…. ปีใหญ่เดินขาถ่างออกจากห้องน้ำ เด็กสาวต้องเอามือรูดฝาผนังห้องตลอดแนวทางที่เดิน เพราะขาสองข้างของเธออ่อนยวบ มันหมดแรงจนขาสั่นระริก นับตั้งแต่ป๋าป๊อบกลับมาบ้าน ยันรุ่งเช้าของอีกวันหนึ่ง ปีใหญ่ไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ติดร่างกายเลย แม้แต่เวลาพักกินแซนด์วิชกับกาแฟ อีกทั้งตลอดเวลากว่ายี่สิบชั่วโมง ท่อนควยของป๋าป๊อบที่ไม่รู้งอกมาจากไหน อัดแน่นอยู่ในโพรงหีของปีใหญ่แทบจะตลอดเวลา ป๋าป๊อบเย็ดเธอแบบลืมโลก ลืมเวลา ปีใหญ่นั้นถึงจุดสุดยอดจนนับครั้งไม่ถ้วน และเธอรู้สึกว่า ป๋าป๊อบเองก็พ่นน้ำอุ่นๆเข้าไปในโพรงหีของเธออย่างมากมาย มันทะเล็ดทะลักออกมานอกแคมหี ทั้งๆที่ท่อนควยของป๋าป๊อบอัดแน่นจนหีของเธอแทบคราก ควยดุ้นนั้น มันใหญ่เล็กได้อย่างพิลึกพิลั่น ยาวจนอัดเข้าไปถึงหัวใจ และแกร่งชนิดไม่ยอมหดยอมเหี่ยวทั้งคืน

…. ปีใหญ่กึ่งเดินกึ่งคลานกลับมาถึงเตียง หลังจากไปถ่ายทุกข์หนักในยามเช้าตามนิสัย เด็กสาวล้มตัวลงบนที่นอนซึ่งเปียกชื้นไปด้วยคราบแห่งความรัก เธอมองป๋าป๊อบอย่างพูดไม่ออกบอกไม่ถูก เธอยอมเป็นคู่รักของทอมมหาเศรษฐีรุ่นใหญ่นี้ก็เพราะเงิน และไม่เคยคาดคิดว่าจะได้ความสุขอะไรมากมายนักในเรื่องเพศรส ความสุขที่เธอหวังไว้คือเรื่องของเงิน แต่วันนี้มันเปลี่ยนไป ปีใหญ่ครางฮือๆ เมื่อป๋าป๊อบพลิกตัวเข้ามาหาเธออีกครั้ง และก่อนที่จะเอ่ยปากอะไร ท่อนควยนั้นก็สอดเข้าไปในโพรงหีที่อ้ากลวงโบ๋อีกครั้ง มันเข้าไปอย่างนุ่มนวลด้วยขนาดพอเหมาะ ก่อนจะขยายบึ๊บจนคับเต็มแน่นในโพรงหี

“ป๋าขาาาาา ป๋ายังไม่พออีกเหรอ หม้อปีใหญ่จะหลุดแย้วววววว”

เสียงเด็กสาวครางอุทธรณ์ คมกริชหัวเราะเบาๆ

“ยังไม่อิ่มเลย วันนี้ป๋าจะเย็ดปีใหญ่ทั้งวัน นะจ๊ะคนดี”

ปากนั้นพูดด้วยเสียงแหบเครือตามสไตล์ป๋าป๊อบ แต่ท่อนควยของคมกริชเริ่มกระดวนรูหีของน้องปีใหญ่ดังปื๊ดๆๆ ด้วยความคับแน่น มือตระโบมเต้านมยัดซิลิโคนนั้นไปมา สายตามองหน้าเด็กสาวที่ทั้งเสียวทั้งอ่อนแรง หน้านั้นดูไม่จืด มันปราศจากเครื่องสำอางใดๆ ใบหน้าซีดขาวด้วยความอ่อนระโหย แต่เริ่มแดงระเรื่อด้วยความเสียว ตาสองข้างของปีใหญ่มีน้ำตาคลอ ปากสั่นระริก เธอสะอื้นผวา ก่อนจะคราวฮือๆๆๆ

“น้ำแตกอีกแย้ววว ฮืออออ เสียว ปีใหญ่จะขาดใจแล้วป๋าขา”

คมกริชอมยิ้ม ก่อนจะหลับตาลงบ้าง และเริ่มลิ้มรสสาวของปีใหญ่ให้คุ้มค่า

….

“ฮัลโหล”

เสียงแหบๆของป๋าป๊อบดังขึ้น ก่อนจะมีเสียงใสๆตอบกลับมา

“คมกริชคะ เตรียมตัวปฏิบัติภารกิจด่วนค่ะ”

เสียงดวงนภาดังเข้ามา คมกริชรีบชะโงกมองหน้าปีใหญ่ ที่นอนคุดคู้ราวกับเด็กทารกหลับสนิทอยู่ ท่อนควยของคมกริชยังปักติดอยู่ในรูหีของปีใหญ่ ปากหีนั้นอ้ากางคาบท่อนควยอวตารไว้แน่น เส้นหมอยบางๆของเด็กสาวเปียกเหนียวไปด้วยคราบน้ำกาม คมกริชมองภาพนั้นอย่างเพลิดเพลินก่อนจะถามดวงนภา

“ต้องทำอย่างไรบ้างครับ”

เขาถาม ดวงนภารีบตอบ

“คำสั่งให้คุณแต่งตัวชุดตีกอล์ฟ และรีบไปที่สโมสรของสนามกอล์ฟด่วนค่ะ คุณต้องไปนั่งรอแขก VIP ที่ระเบียงของห้องอาหาร เมื่อไปถึงที่โต๊ะนั้น จะมีสัญลักษณ์ให้คุณนั่งที่เก้าอี้ตัวไหน มีคำสั่งมาแค่นี้ค่ะ คำสั่งต่อไปฉันจะแจ้งทางโทรศัพท์”

“ครับ รับทราบ ปฏิบัติ”

…คมกริชรับคำก่อนจะค่อยๆดึงท่อนควยออกจากโพรงหีของปีใหญ่ เขาอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปสำรวจผลงาน แคมหีของน้องปีใหญ่มองดูอ่อนป้อแป้ รูหีอ้ากลวงด้วยคาบควยขนาดเต็มพิกัดรูมานานนับสิบชั่วโมง น้ำควยสีขาวขุ่นไหลย้อยอกจากรูหีทันทีที่มันปราศจากท่อนควยอัดอยู่ มันไหลออกมาราวทำนบแตก คมกริชคิดว่าเขาพ่นน้ำควยในการเย็ดดาราสาวยกสุดท้ายหลังเธออกจากห้องน้ำไปราวๆห้าครั้ง มันทะเล็ดทะลักออกมาจากรูหีมากแล้ว แต่ที่ค้างคาอยู่ก็คงไม่น้อย ดูจากจำนวนที่มันไหลออกมา

… คมกริชรีบไปอาบน้ำ อาบน้ำหอมราคาแพงจนกลิ่นฟุ้งตลบ ตามนิสัยของป๋าป๊อบที่เขาเรียนรู้มา ร่างอวตารค้นหาชุดตีกอล์ฟในตู้เสื้อผ้าที่ใหญ่ขนาดห้องนอนมาได้ชุดหนึ่ง จากนับร้อยชุดที่แขวนเรียงไว้เป็นตับ เขาแต่งตัวแล้วเดินไปจูบแก้มน้องปีใหญ่หนนึง ก่อนพึมพำ

“เดี๋ยวป๋ากลับมา จะเย็ดอีกร้อยทีนะ 55555”

… ก่อนจะเดินผิวปากออกจากห้อง เมื่อสาวใช้นางหนึ่งมองเห็นนายเดินลงบันไดชั้นบนมาด้วยชุดกอล์ฟ เธอก็หยิบวิทยุสื่อสารก่อนจะกรอกคำสั่งลงไปเร็วปรื๋อ ไม่กี่อึดใจ ร่างของชายสองคนก็ลากถุงกอล์ฟชั้นดีมายัดใส่ท้ายรถสปอร์ต ทีมีผู้ขับมาเทียบไว้หน้าบันไดคฤหาสน์

… คมกริชอึ้งไปนิดหนึ่ง ด้วยไม่รู้ว่าสนามกอล์ฟและสโมสรนั้นคือที่ใด เขายืนงงท่ามกลางสายตาของเหล่าขี้ข้าที่ยืนนอบน้อมอยู่ แล้วร่างของป๋าป๊อบก็เอ่ยปาก

“ขี้เกียจขับ ใครก็ได้ ขับไปส่งที่สนามกอล์ฟที่ จะไปกินข้าวที่สโมสร”

..สั่งจบคมกริชก็เดินไปที่ด้านคนนั่ง ก่อนจะมีผู้เปิดประตูให้ เขาก้าวเข้าไปนั่งในรถ โดยที่มีคนขับคนหนึ่งรีบเข้าประจำหน้าที่ แล้วรถสปอร์ตคันนั้นก็วิ่งออกไปสู้สโมสรของสนามกอล์ฟ

… เมื่อไปถึง คมกิชก็เดินไปที่ระเบียงของสโมสรเพราะมันมองเห็นชัดเจนเมื่อก้าวเข้าไป เขาหมุนซ้ายหมุนขวา ก่อนที่บริกรคนหนึ่งจะปราดเข้ามาหา

“โต๊ะที่ท่านจองเอาไว้ ตัวนอกสุดครับ ผมจัดเก้าอี้ไว้ให้สองที่ตามสั่งแล้ว”

… ใครสั่งวะ คมกริชงง แต่ก็เดินตามบริกรคนนั้นไปเงียบๆ เขานั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่งที่บริกรขยับให้ มันคงเป็นตัวนี้แหละที่ดวงนภาบอกเอาไว้ ทีมงานที่ทำงานอยู่เบื้องหลังเขา คงจัดการเรื่องโทรสั่งโต๊ะเก้าอี้อะไรนี่ไว้แล้ว คมกริชมองซ้ายมองขวาอย่างไม่เข้าใจ และคิดว่าคงต้องรอโทรศัพท์ของดวงนภาเพื่อที่จะได้รู้ว่าจะต้องทำอะไรต่อไป

… ในสโมสรมีคนอยู่บ้าง หลายคนที่หันมามองเห็นป๋าป๊อบ ก็ยกมือไหว้มาแต่ไกล คมกริชรับไหว้พร้อมยิ้ม เพราไม่รู้จะทำอะไรดีไปกว่านั้น ร่างอวตารนั้นนั่งอยู่เฉยๆ หลังจากผู้คนที่รู้จักทักทายมาหมดแล้ว คมกริชยังคงไม่รู้ว่า เขาจะต้องทำอะไรต่อไป

… ทันใดนั้นชายหนุ่มก็สะอึก เหมือนโดนถีบเข้าด้วยตีนช้าง หน้าของเขาคะมำไปโขกกับโต๊ะที่นั่งอยู่ ก่อนจะรู้สึกหมดแรงเปลี้ยไปทั้งตัว หูลั่นเปรี๊ยะ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

… แต่ผู้คนในสโมสร ต่างลุกฮือขึ้นอย่างตกใจ กับเสียงกัมปนาทของอาวุธปืน มันดังก้องเพราะถูกยิงออกมาในอาคารสโมสรนั่นเอง ปืนขนาด 11 มิลิเมตร ดังเพียงครั้งเดียว ก่อนที่ร่างของทอมรุ้นใหญ่จะหน้าคะมำลงไปกับโต๊ะ

… เสียงกรีดร้องของสตรี เสียงเอะอะโวยวาย คนหลายคนวิ่งเข้ามาช้อนร่างของป๋าป๊อบ ที่มีเลือดทะลักออกมาทางปากแดงฉาน กระสุนมรณะเข้าที่แผ่นหลัง ทะลุออกด้านหน้า เสียงตะโกนกันลั่นให้เรียกรถพยาบาล และเสียงไซเรนก็ดังขึ้นอย่างทันใจ โดยที่ยังไม่มีใครได้โทรตามตำรวจหรือรถพยาบาลสักคนหนึ่ง

…. บุรุษพยาบาลร่างกำยำหลายคน กรูเข้ามาพร้อมเปลหาม และร่างของทอมรุ่นใหญ่ที่กำลังหายใจปะงาบๆ กระตุกสั่นไปทั้งร่าง ก็ถูกนำใส่รถพยาบาลคันใหญ่ออกไปในทันที

“เพ็ญ ต่อสายโอนวิญญาณเร็ว”

..เสียงดอกเตอร์กรกฏสั่งอย่างรวดเร็ว ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์รีบจนมือไม้สั่น

“อย่าพึ่งตายห่านะคมกริช รอแป๊บเดียว เราจะโอนคุณไปร่างใหม่”

…ดอกเตอร์กรกฏฉีดยาเข็มหนึ่งเข้าไปในร่างของป๋าป๊อบ ทันใดนั้นคมกริชก็ได้สติ เขาสูดลมหายใจยาว ก่อนจะครางด้วยความเจ็บปวดอย่างสุดแสน

“โอยยยย เจ็บ ผมเจ็บบบ ผมโดนอะไรเข้าไป”

“สิบเอ็ดมิลิเมตร ในระยะสิบห้าเมตร เข้าจุดตายพอดี สักครู่ก็จะตายห่าแล้ว”

“เอ๊ยย ห่า แม่งงง ไอ้ดอกเตอร์กรกฏ คุณยิงผมทำไม”

“เปล่า แล้วกัน อย่าปากหมาสิคุณ จะตายห่าแล้วยังปากหมาอีก ผมไม่ได้ยิงคุณ”

“โอยยยย ปวดแผลโว๊ย แล้วใครยิงผม ทำไมคุณไม่ป้องกัน”

“ห่ะ ป้องกันทำไม ก็คุณต้องรับภารกิจรับกระสุนแทนป๋าป๊อบตัวจริง มีคนจะลอบสังหารป๋าป๊อบ แต่เขามีความสำคัญกับงานลับของบางหน่วยงาน ปล่อยให้ตายไม่ได้ เราจึงต้องให้คุณไปรับกระสุนแทน”

“ฉิบหาย มรึง นี่ให้กูไปตายแทนเหรอ”

คมกริชด่า เพ็ญนิตย์ส่งเสียงขึ้นมาบ้าง

“นอนเฉยๆ คุณคมกริช สายโอนวิญญาณต่อเสร็จแล้ว ฉันจะย้ายร่างคุณล่ะ

“ย้ายยังไง รอผมขาดใจตายหรือ”

“รอไม่ได้ค่ะ ย้ายวิธีเดิมนะ คุณก็เคยแล้วนี่”

จบเสียงหวานๆ สายตาพร่าเลือนของคมกริชในร่างป๋าป๊อบ ก็มองเห็นซามูไรเล่มเดิม ใบมีดคมกริบสะท้อนแสงไฟจากหลังคารถ

“เอ แล้วจะตัดคอยังไงคะป๋า เพ็ญจับดาบไม่ถนัด ในรถมันแคบ มีร่างอวตารตั้งสองร่าง แล้วยังป๋ากับเพ็ญอีก เนี่ย แทบขยับตัวไม่ได้แล้ว”
คมกริชดิ้นฮึ่ดฮั่ด ทั้งๆที่ร่างกายแทบจะไม่ตอบสนองต่อคำสั่งแล้ว เขายังทำใจไม่ได้กับการหัวขาด

“ห่า ทำไมไม่ให้ยานอนหลับผมก่อน”

“ไม่ได้ค่ะ เลือดคุณออกเยอะ ให้ยาเข้าไปก็ไหลออกมาหมด น่าแป๊บเดียวก็ย้ายร่างแล้ว อย่ากวนเวลาฉันสิคะ”

“เอาอย่างนี้ เอาปลายดาบขัดกับแง่โต๊ะไว้ แล้วกดดาบลง ทำแบบมีดประหารของท่านเปาบุ้นจิ้นไง กดฉับเดียว หัวหลุดแล้ว”

“เฮ๊ยๆๆๆๆ ห่าเอ๊ย จะทำอะไรทำไมต้องโพนทะนาด้วยวะ ผมกลัวนะเว๊ย”

คมกริชโวยวาย ขณะที่ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์ขัดปลายดาบเข้ากับมุมโต๊ะที่ติดกับตัวถังรถยนต์ ก่อนจะทำท่าโยงโย่โยงหยก จับด้ามซามูไรแน่น เอาคมของมันไปพาดไว้บนคอของร่างป๋าป๊อบ คมกริชอ้าปาก เตรียมจะแหกปาก แต่ดอกเตอร์สาวเกร็งไหล่ก่อนจะโหมตัวกดด้ามดาบลงมาเสียงดังกรึบ คมกริชได้ยินเสียงโวยวายเป็นครั้งสุดท้าย

“ห่า เลอะเทอะอีกแล้ว เอามืออุดหลอดเลือดที่คอเร็ว ฉิบหาย พุ่งยังกะท่อประปาแตก”

…..

… แสงสว่างแยงเข้ามาในดวงตา คมกริชลืมตาขึ้นช้าๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด เขาขยับแขน ขา ซึ่งมันก็ตอบสนองต่อคำสั่งเป็นอย่างดี ก่อนที่จะลูบแขนสองข้างของตัวเอง ก่อนจะยกมือมาจับใบหน้า

…เขาอวตารมาอยู่ในร่างโคลนนิ่งของใครกันอีก เนื้อหนังที่แขนนั้นแข็งและตึงกระชับ มันคงไม่ใช่ร่างของคนแก่ ใบหน้าที่คลำได้ดูแข็งแกร่ง คงเป็นใบหน้าของบุรุษไม่ใช่สตรีหรือทอมอีกแล้ว เขาเพ่งดูมือตัวเอง นิ้วเรียวยาวขาวสะอาด ขนที่แขนมีประปราย ท่อนแขนนั้นมีกล้ามพองาม เขาถอนใจยาวอีกหน ก่อนเตรียมใจที่จะลุกขึ้น และแน่ใจว่าในห้องต้องมีกระจกส่องหน้าวางอยู่แน่นอน

…. เสียงก๊อกแก๊กดังขึ้นข้างๆหู แล้วใบหน้าของดอกเตอร์เพ็ญนิตย์ก็ชะโงกเข้ามามอง ดวงตาของดอกเตอร์สาวมีแววหยาดเยิ้ม ปนไปด้วยสายตารักใคร่ เจือไปด้วยแววตาพิศวาส และคราบหื่นกระหายก็ปรากฏแว่บในดวงตา

… เธอช่วยประคองร่างของคมกริชให้ลุกขึ้นนั่ง ก่อนที่สายตาของเขาจะมองไปที่กระจกเงาบานใหญ่ อ้าว มันไม่ใช่กระจก มันดันเป็นภาพโปสเตอร์ของดารากระมัง ห่ะ ชายหนุ่มสบถในใจ กูอยากเห็นหน้าใหม่ตัวเอง แต่ไอ้ดอกเตอร์กรกฏ มันคงจะมีอารมณ์ขัน จึงเอาโปสเตอร์ภาพดารามาติดไว้แทน

… คมกริชอ้าปากจะโวยวาย เขาอยากเห็นหน้าใหม่ในร่างอวตารใหม่ของเขา ไม่ใช่ภาพโปสเตอร์ของดาราบ้าๆบอๆ เมื่อคมกริชอ้าปาก ภาพโปสเตอร์นั้นก็อ้าปากตามด้วย และเมื่อเขาสะดุ้ง ภาพนั้นก็สะดุ้งเช่นกัน คมกริชกวาดสายตาลงต่ำ แผ่นอกของภาพโปสเตอร์ดาราแผ่นนั้นมันไม่ได้ใส่เสื้อ

… เดี๋ยว คิดใหม่ คมกริชยังงงๆ คือว่า ไอ้นั่นมันไม่ใช่ภาพโปสเตอร์ของดาราหนุ่มที่เขาคุ้นเคย มันเป็นกระจกเงาจริงๆแหละ และมันกำลังสะท้อนภาพใบหน้าของเขา และลำตัวของเขาที่ไม่ได้ใส่เสื้อ เขาเห็นใบหน้าของดอกเตอร์เพ็ญนิตย์ที่เอาคางมาพาดไว้บนไหล่ ดวงตาของหญิงสาววาววับ เธอทำปากจู๋ ก่อนจะจูบแก้มของเขาเข้าดังฟอด มือล้วงลงไปบีบนมที่ตั้งเป็นเต้าด้วยกล้ามเล็กๆของร่างอวตาร ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์เขี่ยขนหน้าอกหลายเส้นบนร่างอวตารของคมกริช ก่อนจะหอมแก้มเขาอีกที และพูดเบาๆ

“ชอบร่างใหม่ไหมคะ มาริโอ้”….