เธอชื่อสุรัตนาวี (ไม่ใช่น้องโบ) อายุ 14
เธอเป็นคุณหนู อยู่ในบ้านที่มีอันจะกิน
เธอกำลังเรียนอยู่ชั้น ม.2 รร. คอนแวนต์ชื่อดังแห่งหนึ่งแถวๆ สีลม (ขอสงวนนาม)

วันหนึ่งขณะรถติด
“พี่เอ๋” คนขับรถ ก็หยิบหนังสือขึ้นมาอ่านระหว่างรอไฟเขียว

“พี่เอ๋อ่านอะไรคะ”
“คุณหนูครับ มันเป็นหนังสือไม่ดีน่ะครับ”
“หนังสือไม่ดี ไม่ดียังไงเหรอ”
“ก็….ก็มันไม่ดีน่ะครับ”
“ขอหนูดูได้ไม๊”
“ไม่ได้ ไม่ได้ครับ”
“เอามาให้ดูเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าไม่ให้ดูจะฟ้องป๊ากับแม่ว่าพี่เอ๋แอบอ่านหนังสือไม่ดี” สุรัตนาวีขึ้นเสียง
“อย่านะครับๆ คุณหนู อย่าฟ้องคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงเลยนะครับ ผมยังไม่อยากถูกไล่ออก”
“งั้นก้เอามาให้หนูอ่านสิ นะๆๆ ”
“ครับๆ แต่เรื่องนี้คุณหนูอย่าไปบอกใครนะครับ”
เพียงย่อหน้าแรกที่เธออ่าน สุรัตนาวีรู้สึกร้อนวูบที่ท้องน้อย
ในหนังสือกำลังถึงตอนที่เขาจูบโรมรันกันด้วยลิ้นอย่างนัวเนีย
ยิ่งถึงตอนที่ลิ้นของฝ่ายชายชำแรกเข้าไปในร่องหลืบเร้นลับ ร่องน้อยๆ ของสุรัตนาวีก็ชื้นแฉะขึ้นมาทันที

“หนูไปล่ะนะ”
สุรัตนาวีก้าวลงจากรถ
วันนั้นสุรัตนาวีเรียนไม่รู้เรื่องตลอดทั้งวัน
หลังเลิกเรียนพี่เอ๋ก็ขับรถมารับกลับบ้าน ……
……………………………

ที่ห้องพักของคนขับรถ
ในห้องมีรูปของสุรัตนาวีวางอยู่
รูปเด็กสาวผมสั้นในชุดนักเรียนช่างน่ารักเหลือเกิน …
พี่เอ๋กำลังยืนอยู่ กางเกงรูดลงไปกองที่ปลายเท้า
มือขวาสาวเข้าออกช้าๆ แล้วค่อยๆ เร็วขึ้น เร็วขึ้น และเร็วขึ้น
พี่เอ๋เอื้อมมือซ้ายไปหยิบรูปของสุรัตนาวี
เร็วขึ้น เร็วขึ้นอีก เค้าเริ่มจะทนไม่ไหว
มือซ้ายที่ถือรูปค่อยๆ ลดลงจากระดับสายตา
ลดลง ลดลง จนรูปจ่อเข้าไปใกล้มือขวา
เมื่อถึงจุดสิ้นสุด ความเพ้อฝันที่อัดอั้นมานาน……

…..รูปถ่ายที่ยังเปียกปอนอยู่
ชายหนุ่มหันไป ประตูเปิดอ้า สุรัตนาวีเบิกตาโพลง
“……….คุณหนู!”
…………………………………..

ย้อนกลับไปเมื่อตอนกลางวัน
สุรัตนาวีไม่มีใจจะเรียน ตาของเธอหลบต่ำ
เธอค่อยๆกวาดสายตาไปยังแต่ละบรรทัด ในหนังสือที่อยู่ในลิ้นชัก
หนังสือที่เธอยืมมาจากพี่เอ๋เมื่อเช้า

เธอนึกไปถึงพี่เอ๋ พี่เอ๋ที่น่ารัก พี่เอ๋ที่ไม่เคยขัดใจเธอ
เธออยากให้พี่เอ๋ ทำกับเธออย่างที่เขียนในหนังสือเล่มนั้น
………………………………….

“พี่เอ๋…………….เมื่อ..เมื่อกี้…”
“คุณหนูครับ…….ที่ผมทำเมื่อกี้…เขาเรียก…ชักว่าว..ครับ”
“แล้ว…..ทำไมพี่เอ๋ต้อง……..”
“ผม…….แอบมองคุณหนู….มานานแล้วครับ”

“คุณหนูขา…ทานข้าวค่ะ” เสียงสาวใช้เรียก
“คุณหนูครับ……..”
“หนูไปที่บ้านใหญ่แล้วนะ”
สุรัตนาวีริ่บวิ่งไปที่ตึกหลังใหญ่ทันที
…………………………………..

สี่ทุ่มครึ่ง
ธรรมดาสุรัตนาวีจะเข้านอนสามทุ่ม
แต่คืนนี้มิใช่
มิใช่เพราะท้องน้อยที่ร้อนวูบวาบหรอกหรือ
เธอเดินไปที่ห้องนำ ห้องนำภายในห้องนอน
เสียงน้ำสีเหลืองกระทบสุขภัณฑ์เบาๆ
พี่เอ๋โผล่พรวดเข้ามาทางหน้าต่างห้องน้ำ
“พี่………..”
ปากน้อยๆของเธอถูกปากของพี่เอ๋ปิด
พี่เอ๋ใช้ลิ้นเลียจากใบหูถึงซอกคอ
จากซอกคอถึงใบหู
จากซอกคอถึงหน้าอก
จากหน้าอกถึงหน้าท้อง
ถึงเนินน้อย
ถึงกลีบน้อย
น้ำหวานใสๆไหลชโลม

“พี่เอ๋……….หนู ป….ปวดฉี่”
“ก็ฉี่อยู่แล้วนี่ครับคุณหนู”
“ต…แต่”
พี่เอ๋ดูดเลียนำหวานต่อไป
สุรัตนาวีได้แต่แหงนหน้าสูดปาก
…………………………

สิบนาทีผ่านไป
ขณะที่เธอกำลังจะร้องเพราะความเสียวซ่านเหลือรับ
เธอก็ถูกปิดปากอีกครั้ง
แต่มิใช่ด้วยปากของพี่เอ๋
มิผิด เป็นแครอทหัวแดงของพี่เอ๋
เธอกินมัน กินมันเข้าไป
แม่บอกว่าแครอทมีวิตามินเอ
………………………….

กี่ทุ่มแล้วไม่รู้ ไม่ได้ดูนาฬิกา
พายุฝนกระหน่ำ
พี่เอ๋กระหน่ำ
กระหน่ำหัวแครอทใส่ร่องน้อยๆของสุรัตนาวี
เจ็บไหม เจ็บ
เลือดออกไหม ออก
แต่นั่นเป็นเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน
ถึงตอนนี้ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม มิอาจห้ามเธอมิให้ติดใจ
เธอรักหัวแครอทของพี่เอ๋
พี่เอ๋เอาขาเธอพาดบ่า
พี่เอ๋ พี่เอ๋
แครอทหัวแดงพ่นน้ำ พ่นเข้าไปในตัวเธอ
เธอก็กระตุกสุดตัวเกร็งรับ รับทุกอย่างที่พี่เอ๋ให้เธอ
หมดแรง
…………………………..

ตื่นเช้า
ร่องน้อยของเธอบวมเป่ง สุรัตนาวีขอแม่หยุดเรียน
เพราะเธอเป็นไข้หวัด
…………………………..