“ก็ฝากสิ..” อุ้มพูดขึ้นเบา ๆ
“คงจะดีไม่น้อย ถ้ากูได้อุ้มลูกของมึง..”
“สัส มึงจะบ้าเหรอไง…กูไม่ยอมหรอก…กูเชื่อ สักวันมึงกับกูก็ต้องเจอกันอีก..”

“งั้น…มึงสัญญากับกูได้ไหมล่ะ ในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ของทุกสิบปีที่ผ่านไป… มึงจะมาเจอกู ที่โรงเรียนประถมแห่งนี้”
อุ้มจับมือของผมไว้แน่น…
“และเมื่อถึงวันนั้น มึงกับกู’จะเย็ดกันอีก…เย็ดกับกู ทุก ๆ สิบปี จนกว่าเราจะตายจากกัน
ถึงตอนนั้น กูอาจมีผัวแล้ว มึงอาจมีเมียแล้ว แต่ยังไงมึงกับกูก็ต้อง เย็ดกันนะ ตกลงไหม..”

“กูสัญญา กูจะไม่ลืม…กูจะรอคอยอย่างใจจดจ่อเลยล่ะ..”
“ลาก่อนนะ ไอ้อ๊อด ลาก่อน..”

ว่าแล้วอุ้มก็หายไปจากชีวิตผม…ใช่ ผมติดต่อเธอไม่ได้อีกเลย นับตั้งแต่ผมจบการศึกษา

ผม จดบันทึกไว้ หลังรูปชุดนักเรียนของอุ้มที่แลกกันไว้ ว่าอีกสิบปีข้างหน้า ผมต้องมาเจอกับอุ้มอีก
ผมมองรูป ของอุ้มทุกครั้ง แล้วก็ยิ้มกับความทรงจำสีจาง ทุกครั้ง

ยิ่งโตขึ้น ความทรงจำก็ยิ่งจางลงทุกที ผมมีแฟนคนแรก ตอน ม.4 ผมได้เย็ดกันกับเธอ
แต่แล้วในที่สุด ก็เลิกรากันไป เพราะเธอคบซ้อน แต่ผมก็ไม่โกรธอะไร
เพราะแม้ว่าเธอจะหาความสุขจากร่างกายผม แต่ผมก็ได้ความสุขจากร่างกายของเธอ เช่นกัน

ผมเรียนจบจากโรงเรียนมัธยมศึกษา ก่อนที่จะเรียนต่อในมหาวิทยาลัย ผมก็ไม่ได้มีแฟนอีก เลย
ผมใช้ชีวิตแบบให้ผ่านพันไปวัน ๆ และลืมความทรงจำ สัญญาในวัยเด็กไปเสียสิ้น

จนกระทั่ง ผมอยู่ปี 2 ผมก็ดันไปเจอกับรูปของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งโดยบังเอิญ ใช่แล้ว รูปของอุ้ม
ผมพลิกไปอ่านข้อความ ด้านหลัง ข้อความนั้นเป็นคำสัญญาของผมกับเธอ ว่าผมจะต้องได้เจอมันอีก เพื่อนที่ผมรักที่สุด…

ในวันที่ 26 ของเดือนกุมภาพันธ์ ก่อนที่มหาวิทยาลัยจะเริ่มการสอบปลายภาค
บังเอิญว่า วันนั้นเป็นวันหยุดพิเศษที่ประกาศกันทั่วประเทศ

ผมนั่งรถทัวร์กลับไปยังบ้านผม ซึ่งตอนนี้บ้านของผมนั้น ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว

ในช่วงมัธยม ผมกับแม่ ย้ายเข้ามาอยู่ในเมือง และตั้งรกรากที่นั้น จนกระทั่งผมเข้า มหาวิทยาลัยในกรุงเทพ ฯ
ผมก็กลับบ้าน อยู่บ่อย ๆ แต่ไม่ได้ไปเยี่ยมเยียนโรงเรียนประถม แห่งนั้น นานแล้ว

ผมขับรถยนต์ที่ยืมมาจากแม่ ไปยังโรงเรียนประถมแห่งนั้น ด้วยความตื่นเต้น ที่จะได้เจอกับเพื่อนเก่า
พอไปถึง ผมก็พบว่า โรงเรียนประถมที่ผมเคยเรียน บัดนี้มันกลายเป็นโรงเรียนร้าง ไม่มีเด็กมาเรียนอีกแล้ว
เพราะทางการสั่งยุบเลิกโรงเรียนนี้ไป

ผมเดินเข้าไปในโรงเรียน แห่งนั้น ก่อนที่ผมจะพบกับผู้หญิงคนหนึ่ง นั่งอยู่ที่ม้านั่ง ที่ในอดีต ผมใช้นั่งเป็นประจำ…
ผมเดินเข้าไปหา

“ขอโทษนะครับ มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวครับ..”
“ฉันมารอเพื่อนเก่าน่ะค่ะ..” ผู้หญิงคนนั้นตอบเบา ๆ
“เพื่อนคนสำคัญของฉัน…คนที่ฉันไม่ เคยลืมไปจากหัวใจได้เลย..”

“ไอ้อุ้ม แกใช่ไหม..”

ทันทีที่ผมเรียกผู้หญิงคนนั้นแบบนั้น ผู้หญิงหน้าตาดีคนนั้น หันขวับมาหาผมทันที

“ไอ้อ๊อด” ผู้หญิงคนนั้นเรียกชื่อผม
“ฉัน…ฉันนึกว่า แกจะไม่มาแล้ว..”
“นี่มึง…มึงสวยจนกูจำไม่ได้เลยนะ..”
“ขอบใจนะ..” อุ้มยิ้มอาย ๆ
“มึงเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม มีแฟนหรือยัง”

“ทีละคำถามได้ไหมวะ..” ผมหัวเราะเบา ๆ กับสีหน้าอันตื่นเต้นของเพื่อนเก่า
“กูสบายดี ตอนนี้เรียนอยู่ในกรุงเทพฯ แฟนยังไม่มี..”

“งั้นกูตอบของกูนะ..” อุ้มหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะจับมือของผม..
“กูก็เรียนอยู่ที่กรุงเทพ แฟนไม่มี แล้วก็…เลิกเป็นทอมตั้งแต่วันนั้น แล้วล่ะ..”

“วันไหนวะ..”
“วันที่มึงกับกูร้องไห้เพราะต้องจากกันไง..” อุ้มอมยิ้ม

“กูไม่นึกเลยนะว่าโรงเรียนนี้จะกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว..” ผมเปลี่ยนเรื่อง เพราะบางทีผมก็ ไม่อยากพูดถึงเรื่องเศร้าตอนนั้น..

“มันกลายเป็นแบบนี้เมื่อสี่ปีที่แล้วน่ะ..” อุ้มถอนหายใจเบา ๆ
“แต่กูก็ดีใจนะที่มึงจำได้ว่ามึง ต้องมาหากูวันนี้..”
“จริง ๆ กูก็จำไม่ได้หรอก..” ผมยกมือไหว้เธอ
“แต่กูเจอรูปมึงที่กูเขียนบันทึกไว้โดยบังเอิญ กูเลยจำได้..”

“แอบเสียใจนิด ๆ นะเนี่ย แต่ว่าแค่มึงกับกูได้มาเจอกัน กูก็ดีใจจะตายแล้ว..” อุ้มยิ้มกว้าง
“มึงคงจำได้นะว่า ถ้าเรามาเจอกันอีกครั้ง มึงต้องทำอะไรกับกู..”

“แหะ ๆ กูเองก็ไม่ได้เจอมึงตั้งนาน…พอพูดเรื่องแบบนี้ มันก็อดเขินไม่ได้หว่ะ”
“งั้นแก้เขินโดยการมานั่งคุยอะไรเบา ๆ ก่อนดีไหมล่ะ..” อุ้มหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่เธอจะนั่ง ลงบนม้านั่งตัวเดิม
ที่ผมและเธอเคยนั่งคุยกันสมัยยังเด็ก

บรรยากาศของโรงเรียนแห่งนี้ ยังเป็นเหมือนเดิม ทุกประการไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย
ผมเริ่มถามสารทุกข์สุกดิบกับเพื่อนเก่า ตามประสาคนที่ไม่ได้เจอกัน มานาน

อุ้มหลังจากจบ ป.6 ไป มันก็เข้าไปเรียนในโรงเรียนหญิงล้วน ในตัวเมืองนั่นแหละ
(ผมเองก็เรียน อยู่โรงเรียนในตัวเมืองนะ แต่บริเวณมันห่างกันหลายร้อยเมตร)

และตอนนี้ ก็เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยใน กรุงเทพเหมือนกัน แต่อยู่คนละฟากฝั่งเลยทีเดียว
อุ้มบอกผมว่า มันเลิกชอบผู้หญิง ก็เพราะผม

“แล้วนี่จากวันนั้นที่แกเลิกเป็นทอม ไม่มึใครเขามาจีบแกเลยเหรอวะ..” ผมถามขึ้นด้วยความ สงสัย
มันเปลี่ยนตัวเองได้สวยขนาดนี้ จะไม่มีเลยหรือ คนที่มาจีบมันน่ะ..

“ก็เยอะอยู่นะ..” อุ้มอมยิ้ม ก่อนที่จะหัวเราะออกมา เมื่อเห็นสีหน้าของผมเปลี่ยนไป
“บ้า ล้อเล่น, จริง ๆ แล้วก็ไม่มีหรอก…ฉันไม่ค่อยมั่นใจน่ะ เวลาเป็นผู้หญิง ต้องทำตัวแบบผู้หญิง
มันดูแปลก ๆ ก็เลยยังไม่มี’ใคร จนป่านนี้แหละ”

“แกเองก็เป็นผู้หญิงได้ดีเหมือนกันนี่หว่า..” ผมยิ้มกว้าง
“มึงไม่เหลือคราบความเป็นทอม เลยนะ.. อีกไม่นานหรอก มึงจะได้เจอผู้ชายดี ๆ แน่ ๆ”

“มึงก็พูดไปเรื่อย มึงเล่าของมึงบ้างดีกว่า” อุ้มผลักไหล่ของผมเบา ๆ
“อย่างมึงไม่มีแฟน กูอ่ะ ไม่เชื่อหรอก..”
“ก็เคยมีแหละ..” ผมพ่นลมหายใจเบา ๆ
“เป็นกันถึงขั้นทำเรื่องแบบนั้นด้วย… แต่ก็จบไป แล้วแหละ…”
“เพราะอะไรวะ…มึงตายน้ำตื้น หรือมึงมะเขือเผา หรือมึงเสร็จไว.”

“ไอ้ห่า ไม่ใช่โว้ย…” ผมขมวดคิ้ว
“มึงพูดอะไรออกมาเนี่ย กูขอถอนคำพูดเรื่องที่กูบอกว่ามึง ไม่เหลือคราบทอมได้มะ..”
“แล้วเพราะอะไรล่ะวะ”

“ผู้หญิงคนนั้นมีผู้ชายคนอื่นอยู่ด้วย..” ผมพ่นลมหายใจเบา ๆ
“เขาให้เวลากูวันจันทร์ – ศุกร์ แต่เสาร์อาทิตย์ เขาก็ไปอยู่กับแฟนตัวจริงของเขา กูก็เป็นแค่คนคั่นเวลาเท่านั้นเอง…”

“มันมีเรื่องน่าเศร้าแบบนี้ด้วยเหรอวะ..” อุ้มกุมมือผมเบา ๆ
“จากวันนั้นมา มึงเลยไม่คิดจะมี อีกเลยใช่ไหม..”
“อืม…ทำเอาซะกูเกลียดผู้หญิงไปเลยว่ะ..”

“กูกลับใจเป็นทอมทันไหมวะ..” อุ้มหัวเราะลั่น ก่อนที่จะมองหน้าผม
“เพราะตั้งแต่วันนั้น จนวันนี้…มึงคือคนเดียวในใจกูเสมอนะ ไอ้อ๊อด.. กูยังรักมึงอยู่นะ..”

“กูนี่แย่’จังนะ… กูเองแท้ ๆ ที่สารภาพว่ากูรักมึง… แต่กลับลืมคำของตัวเองไปซะได้…
แต่ทำ ไงได้ล่ะ กูไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นไปได้นี่หว่า…” ผมรู้สึกเศร้า
“ขนาดตอนนั้นกูอยากได้มึงเป็นเมียมึงยังด่า กูเลย..”

“แล้วถ้าตอนนี้ กูอยากได้มึงเป็นผัวกูล่ะ มึงจะด่ากูไหม..”
ใบหน้าของอุ้ม เริ่มอาบไปด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาจากแววตาคู่สวยนั้น ผมนิ่งเงียบไป แต่ก็ยัง ยอมให้อุ้มกุมมือไว้…

“กูรักมึงนะ ไอ้อ๊อด ตลอดสิบปีที่ผ่านมา กูเฝ้ารอวันนี้ มาตลอดเลย…”
“ไอ้อุ้ม”

ผมคว้าตัวเธอเข้ามากอด ผมกอดมันแน่นมาก ผมรู้สึกเสียดายเวลา แล้วถ้าวันนี้ผมลืมว่าต้อง มาพบกับเธอ
ผมคงจะไม่ได้เจอสิ่งดี ๆ แบบนี้เป็นแน่ ความรักครั้งเก่า ที่ผมเคยมีให้กับมัน มันทะลักล้น ออกมา
เพราะยังไง ในใจลึก ๆ ผมก็ยังอยากจะรักมัน ตลอดไป…

“เป็นเมียกูนะ..” ผมพูดขึ้นด้วยนํ้าเสียงที่มั่นใจที่สุดในชีวิต
“มึงกับกู จะไม่แยกจากไปไหน อีก… เย็ดกันเถอะ โรงเรียนแห่งนี้ คงกำลังเฝ้ามองเราอยู่”

“กูไม่สนแล้วล่ะ.” อุ้มเอามือรูดซิปกางเกงของผมออก ควานหาควยของผมก่อนที่จะจับมัน เบา ๆ
“น้ำเงี่ยนจากควยมึง กูขอนะ..”
“หยุดเลย ไอ้อุ้ม..” ผมจับมือมันทันที

“วันนี้มึงกับกู ต้องแก้ผ้าเดินในโรงเรียนนี้..”
“ห๊ะ มึงเอาจริงเหรอ…คนอื่นมาเห็นอายตายเลย..”

“ทางเข้าโรงเรียนนี้ มันเป็นถนนที่เขาเลิกใช้มาหลายปีแล้ว มันมีถนนที่ตัดใหม่และเจริญกว่า คนเลยเลิกใช้ทางนี้กัน
ตรงนี้น่ะ ก็เหมือนกับที่ดินที่ปิดตายแหละ.. ไม่มีคนผ่าน จะมีก็แต่ สัตว์ต่าง ๆ ก็ เท่านั้น..”

“งั้นจะรอช้าทำไมล่ะ..”

ว่าแล้วทั้งสองคน ก็ถอดเสื้อผ้าจนเหลือตัวเปล่า ๆ ทั้งหมด
… เราทั้งสองคน ต่างชมร่างกาย ของกันและกัน…

“เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ..” อุ้มพูดขึ้นเบา ๆ
“มึงก็เหมือนกันนั่นแหละ” ผมหัวเราะ
“ตอนนั้น หีมึงยังหัวโล้นแท้ๆ”

“นมกูก็ไม่ได้รัดนะ แต่มันโตได้เท่านี้แหละ..” อุ้มคลึงหน้าอกขนาดบี ของตัวเองเบา ๆ
“ควย มึงก็ใหญ่ขึ้นกว่าตอนนั้นตั้งเยอะ….นี่กูเจ็บหีอีกแล้วเหรอเนี้ย..”

“งั้นกูไม่เย็ดมึงก็ได้นะ..”
“จะบ้าเหรอ กูไม่ได้แก้ผ้าให้มึงดูอย่างเดียวนะ”
“งั้นมาเย็ดกันเลยดีมะ..”
“ไม่เอา..” อุ้มส่ายหน้า..
“กูขอดูดควยมึงก่อน”
“เฮ้ย อะไรวะ..เดี๋ยว ๆ”

แต่ไม่ท้นซะแล้ว อุ้มคว้าควยของผมไว้แน่น
และก็ค่อย ๆ ใช้ลิ้นโลมเลียและดูดเหมือนกับ เลียไอติม
ผมงี้ สะดุ้งด้วยความตกใจเลย…

“มะ…มึงไปหัดมาจากไหนเนี่ย..” ผมถามขึ้นทันที
“มึงดูดควยเก่งกว่าแฟนเก่ากูอีก..”
“งั้นเหรอวะ..” อุ้มหัวเราะ
“แล้วแฟนมึงแดกน้ำเงี่ยนเหมือนกูป่าว..”
“ไม่มีใครบ้าแดกนํ้าเงี่ยนเหมือนมึงหรอก..”

“กูไม่ได้บ้านะ..” อุ้มพูดขึ้นเบา ๆ
“แต่เพราะเป็นน้ำเงี่ยน’ของมึง ต่างหากไอ้อ๊อด…
กูน่ะเฝ้า รอที่จะได้เลียควย ดูดควยของมึง กูอ่ะฝึกกับไอติม ทุกวันเลยนะ..”

“มิน่า มึงถึงได้ อูยยย..เสียวว้อย เบา ๆ”
“เบา ๆ ก็ไม่เสียว ดิ..” อุ้มเงยหน้าขึ้นมาพูด ก่อนที่จะดูดเลียควยอย่างแรง อีกครั้ง

ผมงี้ สั่นไป ทั้งตัว มันทำให้ผมนึกออก ครั้งแรกที่ผมถูกเลียควยโดยมัน แถมแตกใส่ปากมัน และมันก็กลืนจนเกลี้ยง…
มันทั้งดูดทั้งเลีย ไม่รู้เพราะอะไร ผมรู้สึกเสียวและชอบมันมาก ผมอดกลั้นมาก ๆ
ในการที่จะ ไม่ปล่อยนํ้าเงี่ยนออกจากควยก่อนเวลาอันควร

“แหม ๆ จะอดทนไปทำไมล่ะคะ ที่รัก..” อุ้มเงยหน้ามองผมด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ..
“ฮะ เฮ้ย อย่าพูดจาแบบนี้นะเว้ย..” ผมโวยวายเสียงดัง…เพราะยิ่งอุ้มทำแบบนี้ มันทำให้ผม ตื่นเต้นมากกว่าเดิม…
“คะ..ใครที่รักมึง..”
“ก็มึงไงคะ..” อุ้มก้มหน้าโลมเลียต่อไป…
“ไอ้เหี้ย กู..กูจะแตกแล้ว..”
“ก็แตกออกมาสิ…”
“โอ้ว…อึ๊ยย…..”
“อุ๊บ.”

นํ้าเงี่ยนแตกพ่นออกมาจากควยของผมเป็นจำนวนมาก เนื่องจากอดกลั้นมานานจึงออกมา มากเป็นพิเศษ
เสียงกลืนนํ้าผ่านลำคอของอุ้ม เสียงดัง ‘กรึบกรึบ, จนกระทั้งมันพ่นออกไปจนหมด
เธอคาย ควยผมที่อ่อนปวกเปียกออกมา

“นํ้าเยอะเป็นบ้าเลยมึงเนื่ย..” อุ้มหอบลิ้นห้อย
“นี่ฉันดูดจนไม่ได้หายใจเลย เชื่อไหม”
“เออ เห็นแล้วแหละน่า..” ผมอมยิ้ม
“มันคาวมากไหมล่ะ..”
“ก็คาวแหล่ะ..” อุ้มพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ ก่อนที่จะหันมายิ้มให้ผม
“แต่มันก็อร่อยไม่ เปลี่ยนเลยนะ..”
“แหยะ…ยังจะมาชมแบบนั้นอีก…แกนี่นะ..”

“ชั้นกินของแกซะอิ่มแล้วล่ะนะ..” อุ้มหัวเราะเบา ๆ
“ขอบใจ สำหรับอาหารนะ..”
“จะบ้าเรอะ อาหารอะไรกัน..” ผมตะโกนใส่เธอ..
“มึงนี้เพี้ยนขึ้นเยอะเลยนะ..”
“แค่นี้ต้องตวาดกันเลยเหรอวะ” อุ้มนํ้าตาซึม
“กูเสียใจนะเว้ย ทำไมต้องว่ากันด้วย..”
“เอ่อะ..” ผมหน้าถอดสีด้วยความรู้สึกผิด
“ขะ…ขอโทษนะเว้ย กู…ผิดไปแล้ว..”
“งั้นมึงต้องรับผิดชอบ” อุ้มพูดขึ้นเสียงดัง
“มึงต้องมาเป็นผัวกู ตั้งแต่วันนี้..”
“เฮ้ย..คะ…แค่แฟนก่อนไม่ได้หรอวะ..”
“ไม่ได้ กูไม่รอแล้ว…” อุ้มส่ายหน้า…

“มึงตอบกูมาว่า จะเอากูทำเมียไหม…”
“เอ่อ คือ..”
“ตอบมานะ” อุ้มตวาดใส่หน้าผม
“เอ่อ แบบว่า..”
“ตอบ!!”
“ก็ได้โว้ย” ผมตวาดกลับ
“งั้นกูขอจับมึงทำเมียให้สมใจหน่อยแล้วกัน..”

ว่าแล้วผมก็เริ่มรุกเข้าหามันทันที อุ้มนั้นไม่ได้มีท่าทีหวาดหวั่นผมอีกต่อไป
ผมเข้าไปกอดร่าง ของมัน ใช้วิชาทุกอย่างที่ติดตัวมา เล้าโลมร่างกายของมัน จนมันอ่อนระทวย
ควยของผมแข็งขึ้นอีกครั้ง เพราะการสัมผัสร่างกายของอุ้ม ผมจูบปากเธออย่างดูดดื่ม เธอก็ตอบรับคำขอของผม อย่างดี

“ผัวขา เร่าร้อนจังนะคะ..”
“ก็เมียจ๋าเชื้อเชิญขนาดนี้ ผัวก็ต้องตอบสนองให้สิ..”

ทั้งผมและอุ้มยิ้มให้แก่กัน ก่อนที่ผมจะงัดควยของตัวเอง และพยายามสอดใส่เข้าไปในรูหี ของเธอ
ด้วยความที่ควยผมใหญ่กว่าครั้งนั้น อุ้มเองก็รู้สึกเจ็บไม่ใช่น้อย แต่อุ้มกลับไม่ร้องเลยสักแอะ
มี เพียงสีหน้า ที่บิดเบี้ยวของเธอ แสดงออกถึงความเจ็บเท่านั้น..

“อุ้ม เจ็บเหรอ…ทำไมไม่ร้องออกมาล่ะ”
“กูไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ..” อุ้มมองหน้า
“แล้วไม่ป้องกันแบบนี้… จะดีเหรอวะ..” ผมถามขึ้น…
“ไอ้เหี้ย ทำไมมึงไม่ใส่ถุงวะ..” อุ้มมองหน้าผมด้วยความโมโห
“มึงไม่ได้พกมาเลยเหรอ…”
“พะ…พกสิ..”
“ก็ใส่ซี่…”
“เออ.. เกือบไปแล้วไหมล่ะ.. ถึงกูอยากได้มึงเป็นผัว แต่กูก็ยังไม่อยากมีลูกตอนนี้นะ..”

ผมแอบยิ้ม ดึงควยที่แข็งออกมาจากหี จนหีเป็นรูโบ๋ ก่อนที่จะหยิบถุงยางอนามัย มาสวมควย และสอดเข้าไปเหมือนเดิม

“งั้นกูเริ่มซอยล่ะนะ..” ผมพูดขึ้นเบา ๆ
“เดี๋ยวก่อนไอ้อ๊อด..” อุ้มพูดขัดขึ้น..
“มึงไม่โกรธกูนะ ที่กูบังคับให้มึงป้องกัน..”
“กูจะโกรธมึงทำไม…กูเองเป็นฝ่ายถามด้วยซ้ำ” ผมพูดขึ้นก่อนที่จะยิ้มให้
“มาทำกันต่อ เถอะ”

อุ้มยิ้มให้ผมกลับ ก่อนที่นํ้าตาของเธอซึมออกมาเล็กน้อย ผมเริ่มซอยรูหีของเธอ
มือทั้งสอง ข้างของผม ขยำหน้าอกของเธอ ที่มีอยู่พอประมาณ พร้อมกับใช้ปากดูดเลีย

“อุ้ม…กูชอบหน้าอกมึงมากเลยนะ รู้ไหม..”
“แค่ผัวขาบอกว่าชอบ เมียก็ดีใจจะตายแล้วจ้า..” อุ้มพูดปนเสียงคราง
“อา…ควยของผัวอุ่นจังเลย”
“หีของเมียก็ฟิตจ้ะ..ตอดควยผัวไม่ได้หยุดเลย เสียวจนจะแตกอยู่แล้วเนี่ย”
“ไอ้บ้า มึงห้ามแตกตอนนี้เชียวนะ..” อุ้มมองหน้าผมด้วยสีหน้า ถมึงทึง..