ตอนที่ 4
…คมกริชมองร่างเก่าของตัวเองอย่างสยดสยอง ความจริงแล้วทั้งดอกเตอร์กรกฏและดอกเตอร์เพ็ญนิตย์ไม่อยากให้เขาเห็นร่างเก่า แต่เขาร้องขอที่จะมองมันเป็นครั้งสุดท้าย ร่างพิการนั้นเปื้อนเลือดแดงฉาน หัวหลุดออกจากตัว ไม่มีอะไรน่าดูเลย คมกริชก็มองเพียงแวบเดียวก่อนที่ร่างนั้นจะถูกนำไปเผาในเตา เขานั่งมองเตาเผานั้นด้วยความรู้สึกแปลกๆ คงไม่มีใครในโลกนี้ ที่จะเคยเห็นศพของตัวเองถูกเผา
… ชายหนุ่มมองหน้าใหม่ของตัวเองอย่างไม่คุ้นเคย แล้วอะไรอย่างหนึ่งก็แว่บเข้ามาในหัวของเขา
“ดอกเตอร์ครับ ไอ้ผู้นำคนนี้มันพูดภาษาอะไรครับ”
ดอกเตอร์กรกฏหันมามองหน้าคมกริช
“ก็พูดภาษาของมันน่ะสิ”
“เฮ้ย ผมพูดภาษามันไม่ได้นี่ครับ แล้วจะทำยังไง ต้องมานั่งเรียนภาษาใหม่หรือ”
ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์หัวเราะ สายตาของหญิงสาวมองหน้าคมกริชแว่บเดียว ก่อนจะเหลือบลงไปมองอวัยวะที่น่าเร้าใจกว่า คมกริชยังคงแก้ผ้าอยู่
“ไม่ต้องห่วง เรามีเครื่องแปลภาษาที่จะฝังไปให้ในตัวของคุณ เมื่อคุณสั่งให้มันทำงาน สิ่งที่คุณคิดจะพูด จะถูกเปล่งออกมาในภาษาของร่างนี้
คมกริชพยักหน้ารับทราบ
“เอาล่ะ งานของเราเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้เราจะส่งคุณเข้าใปในประเทศเพื่อนบ้าน กองกำลังสนับสนุนของเราวางแผนเอาไว้แล้ว ตอนนี้คุณพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้เริ่มงานกันเลย งานด่วนรอช้าไม่ได้ ทีมงานจะบรีฟแผนงานให้คุณฟังระหว่างเดินทาง”
ดอกเตอร์กรกฏพูดจบก็เดินออกจากห้องไปพร้อมหาวหวอดๆ ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์มองร่างใหม่ของคมกริชด้วยสายตาวาววับ หญิงสาวขยับจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ต้องหันกลับไปมองข้างหลังเพราะถูกสะกิด
“อาจารย์คะ”
เสียงใสหวานดังขึ้นข้างหลัง ใบหนาของสาวน้อยคนหนึ่งก้มหน้างุดๆขณะพูด
“มีอะไร”
“ดอกเตอร์กรกฏเรียกให้อาจารย์ไปหาที่ห้องทำงานค่ะ”
ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์ขมวดคิ้ว ก็เห็นๆอยู่ว่าดอกเตอร์ชราพึ่งจะเดินออกไปจากห้อง ทำไมถึงไม่เรียกเธอเอง ต้องให้เด็กสาวช่างเทคนิคคนนี้มาเรียกเธอ
“มีอะไร”
เด็กสาวคนนั่นส่ายหัว
“หนูไม่ทราบค่ะ”
ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์เดินออกจากห้องไปอย่างหงุดหงิด เด็กสาวคนนั้นแอบชำเลืองมองคมกริช ชายหนุ่มในร่างของผู้สูงอายุผูนำของประเทศเพื่อนบ้านยิ้มให้
“น้องชื่อไร”
เด็กสาวคนนั้นทำหน้าเหมือนตื่นๆ ก่อนตอบ
“ดวงนภาค่ะ”
“เคยเห็นผู้ชายแก้ผ้าไหม”
เธอหน้าแดง ก่อนตอบแบบงอนๆ
“เคยสิคะ ทำไมจะไม่เคย ร่างนี้หนูก็เห็นตั้งแต่เพาะมันขึ้นมาแล้ว มันก็ลอยแก้ผ้าเท้งเต้งอยู่ในหลอดนั่นแหละ มองทุกวัน ไม่เห็นแปลกตรงไหน”
คมกริชกลืนน้ำลาย เมื่อโดนเด็กสาวตอกหน้าเข้าให้ เขาเปลี่ยนมุขใหม่
“น้องทำหน้าที่อะไรครับ ในห้องทดลองนี้”
“ควบคุมการเจริญเติบโตของร่างโคลนนิ่งค่ะ”
“แล้วไปไงมาไงถึงได้เข้ามาทำงานที่นี่ครับ”
“คุณจะถามไปทำไมคะ ถามมากฉิบหายเลย เอ้า ลงมาแต่งตัวเร็วเข้า เราต้องรีบไป”
คมกริชในร่างอวตารทำหน้าเหวอ
“ไปไหนครับ”
“บอกให้ไปก็ไปเหอะน่า คนที่มารับเขารออยู่แล้ว ไป เร็ว อย่าชักช้า”
คมกริชอมยิ้ม
“ยังไม่ได้ชักเลยครับ เมื่อสักครู่ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์โม้คควยให้ผม ผมไม่ได้ชักเองครับ”
ดวงนภาหน้าแดงก่ำ เด็กสาวยื่นมามาจับท่อนควยของร่างอวตารนั้นทันที
“ปากดีนักนะ จะบอกให้ ยายเพ็ญนั่นไม่ใช่คนแรกหรอก ที่ได้จับไอ้ดุ้นเนี้ย ฉันดูแลร่างนี้มาตั้งแต่ยังเป็นวุ้น พอมันโตขึ้นก็จับไอ้นี่เล่นเสียจนเบื่อแล้ว ไป เร็ว เราต้องรีบไป”
คมกริชไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็เอาเสื้อคลุมที่ดวงนภาส่งให้มาสวมเข้า แล้วเดินตามเด็กสาวออกไป เธอพาเขาเดินไปในทางที่ไม่รู้จัก เมื่อสุดทางก็เปิดประตูบานหนึ่ง ก่อนจะเดินนำหน้าเข้าไป เมื่อคมกริชเดินตามหลังเข้าไปติดๆ ขาของเขาก็อ่อนยวบทรุดลง และโลกก็มืดมิดไปหมด
… เหมือนฝัน ในความสะลึมสะลือนั้นคมกริชรู้สึกว่าตนเองเคลื่อนไที่ไปบนยานพาหนะอะไรสักอย่าง เขาสูดลมหายใจยาวๆก่อนจะลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เห็นก็คือใบหน้าของเด็กสาวช่างเทคนิคที่ชื่อดวงนภา กำลังชะโงกมามองหน้าเขา แววตานั้นเหมือนจะห่วงใย
“ฟื้นแล้วหรือ ปวดหัวไหม”
คมกริชส่ายหน้า
“ไม่ ผมเป็นอะไรไป นี่ที่ไหน เรากำลังจะไปไหน คุณเป็นใครกันแน่ คุณกำลังทำอะไร”
“ห่า…”
เด็กสาวสบถ
“ถามทีละอย่างสิคุณ ข้อแรก คุณเป็นลม เพราะร่างใหม่ของคุณยังไม่ได้กินอะไรเลย นับตั้งแต่คุณอวตารเข้าร่าง แล้วคุณเสือกไปให้ยายเพ็ญนั่นดูดควยเล่นซะ มันก็หมดแรงน่ะสิ”
ดวงนภาอธิบายฉอดๆ
“ข้อสอง คุณอยู่บนรถขนส่งพิเศษของหน่วยงานลับฝ่ายความมั่นคง ที่จะต้องดูแลคุณไปตลอดภารกิจ ข้อสามเรากำลังจะไปประเทศที่ร่างอวตารของคุณเป็นผู้นำอยู่”
ดวงนภาหยุดหายใจก่อนพูดต่ออย่างเร็ว
“ข้อสี่ ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานลับฝ่ายความมั่นคง ข้อที่ห้า ฉันได้รับคำสั่งให้พาคุณเข้าพื้นที่ปฏิบัติการโดยด่วน เพราะโอกาสเปิดแล้ว โอกาสนั้นหาไมได้ง่ายๆด้วย”
“โอกาสเปิด หมายความว่าอย่างไร”
“ฮวยเซ็งมันเข้าโรงพยาบาลเพราะท้องเสีย สายลับของเรารายงานมาตอนที่คุณกำลังโดนยายเพ็ญนิตย์โม้คว่า เมื่อวานนี้มันเรียกนักร้องชื่อดังเข้าไปเสพกาม แล้วไปเลียหอยนักร้องคนนั้นเข้า ก่อนหน้านั้นสองชั่วโมงคนของเราที่รู้ข่าวก่อน วางยานักร้องคนนั้นก่อนจะฉีดเชื้ออหิวาต์เข้าไปในช่องหอยของนักร้องคนนั้น เรารู้นิสัยของฮวยเซ็งดีว่า ก่อนจะเอาผู้หญิงคนไหน มันต้องเลียหอยก่อน เลยเข้าทางของเราพอดี”
ดวงนภาอธิบายเรื่องสัปตนหน้าตาเฉย เด็กสาวพูดต่ออีก
“คุณจำเอาไว้ด้วย ก่อนเอา คุณต้องเลียหอยของผู้หญิงทุกคนที่คุณจะเอา เพราะนั่นคือนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของฮวยเซ็ง คนที่เคนเอากะฮวยเซ็งแล้วจะรู้ทุกคน สายของเราบอกมาว่า ฮวยเซ็งเลียหอยเก่งมาก ถ้าคุณทำตรงนี้ไม่เนียน คุณอาจจะถูกจับได้ว่าเป็นตัวปลอม”
คมกริชหลบตาดวงนภา ก่อนพูดอ้อมแอ้ม
“เลียหอยยังไง ผมก็ไม่เคยซะด้วยสิ แย่แล้ว”
ดวงนภาทำตาโต เด็กสาวมีสีหน้ายุ่งยากใจ
“ไม่ได้นะ คุณต้องทำให้ได้ ไม่งั้นแผนคราวนี้พังหมด ประเทศของเราจะเสียหายมาก”
“หอย เลียได้ด้วยเหรอ ไม่เหม็นเหรอ”
คมกริชยังคงไม่สบตาดวงนภา หากเด็กสาวเห็นแววตาของเขา เธอคงถีบโครมเข้าให้ เพราะแววตานั้นกำลังหัวเราะ
“บ้า ล้างดีๆมันก็ไม่เหม็นหรอก ตายจริง ห่าเอ๊ย คุณไม่เคยเลียหอยจริงๆเหรอ”
“ไม่เคยครับ ผมจะฝึกฝนการเลียหอยได้ยังไง คุณพอจะหาหอยมาให้ผมฝึกได้ไหม”
ดวงนภาสบถเบาๆ
“ตายห่า จะไปหาที่ไหนเล่าคู๊ณ อีกไม่เกิน 24 ชั่วโมงคุณก็ต้องเข้าไปแทนที่ไอ้ฮวยเซ็งมันแล้ว เวร เวรของกูจริงๆ ต้องมารับผิดชอบงานนี้”
ดวงนภาบ่นอุบอิบ เด็กสาวนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง หน้าก็แดงก่ำขึ้นมาโดยไร้สาเหตุ
“เอางี้ ไม่มีทางเลือกแล้ว เดี๋ยวคุณฝึกเลียหอยของฉันไปพลางๆก่อน”
เด็กสาวพูดไปก็หอบหายใจเหมือนเหนื่อยจัด
“แต่ขอร้องนะ ได้โปรด อย่าบอกใครนะ ฉันอาย เกิดมาก็ไม่เคยให้ใครเลียเลยเหมือนกัน”
ร่างอวตารของคมกริชยังคงไม่ยอมสบตาดวงนภา
“อ้าว คุณยังไม่เคยเอากะผู้ชายเหรอ”
ดวงนภาหน้าแดงสลับซีด เสียงของเด็กสาวสะบัด
“ไม่เคย บ้า นี่อย่าพูดมาก รีบฝึกเร็วเข้า”
“ฝึกยังไงล่ะ ผมก็ทำไม่เป็น คุณก็ไม่เคย”
เด็กสาวถอนใจ
“ฉันก็ไม่รู้ เราไม่มีเวลามาก คุณพยายามนึกเองสิ ว่าจะต้องทำยังไง โว๊ยยย ทำไมกูต้องเจอเรื่องแบบนี้วะ”
“งั้นคุณเปิดหอยมาสิ ผมจะได้ฝึก”
… คมกริชพูด รอยยิ้มปรากฏที่ริมฝีปาก แต่ดวงนภาไม่เห็น เด็กสาวหน้าแดงมือไม้สั่น ทั้งสองนั่งอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์ที่พ่วงกับหัวรถลาก ภายนอกก็ดูเหมือนตู้ขนส่งสินค้าธรรมดา แต่ภายในนั้นคือห้องบัญชาการและที่พักของทีมงาน ร่างอวตารของคมกริชและดวงนภา อยู่ในส่วนของห้องพักเล็กๆ ชายหนุ่มในร่างใหม่ มองเด็กสาวที่ยืนขึ้นแล้วถอดกางเกงทั้งนอกและในออกด้วยมือไม้ที่สั่น เธอหันหลังให้คมกริช ก้นกลมขาวอวบงอนช้อย คมกริชมองช้นเข้าไปที่หว่างขา และก็เห็นโคกอูมมีกลีบแคมปลิ้นเหมือนหอยแลบลิ้นอันแน่นอยู่ในหว่างขานั้น เส้นหมอยหรอมแหรมสีดำสนิทมีไม่มาก คมกริชแบลิ้นเลียริมฝีปาก ก่อนจะรู้สึกว่าท่อนควยของเขาแข็งปั๋งจนแหวกรอยผ่าของเสื้อคลุมที่สวมอยู่ออกมา…