ตอนที่ 3
…. คมกริชนอนหัวใจเต้นรัว หลังจากได้พักผ่อนอย่างสบายมาตลอดคืน หลังอาหารเย็นแบบดินเนอร์มื้อหรูพร้อมไวน์รสเลิศ เพื่อเป็นการสั่งลาสังขารอันเสียหายของเขา เมื่อตื่นขึ้นในตอนเช้า ดอกเตอร์กรกฏก็เปิดภาพพระเทศน์ให้เขาฟัง
“เอ่อ ท่านครับ ผมรู้สึกเหมือนนักโทษประหาร”
คมกริชรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ เพราะภาพและเสียงพระที่เทศน์ด้วยบท กุสลาธรรมา อกุสลาธรรมา เหมือนในงานศพ
“คิดมากน่า เอ้า ปิดก็ได้ ผมแค่อยากให้คุณสบายใจ ไม่ต้องกังวลอะไร เดี๋ยวก็ตายห่าแล้ว”
ดอกเตอร์ชราพูดหน้าตาเฉย ก่อนจะหันมากระซิบกระซาบ
“เสียดายนะ คุณไม่ได้รู้รสของหนูเพ็ญ คุณรู้ไหมผมเป็นคนเปิดบริสุทธ์ยายนี่เอง จบดอกเตอร์มาจนอายุจะสามสิบ ยังไม่เคยโดนเย็ด แถมยังกลัวควยอีก โรคจิตอ่อนๆนะเนี่ย”
“อ้าว แล้วดอกเตอร์ทำไงครับ เธอถึงยอม”
“ใครบอกยอม ผมวางยาต่างหาก ยาปลุกเซ็กส์น่ะ 555555”
ดอกเตอร์กรกฏเล่าอย่างออกรส
“โหย คุณน่าจะได้เห็นเวลาที่เธอเงี่ยนสุดๆ ถึงขนาดแหกกลีบร้องขอให้ผมทะลวงเลยนะนั่น”
คมกริชกลืนน้ำลาย
“ฟังดูพิกลนะครับ”
“เฮ่ย ไม่พิกลหรอก กะอีแค่ผู้หญิงแหกแคมรอถูกเสียบ เรื่องธรรมดาจะตายไป”
อดีตนักรบหน่วยปฏิบัตการพิเศษกลืนน้ำลาย
“ดอกเตอร์ครับ แล้วเราจะย้ายร่าง เอ่อ ผมหมายถึง อวตารน่ะครับ ทำยังไง”
ดอกเตอร์กรกฏนิ่งเงียบ พอดีกับที่ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์เดินเข้ามาในห้อง
“พร้อมค่ะ ป๋าต่อสายเสร็จหรือยัง”
“เสร็จแล้ว สายโอนวิญญาน”
คมกริชฟังพร้อมหัวใจที่เต้นรัว
“งั้นก็เริ่มเหอะ หนูเอาร่างโคลนนิ่งขึ้นมาจากบ่อแล้ว นอนหายใจแขม่บๆรออยู่”
“เอาก็เอา เริ่มได้ เพ็ญจะทำหรือให้ป๋าทำล่ะ”
ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์กระพริบตาปริบๆ
“หนูทำเองก็ได้ คราวที่แล้วตอนทดลองกะหมา ป๋าเล่นซะเลอะไปหมด”
คมกริชสะดุ้งเฮือก ชายหนุ่มระล่ำระลัก
“เดี๋ยวๆครับ..เดี๋ยว นี่ยังไม่เคยทดลองกับคนเลยหรือครับ”
ดอกเตอร์กรกฏและดอกเตอร์เพ็ญนิตย์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ดอกเตอร์สาวจะตอบอ้อมแอ้ม
“ไม่เคย เคยลองแต่กะหมาแล้วก็แมว”
คมกริชขยับตัวเหมือนจะลุกขึ้น แต่ร่างทั้งร่างถูกมัดตรึงไว้กับเตียงอย่างแน่นหนา ชายหนุ่มตาเหลือก
“เฮ้ย …ทำอย่างนี้ได้ยังไง ไม่เคยลองกะคนแล้วจะมาลองกะผมได้ยังไง”
ดอกเตอร์กรกฏตอบช้าๆ
“โธ่ คุณคมกริช อะไรๆในโลกนี้มันก็ต้องมีครั้งแรกทั้งนั้น คุณน่ะได้รับเกียรติเป็นคนแรกนะ ต่อจากหมาสามตัวแล้วก็แมวสองตัว”
“ไม่เอา ปล่อยผม ผมกลัว ไอ้บ้า เอ๊ย กูไม่เอา กูจะกลับบ้าน”
เสียงคมกริชโวยวายดังลั่น ก่อนจะตาเหลือก เมื่อเห็นดอกเตอร์เพ็ญนิตย์ยกสิ่งที่ถืออยู่ในมือขึ้นมา มันคือมีดดาบแบบซามูไรขนาดยาวเฟื้อย คมของมีดล้อแสงไฟวาววับ
“เจ็บนิดเดียวนะ เชื่อฉันเหอะ หมามันยังไม่ทันร้องเลย แมวก็เหมือนกัน แป๊บเดียวแหละ”
… คมกริชอ้าปากกว้างเตรียมแผดเสียง ดอกเตอร์กรกฏยัดก้อนสำลีม้วนกลมก้อนใหญ่เข้ามาในปากทันที ชายหนุ่มส่งเสียงอู้อี้ ดอกเตอร์ชราพยักหน้าให้ดอกเตอร์สาว ก่อนจะถอยหลังออกไป พร้อมกางร่มที่พิงเอาไว้ข้างเตียงขึ้นมาบังหน้าตัวเองไว้ ภาพที่คมกริชเห็นมันทำให้เขาแทบขาดใจ ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์ง้างดาบซามูไรขึ้นสุดล้า อีกทั้งยังขยับท่ายืนไปมา เห็นได้ชัดว่ากำลังจะฟาดดาบลงมาให้พอดีกับลำคอของคมกริช ที่หงายรับคมดาบอยู่ ชายหนุ่มใจหายวาบ สมองปั่นป่วน นี่กูโดนหลอกมาฆ่าโดยคนบ้าสองคนหรือวะเนี่ย และเขาสะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นดอกเตอร์สาวฟาดดาบลงมาอย่างสุดแรง ภาพมันรัวเลือนลางเหมือนฝัน ชายหนุ่มรู้สึกสะเทือนไปทั้งร่าง ภาพสุดท้ายที่เห็นคือสีแดงสดสาดกระจาย เสียงสุดท้ายทีได้ยินคือเสียงร้องว๊ายของใครสักคน พร้อมทั้งคำว่า
“โว๊ย.. เลอะจนได้”
….. คมกริชสะบัดหัวอย่างมึนงง ก่อนจะมองเห็นหน้าของดอกเตอร์กรกฏและดอกเตอร์เพ็ญนิตย์ ที่ชะโงกมามองหน้าเขาแบบจ้องเป๋ง ใบหน้าของดอกเตอร์สาวเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดสดๆแดงฉาน ส่วนใบหน้าของดอกเตอร์ชรามีรอยหยดเลือดเพียงสองสามจุดเท่านั้น
“ไอ้เหี้ย มึง พวกมึงฆ่ากู ไอ่ห่า มึง ตาย กูจะฆ่ามึง…”
…. คมกริชแผดเสียงลั่น ชายหนุ่มเดือดดาลจนถึงที่สุด ที่ถูกหลอกมาฆ่าโดยคนบ้าสองคน เขาแหกปากโวยวายดิ้นรนอยู่พักใหญ่ แต่ก็รู้ว่าดิ้นไปไม่หลุด เพระาร่างถูกมัดไว้แน่นหนา แต่แล้วชายหนุ่มก็หยุดชะงัก
… แน่นอนเขาเอะอะโวยวาย ซึ่งอีกฝ่ายไม่ได้โต้ตอบอะไรนอกจากยังคงจ้องมองอยู่ไม่วางสายตา แต่ที่คมกริชชะงักเพราะ เขาได้ยินเสียง เสียงของเขาที่โวยวาย ร่างกายมันบอกว่าเสียงนั้นออกจากลำคอของเขาแน่นอน แต่เสียงนั้น มันไม่ใช่เสียงของเขาเลย เสียงมันแปลกๆ
“คุณคมกริช ใจเย็นๆ รู้สึกตัวแล้วใช่ไหม”
คมกริชนิ่ง ก่อนจะรวบรวมสมาธิแล้วตอบ
“ครับ”
ชายหนุ่มสะดุ้งอีกหน นั่นมันไม่ใช่เสียงของเขาแน่นอน
“เอาล่ะ คุณขยับแขนซิ”
เขาทำตามเสียงสั่ง รู้สึกตัวว่าแขนนั้นขยับ
“ขยับขา”
คมกริชเกือบจะด่าออกมาแล้ว ก็เขาพิการ รู้อยู่ว่าพิการ มาสั่งให้ขยับขาทำไม แต่เขาก็ขยับมันตามคำสั่ง ก่อนจะร้องอุทานออกมาดังๆอีกครั้ง เมื่อรู้สึกตัวว่า ขาของตัวเองขยับได้
“เฮ้ย ขาผม ขาผม ผมรู้สึกแล้ว”
ขาดคำ คมกริชก็สะดุ้งอีกครั้ง นั่นมันไม่ใช่เสียงเขา
“คุณคมกริชคะ ฉันจะแก้มัดคุณล่ะนะ กรุณาควบคุมสติ อย่าอาละวาด เข้าใจไหม”
…. ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์สั่ง คมกริชพยักหน้า สายรัดร่างเริ่มคลายออก ชายหนุ่มเอามือลูบแขนและลำตัวของตัวเอง ก่อนจะขยับขาทดลองอีกครั้ง แล้วยันกายขึ้นนั่ง กระจกเงาบานใหญ่ที่วางอยู่ข้างเตียงถูกเข็นเข้ามา คมกริชหันไปมอง ก่อนจะนั่งตะลึง สายตาของเขา มองออกจากกระโหลกของเขา ชายที่นั่งเปลือยจ้องกลับมานั้นไม่ใช่เขา ใช่แล้วมันคือร่างโคลนนิ่งของผู้นำประเทศเพื่อนบ้านที่เขาเห็นในหลอดแก้วใหญ่ คมกริชยกมือขึ้นโบก เงาร่างในกระจกนั้นก็โบกตอบ เขาแลบลิ้น มันก็แลบลิ้น ทันใดนั้นชายหนุ่มก็รู้สึกเสียวจี๊ดที่หัวควย เขาก้มลงมองทันที แล้วก็พบว่ามือของดอกเตอร์เพ็ญนิตย์กำลังถอกหัวควยของร่างใหม่ของเขาอยู่
… ทันใดนั้นท่อนควยก็เริ่มขยายตัว มันลุกแข็งสู้มือนุ่มที่เล้าโลม พร้อมทั้งส่งความเสียวมาให้คมกริช แน่นอนเลย นั่นมันควยของเขา นี่คือร่างใหม่ของเขา ลมหายใจของชายหนุ่มกระเส่า ทีมงานหลายคนเดินออกไปจากห้อง รวมทั้งดอกเตอร์กรกฏ แต่ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์ยังคงอยู่ หญิงสาวก้มลงไปหาท่อนควยที่แข็งแกร่งและอันใหญ่น่าเร้าใจนั้น ดอกเตอร์กรกฏทำการดัดแปลงพันธุกรรมในส่วนท่อนควยของเขา ใส่มาให้ในร่างโคลนนิ่งร่างนี้ มันใหญ่ราวๆเจ็ดนิ้ว อวบอ้วนราวท่อนแขนของเด็กๆ ดอกเตอร์สาวอ้าปากกว้างสุดๆ ก่อนจะเขมือบหัวควยนั้นเข้าปากไป
… เธอหมดปัญญาที่จะทำอะไรได้มากกว่าอมมันไว้ แล้วขยอกให้เงี่ยงผลุบเข้าผลุบออก คมกริชเกร็งไปทั้งตัว มันราวกับรสกามครั้งแรกในชีวิต ลูกกะโปกถูกเคล้นคลึงแผ่วเบา มือของเขาล้วงเข้าไปขยำนมของดอกเตอร์สาวอย่างเมามัน ก่อนจะพ่นน้ำควยแรกในร่างใหม่กระฉูดเข้าไปในปากของดอกเตอร์เพ็ญนิตย์ มันไหลพรืดออกมาราวกับทำนบแตก ขนาดที่ปากของดอกเตอร์สาวถ่างอมหัวควยใหญ่นั้นจนแทบไม่มีช่องว่างเหลือ น้ำควยของคมกริชยังล้นทพลักออกมาได้ ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์คายหัวควยนั้นออกจากปาก ก่อนสำลักไอจนหน้าแดง เพราะน้ำควยล้นเข้าไปในลำคอจนแทบท่วม
“ใช้ได้แล้วนะ ร่างใหม่ของคุณ คืนนี้ ฉันขอเข้าไปลองเย็ดคุณอีกทีนะ ตอนนี้เราต้องพักเพื่อประเมินผลการย้ายร่างก่อน”……