเถอะนะคะ…หนูขอร้องล่ะ” เด็กสาวขอร้องด้วยน้ำเสียงอันสั่นเครือราวกับจะร้องไห้ในไม่ช้า “ไม่เอาน่า…น้าบอกแล้วไง น้าแค่อยากจะเล่นสนุกกับนิวเฉยๆ เล่นเสร็จเดี๋ยวน้าก็ไปแล้ว” เธอไม่เข้าใจความหมายของคำว่า’เล่น’ของชายหนุ่มเลย < เล่นอะไร? ทำไมต้องมีกล้องวีดีโอเต็มห้องไปหมดอย่างนี้อ่ะ?> เด็กสาวได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้นิวได้สงสัยนานนักเริ่มเปิดฉากการเล่นของเขา ชายแปลกหน้าจับชายกระโปรงของเธอยกขึ้นจนเผยน่องขาวๆให้ทั้งคนทั้งกล้องได้เห็น “น้า! จะทำอะไรหยุ…” เสียงร้องของน้องนิวหยุดลงกระทันหันเพราะคัตเตอร์ของชายแปลกหน้าถูกชูให้เธอเห็นอีกครั้ง นิวจำเป็นต้องนั่งนิ่งเงียบปล่อยให้กระโปรงสีขาวยาวครึ่งน่องของเธอถูกยกลอยสูงขึ้นจนไม่สามารถปกปิดกางเกงในสีเดียวกันที่ซ่อนอยู่ภายในได้ “ว๊าว…สีขาวซะด้วย น้าชอบสีขาวมากเลยรู้มั๊ย มันแสดงถึงความบริสุทธิ์ดี ฮ่าๆๆ” ชาวหนุ่มหัวเราะชอบใจตรงกันข้ามกับน้องนิวที่ต้องก้มหน้าก้มตาด้วยความอับอาย “ถ่างขาออกซิ” ชายหนุ่มเริ่มสั่งลูกเจ้าของบ้าน “เอ่อ…แต่ขานิวถูกมัดอยู่…อุ๊ย!” ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้นิวพูดจบ จับหัวเข่าเด็กสาวแยกออกจากกันโดยที่ข้อเท้าของเธอยังคงผูกติดกันอยู่ “นี่ไง…ทำไมจะถ่างไม่ได้” ชายหนุ่มกล่าวสรุป หน้าของนิวเแดงก่ำเพราะท่านั่งของเธอตอนนี้น่าเกลียดและน่าอายมาก เด็กสาวมารยาทงามไม่เคยนั่งท่านี้มาก่อนแม้จะใส่กางเกงก็ตาม แต่บัดนี้เธอกลับต้องมาทำเช่นนี้ต้องหน้ากล้องและชายแปลกหน้าที่เริ่มแสดงความโรคจิตมากขึ้นทุกทีๆ โหนกเสียวของนิวดันกางเกงในตัวจิ๋วของเธอโป่งออกมาให้ชายโรคจิตเห็นอย่างช่วยไม่ได้ “หันไปยิ้มให้กล้องหน่อยซิ…คนสวย” คำสั่งต่อไปทำให้นิวช๊อคราวกับถูกบังคับให้แก้ผ้าต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน เธอค่อยๆแสยะยิ้มออกด้วยความยากลำบาก ปากของเธอแข็งอย่างกับหิน แต่เด็กสาวก็พยายามบังคับตัวเองให้ยิ้มออกมาจนได้ หวังแต่เพียงว่าจะทำให้ชายแปลกหน้าพอใจและปล่อยเธอไปซักที “น่ารักมาก” คำชมของชายหนุ่มทำให้นิวอดสงสัยไม่ได้ว่าอะไร ‘น่ารัก’ ระหว่างรอยยิ้มของเธอกับโหนกเสียวที่โป่งออกมาโชว์กล้อง มือของชายแปลกหน้าลูบคลำโคนขาของนิวเล่น ทำเอาเธอขนลุกด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน จากโคนขาก็ไล่เข้าสู่จุดศูนย์กลางเรื่อยๆ จนไปหยุดอยู่ที่ขอบกางเกงในทั้งซ้ายและขวา หากหีของเธอเป็นโจรก็คงเหมือนกับถูกตำรวจล้อมเอาไว้หมดแล้ว “น้า…อย่านะคะ ปล่อยนิวไปเถอะนะ” เด็กสาวรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยรีบห้ามชายแปลกหน้าทันทีที่มีโอกาส ชายหนุ่มยิ้มตอบอย่างเจ้าเล่ห์ “นิวรู้เหรอว่าน้าจะทำอะไรนิว” ชายโรคจิตถามเธอกลับพลางเกาโคนขาเด็กสาวเล่นระหว่างรอ น้ำเสียงเขาเหมือนต้องการคำตอบจากเธอด้วย “เอ่อ…คือ” เด็กสาวนั่งนิ่งไม่รู้จะพูดยังไงดี “ถ้านิวไม่ตอบน้าจะทำอย่างที่นิวคิดตอนนี้เลยนะ” แม่บ้านคนเก่งตาโตด้วยความตกใจ เธอรีบตอบทันทีด้วยกลัวว่าชายหนุ่มจะเอาจริง “เอ่อ…น้าจะเปิด…” นิวยังอ้ำๆอึ้งๆด้วยความอายจนชายหนุ่มหมั่นไส้จับตะเข็บกลางเป้ากางเกงในของนิวดึงขึ้นจนขอบขากางเกงในทั้งสองด้านยกสูงขึ้น “อ๊า! น้าจะเปิดจิ๋มนิวใช่มั๊ยคะ?” นิวตอบอย่างไม่กลัวอายแล้ว ขืนชายหนุ่มแหวกกางเกงในเธอออกข้างใดข้างหนึ่งมีหวังได้แหก’จิ๋ม’โชว์กล้องแน่ๆ พอได้ยินคำตอบนั้นชายหนุ่มก็หัวเราะชอบใจใหญ่ “เป็นผู้ดีซะจริงนะนิว…ไอ้นี่น่ะต้องเรียกว่าหีถึงจะถูก เข้าใจมั๊ย?” ชายแปลกหน้าเน้นคำว่าหีให้เด็กสาวฟังอย่างชัดเจน “แต่คำนี้มันไม่สุภาพนี่คะ…ป่ะป๊าบอกว่ามันเป็นคำหยาบ” นิวอธิบายด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ พอได้ยินดังนั้นชายหนุ่มก็ดึงกางเกงในของนิวให้สูงขึ้นอีก เด็กสาวตกใจใหญ่ “อ๊า!….หีค่ะหี เรียกว่าหีก็ได้ น้าอย่าเปิดหีหนูนะ…” นิวยอมพูดจาหยาบคายต่อหน้ากล้องดีกว่าถูกเปิดของสงวนโชว์ ดูเหมือนคำตอบของเธอจะทำให้ชายโรคจิตพอใจมากทีเดียว “หึๆๆ ไม่เปิดก็ได้” ว่าแล้วเขาก็ปล่อยกางเกงในของนิว มันดีดกลับไปกระทบขาหนีบเธอจนสะดุ้งเล็กน้อย

ชายหนุ่มปล่อยให้นิวโล่งใจได้ไม่นานเมื่อเขาเริ่มเอานิ้วอันหยาบกร้านของเขาลูบวนโหนกเสียวของเธอผ่านกางเกงในเล่น ความเสียวซ่านแล่นไปทั่วร่างกายเด็กสาวแต่กระนั้นเธอก็ยังตั้งสติถามกลับไปได้ “น้า…จะทำอะไรหนู…อย่าคะ…ซื๊ดสสส” ด้วยความที่ถูกมัดทั้งมือและเท้าเช่นนี้ หนทางเดียวที่จะหยุดพฤติกรรมของชายหนุ่มได้ก็คือต้องขอร้องเขาเท่านั้น แม้จะไม่ถูกสัมผัสโดยตรงแต่ร่องเสียวที่ไร้ประสบการณ์ของเธอพอเจอการบุกจู่โจมเช่นนี้ก็ทำเอาเจ้าตัวถึงกับเผลอแอ่นหีรับแรงสัมผัสของชายโรคจิตโดยไม่รู้ตัว แม่บ้านตัวน้อยหลับตาสะกดความรู้สึกเสียวอย่างเต็มกำลัง เพราะรู้ดีว่าทุกอากัปกิริยาของเธอถูกกล้องที่อยู่ตรงหน้าบันทึกเอาไว้หมด หากพ่อของเธอหรือคนอื่นๆที่เธอรู้จักมาเห็นเข้าคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ “น้าจะให้รางวัลที่นิวเป็นเด็กดี เชื่อฟังน้าไง” ชายหนุ่มอธิบายด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายพลางขยี้ชิ้นผ้าที่ปกปิดปุ่มเสียวของเด็กสาวต่อไป พอนิวได้ยินก็หลับตารับรางวัลที่เสียวที่สุดที่เธอเคยได้รับอย่างอดทน “ลืมตามองกล้องสิคนเก่ง” ชายโรคจิตเตือนนิวเมื่อเห็นสาวน้อยพยายามเบือนหน้าหนีกล้อง มันทำใจลำบากจริงๆที่ต้องแสดงสีหน้าแห่งความสุขขณะที่ตนถูกลวนลามอยู่ ความเสียวซ่านที่มากขึ้นเรื่อยๆเริ่มทำกางเกงในของนิวแฉะไปด้วยน้ำสวาทของเธอเอง “ว๊าว…เสียวจนแฉะเลยนี่นา ชอบใช่มั๊ยล่ะ…น้องนิว?” ชายหนุ่มถามเธอเสียงดังฟังชัด “ม…ม…ไม่รู้ค่ะ” เด็กสาวไม่รู้จะตอบอย่างไรดีกับความรู้สึกแปลกๆที่ได้รับนี้ ฝ่ายชายโรคจิตพอได้ยินดังนั้นเขาก็หัวเราะชอบใจใหญ่บรรจงถูไถร่องเสียวของเด็กสาวจนเธอดิ้นไปมา “อ๊า…อ๊า น้า…หยุดก่อน พอแล้วๆ …อี๊ยยย ” นิวส่งสัญญาณให้ชายหนุ่มรู้ชัดว่าเธอกำลังจะถึงสวรรค์แล้ว แต่แทนที่เขาจะให้ในสิ่งที่เธอขอ ชายหนุ่มกลับเร่งความเร็วและความแรงในการคลึงของสงวนเด็กสาวไม่หยุด ปล่อยให้เด็กสาวผู้ไร้ประสบการณ์วิงวอนร้องขอด้วยความกังวลกับความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย “น้า…พอแล้ว อย่าถูหีนิวอีกเลย นิวจะฉี่แตกแล้ว อี๊สสสสสส” ความอดทนถึงขีดสุดเด็กสาวโก่งตูดขึ้นสู้มือของชายแปลกหน้า ขาของเธอเกร็งแน่น น้ำเสียวไหลทะลักทำกางเกงในของเธอแฉะจนมองทะลุไปถึงร่องเสียวที่ซ่อนอยู่ได้ แม่บ้านคนเก่งวิ่งไปจนสุดหนทางแห่งสวรรค์ของเธอจนได้ เธอนอนหมดแรงหายใจหอบแฮ่กไม่มีแรงจะเคลื่อนไหว เด็กสาวเงยหน้ามองเพดานห้องนอนของคุณพ่อของเธออย่างเหม่อลอย ความรู้สึกแปลกๆที่เพิ่งผ่านพ้นไปชวนให้เธอสับสน < เราเพิ่งโดยจับจิ๋มอยู่หยกๆ แต่ทำไมถึงรู้สึกดีอย่างนี้นะ? > ชายโรคจิตลุกขึ้นจากเตียงปล่อยให้นิวมีโอกาสคิดทบทวนกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นตามลำพัง

ชายหนุ่มหายจากสายตานิวไปพักใหญ่ เขากลับมาพร้อมกับแก้วน้ำที่มีน้ำสีฟ้าๆเต็มแก้ว “หิวน้ำมั๊ยคนเก่ง?” ชายหนุ่มถามพลางยกแก้วชูให้เธอดู นิวพยักหน้าตอบด้วยความยินดี หลังจากเหนื่อยหอบจากการขึ้นสวรรค์ การได้น้ำซักแก้วดื่มแก้กระหายคงจะดีไม่น้อย ชายหนุ่มขึ้นเตียงประคองแม่บ้านตัวน้อยให้ลุกขึ้นนั่งแล้วบรรจงป้อนน้ำสีฟ้านั้นให้เธอดื่มทีละอึกๆ น้ำรสชาติแปลกๆทั้งหวานและเปรี้ยวแต่เธอก็ไม่รังเกียจ ดื่มน้ำที่ชายแปลกหน้าป้อนให้จนหมดแก้ว “น้าจะปล่อยนิวได้หรือยังคะ?” เด็กสาวยังกังวลเรื่องนั้นอยู่รีบถามทันทีที่มีโอกาส “เดี๋ยวซี่…เรายังมีเวลาเล่นกันจนถึงเที่ยงไม่ใช่เหรอ?” ชายหนุ่มตอบราวกับรู้ทุกความเคลื่อนไหวของบ้านนี้ นิวมองนาฬิกามันบอกเธอว่าแม่บ้านคนเก่งจะต้องเล่นกับชายโรคจิตคนนี้อีก 3 ชั่วโมงกว่าเลยทีเดียว เด็กสาวได้แต่ถอนหายใจเพราะไม่รู้ว่าชายแปลกหน้าจะทำอะไรเธออีก “เอาเป็นว่าตอนนี้น้าจะแก้มัดข้อเท้าน้องนิวให้ก็แล้วกัน” ได้ยินชายหนุ่มกล่าวเช่นนี้นิวค่อยยิ้มออกหน่อย “แต่ก่อนหน้านั้น…” ชายหนุ่มมีแต่ เขาหยิบเชือกมาเพิ่มอีกเส้นปลายข้างหนึ่งมัดที่ข้อมือของนิวที่ถูกมัดอยู่แล้ว ส่วนอีกปลายด้านหนึ่งทำเอานิวถึงกับหน้าซีดเพราะมันถูกนำไปมัดกับโคนแจกันลายครามราคาแพงของคุณพ่อของเธอที่อยู่หัวเตียง มันเป็นแจกันเขารักมากหากเธอทำมันแตกล่ะก็ไม่รู้จะอธิบายให้คุณพ่อเข้าใจได้ยังไง เด็กสาวพิจารณาความยาวของเชือกเส้นนั้นก็รู้ได้ทันทีว่าเธอไม่ควรลงจากเตียงเป็นอันขาด ไม่งั้นแจกันสุดรักของคุณพ่อของเธอได้กลายเป็นเศษกระเบื้องแน่ๆ นิวหันมามองชายโรคจิตซึ่งตอนนี้กำลังแก้มัดข้อเท้าให้เธอ “น้าคะ…แจกันนั่นแพงมากนะคะ น้าผูกนิวกับอย่างอื่นไม่ได้เหรอ” เด็กสาวเข้าใจดีว่าชายแปลกหน้าไม่ต้องการให้เธอหนี แต่เล่นผูกกันอย่างนี้ถึงไม่คิดจะหนีก็คงมีพลาดเข้าซักครั้ง “งั้นก็ทำตามที่น้าสั่งดีๆก็แล้วกัน” ชายหนุ่มกล่าวสั้นๆพลางโยนเชือกที่แก้เสร็จแล้วทิ้งไปแล้วหันมายิ้มให้เธออย่างเจ้าเล่ห์ สายตาที่ชวนขนลุกเตือนเธอเป็นนัยๆว่าได้เวลาสยองอีกแล้ว ชายแปลกหน้าลุกขึ้นไปอย่างหลังกล้องตัวที่อยู่ปลายเตียง หลังจากปรับระยะภาพให้เห็นตัวเด็กสาวชัดๆแล้วเขาก็เริ่มสั่งเธอ “ถ่างขาออกซินิว” เด็กสาวหน้านิ่วคิ้วขมวด < เอาอีกแล้วเหรอ...จะให้หนูทำอะไรบ้าๆแบบนี้ไปถึงไหน > เธอได้แต่บ่นในใจ ไม่มีทางเลือกอื่นให้แม่บ้านคนเก่งแล้ว เธอค่อยๆแยกโคนขาคู่งามให้ออกห่างจากกันอย่างเอียงอาย “ถ่างอีก…ดีมาก” ชายโรคจิตสั่งเธอราวกับเป็นผู้กำกับภาพยนต์ โชคยังดีที่เด็กสาวยังใส่กางเกงในอยู่ ทำให้ตอนนี้กล้องได้แต่เก็บภาพเนินสวรรค์ของเธอที่โป่งดันกางเกงในอันชุ่มไปด้วยน้ำสวาทจนเห็นร่องเสียวของเธอเพียงลางๆเท่านั้น “ยิ้ม…เยี่ยม” ชายโรคจิตบังคับให้เธอโพสต์ท่าในรูปแบบต่างๆอีกหลาย 10 ท่า แต่ละท่านั้นล้วนทำให้เธออับอายและเสียวซ่านไปพร้อมๆกัน การที่ไม่เคยได้ทำอะไรเช่นนี้มาก่อนกลับทำให้เธอรู้สึกสนุกกับมันโดยไม่รู้ตัว

จนกระทั่งความรู้สึกที่คุ้นเคยเรียกสติของเธอกลับมา “น้าคะ…” นิวเรียกชายโรคจิตหลังจากไม่ได้ออกเสียงมานานกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว “นิว…ปวดฉี่อ่ะ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนได้มั๊ยคะ?” นิวทำเสียงอายๆ ชายโรคจิตแทนที่จะทำตามที่เธอขอ เขากลับเดินไปที่โต๊ะทำงานของคุณพ่อของนิวนั่งลงแล้วค้นหาอะไรบางอย่างโดยไม่สนใจเสียงเรียกของนิวเลย “น้าคะ…ขอร้องล่ะ นิวจะอั้นไม่ไหวอยู่แล้ว” ในที่สุดชายโรคจิตก็ลุกขึ้น เขาถือแฟ้มเอกสารของคุณพ่อของเธอออกมาด้วย “น้าจะทำอะไรคะ นั่นเอกสารสำคัญของคุณพ่อนะ” เด็กสาวร้องเตือนขณะที่ชายแปลกหน้ากางแฟ้มเอกสารนั่นลงกลางเตียงที่เธอนั่งอยู่ < ไม่นะ...ไม่เอาแบบนี้ > เด็กสาวเริ่มเห็นชะตากรรมเมื่อชายโรคจิตเอาแก้วน้ำใบที่เธอเพิ่งดื่มไปมาตั้งบนเอกสารของคุณพ่อของเธอ ชายโรคจิตตั้งใจจะให้เธอฉี่ใส่แก้วน้ำใบนั้น! “น้าคะ…ไม่เอานะ หนูไม่ทำเด็ดขาด” เด็กสาวปฏิเสธเสียงแข็ง หากนิวทำพลาดไม่ใช่แค่เอกสารสำคัญต้องเสียไปเท่านั้น หากคุณพ่อของเธอรู้เข้าคงอธิบายเป็นภาษามนุษย์ให้เขาเข้าใจไม่ได้แน่ๆ “ไม่เป็นไร งั้นก็ปล่อยให้เยี่ยวแตกรดเตียงป๊ะป๋าไปก็แล้วกัน” เด็กสาวได้ยินก็หน้าซีดรวบรวมความคิดเป็นการใหญ่ หนทางรอดของเธอมีทางเดียวเท่านั้นคือต้องฉี่ใส่แก้วน้ำไม่ให้พลาดเท่านั้น และต้องรีบด้วยก่อนที่เขื่อนจะแตกซะก่อน “น้าคะ…นิวยอมแล้ว ถอดกกน.ให้นิวหน่อยสิ” เด็กสาวยอมรับความจริงขอร้องชายแปลกหน้าให้ช่วยถอดกางเกงในของเธอต่อหน้ากล้อง 3 ตัวที่บันทึกภาพและเสียงของเธออยู่ ชายโรคจิตยิ้มอย่างสะใจก่อนจับเธอหันหน้าเข้าหากล้องแล้วบรรจงรูดกางเกงในเปื้อนน้ำเสียวของเธอลงช้าๆ “เร็วๆหน่อยสิคะ…นิวจะทนไม่ไหวแล้ว” พอกางเกงในของเธอตกลงมาถึงเข่าเด็กสาวก็ไม่รอให้ชายโรคจิตแกล้งเธอต่อ นิวรีบยกแข้งยกขาแสดงความสามารถในการถอดกางเกงในโดยไม่ใช้มือจนมันลงไปกองกับข้อเท้า จากนั้นเด็กสาวผู้น่าสงสารก็ตรงรี่เข้าไปนั่งคร่อมแก้วน้ำบนเอกสารของคุณพ่อทันที เธอยังพออดกลั้นอีกระยะหนึ่งเพื่อจัดท่าทางของเธอไม่ให้นั่งทับเอกสารของคุณพ่อจนยับไปด้วย นิวไม่มีเวลาห่วงกล้องทั้งสามที่จับภาพวินาทีที่น่าอายของเธอแล้ว เสียงสายน้ำเส้นเล็กๆรินไหลกระทบแก้วน้ำพลาสติกทำเอาชายโรคจิตยิ้มอย่างสะใจพลางยืนมองเด็กสาวเติมน้ำในแก้วให้เต็มไปด้วยปัสสาวะของเธอเอง นิวพยายามไม่ให้ฉี่ออกมาแรงเกินไปเพราะมันอาจทำให้แก้วน้ำเอียงจนล้มได้ การที่แม่บ้านตัวน้อยต้องนั่งปลดทุกข์ในท่าหมาฉี่เช่นนี้ช่างเป็นช่วงเวลาที่ทรมานใจเธอเหลือเกิน “น้าคะ…เปลี่ยนแก้วให้นิวหน่อย มันไม่พออ่ะ” ความรู้สึกภายในเตือนเธอว่ายังเหลือฉี่ในกระเพาะอีกกว่า 2 แก้ว เด็กสาวร้องขอชายโรคจิตที่เอาแต่ยืนยิ้มให้เธออยู่ไม่ยอมขยับไปไหน เมื่อเห็นว่าการขอร้องชายโรคจิตไม่เป็นผล เด็กสาวพยายามกลั้นฉี่ของตัวเองให้หยุดเอาไว้ก่อน < โอย...ไม่นะ หยุดสิ...หยุด >แต่ทว่าเด็กสาวผู้ไม่เคยต้องอั้นฉี่มาก่อนกลับต้องทำในสถานการณ์เช่นนี้ย่อมไม่มีทางเป็นไปได้ เด็กสาวผู้น่าสงสารได้แต่จ้องมองฟองคลื่นของปัสสาวะของเธอเอ่อล้นแก้วน้ำใบเล็กๆ จนกระทั่งเอกสารสีขาวๆเปลี่ยนไปเป็นสีเหลืองของปัสสาวะของลูกสาวคนโปรด แต่กระนั้นก็ยังดูเหมือนไม่สะใจเธอ เด็กสาวยังคงปล่อยให้ฉี่ของเธอไหลลามไปรดเตียงที่คุณพ่อใช้นอนอยู่ทุกวันด้วย พอระบายน้ำเสียของเธออกจนหมดถังแล้วนิวก็ถอยหลังออกมานั่งซึม ความพยายามของเธอในที่สุดก็ล้มเหลว น้ำตาใสๆเริ่มคลอเบ้า เอกสารสำคัญและเตียงของคุณพ่อของเธอเปียกชุ่มไม่มีชิ้นดี กลิ่นฉี่ของเธอลอยมาเตะจมูกเธอด้วย นิวนึกหน้าคุณพ่อของเธอตอนกลับมาเห็นสภาพของของเขาในตอนนี้ไม่ออกเลยจริงๆ แต่ที่ยืนอยู่ข้างหลังกล้องวีดีโอที่ตั้งอยู่ตรงหน้าเธอ ชายโรคจิตกลับยิ้มอย่างสะใจที่ทำให้เด็กสาวตกอยู่ในสภาพเช่นนั้นได้

“แหม…น้องนิวเนี่ยะ ซนจริงๆเลยนะ ฉี่ใส่เอกสารคุณพ่อจนเปียกไปหมดแล้ว” ชายโรตจิตประกาศวีรกรรมของเธอตอกย้ำความรู้สึกผิกให้ทวีมากขึ้น เขาตรงเข้ามาเก็บผลงานของเธอขึ้นมา แฟ้มเอกสารที่เปียกชุ่มและน้ำปัสสาวะอุ่นๆเต็มแก้วถูกยกออกมาวางไว้ข้างๆเตียง “ไหน…แหกหีโชว์กล้องหน่อยซิ” นิวเกลียดชายโรคจิตจับใจ < ทำไมเราต้องมาเจอไอ้โรคจิตคนนี้ด้วยนะ? > เด็กสาวทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องแหกขาตามคำสั่งของเขาเท่านั้น ร่องเสียวที่ไร้อาภรณ์ปกปิดถูกอวดโฉมต่อหน้าชายโรคจิตและกล้องคู่ใจของเขา “ว๊าว…เป็นเด็กเป็นเล็กทำไมหีใหญ่อย่างนี้นะน้องนิว…น่ารักมาก” นิวอับอายจับขั้วหัวใจที่ถูกบรรยายลักษณะของอวัยวะสุดหวงของเธอ แต่กระนั้นเธอก็ปล่อยให้ชายโรคจิตวิจารณ์มันอย่างสนุกสนาน ช่วงเวลาแห่งความอับอายของเธอดำเนินไปเรื่อยๆราวกับว่าจะไม่มีที่สิ้นสุด

และแล้วก็มาถึงช่วงเวลาแห่งความหฤหรรษ์ลำดับต่อไปเมื่อเด็กสาวรู้สึกกระหายน้ำขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้อาการหนักจนทำเอาเธอคอแห้งแทบไม่มีน้ำลายเลยทีเดียว น้ำในร่างกายของเธอถูกขับออกไปพร้อมกับปัสสาวะจำนวนมากทำให้เธอเกิดอาการดังกล่าว “น้าคะ…นิวหิวน้ำ” เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ฝ่ายชายโรคจิตพอได้ยินดังนั้นก็รู้แล้วว่าต้องทำอย่างไร อันที่จริงอาการปวดฉี่ของนิวก็อยู่ในแผนของเขา น้ำสีฟ้าที่แม่บ้านตัวน้อยดื่มนั้นแท้จริงก็คือตัวยาพิเศษที่มีฤทธิ์ทำให้เธอฉี่ออกมามากกว่าปกติจนเกิดอาการกระหายน้ำ เขาเดินเข้าไปนั่งข้างๆเด็กสาวที่ปลายเตียงด้านหนึ่ง จากนั้นก็ลงมือแก้มัดข้อมือของเด็กสาว นิวดีใจสุดฤทธิ์เธอนึกว่าชะตากรรมอันเลวร้ายของเธอสิ้นสุดลงแล้ว แต่หารู้ไม่ว่าไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดเลย หลังจากแก้มัดมือที่ไพล่หลังนิวออกแล้ว ชายโรคจิตกลับจับข้อมือของเธอมามัดเอาไว้ด้านหน้าแทน ทิ้งให้เด็กสาวได้แต่งงและผิดหวัง “น้าคะ…นิวหิวน้ำ ปล่อยนิวก่อนได้มั๊ยคะ?” นิวย้ำความต้องการของเธออีกครั้ง รอยยิ้มของชายโรคจิตทำให้เธอรู้ว่าคำขอของเธอไม่เป็นผล เธอจำต้องหาน้ำกินเองซะแล้ว “ถ่างขาออก” ชายหนุ่มสั่งเธออีกแต่คราวนี้เด็กสาวมีมือที่เลื่อนมาอยู่ข้างหน้าเรียบร้อยแล้ว “เอานิ้วแหกหีออกด้วย” นิวตกใจจนตัวซีดกับคำสั่งใหม่นี้พร้อมกับเข้าใจความหมายที่เขาแก้มัดมือของเธอในทันที “แต่ว่าน้าคะ…” “เร็วๆ!” ชายหนุ่มเริ่มทำเสียงดุๆ นิวได้แต่หน้าจ๋อยเลื่อนมือลงเอานิ้วชี้ทั้งสองของเธอแบะร่องเสียวออกให้คลี่บานจนเห็นทั้งร่องเสียวทั้งปุ่มเสียวของเธออย่างชัดเจน ชายหนุ่มปล่อยให้เธอค้างท่านั้นราว 3 นาที “ดีมาก…ต่อไปเอานิ้วถูหีแบบที่น้าทำเมื่อกี้นี้” แม่บ้านคนเก่งกลืนน้ำลายที่ไม่ค่อยจะมีเข้าไปด้วยความกังวล เธอยังเสียวไม่หายเลยกับความรู้สึกในตอนนั้น คราวนี้เธอกลับต้องทำด้วยตัวเองและต่อหน้ากล้องทั้งสาม แต่เด็กสาวต่อรองอะไรไม่ได้ นิ้วชี้อันเรียวงามสัมผัสปุ่มเสียวของเด็กสาวปลุกปั่นความรู้สึกเสียวกระสันให้กลับมาอีกครั้ง เด็กสาวถูร่องเพศที่แม่ให้มาด้วยความจำใจเพราะถูกบังคับ เธอมองหน้าชายโรคจิตด้วยสายตาที่เคียดแค้นจับจิตใจ “ยิ้มๆหน่อย เวลาเงี่ยนๆน่ะ ทำหน้าให้มีความสุขหน่อยสิ” ชายโรคจิตไม่สะทกสะท้าน สั่งให้เธอยิ้มสู้กล้องทั้งๆที่ไม่มีอารมณ์จะทำเช่นนั้นได้ และแล้วความเสียวที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นก็ทำให้นิวเกิดอารมณ์ น้ำเสียวใสๆค่อยๆซึมเยิ้มออกมาจากร่องเสียวที่เพิ่งแหกโชว์กล้องไปหมาดๆ นิวเองก็สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงนั้นเช่นกัน เธอมองน้ำใสๆที่เธอกำลังเขี่ยเล่นอย่างเพลิดเพลิน < หิวน้ำจังเลย ไอ้น้ำที่ไหลออกมานี่กินได้ไหมนะ? > เด็กสาวเกิดคำถามขึ้นในใจ < ไม่ได้ๆ นี่มันน้ำที่ออกมาจากจิ๋มเรานะ สกปรกจะตาย แถมไอ้โรคจิตนี่เอาแต่จ้องเราอยู่ได้ ใครจะไปกินลงล่ะ > นิวเริ่มเกิดความคิดเห็นขัดแย้งในใจ < แต่ถ้าไม่ได้กินน้ำเราต้องคอแห้งตายแน่ๆเลยนะ > นิวเถียงกับตัวเองในใจจนกระทั่งน้ำเสียวเริ่มไหลออกมามากขึ้น < เฮ้ย...ปล่อยให้มันไหลออกไปเฉยอย่างงี้เสียดายแย่เลย...ลองสักนิดคงไม่เป็นไรหรอกน่า หิวน้ำจะตายอยู่แล้ว > ความอดทนของเด็กสาวมีจำกัดและแล้วตอนนี้มันก็ถึงขีดจำกัดนั้นแล้ว นิวตัดสินใจเอานิ้วของเธอปาดน้ำเสียวตัวเองออกมา หลังจากพินิจดูอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้วเธอก็ส่งมันเข้าปากพลางส่งสายตาไปยังชายโรคจิต เขายังคงจ้องทุกอิริยาบทของนิวอย่างหื่นกระหาย รสน้ำเสียวปนปัสสาวะปะแล่มๆเพียงน้อยนิดช่วยให้เธอลื่นคอขึ้นเล็กน้อย “อร่อยมั๊ย?” ชายโรคจิตถามแทรกเข้ามา ด้วยอารมณ์ใคร่ที่สะสมมากขึ้นเรื่อยๆประกอบกับคอที่แห้งผากราวกับเม็ดทราย นิวไม่สนใจคำถามของชายหนุ่ม เธอตั้งหน้าตั้งตาถูร่องเสียวเพื่อเอาน้ำในนั้นออกมาดับกระหายอย่างเอาเป็นเอาตาย ลมหายใจของเธอดังขึ้นเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้สึกตัว ความรู้สึกแบบเดียวกับที่ชายแปลกหน้าเคยทำให้เธอหวนกลับมาอีกครั้ง จนกระทั่งในที่สุด “อืออออ…อ๊าาาา” แม่บ้านคนเก่งส่งตัวเองขึ้นสวรรค์ไปโดยไม่ยอมให้น้ำเสียวสักหยดไหลออกมาฟรีๆ นิวล้มตัวลงนอนอย่างหมดแรงโดยไม่สนเสียงหัวเราะของชายโรคจิตเลยแม้แต่น้อย

พอตั้งสติได้ คอของนิวเริ่มกลับมาแห้งอีกครั้ง เธอลุกขึ้นตั้งท่าจะเล่นเสียวอีกรอบ ในตอนนั้นเองนิวก็ต้องตาโตด้วยความตกใจเมื่อเห็นชายโรคจิตกำลังถอดกางเกงของเขาออก “น้า…จะทำอะไรน่ะ” ชายโรคจิตไม่ตอบ ตั้งหน้าตั้งตาถอดกางเกงออกจนกระทั่งท่อนเสียวที่แข็งโด่อยู่ภายในโผล่ออกมาทักทายเธอ ไอ้โรคจิตไม่รอช้ากระโดดขึ้นเตียงนั่งทับนิวจนเธอล้มลงในท่านอน โดยขาของเขาทับต้นแขนของเด็กสาวไม่ให้เอื้อมไปควักน้ำเสียวมาชิมได้ “ปล่อยนิวนะ…อย่าค่ะ” ด้วยท่านั่งเช่นนี้ท่อนเสียวของชายแปลกหน้าอยู่ห่างจากหน้าของเธอไม่ถึงคืบ “ไม่ต้องกลัวน่า…น้ากำลังจะหาน้ำให้นิวกินเยอะๆไง” ชายหนุ่มให้เหตุผลด้วยเสียงที่เปี่ยมไปด้วยเล่ห์กล “แล้วทำไมต้อง…” เด็กสาวทำท่าจะพูดอะไรต่อแต่ก็ต้องหยุดลงเพราะมัวแต่จ้องชายโรคจิตที่เริ่มลงมือสาวท่อนเสียวที่อยู่ตรงหน้าเธอ ส่วนมืออีกข้างเขาเอามันมาถูร่องเสียวให้เธอ “อาาาาา…อยู่นิ่งๆเงียบๆแป๊บเดียวเดี๋ยวก็ได้น้ำแล้วนะนิว…อาาาา” เด็กสาวที่แสนบริสุทธิ์ไม่เคยได้เห็นเจ้าโลกของใครมาก่อน การได้มาเห็นของจริงในระยะประชิดเช่นนี้ทำเอาแม่บ้านคนเก่งถึงกับงงจนทำอะไรไม่ถูก “เอ้า…อ้าปากสิคนเก่ง ไม่ต้องกลัวน่า ไม่ใช่ฉี่หรอก” นิวยังสับสนอยู่กับคำพูดของเขาแต่กระนั้นก็ค่อยๆเผยอปากออกเพราะกำลังเสียวได้ที่พอดี เจ้าโลกอันเขื่องค่อยๆเลื่อนเข้าหาริมฝีปากเด็กสาวเรื่อยๆจนกระทั่งผลุบหายเข้าไปในปากของเธอ ทันทีที่ลิ้นนิ่มๆสัมผัสท่อนเสียวที่ตอนนี้แข็งราวกับหิน รสชาติแห่งความเป็นชายก็ซึมซับเข้าไปในโสตประสาทของเด็กสาว ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เด็กสาวรอนาน ความเสียวที่อัดอั้นมาตั้งแต่เช้าในที่สุดก็ได้เวลาปลดปล่อย “อา…มาแล้วน้องนิว น้าเอาน้ำมาให้แล้ว…อาาาาาาา” กระแสน้ำแห่งความใคร่ไหลบ่าออกมาจากท่อนเสียวของชายโรคจิตพุ่งเข้าใส่คอของเด็กสาวโดยตรง ทันทีที่รู้สึกถึงของเหลวที่สัมผัสลำคอของเธอ นิวก็รีบกลืนเข้าไปทันทีด้วยความกระหาย หยดน้ำเสียวที่พุ่งออกมามากมายสู้ไม่ได้กับความต้องการน้ำมาหล่อเลี้ยงร่างกายของนิวเลย แม่บ้านตัวน้อยเริ่มดูดท่อนเสียวของชายโรคจิตอย่างลืมตัวหวังแต่เพียงว่าจะได้น้ำออกมามากเท่าที่จะมากได้ นิวกลืนน้ำเงี่ยนเข้าไปอย่างรวดเร็วโดยไม่สนรสชาติที่แสนน่ารังเกียจนั้นเลย

น้ำเงี่ยนชายหนุ่มหยุดไหลนานแล้ว แต่นิวผู้น่าสงสารก็ยังตั้งหน้าตั้งตาดูดเจ้าโลกของไอ้โรคจิตอย่างเอาเป็นเอาตาย “ฮ่าๆๆ…ท่าทางจะติดใจล่ะสิ น้องนิว” เสียงชายโรคจิตแซวทำให้เด็กสาวระลึกถึงสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ เธอค่อยๆอ้าปากคายท่อนเสียวออกแสดงสีหน้ารังเกียจมันทันที ท่าทีนี้กลับสร้างความสะใจให้ชายหนุ่มยิ่งนัก “ว่าไง…ไม่ดูดต่อแล้วเหรอ?” ชายโรคจิตเอาท่อนเสียวตบแก้มนิวเบาๆหยอกล้อเธอเล่น เธอกินน้ำที่มีจนหมดเกลี้ยงแต่ก็ยังหิวน้ำไม่หายอยู่เลย “น้า…นิวขอน้ำธรรมดาๆดื่มไม่ได้เหรอคะ?” แม่บ้านคนเก่งไม่ทิ้งมาดผู้ดี ขอร้องชายโรคจิตอย่างสุภาพทั้งๆที่เขาไม่เคยหวังดีต่อเธอเลย “ได้สิ…แต่ก่อนหน้านั้น…” ชายหนุ่มเริ่มตั้งข้อเสนอใหม่ นิวมองหน้าเขาด้วยความกังวล “ขอน้าเย็ดเปิดซิงน้องนิวก่อนละกัน” ไอ้โรคจิตกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายราวกับเป็นเรื่องปกติ แต่คำขอนั้นทำเอาแม่บ้านตัวน้อยตาลุกวาวด้วยความช๊อค แม้จะเป็นคำหยาบคายแต่เธอก็เคยได้ยินมาก่อนและเธอก็เข้าใจความหมายของมันดี เจ้าโลกอันใหญ่คับปากเธอขืนปล่อยให้เข้าร่องเสียวที่แค่นิ้วของเธอก็ทำเธออึดอัด มีหวังแหกสถานเดียว ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เด็กสาวตอบตกลง ความใคร่ที่สะสมของเขาต้องบำบัดด้วยการชำเราแม่บ้านตัวน้อยคนนี้เท่านั้น เขาลดตัวลงแทรกตัวระหว่างขาคู่งามของนิว ใช้ท่อนแขนล๊อคไหล่ของเธอไม่ให้ขยับหนีได้ “น้าขา…อย่านะคะ หนูขอร้องล่ะ อย่าทำหนูเลย ฮือๆๆๆ” เด็กสาวกลัวจนตัวสั่นยกมือไหว้ร้องไห้จ้าเพื่อขอความเมตตาจากชายโรคจิต ทว่าสิ่งที่เขาตอบสนองเธอมีแต่การดันหัวจรวดของเขาเข้าสู่โพรงสวรรค์อันน้อยนิดของเด็กสาวเท่านั้น “โอ้ย! นิวเจ็บ อย่า!” เด็กสาวร้องไห้ลั่น มือที่ถูกมัดอยู่เธอทุบหน้าอกไอ้โรคจิตอย่างเต็มกำลัง แต่นั่นไม่ได้ทำให้ความหื่นกระหายของไอ้โรคจิตลดลงเลย เจ้าโลกมหึมาทะลวงผ่านเยื่อสาวของนิวขาดสะบั้นโดยไม่สนว่าเธอจะรับได้หรือไม่ ร่องเสียวของเด็กสาวขมิบรัดสิ่งแปลกปลอมแน่น ขาของเด็กสาวสั่น มือของเธอกำและเกร็งด้วยความเจ็บปวด หัวของเธอส่ายไปมาหวังเพียงจะทุเลาความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น ไอ้โรคจิตขย่มร่างกายอันบอบบางของแม่บ้านตัวน้อยอย่างเมามัน หยดเลือดที่ไหลซึมออกมายิ่งทำให้ชายโรคจิตสะใจ “ฮือๆๆ นิวกลัวแล้ว…อย่าทำนิวเลยนะคะ ฮือๆๆ” ความเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อยๆจนเด็กสาวแทบจะขาดใจแต่กระนั้นก็ยังอุตส่าห์ขอร้องไอ้โรคจิตอย่างสุภาพ แต่แล้วเธอก็ไม่ทันได้รู้คำตอบจากชายหนุ่ม เด็กสาวผู้น่าสงสารสลบเหมือดเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว ปล่อยให้ชายโรคจิตหาความสุขบนเรือนร่างของเธอเพียงลำพัง

เวลาใกล้เที่ยง นิวตื่นขึ้นมาเพราะเสียงบีบแตรรถที่เธอคุ้นหู คุณพ่อของเธอกลับมาแล้วนั่นเอง ขณะที่เธอกำลังจะลุกขึ้นความรู้สึกแสบที่ร่องเสียวชวนให้เธอระลึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รอบๆตัวเธอไม่มีกล้องวางรายล้อมเธอแล้ว ไม่มีไอ้โรคจิตที่เอาแต่รังแกเธอแล้ว แต่ร่องรอยอื่นๆยังคงอยู่ เตียงนอนที่เปื้อนฉี่และเลือดของเธอ แก้วน้ำที่มีปัสสาวะของเธอเต็มแก้ว แฟ้มเอกสารเปื้อนฉี่ของเธอ ชิ้นเสื้อผ้าของเธอที่วางเกลื่อนห้อง นิวรีบลุกขึ้นหวังที่จะจัดการทุกอย่างให้เข้าที่ก่อนจะออกไปเปิดประตูรั้วให้คุณพ่อ แต่ทว่า [เพล้ง!] แจกันลายครามสุดรักของคุณพ่อของเธอตกลงกับพื้นแตกทันทีที่เธอลงจากเตียง “ไม่นะ….” นิวได้แต่กังวลใจว่าจะแก้ตัวกับคุณพ่อของเธอว่ายังไง ขณะที่คุณพ่อของเธอหยิบกุญแจสำรองไขประตูรั้วเข้ามาในบ้านแล้ว…..