กลายพันธุ์ - ตอนที่ 4

และภาพที่เห็น ก็ทำให้อรอุษาแทบไม่เชื่อสายตาของตัวเอง เขาถอดกางเกงในออกจนร่างเปลือยเปล่า จากนั้นก็ทรุดตัวลงนั่งคร่อม เจ้าสิ่งนั้น สิ่งลึกลับที่อยากเห็นอยู่ใกล้ชิดจนตรึงอยู่กับสายตา มันเป็นภาพแห่งความตื่นเต้น ภาพแปลกใหม่สำหรับชีวิต

ศักดาเห็นเด็กสาวจ้องควยของเขาเขม็ง หน้าที่ขาวสอ้านแดงระเรื่อ เป็นภาพที่ทำให้เขาตื่นเต้น กล้่ามเนื้อทุกมัดแข็งแกร่งจนแทบระเบิดฉีกขาดออกจากกัน ท่อนควยของเขาดูจะพองใหญ่ขึ้นกว่าที่เคยเป็น เมื่อเห็นเด็กสาวลูกผู้ดีจ้องตาไม่กะพริบ แต่ก็มีบางอย่างที่ขัดขวางอารมณ์ไม่ให้เตลิดไกล…

เสียงกบ… ระยำ ให้พวกแม่งตายห่าไปให้หมดเลยเถอะ

“ชอบมั้ย” ศักดาถาม ก่อนใช้ปากโลมไล้ท่อนแขนของอรอุษาเล่น แล้วโยกตัวขึ้นนั่งยองๆคร่อมส่วนล่างของเธอเอาไว้ชั่วครู่ ก่อนเอนตัวกลับลงนอนข้างๆแล้วพูดต่อ
“ถึงตาคุณแล้ว อรอุษา ผมอยากดูของคุณเหมือนกัน”
เธอรีบลุกขึ้นยืน เพราะอยากให้เขาเห็นของเธออยู่แล้ว
“คุณยังบริสุทธิ์ใช่มั้ย” ศักดาถามซ้ำด้วยเสียงแผ่วเบายิ่งกว่ากระซิบ
“ค่ะ”
“แต่ผมไม่หรอกนะ ผมนอนกับผู้หญิงมาเยอะ ผมไม่อยากโกหกคุณ ผมสนุกกับผู้หญิงเป็นโหลๆก็ว่าได้ แต่ อรอุษา คุณรู้มั้ยว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมไม่เคยนอนกับผู้หญิงที่ยังบริสุทธิ์อยู่เลยแม่แต่ครั้งเดียว โอ ที่รัก ผมอดใจจะไม่ไหวแล้วรู้มั้ย”
ฉันก็เหมือนกัน อรอุษาพร่ำบอกตัวเองในใจ
“ขอผมลูบหีคุณหน่อยนะ” เขาบอกแล้วก็ทำจริงๆ อรอุษารู้สึกแปลกใจตัวเองที่ไม่ต่อต้าน อาจจะเป็นเพราะเธอเตรียมใจมาอยู่แล้ว หรือไม่มันก็เป็นความรู้สึกเป็นสุขอย่างประหลาด ความสุขแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยรับรู้มาก่อน เธอคิดว่าถ้าเขาไม่หยุดใช้มือถูร่องหีเธอละก็ น้ำเธอคงพุ่งออกมาแน่ๆ
“ผมชอบเด็ก” ศักดาพูดแล้วลุกขึ้นเบี่ยงตัวห่างไปนิดนึง “ลูกเป็นสิ่งที่ผมต้องการมากที่สุด”
ความกลัวแล่นเข้าแทนความรู้สึกเสียวซ่าน ทันทีที่ได้ยินน้ำรักซึ่งออกมาที่ร่องหลืบเหมือนจะไหลคืนกลับด้วยซ้ำ
“ถ้าฉันมีเด็ก แม่คงบ้า พ่อคงอาละวาดเล่นงานจนยับเยิน โอ..ตายแล้ว” อรอุษาเริ่มปั่นป่วน ขออย่าให้เป็นเช่นนั้นเลย

แม้จิตใจจะต่อต้าน แต่ความกลัวก็เข้ามาครอบงำจนทำให้ความอยากลดน้อยถอยลงเกือบหมด แต่ก็ดูเหมือนว่าจะสายเกินไปเสียแล้วในตอนนี้ การปลุกเร้าของศักดาที่เริ่มหนักมือขึ้นทำให้ความวิตกกังวล ความกลัวถูกขจัดหายไปอย่างรวดเร็ว และหลงเหลือเพียงอย่างเดียว ความต้องการ

* * * * * * * * * *

ฟ้ารุ่งกลับมาที่ก้อนหินใหญ่ข้างสระน้ำอีกครั้งโดยไม่รู้เหมือนกันว่าออกจากบ้านมาที่นี่เมื่อไหร่ ที่จริงเธอไม่ได้ต้องการจะมาที่นี่ มันไม่ใช่ความต้องการของเธอเลย

สายตาของเธอมองฝ่าความมื่ีดสลัวไปเบื้องหน้า

ชั้นไม่ต้องการมาที่นี่ แต่ก็บังคับการเคลื่อนไหวของตัวเองไม่ได้ ฟ้ารุ่งคิดในใจแล้วก็ต้องร้องไห้ออกมา

ขณะที่เธอร้องไห้อยู่นั้น สายตาที่สอดส่ายไปรอบบริเวณด้วยความกลัว เธอเริ่มเห็นอะไรบางอย่างที่เคลืี่อนไหวอยู่ในมุมมืดริมบ่อน้ำ ฟ้ารุ่งเน่ใจและรู้สึกได้อย่างแจ่มชัดกว่ามองด้วยตาเสียอีก เธอรู้แน่ว่ามันจะต้องใช่ ร่างที่อ้วนใหญ่เต็มไปด้วยความน่ากลัว โอ…ไม่

ต้องเป็นเจ้ากบยักษ์ตัวนั้นอย่างแน่นอน เธอเชื่อว่ากำลังได้ยินเสียงกระโดดของมันใกล้เข้ามาเรื่อยๆด้วยซ้ำ และแล้วสิ่งที่คิดก็เป็นจริงๆ เพราไม่นานนัก เจ้ากบยักษ์ตัวเดิมก็โผล่พ้นเงามืดออกมาจนได้

ปากที่แสยะกว้างของมันพูดว่า

“แกไม่มีวันหนีข้าไปได้อีกแล้ว อีหนู คราวนี้แกเสร็จข้าแน่”

“ได้โปรดเถอะ ชั้นไม่เคยทำอะไรแกเลยสักนิด” ฟ้ารุ่งรำพัน
“งั้นเรอะ พวกมนุษย์ที่เป็นพวกเดียวกับแกนั่นแหละที่พยายามทำให้เราสูญสิ้น ดูซิ พวกแกทำอะไรกับข้า” มันผงาดลุกขึ้นยืนสองขาอย่างผิดปกติ เธอเห็นลำควยขนาดยักษ์ของมันโผล่ออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ “ข้าจะข่มขืนแกเดี๋ยวนี้”

ฟ้ารุ่งหดขาขึ้นมางอพับไว้อย่างตื่นตระหนก แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าเจ้ากบยักษ์คงสามารถกระโดดขึ้นมาบนก้อนหินที่นั่งอยู่นี่ได้ไม่ยากนัก

เธอตัดสินใจกระโดดลงจากก้อนหินเหมือนที่เคยทำในครั้งแรก แต่คราวนี้ดูเหมือนมันจะยากกว่ากันมาก แข้งขาดูแข็งทื่อไปหมดแล้วในตอนนี้ ความกลัวรุมเร้าเข้ามาแทบไม่หยุดหย่อน ฟ้ารุ่งรวมกำลังใจและความกล้าที่จะออกวิ่ง แต่ทำได้เพียงก้าวเดียวก็ต้องล้มลงเพราะความตื่นกลัว เธอรีบหลับตา ไม่อยากเห็นพวกมัน ไม่อยากรับรู้เรื่องร้ายที่คิดว่าน่าจะเกิดขึ้น จิตใจสับสน

ในที่สุดมันก็เข้าถึงตัว ฟ้ารุ่งสัมผัสได้ถึงความเย็นในตัวของมัน ปากน่าเกลียดอ้างับเข้าที่แขนรู้สึกเจ็บแปลบไปทั่วตัว