แผนกำราบดาวมหาลัย - ตอนที่ 3

…..“สวัสดีค่ะพี่แพม”
“เอ๊ะ”สาวแพมอุทานอย่างแปลกใจ เมื่อพบว่าสาวน้อยที่เข้ามาทักเธอคือน้องแนนคู่กัดตัวแสบ สาวสวยไม่ทักตอบ ทำท่าจะเดินเลี่ยงไปเพราะไม่อยากมีเรื่อง แต่สาวแนนก็ดึงมือเธอไว้
“เดี๋ยวซิคะพี่แพม แนนมีเรื่องจะคุยด้วย” แพมขมวดคิ้ว
“เรื่องอะไรแนน ถ้าเรื่องอาจารย์ธวัชชัย พี่ไม่คุยด้วยแล้วนะ พี่ไม่อยากทะเลาะกับเราอีก”
“โธ่ พี่แพม ก็เรื่องนี้น่ะแหละ คือ แนนอยากจะปรับความเข้าใจกับพี่น่ะค่ะ… ตั้งแต่เกิดเรื่องแพมไม่สบายใจเลย แพมรู้ตัวว่าทำผิดไป เลยตั้งใจจะมาขอโทษพี่แพมด้วย”แพมมองนักศึกษารุ่นน้องอย่างแปลกใจ เป็นครั้งแรกที่น้องแนนพูดเสียงอ่อนเสียงหวานกับเธอ ท่าทีของแนนทำให้แพมใจอ่อน
“ไม่ต้องขอโทษพี่หรอกแนน พี่ก็ผิดด้วยเหมือนกัน เราไม่ควรทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้เลย”
แนนยิ้มหวาน
“จะเที่ยงแล้ว เราไปหาอะไรกินกันก่อนดีมั้ยคะ แนนจะเลี้ยงพี่แพมเอง”
“เอาไว้วันหลังดีกว่า พี่ต้องรีบไป ตอนบ่ายพี่ต้องไปตีเทนนิส นัดกับเพื่อนไว้แล้ว” แนนทำตาแดงทำท่าจะร้องไห้
“โธ่ พี่แพมยังโกรธแนนอยู่ใช่มั้ยล่ะ ถึงไม่ยอมไปกินข้าวกับแนน พี่ต้องไม่หายโกรธแนนแน่ๆเลย”
“เปล่า พี่มีนัดจริงๆนะแนน” หญิงสาวรีบร้องขึ้น แต่แล้วก็ต้องเอ่ยต่ออย่างจนปัญญา เมื่อเห็นสาวแนนทำท่าจะร้องไห้จริงๆ
“เอาละ ไปกินกันก่อนก็ได้ แต่พี่อยู่นานไม่ได้นะ”
“ค่ะพี่แพม ไม่นานหรอกค่ะ พี่แพมนี่น่ารักจริงจิ๊ง” น้องแนนออดอ้อน พลางคล้องแขนสาวแพมไว้ทันที สาวสวยหน้าแดง อยากจะดึงแขนออก แต่ก็กลัวเด็กสาวจะน้อยใจอีก จำต้องปล่อยให้สาวแนนพาตรงไปยังโรงอาหารของมหาวิทยาลัย ระหว่างที่สองสาวกินข้าวกันอยู่นั้น น้องแนนก็ชวนสาวแพมคุยอย่างสนิทสนม ทั้งคู่สนทนากันอย่างถูกคอราวกับไม่เคยมีเรื่องกันมาก่อน โดยเฉพาะสาวแนนนั้นพูดออดอ้อนเอาใจนักศึกษารุ่นพี่ตลอดเวลา ทำให้สาวแพมหมดความหวาดระแวงและรู้สึกดีกับสาวรุ่นน้องอย่างจริงใจ
“พี่แพมคะ แนนอยากจะคุยกับพี่เรื่องอาจารย์ธวัชชัยน่ะค่ะ”
“ทำไมหรอ”
“แนนตัดสินใจแล้วค่ะ ว่าแนนจะไม่ยุ่งกับอาจารย์อีกแล้ว ถ้าอาจารย์เค้าชอบพี่แพม แนนก็จะขอตัดใจเอง”
“แนน..!” แพมอุทานอย่างตื้นตันใจ ตังแต่เกิดเรื่องหญิงสาวเข้าใจตลอดมา ว่าสาวแนนทั้งรักทั้งหลงอาจารย์ธวัชชัย เมื่อเห็นเด็กสาวพูดอย่างนั้นก็รู้สึกสงสารเป็นอย่างยิ่ง รีบพูดต่อว่า
“แนน พี่กำลังจะบอกกับแนนเหมือนกันว่า พี่น่ะตัดสินใจเลิกกับอาจารย์ธวัชชัยเด็ดขาดแล้ว แนนไม่จะเป็นต้องทำอย่างนี้เลย พี่รู้ว่าแนนรักอาจารย์มาก ใข่มั้ย”
“จริงหรือคะ พี่แพมพูดจริงหรือคะนี่”
“จริงซิ”
“หรือพี่แพม มีปิ๊งกับคนอื่นแล้ว” เด็กสาวถาม สาวแพมหัวเราะเบาๆ
“ก็ยังไม่มีแบบจริงๆจังๆหรอกน่ะ พี่ก็จะดูไปเรื่อยๆก่อน ไม่อยากผิดหวังอีก”
“จริงซิ พี่แพมทั้งสวยทั้งรวย มีคนมาให้เลือกตั้งเยอะ จะรีบไปทำไม” สาวสวยหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อได้ยินรุ่นน้องชม หญิงสาวยกนาฬิกาขึ้นดูแล้วก็เอ่ยขึ้น
“จะบ่ายแล้ว พี่คงต้องขอตัวก่อนนะแนน ไว้คุยกันวันหลังนะ”
“เดี๋ยวค่ะ พี่แพม แนนมีอีกเรื่องค่ะ”
“เรื่องอะไร”
“คือพี่จิเค้าจัดงานปาร์ตี้ฉลองกันเล็กๆน้อยวันศุกร์นี้ เห็นพี่จิเค้าคุยว่า งานนี้มีเซอไพรซ์ด้วยนะ เพราะเค้าเชิญหมอดูชื่อดังมาด้วย พี่แกโม้ว่าทายแม๊นแม่น เราไปงานกันนะคะ จะได้ให้เค้าทายให้พี่แนนด้วยเผื่อจะรู้ว่าเนื้อคู่ของพี่แพมเป็นใครกันแน่” สาวแพมหัวเราะเสียงใส
“โม้แน่ๆ แนนเชื่อเรื่องนี้ด้วยหรือ”
“ก็นิดหน่อยค่ะ แต่หมอคนนี้น่าเชื่อถือจริงๆนะคะพี่แพม พี่จิบอกว่าแกไปเรียนวิชานี้มาจากเขมรเชียวนะคะ”
“อืมมม ก็น่าสนใจนะ” หญิงสาวชักจะคล้อยตาม เพราะเคยได้ยินมานานแล้วว่า พวกเขมรนั้นมักจะมีวิชาแปลกๆ
“ตกลงไปนะคะพี่แพม แนนจะได้มีเพื่อน ไม่อยากเป็นผู้หญิงไปคนเดียว”
“ไว้นัดกันอีกทีละกัน ตอนนี้พี่ต้องไปแล้ว” “ค่ะ แล้วคืนนี้แนนจะโทรไปหาพี่แพมนะ”
“จ้ะ” แนนยิ้มหวาน ท่าทีของแพมนั้นบอกชัดว่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง
“ทำเป็นเลิศ มีคนรุมจีบเยอะหรือ งานนี้มึงโดนเละแน่” สาวแสบเจ้ามารยาดาราตุ๊กตาทองนึกกระหยิ่มอยู่ในใจ
“เฮ้ย ไอ้จิ บอกตามตรงว่ากูลังเลว่ะ กูไม่ต้องการแบบนี้เลยจริงๆ” ชาคริตเอ่ยกับเพื่อนอย่างไม่สบายใจ
“โธ่ มึงจะคิดมากไปทำไมวะ ไอ้ห่าเอ๊ย มึงลองคิดดู พี่แพมน่ะผู้ชายรุมจีบกันเป็นฝูง… ไม่ใช่กูดูถูกมึงนะโว๊ย แต่โอกาสของมึงมันไม่มีเลยว่ะ ถ้าไม่ใช้วิธีนี้ แห้วแน่ๆ”
“จริงค่ะพี่โจ้” แนนกล่าวเสริม
“พี่แพมน่ะมีคนมาจีบเยอะ แนนบอกตรงๆ ถ้าเป็นแนนก็จะเลือกแบบหล่อๆรวยๆไว้ก่อนเหมือนกัน”
“อ้อยจะเข้าปากช้างแล้ว ถ้าคลายก็โง่ล่ะวะ มึงอย่าไปคิดเรื่องความรักลมๆแล้งๆเลย ได้ตัวก่อนเรื่องอื่นว่ากันทีหลัง”
“จริงค่ะ พิ่จิพูดถูก” แนนพยักหน้าสนับสนุน ชาคริตยังลังเล
“ถึงยังไงวันศุกร์นี้พี่แพมก็ไม่รอดแน่ๆ พวกกูเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว หมอจัน น่ะของจริงนะโว๊ย งานนี้มึงเห็นดาวคณะร่านสุดๆแน่ๆ..อูย…แค่คิดกูก็เสียวแล้วว่ะ”
“นั่นดิ ขนาดแนนเองยังอยากเห็นเลย พี่โจ้ไม่ต้องคิดมากแล้ว เป็นผู้ชายอะไรปอดยิ่งกว่าผู้หญิง น่าขายหน้าจริงๆ”
“เอาก็เอาโว๊ย” ชาคริตพูดออกมาดังๆ นึกถึงใบหน้าที่แสนหวานของญาติผู้พี่ ก็สุดจะอดใจไหวไว้เหมือนกัน จริงของไอ้จิ ไม่ว่าเขาจะตกลงหรือไม่ พี่แพมก็ไม่รอดพวกมันอยู่แล้ว ไหนๆเรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เอาไงเอากันวะ….ชายหนุ่มคิดในใจ