แฮร์รี่ พอตเตอร์ - ตอนที่ 8 คาถาผู้พิทักษ์

### ตอนที่ 1 (Special) ###

แฮร์รี่ พอร์ตเตอร์ เด็กหนุ่มวัย 14 ปี กำลังจะก้าวเข้าฮอร์กวอร์ต เป็นครั้งที่ 2 ภายในสามปี ที่บอกว่าเป็นครั้งที่สองก็เนื่องจากเมื่อปีที่แล้วเขากับรอนเพื่อนรัก ได้ขโมยรถยนต์ของพ่อขับมายังฮอร์กวอร์ตตามลำพังเพียงสองคน ปีนี้เขามาเหมือนกับคนอื่นๆคือนั่งรถไฟหัวจักรสีแดงเพลิงจากชานชลาที่ 9 เศษ 3 ส่วน 4 แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นสิ่งที่เขาจะไม่มีวันลืมเลยชั่วชีวิตก็คือ เขาได้เผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวที่สุดในโลก ผู้คุมวิญญาณจากคุกอัซคาบัน ได้ขึ้นมาบนรถไฟโดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ ภาพของมือที่เน่าเหม็นโผล่พ้นผ้าคลุม เงามือที่ซ่อนอยู่ภายในผ้าคลุมสีดำทำเอาแฮร์รี่ถึงกับหน้าซีดเมื่อนึกถึงมัน
ชีวิตในช่วงเปิดเทอมแรกทำให้เขารู้สึกทั้งดีใจและเหนื่อยหน่ายไปในคราวเดียวกัน เขาดีใจที่ได้พบกับเพื่อนๆหลังจากที่จมปลักอยู่ในห้องนอนเพียงลำพังที่บ้านเดอร์สลี่ตลอดหน้าร้อน แต่สิ่งที่ตามมาหลังจากเปิดเทอมก็คือการบ้านกองเท่าภูเขาที่ต้องสะสางให้เสร็จโดยเฉพาะของสเนปที่จ้องเล่นงานเขาแทบทุกครั้งที่ได้พอหน้ากัน แต่เขาอาจจะดีกว่าเฮอร์ไมโอนี่ตรงที่การบ้านของเขาดูจะน้อยกว่าของเธอมากนัก
“ แฮร์รี่นายดูเฮอร์ไมโอนี่สิ การบ้านของเธอสูงกว่าหัวของเธออีกนะ”
รอนพูดพลางบิดขี้เกียจหลังจากที่เขียนรายงานวิชาแปลงร่างเสร็จ
“ ฉันเองก็สงสัยเหมือนกันว่าเฮอร์ไมโอนี่เอาเวลาจากไหนไปเรียนทั้งๆที่เธอเองก็เรียนกับพวกเราอยู่แท้ ”
แฮร์รี่ออกความเห็น พร้อมทั้งรีบเก็บสมุดหนังสือที่วางอยู่เกลื่อนกลาดเต็มโต๊ะ
“ เฮอร์ไมโอนี่ การบ้านยังไม่เสร็จอีกเหรอ มันดึกแล้วนะ ”
“ อีกนิดเดียวเอง เดี๋ยวฉันก็จะขึ้นไปนอนแล้วเหมือนกัน ง่วงเต็มทีแล้ว พรุ่งนี้เจอกันนะ ”
เธอตอบอย่างอิดโรย แฮร์รี่และรอน รีบเดินขึ้นบันไดไปที่หอนอนทิ้งให้เฮอร์ไมโอนี่นั่งทำการบ้านของเธอต่อที่ห้องนั่งเล่นรวมเพียงคนเดียว
เวลาช่างผ่านไปอย่างรวเร็ว ในที่สุดสิ่งที่เขาชอบมากที่สุดก็จะมาถึงในวันนี้ การลงแข่งควิชดิช แต่สภาพอากาศดูไม่ค่อยเป็นใจนักฝนเทโปรยปรายมาไม่ขาดสาย เฮอร์ไมโอนี่เสกคาถาไล่น้ำใส่แว่นตาของเขาทำให้มันมองเห็นได้ชัดเจนขึ้นในวันที่อากาศขมุกขมัวอย่างนี้ ไม่รู้ว่าเขาคิดเข้าข้างตัวเองไปหรือเปล่าแต่เขารู้สึกว่าเฮอร์ไมโอนี่ห่วงใยเขาเป็นพิเศษ
“เอาล่ะทุกคน วันนี้เราต้องชนะให้ได้ ฉันจะเรียนที่นี่เป็นปีสุดท้ายแล้วฉันอยากคว้าแชมป์ร่วมกับทุกคน”
วู๊ด กัปตันทีมพูดปลุกขวัญกำลังใจของลูกทีม หลังจากที่แฮร์รี่เหินขึ้นไปบนฟ้าแล้ว เขารู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว สายฝนที่ตกลงมากระทบตัวของเขานั้นมันทั้วเจ็บทั้งหนาวไปหมด เขามองลงไปด้านล่างไม่เห็นผู้เล่นคนใดเลย ได้ยินแต่เสียงผู้บรรยายที่พูดถึงว่าเกมไปถึงไหนแล้ว เขารู้ว่าตอนนี้ทีมของเขากำลังนำ แต่เกมคงต้องยืดเยื้อแน่ถ้าเขายังจับลูกสนิชไม่ได้ ซีกเกอร์ของทีมฝ่ายตรงข้ามคงมองไม่เห็นลูกสนิชเหมือนกัน ไม่นานสายตาของเขาก็เหลือบเห็นลูกสีทองบินแหวกว่ายสายฝนอยู่ตรงหน้าเขา เขารีบเหอะตามไปอย่างรวดเร็ว โดยมีซีกเกอร์ฝ่ายตรงข้ามเหาะตามมาติดๆ เขามองเห็นชัดแล้ว และพยายามที่จะเหาะไปใกล้ๆ แต่เแล้วเขาก็รู้สึกหนาวที่กระดูกสันหลังอย่างทันทีทันได ผู้คุมวิญญาณหลายตัวเหาะมาใกล้ๆเขา แล้วเขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องก่อนที่เขาจะร่วงตกลงมาจากไม้กวาด……แฮร์รี่…….เสียงนี้ดังในหัวเขาก่อนที่เขาจะหมดสติไป
แฮร์รี่ฟื้นขึ้นในห้องพยาบาลโดยทีทีมควิชดิชยืนรายล้อมอยู่รอบเตียง เฮอร์ไมโอนี่ดูมีสีหน้าวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด
“ เป็นอะไรมากไหม แฮร์รี่ เธอตกจากไม้กวาดลงมาสูงมากเลยนะ ฉันนึกว่าเธอจะไม่รอดแล้ว”
เฮอร์ไมโอนี่ถามด้วยความเป็นห่วง
“ ฉันเห็นผู้คุมวิญญาณน่ะ แล้วฉันก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย”
“ ดัมเบิ้ลดอร์เขาเสกคาถาช่วยนายไว้น่ะสิ แล้วนี่ไม้กวาดนายมันหักออกเป็นหลายท่อนเลย ฉันเสียใจด้วย”
แฮร์รี่พูดอะไรไม่ออกหลังจากที่รอนหยิบเศษไม้ที่ครั้งหนึ่งมันเคยเป็นไม้กวาดของเขา
หลังจากวันนั้นแฮร์รี่เข้าไปหาศาสตราจารย์ลูปินเพื่อให้ถามวิธีจัดการกับผู้คุมวิญญาณ
“แฮร์รี่ คาถานี้มันเป็นคาถาชั้นสูงนะ ก่อนที่เธอจะเสกเธอต้องนึกถึงตอนที่เธอมีความสุขที่สุดแล้วค่อยเสกคาถาออกไป”
สิ่งที่ยากสำหรับคาถานี้คือ เขานึกไม่ออกว่าตอนไหนเป็นตอนที่เขามีความสุขที่สุด เขานึกถึงตอนที่ได้นั่งไม้กวาดเป็นครั้งแรก
“ ใช้ไม่ได้แฮร์รี่ ผู้พิทักษ์แบบนี้คุ้มครองเธอไม่ได้หรอกเธอต้องนึกถึงสิ่งที่มันมีความสุขมากกว่านี้”
แฮร์รี่ฝึกอีกหลายครั้งแต่ก็ไม่ดีขึ้นเลย เขาไม่รู้จริงๆว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีความสุขมากกว่าที่นึกอยู่ตอนนี้ได้ ระเบียงทางเดินมืดมิดเพราะมันคงดึกมากแล้ว เขาหยิบแผนที่ตัวกวนออกมาดูเพื่อดูเส้นทางที่จะกลับเข้าหอนอน ตลอดทางไม่มีอาจาย์คนใดอยู่ใกล้เคียงเลย มีแต่เพียงชื่อเฮอร์ไมโอนี่ที่อยู่บนแผนที่ตรงห้องนั่งเล่นรวมคนเดียว
“แฮร์รี่เธอไปไหนมา ฉันกับรอนหาซะแทบแย่ รู้ไหมฉันต้องเขียนรายงานให้เธอนะ”
เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นหลังจากที่แฮร์รี่เดินผ่านประตูเข้ามา
“ขอบใจมากนะเฮอร์ไมโอนี่ พอดีฉันไปฝึกพิเศษกับศาสตราจารย์ลูปินมาน่ะ”
แล้วแฮร์รี่ก็เล่าถึงการฝึกพิเศษของเขา
“แฮร์รี่แล้วเธอจะทำยังไง ถ้ายังเป็นอย่างนี้อยู่เธอคงต้องหลีกเลี่ยงการที่จะเจอกับผู้คุมวิญญาณแล้วล่ะ”
“ฉันไม่มีความสุขมากพอที่จะเสกคาถานี้ออกมาได้น่ะสิ”
แฮร์รี่พูดออกมาอย่างหมดหนทาง เฮอร์ไมโอนี่ยืนเหมือนใช้ความคิดอยู่ข้างๆ แฮร์รี่นั่งลงบนเก้าอี้หน้าเตาผิงวันนี้เขาท้อใจเหลือเกิน สักพักเหมือนเฮอร์ไมโอนี่จะนึกอะไรได้ แต่สีหน้าของเธอดูเป็นสีแดงผิดปกติ
“แฮร์รี่ฉัน….เอ่อ…คิดว่ามีวิธีช่วยเธอได้นะ”
“จริงเหรอเฮอร์ไมโอนี่…ทำยังไงล่ะ”
“ก่อนอื่นแฮร์รี่….เธอช่วยพาฉันไปที่ๆไม่มีคนจะมาเจอหน่อยได้ไหม”
“ก็ได้…แต่ว่าทำไมต้องไปที่อื่นด้วยล่ะ..ที่นี่ตอนนี้ก็ไม่มีคนนิ่”
“ นี่….อย่าถามฉันมากเลยตอนนี้…เธอพาไปหน่อยนะ”
แฮร์รี่กางแผนที่ตัวกวนอีกครั้ง พร้อมทั้งใช้ผ้าคลุมล่องหนคลุมทั้งตัวเขาและเฮอร์ไมโอนี่ไว้ แลัวรีบเดินออกจากหอคอยไป มุ่งหน้าไปที่ห้องสมุดที่เขาเคยแอบเข้ามาเมื่อตอนปี 1 เมื่อถึงห้องสมุด เฮอร์ไมโอนี่ใช้คาถาปลดล็อกประตูแล้วทั้งสองคนก็หายเข้าไปในห้องสมุด ภายในห้องมือมิด แสงจันทร์ทอแสงผ่านกระจกเขามาในห้องเหมือนลำแสงมีเพียงแสงจากตะเกียงของเขาที่ส่องอยู่
“ที่นี่แหละเฮอร์ไมโอนี่ ไม่มีใครมาที่นี่แน่”
“อือ…ดะ..ดีแล้ว”
“ ว่าไงเฮอร์ไมโอนี่ ทำไมต้องมาถึงที่นี่จะบอกฉันได้แล้วหรือยัง”
ตอนนี้ทั้งแฮร์รี่และเฮอร์ไมโอนี่ยืนหันหน้าเข้าหากัน หน้าทั้งสองคนห่างกันไม่กี่นิ้ว เฮอร์ไมโอนี่ยังคงอยู่ในชุดคลุมของนักเรียนอยู่เช่นเดียวกับเขา เฮอร์ไมโอนี่ค่อยๆยื่นหน้าเขามาหาเขา เธอหลับตาแล้วทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าริมฝีปากเรียวบางของเธอ กำลังสัมผัสอยู่กับริมฝีปากของเขาพยายามที่จะสอดลิ้นเข้ามาในปากเขา มือทั้งสองข้างของเธอโอบกอดตัวเขาไว้จนรู้สึกได้ถึงอกอันเต่งตึงที่กำลังเบียดเสียดสีกับแผงอกของเขา
“เธอทำอะไรน่ะ เฮอร์ไมโอนี่” เขาถามขึ้นทันทีหลังจากที่จูบกันเนิ่นนาน
“แฮร์รี่ มีเพียงวิธีนี้วิธีเดียวที่จะช่วยเธอได้นะ ได้โปรดทำถามฉัน ฉันไม่อยากเฆ็นเธอตอนที่เจอกับผู้คุมวิญญาณอีก”
“เฮอร์ไมโอนี่เธอรู้ตัวไหมว่าเรากำลังจะทำอะไรกัน”
“แน่นอนล่ะ..ฉันรู้..ฉันอ่านหนังสือทุกเรื่องที่ฉันอ่านได้รวมถึงเรื่องหวกนี้ด้วย จริงๆแล้วนอกจากที่ฉันจะได้ช่วยเธอแล้ว..ฉัน..เอ่อ.”
“มีอะไรเหรอเฮอร์ไมโอนี่..มีอะไรก็รีบพูดมาสิ”
แฮร์รี่รั้งตัวเฮอร์ไมโอนี่เข้ามาเอามือจับตรงก้นอันอ่อนนิ่มของเธอแล้วบีบเล่นเบาๆ
“เอ่อ…ฉันอยากลองน่ะแฮร์รี่แค่ฉันได้เห็นภาพคนมีอะไรกันฉันก็อยากเป็นเหมือนคนพวกนั้นแล้ว”
แฮร์รี่ก้มลงไปจูบปากของเฮอร์ไมโอนี่อีกครั้ง เขาดูดลิ้นของเธออย่างดูดดื่มแล้วขบที่ริมฝีปากของเธอ ลมหายใจของเธอที่มากระทบใบหน้าเขาช่างร้อนผ่าวเหลือเกิน ร่างกายส่วนร่างของคนทั้งสองเบียดและถูไถกันอย่างรุนแรงส่ายรับการบดบี้อย่างรู้จังหวะ ไม่นานเสื้อคลุมก็หลุดออกจากร่างเฮอร์ไมโอนี่เหลือเพียงชุดนักเรียนสีขาวกระโปรงบางอันแสนสั้นที่ตอนนี้มันถลกขึ้นลงตามจังหวะการเบียดเผยให้เห็นกางเกงในสีขาวเป็นระยะๆ ส่วนแฮร์รี่ก็เหลือแต่ชุดนักเรียนเช่นกัน โดยมีเน็คไทน์ที่ผูกอยู่ตรงคอเสื้อนั้นเริ่มที่จะหลุดลุ่ยกางเกงขายาวสีดำสนิทยาวถึงข้อเท้าโดยที่ครงเป้านั้นนูนออกมาเล็กน้อยมองเห็นไม่ถนัดนักเพราะกรธโปรงของเฮอร์ไมโอนี่ปิดบังส่วนนั้นอยู้
“แฮร์รี่…เธออยากเห็นนมของฉันไหม..อูยยยยยยยย”
“ อยากสิเฮอร์ไมโอนี่ ฉันอยากเห็นนมเธอมานานแล้ว ยิ่งตอนนี้มันดูใหญ่กว่าปีที่แล้วอีกนะ”
“แฮร์รี่บ้า…ก็ฉันเริ่มเป็นสาวแล้วนี่มันก็ย่อมใหญ่ขึ้นเป็นธรรมดา ถ้าอยากเห็นก็ปลดกระดุมสิ”
แฮร์รี่เอื้อมมือไปปลดกระดุมที่เสื้อของเฮอร์ไมโอนี่อย่างรวดเร็วโดยที่เฮอร์ไมโอนี่ก็แอ่นอกจนนมถูกับแขนของเขา เล่นเอาเขาปลดกระดุมแทบไม่ได้เลย
“อาาา….เฮอร์ไมโอนี่มันช่างอาวขาวอะไรอย่างนี้”
“แล้วชอบไหมล่ะแฮร์รี่…ว้ายย…ซุกหน้าเข้ามาเลยเหรอ..ซี๊ดด..ดีจังเลยแฮร์รี่ ดูสิ ดูดนมเหมือนลูกดูดนมแม่เลย”
“ก็นมเธอมันน่าดูดนี่นา ดูสิ ขนาดบีบยังล้นมือเลย”
“อูยยยย…แฮร์รี่อย่าบีบนมแรงสิ เดี๋ยวช้ำหมด ไม่ต้องรีบก็ได้ฉันจะให้เธอบีบนมฉันจนเธอเบื่อเลย อูยยยยย”
“ จริงเหรอ เฮอร์ไมโอนี่..นมใหญ่ขนาดนี้ฉันไม่มีทางเบื่อหรอก”
“ ซี๊ดดด.แฮร์รี่..อย่าถูตรงนั้นแรงสิ..ฉันเสียวเหลือเกิน”
“จริงเหรอ..เสียวยังไงขอดูหน่อยนะ”
แฮร์รี่จับให้เฮอร์ไมโอนี่เพื่อนสาวของเขาให้นั่งบนโต๊ะแล้วหย่อนขาลง แค่นี้กระโปรงอันแสนสั้นของเฮอร์ไมโอนี่ก็ปิดของลับของเธออย่างหมินเหม่ เพราะมันร่นขึนไปจนแทบจะถึงซอกขาของเธออยู่แล้ว ส่วนแฮร์รี่นั่งคุกเข่าลงต่อหน้าเฮอร์ไมโอนี่หัวเข่าของเธออยู่ระดับเดียวกับหน้าของเขาพอดี แฮร์รี่ค่อยๆแลบลิ้นออกมาแล้วเลียไปตามขาอ่อนอันอวบขาวของเฮอร์ไมโอนี่อย่างแผ่วเบา เขาแลบลิ้นออกมายาวที่สุด ใช่ปลายลิ้นเลียตรงหัวเข่าก่อนที่จะเลียจากโดนลิ้นไปจนถึงปลายลิ้นตามขาอ่อนอันแสนนุ่มและเต่งตึง
“อาาาา….แฮร์รี่เธอเลียขาอ่อน…อาาา..ฉันเสียวไปหมดทั้งตัวแล้ว”
เฮอร์ไมโอนี่เอนตัวไปข้างหลังใช้มือข้างซ้ายยันพื้นไว้ส่วนมือขวากำลังขยุ้มผมของแฮร์รี่ตามจังหวะการเลียของเขา ยิ่งแฮร์รี่ลากลิ้นขึ้นสูงเท่าใหร่เธอก็ยิ่งเสียวมากขึ้นเท่านั้น ขาของเฮอร์ไมโอนี่เริ่มที่จะอยู่ไม่เป็นสุข มันเริ่มที่จะขยับไปมา บิดซ้ายบิดขวา จนบางครั้งมองเห็นกางเกงในตรงซอกขาอย่างชัดเจน แฮร์รี่สนุกกับการเลียอย่างมากเพราะขาอ่อนของเฮอร์ไมโอนี่นั้นหอมและลื่นบางครั้งเขาก็จูบและดูดจนเฮอร์ไมโอนี่สะดุ้งเป็นระยะ มือของแฮร์รี่ก็ลูบที่ขาอ่อนอีกข้างเริ่มที่จะลูบสูงขึ้นเรื่อยๆกระโปรงค่อยๆถลกขึ้นไปทีละนิด
“แฮร์รี่..ฉันเสียวไปหมดแล้ว..ซี๊ดดดดดดดด…ลิ้นเธอมันสากจังเลย..อาาาาาา”
แฮร์รี่ไม่ตอบ เขาเอื้อมมือไปถอดกางเกงในของเพื่อนสาวออก เฮอร์ไมโอนี่ขยับตัวเพื่อให้เขาถอดง่ายยิ่งขึ้น หลังจากที่กางเกงในหลุดออกจากร่างแล้ว เขาจับขาของเฮอร์ไมโอนี่ถ่างออกจากกัน ตอนนี้ไม่มีอะไรมาปิดบังหีของเธอได้อีกแล้ว หีที่อวบอูมใหญ่นูนออกมาน่าสัมผัสมีไรขนอ่อนๆขึ้นอยู่ปลายเนิน น้ำเงี่ยนของเธอไหลออกมาอย่างมากมายจนเหยดลงบนโต๊ะที่เธอนั่งอยู่
“เฮอร์ไมโอนี่ขอฉันดูหีเธอให้ชัดๆหน่อยนะ…ลูมอส”
แฮร์รี่พึมพำคาถากับไม้กายสิทธิ์จนทีดวงไฟวาบขึ้นที่ปลายไม้ เขาเอามันไปใกล้ๆกับหีของเฮอร์ไมโอนี่แล้วใช้นิ้วลูบคลำมันไปทั่ว
“อุ๊ย…แฮร์รี่มาส่องหีฉันทำไม….ซี๊ดดดด…ฉันอายนะ..แค่จับก็พอแล้ว”
“ก็ฉันอยากรู้นิ่ว่าหีเธอมันใหญ่แค่ไหน”
“แค่จับดูไม่รู้เหรอ..ซี๊ดดดดดดดดดด…..อย่าแหย่นิ้วเขาไปลึกสิ..ฉันเจ็บหี”
“เธอไม่เคยเอานิ้วแหย่หีตัวเองเหรอ”
“แหย่สิ..อูยยยย…แต่นิ้วเธอมันใหญ่กว่านิ้วฉันอีก..อาาาาาา…เสียวหีจังเลย”
แฮร์รี่ก้มหน้าไปที่หีของเฮอร์ไมโอนี่แล้วแลบลิ้นตวัดเลียดูดกินน้ำเงี่ยนจากหีของเธออย่างหื่นกระกาย เฮอร์ไมโอนี่เสียวจนเผลอตัวขยุ้มผมของแฮร์รี่อย่างแรง
“แฮร์รี่….เธอเลียหีฉันเหรอ…อาาาาาา…เสียวที่สุดเลย..เลียถนัดไหม..เดี๋ยวฉันแอ่นหีให้นะ”
“น้ำเงี่ยนเธอออกมาเยอะจังเลยเฮอร์ไมโอนี่…มันออกมาจากรูตรงนี้ใช่ไหม..อย่างนี้ต้องดูดให้หมด”
“โอยยยยย….แฮร์รี่แหวกแคมหีฉัน…อย่าดูดแรง…โอยยย..เสียวหีจังเลย….โอ๊ย..นั่นมันแตดนะอย่าดูดแรง…อูยยย..ดูดแรงจนรู้สึกเหมือนแตดจะหลุดเลย”
ห้องสมุดที่เคยเงียบสงัดตอนนี้กลับมีเสียงของคนสองคนดังสนั่นห้อง เสียงหนึ่งเป็นเสียงครางของเด็กสาวที่ร้องครางอย่างรัญจวนใจเหมือนคนที่ไม่เคยพานพบอะไรแบบนี้มาก่อน อีกเสียงเป็นเสียงเหมือนกับการดูดกินอะไรแฉะๆเสียงจ๊วบจ๊าบดังไปทั่วห้อง
“เฮอร์ไมโอนี่มาทำให้ฉันมีความสุขบ้างสิ”
“ได้สิแฮร์รี่”
เฮอร์ไมโอนี่ขยับลงจากโต๊ะที่ตอนนี้มีน้ำเปียกโต๊ะเป็นวงโต
“ดูสิเฮอร์ไมโอนี่ น้ำเงี่ยนเธอมันเปียกโต๊ะเป็นวงโตเลย”
“ก็ใครล่ะทำให้มันออกมาเยอะขนาดนี้…มานี่เลย เมื่อกี๊เลียหีแถมยังดูดแตดเราซะแรงเลย ต้องขอเอาคืนหน่อยแล้ว”
เฮอร์ไมโอนี่คุกเข่าตรงเป้ากางเกงของแฮร์รี่พร้อมทั้งใช้มือลูดซิปออกรูดกางเกงในลงมาแค่นี่หัวควยอันใหญ่ก็เด่มาชี้นหน้าเธอ เธอค่อยๆอ้าปากอมควยเข้าไปเต็มปากจนหน้าของเธอโดนกับขนหมอยของแฮร์รี่ที่ปลายควยอย่างจัง
“แฮร์รี่ขนหมอยเธอมันโดนหน้าฉันจนอึดอัดไปหมด ควยก็เต็มปากแถมยังมีขนหมอยมาอุกจมูกอีก”
เฮอร์ไมโอนี่พูดหลังจากที่ดูดควยไปได้ซักพัก
“ก็เธออยากดูดจนถึงโคนเลยก็ต้องโดนสิ เอาเหอะไหนเธออยากให้ฉันมีความสุขมากๆไม่ใช่เหรอถ้างั้นก็ต้องทำต่อไปสิ”
“ฮือๆๆ…..ได้..จะดูดจนน้ำแตกคาปากเลย”
เฮอร์ไมโอนี่อมควยอันยาวใหญ่ของแฮร์รี่อีกครั้ง เธอโยกหน้าเข้าๆออกๆส่วนแฮร์รี่ก็ใช้มือข้างหนึ่งจับหัวของเฮอร์ไมโอนี่ไว้แล้วแอ่นควยกระเด้าปากของเฮอร์ไมโอนี่อย่างเมามัน จนเฮอร์ไมโอนี่ตาเหลือกโพลงเพราะหายใจไม่ทัน ส่วนมืออีกข้างก็เอื้อมไปบีบนมแต่ไม่แรงนักเนื่องจากไม่ค่อยถนัด
“โอยยยย…เฮอร์ไมโอนี่ปากเธอดูดดีจังเลย..ซี๊ดดดดดด…ขอฉันเย็ดหีเธอนะ”
“อยากเย็ดหีฉันล่ะสิ…ถ้างั้นก็เอาเลยแฮร์รี่..เย็ดเลยฉันก็เงี่ยนจนรูหีคันยุบยิบไปหมดแล้ว”
แฮร์รี่ให้เฮอร์ไมโอนี่หันหลังแล้วใช้มือจับไว้กับโต๊ะหนังสือแอ่นก้นอันกลมกลึงมาทางเขา แฮร์รี่ถลกกระโปรงมากองไว้ตรงเอวแค่นี้บั้นท้ายขาวนวลก็อยู่ในสายตาเขา แฮร์รี่ลูบใล้บีบแก้มก้นของเฮอร์ไมโอนี่อย่างหลงใหล
“ก้นเธองอนดีจังนะเฮอร์ไมโอนี่อย่างนี้ท่าท่างเย็ดมันแน่ๆ”
“แฮร์รี่เธอรู้ได้ยังไงว่าจะมัน เธอต้องเย็ดหีฉันก่อนสิถึงจะรู้..อูย…เขี่ยแตดอยู่นั่นแหละเย็ดหีฉันซักทีสิแฮร์รี่..ฉันเงี่ยน”
“เงี่ยนมากหรือเงี่ยนน้อยล่ะ”
แฮร์รี่มีความสุขที่เห็นเพื่อนสาวของเขาออกอาการร่านอย่างไม่คิดที่จะอายอีกต่อไป
“เงี่ยนมากๆเลยแฮร์รี่เงี่ยนที่สุด…อูยยยย…เย็ดหีฉันเสียทีเถอะหีฉันอยากถูกเย็ดแล้ว”
“งั้นได้เลยเฮอร์ไมโอนี่…คอยดูนะควยฉันจะเย็ดหีเธอแล้ว”
“คอยจนน้ำเงี่ยนออกมาจะหมดแล้ว..โอ๊ยยยยย…ยัดควยเข้าแรงจัง..เบาๆแฮร์รี่โอ๊ยยย….เย็ดหีฉันเบาๆ..ฉันยังไม่เคยถูกเย็ดนะ..อูยยยย”
ควยของแฮร์รี่ทะลวงเข้าไปในรูหีอันตีบตันของเฮอร์ไมโอนี่ กลีบหีย่ยเข้าไปตามการเย็ดของแฮร์รี่ เขายัดควยเขาไปอย่างยากลำบากเพราะหีของเฮอร์ไมโอนี่ไม่เคยมีอะไรทะลวงมาก่อน ในที่สุดควยอันยาวใหญ่ของเขาก็เข้าไปในหีของเฮอร์ไมโอนี่จนมิดยันโคน เลือดบริสุทธิ์ทะลักออกมาจากรูหีแดงไปหมด
“อาาา…เฮอร์ไมโอนี่เสียวหัวควยจังเลย”
“ฉันก็เสียวรูหีแฮร์รี่..ควยเธอมันคงชนมดลูกฉัน..ซี๊ดดดดดดดดดดดดด”
“ หายเจ็บหรือยัง..ฉันจะกระเด้าแล้วนะ”
“เอาเลย…ฉันหายเจ็บแล้ว…เย็ดฉันตามสบายเลยนะ..อูยยยย”
แฮร์รี่สาวควยออกมาแล้วเย็ดเข้าไปในรูหีของเฮอร์ไมโอนี่อย่างเร็วแระแรงจนน้ะเงี่ยนกระเด็นออกมาหยดเต็มพื้น
“โอยยย…แฮร์รี่เย็ดหีฉันดีจังเลย….ทีหลังมาเย็ดฉันบ่อยๆนะ”
“เอาบ่อยแค่ไหนล่ะอูยยยยยยยยย…..เสียวควยจัง”
“ทะ…ทุกวันเลยก็ได้….ฉันเงี่ยนทุกวัน…อูยยย….นะแฮร์รี่….ฉันชอบควยเธอจังเลย”
“ฉันบอกรอนด้วยนะ..อูยยยย..ฉันเย็ดเธอแล้วมีความสุขฉันอยากให้รอนมีความสุขเหมือนฉันด้วย..ซี๊ดดดดดด”
“อะ….เอางั้นเหรอ..อูยยยยย…ก็ได้…แฮร์รี่..ตามใจเธอ…นี่ฉันจะโดนเย็ดจากควยถึงสองอันเหรอ..ซี๊ดดดดด..แค่คิดก็เงี่ยนแล้ว..แฮร์รี่..เย็ดหีฉันแรงๆเลย…ฉันแอ่นหีสู้ควยเธอแล้ว…อาาาาาาาาาาาา”
แฮร์รี่โน้มตัวลงไปบนแผ่นหลังของเฮอร์ไมโอนี่แล้วเอื้อมมือไปบีบนมที่กำลังเด้งดึ๋งๆตามแรงกระเด้าหีของแฮร์รี่ เขาบีบอย่างมันมือ บางครั้งก็เอานิ้วแหย่เข้าไปในปากของเฮอร์ไมโอนี่ซึ่งเธอก็รีบดูดเลียอย่างรวดเร็วเหมือนกัน
“ โอยยยย….ไม่ไหวแล้วเฮอร์ไมโอนี่…น้ำควยจะออกแล้ว…”
“ออกเลย..ออกพร้อมกันนะ….แตกในรูหีฉันนี่แหละ…อูยยยย…เสียวหีที่สุด..แฮร์รี่ชอบหีของฉันไหม”
“ ชอบที่สุดเลย..ทั้งดูดทั้งตอดควยโอยยยยยยยยไม่ไหวแล้ว..น้ำควยแตกแล้ว.โอ้ยยยยยย”
“ฉันก็ไม่ไหวแล้ว…ว๊ายยยย…น้ำแตก…………..”
แฮร์รี่ซบลงบนหลังของเฮอร์ไมโอนี่อย่างอ่อนแรง ตอนนี้ทั้งคู่หายใจอย่างเหนื่อยหอบ แฮร์รี่รู้สึกมีความสุขที่สุดเขาคิดว่าต่อไปนี้เขาคงจะเสกคาถาใส่ผู้คุมวิญญาณได้แน่
หลังจากวันนั้นแฮร์รี่ลองเสกคาถานี้ให้เฮอร์ไมโอนี่ดูแต่เพียงแค่ครั้งแรกเฮอร์ไมโอนี่ก็ไม่ให้แฮร์รี่เสกคาถานี้อีกต่อไปเพราะแทนที่มันจะออกมาเป็นกวางสีขาวตัวผู้งามสง่า มันกลับออกมาเป็นรูปเฮอร์ไมโอนี่ในท่าจับโต๊ะแอ่นก้นซึ่งเป็นท่าที่เขาใช้เย็ดเธอในวันนั้น…เฮัอ……เหนื่อยแทน……………writen by hikaru