ตอนที่ 4 จ้าวตุ๊กตานรก

หน้าโรงเรียนคอนแวนต์แถวๆสีลม
“วีกลับแล้วนะ”
“จ้า ไปเถอะ” เพื่อนๆทักตอบ
สุรัตนาวีเดินออกจากประตูโรงเรียนไปขึ้นรถ
ยามแก่ๆหน้าประตูแอบมองเธอ เลียปากตัวเองแผลบๆ
โว้ย เป็นยามโรงเรียนนี้มาสิบปีแล้ว ได้แต่มองเด็กนักเรียนสาวๆแทบทุกวัน อีแก่แม่งก็หนีตามชู้ ไป จะตีกะหรี่รึก็กลัวเอดส์
คิดๆไปชักฝันเฟื่อง ตาได้แค่มอง มือไม่อาจต้อง
ใช่สิ คุณหนูลูกคนรวยทั้งนั้น
เฮ้อ………น้องนักเรียนคนนั้นน่ะครับ…….ขอน้าหมีทีนึงเถอะครับ……….น้าหมีจะไม่ลืมพระคุณเลย…………
……………………………..

วันเสาร์ ในห้องเรียนภาษาญี่ปุ่น
“เคน” เด็กนักเรียนที่นั่งโต๊ะข้างๆสุรัตนาวี ถามปัญหาภาษาญี่ปุ่น
“อ๋อ นี่ไง inu ก็แปลว่า ‘หมา’ ไงล่ะ” สุรัตนาวีตอบ
“คุณ…เอ่อ….ทำไมเก่งจังเลยครับ ผม…เอ่อ…ยังจำศัพท์ไม่ค่อยได้เลยครับ”
“เรามีพี่ชายติวให้น่ะ ………..วันหลังมีอะไรสงสัยก็ถามเราได้นะ”
เคนยิ้มอายๆ “ขอบคุณครับ”

ทั้งหมดนี้ ไม่อาจรอดสายคุณชายตั้งหลีหง ที่กำลังว่าวยิกๆอยู่หลังห้อง!!!!!!!!!
…………………………………

วันพุธ สำนักมวยไท๊เก็กตั้งหลีหง ท่าพระจันทร์

“ไงไอ้เคน รู้สึกเดี๋ยวนี้ชักจะชวนคุยกับน้องคนผมสั้นที่เรียนภาษาญี่ปุ่นบ่อยนะ ชอบน้องเค้าละซี่”
“เอ่อ พี่ตูนครับ……….ผม…..เอ่อ….ผมไม่กล้าหรอกครับ”

เฮอะ………ไอ้กระจอก ไอ้เด็กมัธยมอมนิ้วตีน น้ำหน้าอย่างมึงไม่ได้แอ้มหรอก ขนาดหล่อๆรวยๆแถมเรียนเก่งหยั่งกูเค้ายังเชิดใส่เลย ไอ็การ์ตูนนึกชมตัวเองอย่างสำคัญผิด
มึงไม่กล้ามาแข่งกะกูน่ะดีแล้ว กูน่ะระดับไหน ขนาดสุวินัยมันยังไม่กล้าเลย

“เฮ้ย เรื่องแค่เนี้ย เด็ก เด็ก ถ้ามึงไม่รีบไปจีบนะ เดี๋ยวพี่จีบเอง”
“……………………….”
“เฮ้ยไม่ต้องป๊อด พี่ล้อเล่น โถ่เอ๊ย….กะอีแค่ผู้หญิงคนเดียว ระดับพี่น่ะหาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่พี่ใจดีกับน้องๆอยู่แล้ว ให้น้องเคนได้มีแฟนสักคนจะเป็นไรไป”
“จริงหรือครับพี่ โอ……..ขอบคุณครับพี่ตูน”
“ผู้หญิงอ่ะนะ จะจีบมันต้องลงทุนหน่อย ซื้อของขวัญน่ารักๆให้เค้าประทับใจ………………”

…………………………………..

ที่โรงเรียนสอนภาษาญี่ปุ่น หลังเลิกเรียน
“ตุ๊กตาหมีนี่ ผมให้คุณครับ” เคนหอบตุ๊กตาหมีขนาดยักษ์มาให้

เค้าคงจะจีบเราแหง แต่เขาก็ไม่ได้หล่ออะไร เราก็ไม่ได้สนเค้าแบบนั้น ก็แค่เพื่อนในห้องเรียนเฉยๆ แต่เขาอุตส่าห์ซื้อตุ๊กตาตัวเบ้อเร่อมาให้ คงแพงน่าดู ไม่รับก็จะเสียน้ำใจ
“ขอบใจมากนะ”
สุรัตนาวีให้พี่เอ๋คนขับรถมาขนตุ๊กตาไปไว้เบาะหลัง
……………………………………

ในห้องนอน สามทุ่ม
ร่างของสุรัตนาวีเปลือยเปล่า นิ้วน้อยๆกำลังสาละวนอยู่กับติ่งเสียว
เธอแหงนหน้าครางอือเอออยู่ในลำคอ
“อึ้ม……..อะ………อ่ะ……….เออะ…..โอย…….โอ่ย………โอ้ย…..ฮือฮึ ฮือฮอึ.”
นิ้วกลางของเธอแทงเข้าๆออกๆ ส่วนนิ้วชี้ก็บี้ติ่ง
“ฮือ………ฮื………..ฮอื…….โอย……….พี่อาร์ตขา………”
ตุ๊กตาตัวใหม่วางอยู่มุมห้อง
ตุ๊กตาตัวนั้น สายตาของมัน กำลังจับจ้องทุกส่วนของสุรัตนาวี
มันไล่สายตาลงมาเรื่อยๆ หน้าใสๆที่เริ่มเหยเก ปากที่เผยออ้า หน้าอกที่ตั้งเต้าชูชัน ยอดอกสีชมพูของวัยแรกสาว
ไล่ลงมา ไล่ลงมา หน้าท้องที่แบนราบเสียจนอยากจะฉีดแป้งเปียกรด
แล้วไอ้ตรงที่นิ้วของเธอทิ่มเข้าไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

“พี่…..พ…พ……พี่เอ๋……….พี่เอ๋ก็มาด้วยเหรอ……..อ…….อ…….อย่าค่ะ….. วีรับไม่ไหว….ผู้ชายตั้งสองคนพร้อมกัน………..อะ….อะ…..อี้……….อื้ออออออ……….”
โถๆๆๆๆๆๆ คนดีของพี่ อายุแค่นี้ฝันฟุ้งอยากจะยุ่งกะผู้ชายแล้วเหรอจ๊ะ เด็กไม่เคยก็เงี๊ยะแหละได้แต่ฝัน งั้นเดี๋ยวคืนนี้เฮียจะช่วยสานฝัน……….ให้หนูได้ขึ้นสวรรค์ด้วยไอ้นั่นของจริงเฮียเลยนะจ๊ะ ตุ๊กตาหมีคิด

สุรัตนาวีเอื้อมมือไปปิดโคมไฟอย่างขี้เกียจ

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง สุรัตนาวีหลับแล้ว
เจ้าตุ๊กตาหมีที่มุมห้อง ค่อยๆลุกขึ้นยืน ไอ้หัวไม้ขีดใต้ร่มผ้าลุกกั๋ง
ตุ๊กตาหมีหายใจฟืดฟาด วันนี้ล่ะจะได้เปิดบริสุทธิ์เด็กคอนแวนต์

มันค่อยๆเดินมาที่ปลายเตียง ก้มลงหยิบกางเกงในใส่แล้วของสุรัตนาวีมาดม
หอมจริง หยั่งงี้ต้องเก็บกลับไปบ้าน
นี่ก็ด้วย เก็บให้หมด จะได้ครบเซ็ต เสื้อนอน กางเกงนอน ยกทรง โอ้ลั่ลล่า
มันค่อยๆพับแล้วสอดเข้าไปใต้ชุดตุ๊กตาหมี เอ จะเอาชุดนักเรียนด้วยดีไม๊
มันเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า ค่อยๆหยิบเสื้อกับกระโปรงนักเรียน พับเก็บอย่างเมื่อกี้

เอาละ ได้เวลารักเด็กแล้ว
มันค่อยๆขึ้นเตียง
ปากเธอเผยอน้อยๆ ทรวงอกสะท้อนขึ้นลง กำลังหายใจอยู่
มันถอดถุงมือหมี เอามือลูบไล้หน้าอก อืม อืม หัวนมเธอเริ่มแข็งสู้มือ
เอามือลูบต้นขาด้านใน นั่นไง เริ่มอ้าขาแล้ว
สุรัตนาวีเริ่มอืออานิดๆ
มือมันลูบเนินขนน้อย นิ้วมันเริ่มถูรอยผ่า น้ำลื่นนิ้วจริงๆ สอดนิ้วลึกเข้าไปอีก รู้สึกข้างในมันตุบ ตุบ
ขมิบสู้นิ้วเฮียดีจริงๆ วันนี้หนูได้น้ำเฮียแน่ๆ
สุรัตนาวีเริ่มอืออาถี่ๆ
เจาะแจะ เจาะแจะ
เสียงลิ้นกระทบแคมใสไร้ขน
น้ำเด็กคอนแวนต์นี่รสชาติสดใหม่จริงๆ
หนูจ๋า…..เฮียไม่ไหวแล้ว………………เตรียมรับกระทองทองแปดหุนสี่เชียะของเฮียได้แล้วจ้า……….
มันรูดซิบ งัดไอ้หัวไม้ขีดยาวสองนิ้วออกมาค่อยๆถูไถรอยแตก จับเธอแยกขา รอยแตกค่อยๆอ้า
สุรัตนาวีเริ่มรู้สึกตัว
มันยังยงโย่ยงหยกขยับเอว
สุรัตนาวีค่อยลืมตา นี่ตุ๊กตาหมีมัน………มาขึ้นคร่อมเธอเนี่ยนะ
“เปรี้ยง”
ถีบก่อนแล้วค่อยถาม
ตุ๊กตาหมีกระเด็นตกเตียง
ไฟในห้องเปิดพรึ่บ
อะไรกันนี่…..ตุ๊กตา……………..ตุ๊กตามีไอ้นั่นห้อยออกมาได้ด้วยหรือนี่
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ไฟทั้งบ้านเปิดพรึ่บ
“วี วี เกิดอะไรขึ้นลูก” “วีลูกแม่” “คุณหนูขา” “ป๊าขา ตุ๊กตาหมีมัน……….มัน………..”
ตุ๊กตาหมีพุ่งหลาวออกจากหน้าต่าง มันรีบวิ่งไปปีนรั้วบ้าน……………..หนี!
……………………………..

ที่แท้แล้วเรื่องราวเป็นเช่นนี้

นี่เป็นแผนการของ “ทอน เล็กดีรสโต” มือวางอันดับหนึ่งเรื่องการปล้นสวาท ลำพังคนสมองหมูอย่างไอ้คุณชายหลีหง มีหรือจะคิดได้แยบยลถึงเพียงนี้

“เคน” เด็กนักเรียน ม.3 ศิษย์สำนักมวยกำมะลอของไอ้การ์ตูน ที่อาศัยสถานที่ของมหาลัยกระทำการไร้สาระไปวันๆ โดยเปิดสำนักมวยหลอกเอาสตางค์ทั้งนักเรียนนักศึกษาเอาเงินไปซื้อพั้นช์นางเอกกับเค้กบลูเบอรี่กินทุกวัน หลังจากถูกหลอกให้ซื้อตุ๊กตาหมี ราคา 9999 บาท โดยที่ไอ้การ์ตูนบอกว่าจ่ายเงินมาก่อนแล้วจะเป็นธุระจัดหาให้เองนั้น…………

เมื่อไอ้การ์ตูนได้เงินมาแล้ว มันก็ไปสั่งทางร้านให้ตัดเย็บตุ๊กตาไซด์ใหญ่ไส้กลวง เจาะรูที่ตาที่จมูกที่หูที่ปาก แถมทำซิบรอบข้อมือ กับตรงที่เป้ากางเกง เพื่อสะดวกในการทำชั่ว เสียค่าตัดเย็บ 5000 บาท ที่เหลือเอาไปกินพั้นช์นางเอกกับเค้กบลูเบอรี่หมด

แล้วก็สวมชุดตุ๊กตาหมี ให้ไอ้ทอนกับไอ้อาร์มขนตุ๊กตามาให้ไอ้เคน

ไอ้เคนยินดียิ่งนัก ไหนเลยจะรู้ว่าตนถูกคนโฉดหลอกใช้…………….
…………………………………….

วันรุ่งขึ้น
หนังสือพิมพ์ลงพาดหัวข่าว เรื่องตุ๊กตาหมีขนาดยักษ์วิ่งบนทางด่วนวิภาวดีกลางดึก
ผู้คนล้วนแตกตื่น บ้างก็ว่าเป็นมนุษย์ต่างดาว
ทั้งผู้เห็นเหตุการณ์จริง ทั้งคนที่ดูข่าวทางทีวีหรือหนังสือพิมพ์ กลับไม่มีใครสังเกตว่า ตุ๊กตาหมีที่วิ่งอยู่นั้น มีหัวไม้ขีดห้อยด่องแด่ง แกว่งไปแกว่งมา ขณะกำลังวิ่งอยู่ด้วย
………………………………………