ยามเช้าในโรงเรียนประถมศึกษาห่างไกลตัวเมืองแห่งหนึ่ง ผมมักจะมาโรงเรียนเช้าเสมอ
เพราะบ้านอยู่ไกลจากโรงเรียนพอสมควร

“อ๊อด ตั้งใจเรียนนะลูก อยู่ป.6 แล้ว จะได้ไปเรียน ม.1 ในตัวเมืองนะลูก”
แม่ของผมที่มักจะขี่รถมอเตอร์ไซด์มาส่งผมทุกเช้าจะพูดเสมอ พร้อมกับลูบหัวผมเบา ๆ
ผมพยักหน้ารับคำแม่ตลอด เพราะผมเองก็ใฝ่ฝันที่จะเข้าไปเรียนในตัวเมืองเหมือนกัน
ลูกคนจนอย่างผม จะไปถึงฝันไหมนะ…

“เฮ้ย มาเช้าอีกแล้วนะมึง..” เสียงห้าว ๆ แต่หวานนุ่ม ดังขึ้นหลังผม ก่อนที่จะตบหลังผมจนแอ่น
และเซถลาไปข้างหน้า ผมหันไปมองทันทีด้วยความเคือง ไอ้อุ้ม เพื่อนสนิทคนเดียวของผม

“ไอ้ห่า มึงก็พอ ๆ กับกูนั่นแหละ..” ผมค้อนขวับใส่มัน
“นี่กูหน้าทิ่มไปจะทำไงวะ..”
“เรื่องของมึง” อุ้มแสดงอาการตลกขบขันกับใบหน้า ที่กำลังโกรธของผมเป็นอย่างมาก ก่อนที่ จะหัวเราะออกมา
“นี่กู’จะเห็นมึงอีกกี่-วัน วะ..”
“พูดอะไรชวนเศร้าเชียว..” ผมพ่นลมหายใจเบา ๆ ก่อนที่จะเดินไปยังม้านั่งที่เขานั่งประจำกับเพื่อนสนิท

“นี่มันเดือนกุมภาพันธ์แล้วนะเว้ย” อุ้มแสดงสีหน้าเศร้า ๆ ออกมาให้เห็น
“เดี๋ยวพอสอบเสร็จ มึงกับกูก็-จบ ป.6 แล้วนะ ไอ้สัตว์ แยกกันแบบนี้ ใจไม่ดีเลยว่ะ..”

“เออ ใจหายเหมือนกันเว้ย..” ผมพ่นลมหายใจเบา ๆ อีกครั้งก่อนที่เริ่มจะมีสีหน้าเครียด
“มึงอยู่กับกูมาก็หกปีแล้วนี่หว่า…”

“เออ ดิ….พอแยกกันแล้วมันใจหาย แปลก ๆ” อุ้มยกมือมาจับไหล่ของผม พร้อมกับบีบเบาๆ พร้อมกับใบหน้าที่น้ำตาคลอเบ้า..
“กูไม่อยากแยกจากมึงเลยว่ะ..”

“ไอ้บ้า ผู้ชายอะไรร้องไห้ วะ..”
“กูผู้หญิงโว้ย…” อุ้มตะคอก
“แค่ไม่ชอบผู้ชายเอง..”

“แล้วมึงจบไปแล้ว…มึงจะไปต่อที่ไหนล่ะ..” ผมถามมันขึ้นเพื่อเปลี่ยนเรื่อง
“โรงเรียนหญิงล้วน ในตัวเมืองสิท่า…”
“นี่มึงรู้ความคิดกูทุกเรื่องหรือเปล่าวะ..” อุ้มหัวเราะเบา ๆ
“แม่ง ไม่มึใครรู้ใจกูเท่ามึงเลยจริง ๆ”

“ขนาดนั้นเลยเหรอวะ…” ผมหัวเราะเบา ๆ ตามมัน…
“แต่ตอนนี้มึงเองก็คบกับขวัญอยู่ ไม่ใช่เหรอไง..”
“คบห่าอะไรล่ะ..” อุ้มพ่นลมหายใจเบา ๆ
“เลิกไปตั้งสัปดาห์แล้ว..”
“เฮ้ย อย่ามาล้อกูเล่น คนนั้นกูจีบแทบตาย มึงได้ไปแล้วมึงก็ไม่เอาเนี่ยนะ..”
“จะบ้าเรอะ… ยัยนั่นมันเป็นดี้ มันไม่ชอบผู้ชาย..” อุ้มเอามือทุบโต๊ะ
“กูเอากับมัน แล้วมันก็ เลิกกับกู หาว่ากูเอามันไม่มัน กูจะบ้า..”

“นี่มึง เอา กันด้วยเหรอ..” ผมเอามือกุมหัว
“กูอิจฉามึงว่ะ..แฟนสักคนกูก็ไม่มี นํ้าเงี่ยนก็ เคลื่อนแล้วนะ”

“มึงก็เก็บของมึงไว้ รีบทำห่าอะไรวะ..” อุ้มส่ายหัวเบา ๆ
“กูทำกับหญิงมันไม่ท้องหรอก แต่ ถ้าหญิงทำกับมึง หญิงท้องแน่ แล้วมึงจะเดือดร้อน”

“กูรู้แล้วน่า วิชาสุขศึกษาก็สอน..” ผมขมวดคิ้ว
“เฮ้ย กระดิ่งดังแล้ว… รีบไปเหอะ..”

และแล้วผมกับอุ้มก็พากันไปเข้าแถว ก่อนที่จะเริ่มเรียนกัน

เวลาผ่านไปจนกระทั่งเย็น ผมกับอุ้มมักจะเป็นคู่สุดท้ายที่จะกลับบ้าน เพราะบ้านของเราไกล กันทั้งคู่ (แต่คนละทางกัน)
แม่ของผมมักจะมารับประมาณหกโมงครึ่ง ซึ่งพ่อของอุ้มก็มักจะมารับช่วงหนึ่ง ทุ่มครึ่ง…

“มึงแพ้กูแล้ว ฮ่า ๆ” อุ้มหัวเราะดังลั่น เมื่อผมเล่นหมากฮอสกับมันแล้วแพ้
“เออ กูก็แพ้ให้มึงประจำอ่ะ..ขอบใจกูซะด้วยล่ะ..”
“แหม…” อุ้มอมยิ้ม
“มีอะไรที่มึงจะเล่นชนะกูบ้างไหมเนี่ย..”

ผมมองหน้าอุ้มก่อนที่จะรู้สึกหน้าร้อนผ่าว ถึงอุ้มมันจะเป็นทอม แต่มันก็ไว้ผมยาวอยู่เพราะ พ่อมันไม่รู้
จริง ๆ แล้ว ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นทอม ผมเองก็ประทับใจในตัวมันอยู่นะ…เพราะมันเองก็สวย พอสมควร…

“ไอ้อุ้ม… มึงไม่คิดจะชอบผู้ชายบ้างเหรอวะ..” ผมถามขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง
“ตอนนี้มึงยัง เลือกได้นะเว้ย..”
“ถามอย่างนี้อยากได้ตีนเหรอไอ้ห่า” อุ้มจ้องผมเขม็ง
“กูไม่เคยคิดจะชอบผู้ชาย..”

“เพราะอะไรวะ … ทำไมถึง..”
“เพราะกูคบเป็นเพื่อนกับมึงล่ะมั้ง” อุ้มหัวเราะเบาๆ
“กูตอบไม่ได้เลยว่ะ… หัวใจกูไม่เคย สั่นกับผู้ชายเลยแม้แต่คนเดียว”

“แล้วกับกูล่ะ..” ผมถามขึ้นอีกครั้ง…
“มึงก็ถามแปลก ๆ ถ้าหัวใจกูสั่นกับมึง กูขอมึงเป็นแฟนนานแล้ว”
“แต่หัวใจกูสั่นกับมึงนะ…”
“อย่า….มึงอย่าล้อกูเล่น..”
“กูพูดจริง กูรู้ตัวก็ตอนนี้แหละ กูชอบมึง..”

ผมกับอุ้มเงียบเสียงไป ผมรู้สึกได้ถึงความอึดอัดแบบสุด ๆ ก็วันนี้ เพราะปกติ ช่วงเวลาเงียบ แบบนี้
แทบจะไม่มีระหว่างที่เราอยู่ด้วยกันเลย ผมก้มหน้างุด ไม่กล้าที่จะสบตามันอีก

“เฮ้ย พ่อกูมาแล้วว่ะ กูกลับก่อนนะ..” อุ้มรีบลุกขึ้นทันที เมื่อเห็นมอเตอร์ไซด์มาจอดอยู่หน้า โรงเรียน…
ก่อนที่เธอจะจ้ำอ้าวออกไปอย่างเร็ว…

“สงสัยกูคงโดนหักอกซะแล้ว..” ผมพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ
“ไม่น่าพูดออกไปเลยเว้ย..”

ผมเงยหน้าขึ้นมา อุ้มก็หายไปซะแล้ว ทั้ง ๆ ที่ มอเตอร์ไซด์คันนั้นยังจอดอยู่…
ผมมองดี ๆ ผมก็รู้ว่า มอเตอร์ไซด์คันนั้น เป็นมอเตอร์ไซด์ ของลุงภารโรง…

“มึงไม่ได้ล้อกูเล่นใช่ไหม..”

ผมได้ยินเสียงอุ้มดังขึ้นอีกครั้ง ผมจะหันหน้าไปหามัน แต่มันล็อคคอผมไว้ไม่ให้หมุน
ผมสูด ลมหายใจก่อนที่จะพูดไปอีกครั้ง

“กูชอบมึง..”
“งั้นกูถามคำถามมึงสามข้อ…” อุ้มพูดขึ้นเบาๆ

“ข้อแรก ทำไมมึงถึงชอบกู..”
“กูไม่รู้…กูไม่รู้จริงๆ บางทีกูอาจไม่อยากจากมึงไปก็ได้ กูเลยรู้สึกแบบนั้น..”

“ข้อสอง มึงจะเป็นเหมือนเดิมกับกูไหม…”
“ถ้ามึงเหมือนเดิม กูก็เหมือนเดิม…”

“ข้อที่สาม..” อุ้มหน้าแดงก่ำ
“มึงเอากูได้ไหม..”
“แต่ว่ามึง…”
“ได้ไหม.. .ตอบกูมา..” อุ้มถามย้ำ
“ถ้ามึงต้องการ…” ผมพูดขึ้น
“กูจะเอากับมึง”

“งั้นข้อที่สี่..”
“มึงถามกูเลยสามข้อแล้ว..”

“ข้อที่สี่… มึงจะรังเกียจกูไหม ถ้ากูจะคบกับมึง แต่กูก็ยังเป็นทอมแบบนี้…”
“ไม่ กูไม่รังเกียจมึง..” ผมพูดขึ้นเสียงดัง
“มึงเป็นมึงแบบนี้แหละ ดีที่สุดแล้ว..”

“อ๊อด..” อุ้มเรียกชื่อผม ก่อนที่เธอจะโน้มมือกอดร่างผมจากด้านหลัง
“กูเพิ่งรู้ตัวนี่แหละ…ที่ กูบอกว่าไม่ชอบผู้ชาย เพราะกูชอบมึงอยู่..กูไม่อยากจากมึงไป แต่กูชอบผู้หญิงเหมือนกัน….
ผู้หญิงทำให้กู หลงใหล กูเลยถามมึงไง…ถ้ามึงไม่รังเกียจกู…กูก็โอเค…”

“ขอบใจนะมึง ที่ตอบรับกู..”
“จากวันนี้เป็นต้นไป…” อุ้มกระซิบข้างหูของผม…

“แต่กูไม่เคย..”
“กูไม่แคร์..” อุ้มเอามือจับไหล่เพื่อยันตัวขึ้น
“กูจะรอหน้าห้องน้ำนะ…”

มือของเธอปล่อยจากร่างกายของผม ผมหันหลังแทบจะทันที แต่อุ้มก็หายไปแล้ว

ผมลุกขึ้น จากม้านั่ง ก่อนที่จะรีบไปที่ห้องน้ำหลังโรงเรียน ซึ่งเป็นห้องนํ้าแห่งเดียวในโรงเรียนนี้
ผมเดินเข้าไปใน ห้องน้ำหญิง เพราะในยามนี้ ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยู่ในโรงเรียนแล้ว และอีกอย่าง
ถ้าอุ้มจะรอผม ก็คงอยู่ใน ห้องน้ำนี่แหละ..

“ทางนี้..” เสียงอุ้มพูดขึ้นเบา ๆ พร้อมกับยื่นมือกวักให้ผมมาหาเธอในห้องน้ำ ห้องหนึ่ง
เพียงแค่ผมมองไปที่ห้องน้ำห้องนั้น….ผมไม่คิดว่าอุ้มจะต้อนรับผม ด้วยการเปลือยผ้าทั้งตัว….

“อุ้ม…มึง..”
“ร่างกายกูคงไม่ถูกใจมึง…มึงอย่าหัวเราะนะ..”

“มึงพูดอะไรเกรงใจควยกูบ้าง..” ผมพูดขึ้น ก่อนที่จะรูดซิปกางเกงออก
ควยของผมชี้โด่เด่ ออกมานอกกางเกงนักเรียนสีนํ้าตาล
“มึงนี่มัน มึงไม่น่าเป็นทอมเลยมึงรู้ไหม..”
“กูขอโทษ ที่กูเป็นทอม..” อุ้มน้ำตาไหลพราก