“..คุณ หนูน้ำผึ้ง คุณหนูน้ำผึ้งคะ.. คุณหมอพินิจมาค่ะ คุณหนูตื่นมาให้คุณหมอตรวจหน่อยค่ะคุณหนู..” ป้าแจ่มจับตัวคุณหนูเขย่าตัวเบาๆเธอจึงลืมตางัวเงียขึ้นมา
“..อืม.มม… ป้าแจ่มหรอ… อุ้ย.. คุณหมอพินิจ…” น้ำผึ้งรีบยันตัวขึ้นโผล่พ้นผ้าห่มมาครึ่งตัว เธอขยับไปนั่งพิงหลังกับหัวเตียง ชุดนอนแบบกระโปรงบางพริ้ว สายเดี่ยว มันไม่ได้ช่วยพยุงสองเต้าอวบตึงที่สั่นดึ๋งๆอยู่ใต้ผ้าบางๆนั้นแม้แต่น้อย เต้างามจึงสั่นไหวโดยอิสระ หมอพินิจแม้จะเข้าวัยเกษียณก็ยังอดไม่ได้ที่จะมองพวงนมของเด็กสาวคราวหลาน ที่เห็นผ่านผ้าเนื้อบางจนเผยหัวนมสีชมพูลางๆออกมา เต้านมของน้ำผึ้งที่ใหญ่พอตัวอยู่แล้วตอนนี้กลับยิ่งอวบใหญ่ขึ้นไปอีกเนื่อง จากความบวมเป่งที่ได้รับจากน้ำมือคนสวนตัวดีมาเมื่อตอนบ่ายๆของวัน น้ำผึ้งมองตาคุณหมอพร้อมกับรอยยิ้มเจื่อนๆ
“..ไม่ได้เจอกันนานเลยนะหนู น้ำผึ้ง โตจนหมอจำไม่ได้เลย..” คุณหมอพูดอย่างสุภาพ แกรับใช้ตระกูลนี้มาตั้งแต่ยังเป็นหนุ่ม เทียบไปก็สมัยคุณหลวงตาของน้ำผึ้งยังมีชีวิตอยู่เลยทีเดียว จึงเป็นที่เคารพของคนในคฤหาสน์หลังนี้เป็นอย่างมาก
“…หมอขอตรวจไข้ หน่อยนะหนู.. อมปรอทไว้ใต้ลิ้นจ้ะ…” คุณหมอส่งปรอทวัดไข้ให้สาวน้อยอม แกสวมหูฟังคู่กาย แล้วจึงนั่งบนเตียงข้างๆเธอ
“… หายใจลึกๆจ้ะ..หมอขอวัดหัวใจหนูหน่อย..” น้ำผึ้งทำตามอย่างว่าง่าย หน้าอกของเธอกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ แอ่นยอดเม็ดทับทิมนูนผ้าบางๆออกมาเห็นชัดเจนยิ่งนัก คุณหนูสาวรู้สึกเจ็บแสบที่หัวนมอยู่ไม่น้อยจนเธอต้องกัดฟันสูดลมผ่านไรฟัน ดังซี้ดๆ..เสียงแผ่วเบา
“…เจ็บหน้าอกหรือหนู?..” หมอพินิจถามด้วยความเชี่ยวชาญในวิชาแพทย์แม้เพียงแค่เห็นอาการข้างเคียง เล็กๆน้อยๆ
“.. หายใจแล้วเสียดหน้าอกใช่มั้ย?..หนูไปตากฝนมารึเปล่า..ช่วงนี้ฝนตกบ่อยๆ ด้วย..” แพทย์ใหญ่ถามเพื่อความชัดเจน แกนึกไปถึงอาการของโรคปอดบวม
“… อืม..ม… เปล่าหรอกค่ะคุณหมอ… คือ….อ…. อืม…ม…” น้ำผึ้งรู้สึกลังเลไม่กล้าบอกอาการที่แท้จริง เธอเหลือบมองไปทางป้าแจ่มคนรับใช้ที่นั่งดูอยู่ที่พื้นห่างออกไปทางปลาย เตียง จนคุณหมอจับสังเกตุได้แกจึงสั่งให้ป้าแจ่มไปเตรียมต้มโจ้กร้อนๆ มาให้คุณหนู
น้ำผึ้งมองตามป้าแจ่มจนแกเดินออกจากห้องไป
“…เอา หละคราวนี้บอกหมอได้รึยังว่าคุณหนูเจ็บตรงไหน..?” หมอพินิจถามอย่างเป็นกันเอง
“…อืม..ม… คือผึ้ง… อืม..ม….” น้ำผึ้งยังคงลังเล
“..บอกหมอมาเถอะ ถ้าหนูไม่บอก หมอจะรักษาได้อย่างไรกัน..” คุณหมอเน้นเสียงขึ้นอีกนิด
“.. อืม..ม… ผึ้งแสบค่ะ เจ็บๆ..แสบๆ.. ระบมไปทั้งเต้านมเลยค่ะ..” สาวน้อยกล่าวเสียวสั่นเครือ ใบหน้าเธอแดงกล่ำทั้งด้วยพิษไข้และความอาย
“..หนู ไปทำอะไรมาหรือ..?” หมอพินิจถามด้วยน้ำเสียงตื่นตะลึงเล็กน้อย
“…คือ ..ผึ้ง…..อืม….” น้ำผึ้งก้มหน้าหลบสายตาคุณหมอ
“… บอกความจริงมาเถอะ หมอไม่บอกใครหรอก หมอสัญญา..” หมอพินิจลดเสียงลงพูดอย่างนิ่มนวล ทำให้เด็กสาวไม่ตื่นกลัวต่อคุณหมอมากนัก พอที่จะบอกสิ่งที่เธอไม่กล้าบอกใครออกไป
“…คือเมื่อตอนบ่ายผึ้งโดนลุง แสน….เออ….อ…..” น้ำผึ้งพูดเบาๆ
“..นายแสนทำอะไรคุณหนูรึ…?” หมอใหญ่ภายในใจเริ่มหวั่นไหว
“..คือแก….เออ.. แกเอาผึ้งค่ะ..” น้ำผึ้งก้มหน้าสลดอย่างที่สุด น้ำตาใสๆของเธอเริ่มไหลย้อยมาอาบแก้มนวล
“..นาย แสนมันขืนใจหนูใช่มั้ย..” ความโกรธเกรี้ยวพัดกระพือขึ้นมาร้อนรุ่มในทรวงอกหมอใหญ่ทันที
“..แบบนี้ มันต้องให้ตำรวจมาจับมัน..” แกลุกยืนขึ้นท่าทางขึงขัง น้ำผึ้งรีบคว้าข้อมือคุณหมอไว้ทันที
“.. อย่าให้เรื่องบานปลายไปขนาดนั้นเลยนะคะคุณหมอ.. ผึ้งอาย.. แล้วที่จริงแกก็ไม่ได้บังคับผึ้งด้วย..” หมอพินิจถึงกับผงะกับคำพูดของเด็กสาว
พอสงบสติอารมณ์ลงได้บ้างแกจึงบอก ให้เธอเล่าความจริงโดยระเอียดให้ฟัง
คำ บอกเล่าจากเด็กสาวสวยสดไร้เดียงสาในเรื่องเกี่ยวกับกามสังวาสที่เธอโดนคนสวน ผู้โชคดีประเคนให้ ทั้งลีลาท่าทางที่เผ็ดร้อนสาวน้อยก็บรรยายโดยระเอียด มันทำให้อารมณ์กำหนัดกามของคุณหมอใหญ่วัย 60 ปีประทุขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ประกอบกับด้วยที่มีอาชีพเป็นแพทย์แกจึงรักษาสุขภาพร่างกายเป็นอย่างดี ดูได้จากเมียคนที่สองของแกที่มีวัยเพียง 30 ปีขณะนี้ก็กำลังตั้งครรภ์ ทั้งหมดนี้บ่งบอกได้ถึงสมรรถภาพของชายวัยชราคนนี้ได้เป็นอย่างดี
“.. หนูปล่อยให้นายแสนฉีดน้ำเชื้อเข้าไปข้างในแบบนี้ จะท้องได้ง่ายๆเลยนะ..” หมอพินิจกล่าวด้วยน้ำเสียงดุ ทั้งโมโหและในใจลึกๆก็อิจฉานายแสนที่ได้เชยชมเด็กสาวที่สวยหยดย้อยขนาดนี้
“… อูยย.. ตายแล้ว ผึ้งจะทำยังไงดีหละคะคุณหมอ..” คุณหนูสาวจับแขนคุณหมอเขย่าเหมือนเด็ก แต่เต้านมอวบโตของเธอนี่สิมันไม่ใช่่ขนาดเด็กๆเลยแม้แต่น้อย สองเต้าขาวสั่นยั่วตาชายชรายิ่งนัก หมอพินิจมองจ้องเต้ากระเพื่อมของน้ำผึ้งแบบไม่วางตาอย่างลืมตัว จนแกมารู้สึกตัวด้วยเสียงหวานๆของเด็กสาว
“….คุณหมอ….. คุณหมอคะ………..”
“… เ่อ่อ… โทษทีหนู หมอคิดอะไรเพลินๆไปหน่อย..” สาวสวยมองหน้าชายชราด้วยรอยยิ้มเล็กๆ แต่แฝงไปด้วยเล่ห์กลเสน่หา เธอรู้ดีอยู่แก่ใจว่าหมอพินิจจ้องมองอะไรๆของเธอเมื่อซักครู่
“…ผึ้ง กลัวท้องค่ะคุณหมอ..” น้ำผึ้งกล่าวเสียงออดอ้อน
“.. หนูยังโชคดีนะ สมัยนี้เค้ามียาป้องกันหลังร่วมแล้ว……” หมอพินิจกล่าวอธิบายสรรพคุณของยาคุมกำเนิดชนิดใช้หลังร่วมเพศ พร้อมทั้งวิธีใช้และข้อควรระวัง ว่าแล้วแกก็รีบบึ่งรถออกไปเอายาที่คลีนิคทันที
เหตุการณ์ทั้งหมด สร้างความตื่นตระหนกให้กับคนในเรือนใหญ่ค่อนข้างมากเพราะคิดว่าคุณหนูคงมี อาการป่วยหนักถึงขนาดที่คุณหมอต้องรีบเร่งไปจัดยาเพียงนี้ คุณมยุรีถึงแม้ว่าเธอไม่เคยเลยที่จะแสดงความรักในตัวลูกสาวคนนี้แต่สี หน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลใจก็เป็นที่ประจักษ์ต่อสายตาคนรับใ้ช้ทุกคน ป้าแจ่มถึงกับน้ำตาไหลพรากทั้งเป็นห่วงคุณหนูและซาบซึ้งที่รู้ว่าคุณมยุรีก็ ยังคงรักและเป็นห่วงคุณน้ำผึ้งอยู่ แต่แล้วความกังวลใจของคนในบ้านก็คลายลงเมื่อคุณหมอพินิจกลับมาอธิบายว่า อาการคุณหนูน้ำผึ้งไม่ได้มีอะไรร้ายแรงเพียงแต่ต้องใช้ยาพิเศษที่แกไม่ได้ ตระเตรียมมาเท่านั้น
หมอพินิจกับเข้าไปในห้องน้ำผึ้ง ป้าแจ่มก็ไม่กล้าเข้าไปรบกวนการรักษา น้ำผึ้งจึงมีโอกาสอยู่ในห้องสองต่อสองกับคุณหมอ โดยสาวน้อยเองก็รู้สึกปลอดภัยและสบายใจยิ่งขึ้น
คุณหมอจัดการให้น้ำผึ้ง ทานยาคุมกำเนิดเม็ดแรกทันที
“..หมอจะให้หนูทานยาแก้อักเสบด้วย ความเจ็บปวดจะได้บรรเทาลงได้เร็วยิ่งขึ้น..” หมอพินิจกล่าว
“..ค่ะคุณ หมอ..” น้ำผึ้งพยักหน้ารับ เธอรับยาจากคุณหมอไปทานอีกหนึ่งเม็ด
“.. แต่ที่หนูเล่ามาเลือดของหนูออกมาจากช่องร่วมประเวณี.. หมอคิดว่าหมอจะขอตรวจดูสักหน่อย เผื่ออาจจะเกิดการฉีกขาด…” คุณหมอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ น้ำผึ้งตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่กลัวที่จะให้คุณหมอตรวจสอบอวัยวะเพศของเธอ
หมอ พินิจจัดแจงให้คุณหนูสาวมานั่งที่ขอบเตียงอ้าขาแสดงของสงวนให้แกดู เธอก็ทำตามอย่างเิขินอายแต่พอน้ำผึ้งนึกเทียบไปถึงตอนที่เธออ้าขาท่าเดียว กันนี้ให้กับลุงแสน อารมณ์กำหนัดกามของเธอก็พรุ่งพรวดขึ้นมา ยิ่งหมอพินิจใช้อุปกรณ์ต่างๆนานาแหวกกลีบ อ้ารูสังวาส แถมยังเอาไฟฉายส่องจนสาวน้อยรู้สึกกลวงโบ๋ไปถึงไหนต่อไหน อารมณ์กระหายใคร่สวาทของเธอก็ยิ่งท่วมท้มออกมาพร้อมกับน้ำเมือกขุ่นๆใสๆที่ ขับเยิ้มจนหล่อย้อยไหลอาบอุปกรณ์แสตนเลสหยดมาถึงมือคุณหมอพินิจ
กลิ่น คาวเตะจมูกของน้ำเชื้อลุงคนสวนที่ยังคั่งค้างอยู่ภายในมดลูกสาวที่ตอนนี้มัน ค่อยหลั่งท้นออกมา เข้าสู่ประสาทรับกลิ่นของทั้งสองได้อย่างชัดเจน ชายวัยชรารู้้เป็นอย่างดีว่าสาวน้อยที่นั่งแหกขาอ้าอยู่ต่อหน้ากำลังรู้สึก อย่างไร แต่แกก็เก็บงำอารมณ์ฝ่ายต่ำไว้อย่างที่สุด ใจอาจจะสยบได้แต่ทางร่างกาย ประจักษ์พยานต่อการรู้สึกร่วมในอารมณ์กามตัญหาของแกแสดงออกได้อย่างชัดเจน ภายใต้เป้ากางเกงที่รัดแน่นตรงนั้น น้ำผึ้งสังเกตุได้อย่างถนัดตาถึงความเปลี่ยนแปลงของขนาดของอวัยวะที่อยู่ภาย ในกางเกงคุณหมอที่เธอเคารพบูชา
“..โชคดีที่ไม่มีอะไรฉีกขาดนะหนู …หนูเห็นมั้ย น้ำเชื้อนายแสนที่มันอยู่ในมดลูกของหนูมันออกมาแล้วเนี่ย…” หมอพินิจยกแถบสแตนเลสที่อาบไปด้วยน้ำขุ่นๆให้น้ำผึ้งดู กลิ่นของมันคาวฉุนจนเด็กสาวต้องเมินหน้าหนี
“..หึิ..หึ..ไม่ต้องรังเกียจ หรอกหนู.. น้ำนี้ถ้าหนูรับมันเข้าไปอย่างถูกวิธี หนูก็จะไม่ท้องและก็จะดีกับตัวหนูนะ..” คุณหมอกล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างมีเลสนัย น้ำผึ้งก็ยิ้มรับ
“…แล้วมีวิธี แบบไหนหรอคะคุณหมอ.. แล้วมันดียังไงคะ?…” สาวสาวเอียงคอยิ้มอย่างเซ็กซี่ยั่วยวนยิ่งนัก แม้หมอใหญ่จะตรวจช่องคลอดของเธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่สาวเจ้าก็ไม่มีท่าทีที่จะเอาชายกระโปรงที่พันไว้ที่เอวลงมาปิดแต่ของสงวน เธอแต่อย่างใด กลับยังอ้าขากว้างเผยให้เห็นแคมเนื้อปลิ้นอ้าเยิ้มอย่างท่าท้ายอยู่เช่นนั้น หมอพินิจเห็นถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่
“…อืม..ม… ถ้าจะให้ดีวิธีแรกหนูก็รับทางที่หนูเคยรับมาแหละ แต่หนูคงต้องกินยาคุมกำเนิดแบบประจำ ซึ่งถ้าหนูต้องการหมอก็จะจัดให้…” คุณหมอกล่าว
“..แล้ววิธีอื่นหละคะ..” น้ำผึ้งถามต่อทันที
“..อีกวิธี หนูก็รับมันเข้าไปทางปากยังไงหละ..” หมอพินิจกล่าวเสียงสั่นๆ หลบสายตาเด็กสาวเพราะวิธีหลังมันอยู่นอกตำรา
“..หืยย.. ยย จริงหรอคะคุณหมอ… ผึ้งแหวะแน่ๆเลย…” เด็กสาวทำหน้าตาเหยเก
“..ก็ต้อง กลืนจนชินนะหนู..” หมอพินิจเสริม
“..แล้วมันดียังไงหละคะ..” น้ำผึ้งถามด้วยความสงสัย
“… เอ่อ..ออ.. มันจะทำให้หนูสวย หนูอวบ หน้าอกใหญ่ สะโพกผายสวยน่ะสิ… เพื่อนๆวัยเดียวกันจะอิจฉาหนูเลยหละ..เชื่อหมอเถอะ..” คุณหมอตอบด้วยอารมณ์ใคร่กาม
“…อืม…ม.. ถ้างั้นให้หนูลองกลืนของคุณหมอเลยได้ป่ะคะ..” น้ำผึ้งเสนออย่างท้าท้าย รอยยิ้มของเธอแฝงไปด้วยความแรดร้าย มันสะกดใจหมอเฒ่าวัยชราจนสุดที่จะทน แกไม่พูดอะไรได้แต่พยักหน้ารับข้อเสนอของเด็กสาวคราวหลานอย่างตื่นเต้น
“… เฮ้อ…อ… ผึ้งร้อนจังเลยค่ะ…” สาวสวยพูดไม่ทันขาดคำเธอก็ดึงชายกระโปรงชุดนอนราคาแพงรูดมันผ่านพ้นหัวไป เรือนร่างขาวโพลนเปลือยเปล่าจึงได้อวดโฉม พวงนมหยุ่นนิ่มสั่นไหวตามแรงสบัดของผ้า รอยจ้ำแดงช้ำเห็นอยู่โดยทั่วทั้งฐานเต้าคล้อยและเหนือหัวถัน หัวนมสีชมพูสดบานเต่งเต็มที่อวดเม็ดทับทิมชี้ล่อตาล่อใจ ชายแ่ก่ได้แต่ตะลึงงันกับภาพที่เห็น มันช่างดึงดูดใจและกระตุ้นอารมณ์อยากกามยิ่งนัก
“…โอวว.. นายแสนมันทำระยำกับหนูเพียงนี้เชียวหรือ….” หมอพินิจจ้องมองไปที่เต้านมที่เห็นเป็นรอยจ้ำช้ำอยู่ทั่ว ใจหนึ่งก็นึกสงสาร อีกใจนึงก็นึกสะใจอย่างอธิบายไม่ได้ แต่ดูสาวน้อยจะไม่รู้สึกรู้สาต่อการกระทำของคนสวนหยาบต่ำเลยแม้แต่น้อย เธอยังมีรอยยิ้มระรื่นอยู่เหมือนกับภูมิใจในร่องรอยที่ได้รับจากมัน
หมอ ใหญ่มารู้สึกตัวอีกทีคุณหนูสาวคนนี้ก็ได้รูดซิบเอาอวัยเพศของแกออกมาชักเล่น อย่างสนุกมือเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เหงื่อกายสาวซึมผุดออกมาเป็นเม็ดๆ แสดงให้เห็นถึงอาการไข้ที่ลดลงไป น้ำผึ้งดูจะเพลิดเพลินไปกับกิจกรรมที่กำลังทำอยู่และดูคุ้นเคยเป็นอย่างดี
“… ของคุณหมอดูจะยาวกว่าของลุงแสนอีกค่ะ…” น้ำผึ้งเงยหน้าขึ้นมองหน้าหมอใหญ่ใจดีที่กำลังแสดงสีหน้าเสียวสยอง เธอยิ้มให้แก ดูเหมือนว่าสาวน้อยจะรู้สึกสนุกยิ่งนักที่ได้ทำให้คนแก่คราวตาร้องซู้ด..ซี้ ด..ด.. ได้ไม่ขาดปาก
“…หนูทำเป็นได้อย่างไรเนี้ย… อูย..ย..ย…. ซู้ดด..ด..” หมอพินิจถามพลางห่อปากสูดลมด้วยความเสียวตลอดลำเอ็น ที่มีมือนุ่มนิ่มของเด็กสาวมารูดขึ้นรูดลงอย่างรุนแรงเหมือนเธอไม่รู้ว่าแก จะรู้สึกรู้สาอะไร
“…ลุงแสนสอนค่ะ… อุ้ย.. ลืมไปว่าชักแห้งๆแบบนี้คุณหมออาจจะเจ็บ..” น้ำผึ้งพยายามทบทวนบทเรียนที่ได้รับจากคนสวนวัยดึก พูดเสร็จเธอก็อ้าปากอมหัวหยักบานสีเขียวๆ ซีดๆ..ของคุณหมอพินิจเข้าปากอย่างช่ำชอง
“…อูยยยยย..ซี้ดดด..ด.. นายแสนนี่มันสอนหนูได้ดีจริงๆ…. ซี้ดดด..ด..” หมอพินิจก้มมองเรียวปากของน้ำผึ้งที่กำลังดูดดุน รูดลำเนื้อของแกเข้าออก โดยที่มือของเธอก็ยังกระตุกกำชักลำโคนอย่างต่อเนื่อง สาวน้อยเอาท่อนเอ็นยาวเข้าไปในโพรงปากได้เกินครึ่งลำเสียอีก สร้างความประหลาดใจให้หมอใหญ่เป็นอย่างมาก ยิ่งกระตุ้นความกระสันต์อยากเพิ่มทับทวี
“..หมอไม่อยากเชื่อเลยว่า หนูพึ่งเคยโดนมาครั้งแรก จะดูดเก่งขนาดนี้…โอยย..ย….” หมอพินิจแหงนอ้าปากห้อย มือของแกก็ลูบไล้ไปที่เรือนผมของคุณหนูสาวอย่างรักใคร่เอ็นดู
ปลายผม สลวยเบาพริ้วประบ่าของน้ำผึ้ง สบัดไหวๆ ตามจังหวะโยกศีรษะเข้าออก.. เข้าออก ปากของเธอก็ดูดห่อแนบลำเนื้อแน่นจนเห็นแก้มตอบบุ๋มลงไป เสียงลมดูดปนกับเสียงน้ำลายที่โชลมอาบท่อนเอ็นจนเป็นลำมันดัง จ๊วบ..จ๊วบๆ.. บ๊วบๆ…บ๊วบๆ.. อยู่ไม่ขาดปาก
“..หนูดูดเก่งกว่าเมีย หมออีกนะเนี้ย….อูยย..ย…ซู้ดดด..” หมอใหญ่พูดไม่ขาดปาก มือก็เอื้อมไปแหวกเรือนผมของเด็กสาวที่มันมาบดบังใบหน้ารูปใข่ที่สวยสด จมูกเล็กๆ เรียวปากน้อยๆที่กำลังอ้าอม รูดลำเอ็นของแกมันช่างน่าพิศมัยยิ่งนัก
“…อร่อยมั้ยจ้ะหนู …อูยยย..ย… ดูเหมือนหนูจะชอบมันมากเลยนะ…โอววว..วว..” คุณหมอกล่าว
สาว น้อยดึงปากออกมาจากลำยาวจนหัวหยักหลุดจากเรียวปากของเธอดีดผึง.!.
“… ผึ้งรู้นะคะว่าตรงนี้เสียว…” พูดจบสาวน้อยก็อ้าปากแล่บลิ้นสบัดเลียวนไปรอบหัวหยักบวมๆนั้น ปลายลิ้นของเธอเซาะผ่านเส้นสองสลึง ไล้ทั่วร่องหยัก ทำเอาคุณหมอใหญ่มองดูลีลาสาวน้อยอย่างตื่นตา
“…อ่าา..าา…….ตรงนี้ ใช่มั้ยคะ?….แผล่บๆๆ….แผล่บๆๆ…” เด็กสาวสบัดลิ้นอย่างรวดเร็วไปที่ปากรู
“…อูยยยย..ยย… หมอเสียวนะหนู….ซู้ดด..ด.ดด..” หมอพินิจทำปากจู๋
น้ำ ผึ้งเหลือบตาขึ้นมาสบตาหมอพินิจ ปากที่อ้าพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากแสดงให้เห็นว่าเธอกำลังสนุกเพลิดเพลินใน กิจกรรมนี้เป็นอย่างยิ่ง คุณหนูสาวอ้าปากกว้างอีกครั้งก่อนที่จะอมส่วนหัวของท่อนเอ็นเข้าปากงับ เธอดูดที่ส่วนนั้นอย่างเต็มแรง..บ๊วววววววววววววบบบบ..!.. คุณหมอใหญ่ถึงกับอ้าปากค้าง แล้วสาวน้อยก็เริงรื่นไปกับการสลับดูด และดุนบ้วนหัวหยักมนใหญ่เข้าๆออกๆจากปากของเธอสลับไปมา
“…โอย ยย..ยย.. ดูดเก่งอะไรแบบนี้จ้ะหนู…โอยยยย..ยยย..ซี้ดดด..ดด..” หมอพินิจกล่าวชมน้ำผึ้งจากใจจริง ริมฝีปากสาวมันช่างมาครูดถูที่เงี่ยงบานของแกอย่างถนัดถนี่ ยิ่งเพิ่มเกรียวความกระสันต์ขึ้นไปอีก
เด็กสาวเรียนรู้ได้ไวเหลือเกินถึง แม้จะเป็นเพียงองคชาติแท่งที่สองที่เธอเคยลิ้มลองมาก็ตาม เธอยังสามารถปรับเปลี่ยนลีลาการดูดท่อนลำสลับไปสลับมาได้อย่างไม่จำเจ ไม่รู้เบื่อ เป็นที่ถูกอกถูกใจชายแก่ยิ่งนัก ที่ต้องช่วยกระดกก้นส่งท่อนลำลื่นไหลเข้าไปในโพรงปากสาวน้อยเพื่อเพิ่มความ หรรษา
คุณหนูสาวหลับตาพริ้มตั้งหน้าตั้งตาดูดแท่งสวรรค์ของคุณหมออย่าง เอาเป็นเอาตาย เมื่อเธอเห็นปฏิกิริยาตอบสนองจากคุณหมอเช่นนี้ สาวน้อยก็ยิ่งเร่งจังหวะโยกหัว มือที่ชักลำก็เร่งจังหวะตามอย่างคล้องจอง
ความ ตื่นเต้นของน้ำผึ้งก็ค่อยๆเพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้นตามจังหวะดูดลำเอ็นที่เร่งเร้าขึ้นไปเรื่อยๆ จนสาวสวยเองต้องใช้เรียวนิ้วจากมือที่ว่างมาลูบไล้ร่องหลืบของเธอเล่นไปด้วย อย่างแผ่วเบาเพราะความเจ็บแสบยังคงมีอยู่ แต่พอยิ่งเธอเสียวขึ้นมาเท่าไหร่ ความแสบสันต์ก็ถูกความกระสันเสียวบดบังไปเท่านั้น สาวน้อยจึงยังคงสามารถที่จะสอดนิ้วเข้าไปในโพรงสังวาสที่ฉ่ำเยิ้มยังได้ จังหวะจะโคน
คุณหมอพินิจก็อดใจไม่ไหวที่จะใช้มือเหี่ยวหยาบของแกไป ลูบไล้บดคลึงเต้านมอวบขา่วของคุณหนูสาวอยู่อย่างเบาๆบ้าง แต่ก็ไม่กล้าที่จะบีบเ้ค้นอย่างรุนแรงเพราะกลัวว่าเธอจะเจ็บนั่นเอง เพียงเท่านี้ก็สร้างความหฤหรรษ์ให้กับสาวน้อยเจ้าของเต้างามได้เป็นอย่างดี
“…โอย ย..ยย..ซี้ดดด..ดด.. หนูจ๋า… หมอจะไม่ไหวแล้วนะจ้ะ….โอยย..ย…” หมอใหญ่ร้องบอกเพราะความเสียว คันยิบๆ ที่เงี่ยงเนื้อบานที่มันถูกริมฝีปากของคุณหนูคนสวยดูดอย่างไม่ยั้งนั้น มันใกล้จวนเจียนจะถึงจุดระเบียดอยู่รอมร่อแล้ว
น้ำผึ้งเหมือนจะรู้ความ ต้องการของคุณหมอ เธอจึงรีบผงกหัวรูดดูดลำทวนทั้งเร็วและแรง ตัวสาวน้อยเองก็ทั้งคันทั้งมันภายในโพรงปากของเธออยู่ไม่น้อย นิ้วของเธอที่เกี่ยวเข้าออกในรูสังวาสก็เร่งเร็วถี่ยิบให้ทันกับจังหวะลูก สูบที่ชักเข้าชักออกอัดเรียวปากเธอ
บ๊วบๆๆ….บ๊วบๆๆๆ…บ๊วบๆๆ… ๆๆ…..ๆ…..!!!!!..!!!.อ่าาา….อ่าา….!!! เสียงน้ำลายกระฉอกสลับกับเสียงหายใจหอบๆจากปากเด็กสาวดังสนั่นห้องระคนไปกับ เสียงครางฮือของชายแ่ก่
“…โอ้ววว..โอ้ววว… หมอไม่ไหวแล้วหนู….. โอ่วววววว..วววว..วววว..ววว..วว..!!!!.” หมอพินิจเอามือมาจับหัวน้ำผึ้งกดเข้ามาหาลำทวนตัวเอง ลำทวนยาวเฟื้อยจึงถูกอัดเข้าไปในโพรงปากของเธอจนเกือบมิดยันโคน ปลายจรวดมันอัดเข้าไปในลำคอของเด็กสาวเลยทีเดียว พร้อมๆกับน้ำเชื้อร้อนๆที่ถูกฉีดออกมาจากปากท่อใหญ่..ปรึ๊ด…ปรึ๊ดด… เนืองนอง ช่วยไม่ได้เลยที่น้ำขุ่นขาวเป็นยางเหนียวๆนี้จะไหลลงคอน้ำผึ้งไปโดนที่เธอ แทบจะไม่ต้องกลืน
สาวน้อยหลบตาปี๋กับความรู้สึกที่ได้รับ กลิ่นคาวฉุนมันแทบจะทำให้เธอสำลักแต่ก็ทำให้เธอรู้สึกรัญจวนใจได้อย่างไม่ น่าเชื่อ
คุณ หนูสาวกลืนน้ำเชื้อคุณหมอเฒ่าลงคอตามจังหวะที่แกกระฉูดน้ำเชื้อดิบๆออกมา อย่างคล้องจอง ลำคอของเธอมันจึงตอดยวบๆไปที่ปลายองคชาติที่กำัลังไวต่อความรู้สึกเต็มที่ เล่นเอาชายแก่ร้องครางอย่างสุขสม ปล่อยน้ำเชื้อทุกหยาดหยดไหลลงคอสาวน้อยอย่างสาแก่ใจ น้ำผึ้งเองก็ตาปรือกลืนน้ำเชื้อสดเข้าไปอย่างต่อเนื่องเหมือนใจเธอตอนนี้มัน ล่องลอยไปไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ได้
สาวสวยดูดลำทวนหมอพินิจอยู่ อย่าง นั้นจนแท่งบวมมันค่อยๆอ่อนตัวลงไปภายในปากของเธอ สาวน้อยดูจะไม่ยอมคายมันออกมาเองจนหมอใหญ่ต้องเป็นคนดึงอวัยวะเหี่ยวๆของแก ออกมาเสียเอง น้ำลายเหนียวเป็นยางยืดผสมกับน้ำคาวที่ยังหลงเหลือในโพรงปากติดยืดออกมาเต็ม ท่อนลำ มันย้อยเลอะเรียวปากงามๆของเธอเต็มไปหมด เด็กสาวเอามือมาป้ายเช็ดออกเหมือนเธอกลับมารู้สึกตัวอีกครั้งนึง
“.. อืม.มม…เหนียวคอจังเลยค่ะคุณหมอ….กลิ่นคาวจัง…..” น้ำผึ้งพยายามกลืนน้ำลายลงคอเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรเหนียวติดภายในลำคออยู่
“…กลืน บ่อยๆหนูก็ชินเองแหละจ้ะ…” หมอพินิจลูบหัวเด็กสาวเบาๆ ทั้งรู้สึกผิดระคนกับสะใจที่ได้หลอกให้เด็กสาวกลืนน้ำเชื้อตัวเองแบบนี้ แม้แต่เมียของแกเองยังไม่ยอมทำให้เลย
น้ำผึ้งตาปรือมองดูอวัยเพศของ คุณหมอ เธอยังเอามือมาจับมันเล่นสบัดขึ้นๆลงๆ สาวน้อยยิ้มเล็กๆกับภาพที่เห็น
“… หนูนี่ขี้เล่นจังเลยนะ… เบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวของหมอหลุดกันพอดี..ฮะ…ฮะ..” หมอพินิจอดไม่ได้ที่หัวเราะต่อกิริยาท่าทางของคุณหนูสาวที่ช่างน่ารักน่า เอ็นดูเหลือเกิน
น้ำผึ้งเองก็ยังไม่ยอมหยุดจังหวะนิ้วของเธอเองที่เกี่ยว เข้าออกรูสวรรค์ ถึงแม้ว่าเธอเองก็ยังรู้สึกเจ็บแสบแต่มันก็ยังมีความเสียวซ่านปนอยู่ด้วย เหมือนกับว่าเธอยังเพลินและทำมันอย่างอัตโนมัติ จนหมอพินิจต้องออกปากห้ามไม่ให้เธอไปยุ่งกับอวัยวะส่วนที่อักเสบบวมนั้น เพราะกลัวว่าอาการไข้จะกลับขึ้นมาีอีกนั่นเอง
หมอพินิจออกจากห้อง น้ำผึ้งไปอย่างสบายตัวสบายอารมณ์จึงลงไปรายงานอาการป่วยของคุณหนูสาวต่อคุณ มยุรีผู้เป็นมารดา พร้อมกับนัดวันที่จะกลับมาทำการตรวจอาการของเธออีกอาทิตย์ละครั้ง คุณมยุรีรู้สึกไม่สบายใจนักที่เห็นว่าอาการป่วยของลูกสาวถึงขั้นเรื้อรัง คุณหมอพินิจรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ทำให้คุณนายต้องครุ่นคิดแต่จะทำอย่างไรได้ เพราะแกเอ่ยปากรับคำกับคุณหนูสาวไว้เรียบร้อยแล้ว และยังความสนุกที่จะได้รับอย่างต่อเนื่องอีกเล่า ประโยชน์สุขส่วนตัวถึงอย่างไรก็ต้องมาก่อนประโยชน์สุขของผู้อื่นเป็นแน่แท้
น้ำ ผึ้งงุ่นง่านอยู่ในห้องคนเดียวอยู่ไม่นาน ป้าแจ่มก็นำอาหารอ่อนขึ้นมาให้รับประทานพร้อมทั้งให้เธอทานยาก่อนนอนที่คุณ หมอจัดไว้ให้ สาวน้อยจึงหลับไปอย่างสงบด้วยฤทธิยา
วันรุ่งขึ้นคุณหนู สาวมีอาการดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อาการไข้ของเธอหายไปเป็นปริดทิ้งแต่อาการอักเสบของอวัยเพศยังคงมีอยู่แม้่จะ บรรเทาไปได้บ้างก็ตาม สาวน้อยก็ยังไม่อาจจะเดินเหินอย่างปกติได้ ทุกครั้งที่เธอพยายามจะหนีบขาเข้าหากัน ความเจ็บแสบระบมก็พุ่งจี้ดเข้าสู่สายประสาทจนสาวน้อยต้องร้องซี้ดด..ๆ.. อยู่เนืองๆ น้ำผึ้งจึงยังไม่อยากจะออกจากห้องไปไหนเพราะเกรงว่าคนอื่นจะผิดสังเกตุจาก ท่าทางการเดินของเธอนั้นเอง เธอจึงเปลี่ยนบรรยากาศไปนั่งอ่านนิยายรับลมที่ระเบียงห้องของตัวเองบ้างใน ยามบ่ายของวัน
คุณหนูสาวไม่อายจะสวมเพียงชุดนอนบางพริ้วที่แทบจะ พูดได้ว่ามันไม่ได้ปกปิดสัดส่วนภายในได้แม้แต่น้อย ยิ่งยามต้องแสงแดดรูปทรงโค้งเว้าโก่งนูนของเด็กสาวจึงแสดงออกมาให้เห็นเป็น เงาใต้ผ้าโปร่งๆนั้น
น้ำผึ้งอ่านหนังสือเล่มโปรดได้ซักพักก็วางมันลง เธอค่อยๆเดินกระโผลกกระเผลกมาที่ราวระเบียง ซึ่งเป็นโครงเหล็กดัดโปร่งๆ เด็กสาวมองดูสวนหลังบ้านที่ทอดยาวออกไปสุดตา ต้นไม้ใหญ่หนาทึบบังสายตาเธอไว้จากเรือนคนรับใช้ที่อยู่ด้านหลังพงไม้นั้น ในใจก็นึกถึงวีรกรรมที่ตัวเธอได้กระทำไว้เมื่อวานที่เรือนเล็กของลุงแสนคน สวน
ใจนึงก็อาย อีกใจนึงก็รู้สึกสาใจอย่างบอกไม่ถูกแต่ก็ทำให้สาวสวยมีรอยยิ้มเล็กๆให้กับ ตัวเองไม่ย
าก
น้ำ ผึ้งใช้มือทั้งสองข้างเกาะราวระเบียงยันตัวไว้ ถ่างขาออกเล็กน้อยเพราะไม่สามารถแนบมันชิดติดกันได้ ลมเย็นๆจึงพัดผ่านไล้เรือนร่างที่เปลือยเปล่าอยู่ภายในชุดกระโปรงเบาบาง เด็กสาวรู้สึกถึงสัมผัสของลมเจ้าชู้ได้เป็นอย่างดี ยิ่งเธอนึกพิจารณา อารมณ์กระสันต์อยากก็ก่อตัวขึ้นมาทีละน้อย แคมเนื้อที่หว่างขาของเธอยังคงปลิ้นห้อยเป็นพรยิ่งมาถูกสายลมพัดไล้อยู่แบบ นี้ สาวสวยจึงได้เสียวซ่านจนเธอต้องหลับตาพริ้มเชิดหน้า ห่อเรียวปากที่ได้รูปสูดลมรับความสยิว
“..แม้แต่ลมก็ยังอดไม่ได้ที่ เชยชมเราเลยหรือเนี้ย…อูยย..ยย…” น้ำึผึ้งกล่าวกับตัวเองอย่างรื่นรมณ์
เมื่อ เธอลืมตาขึ้นมาก็เห็นชายหนุ่มร่างกำยำกำลังเดินออกมาจากพงไม้ไกลๆ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกคือเคนลูกชายลุงแสนคนสวนตัวดีนั้นเอง น้ำผึ้งเห็นเคนก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ต้นแขนที่กำยำสมชายชาตรี ถึงแม้ตอนนี้เคนยังสวมเสื้อม่อฮ่อมอยู่ แต่สาวน้อยก็นึกภาพแผงหน้าอก กล้ามท้องที่รับกันเป็นลอนๆได้อย่างชัดเจน เธอมองต่ำลงไปที่กางเกงเลที่ชายหนุ่มสวมอยู่ ความลึกลับภายในมันช่างน่าค้นหายิ่งนัก
แว่บแรกที่เคนมองขึ้นมาที่ ระเบียงชั้นสองของคฤหาสน์หลังโต ชายหนุ่มก็ถึงกับหน้าแดง เพราะคุณหนูสาวที่เค้าหลงรักมายืนอร้าอร่ามท้าทายสายลมอยู่ต่อหน้า ผ้าบางๆที่ปกคลุมเรือนร่างสุดสวยนั้น มีก็เหมือนไม่มี เหมือนกับคุณหนูผู้ดีมีตระกูลกำลังยืนเปลือยกายให้ตัวเค้าได้เชยชมเสียอย่าง นั้น
เคนหยุดชะงักตรงพุ่มไม้ข้างๆทันที ด้วยความเขินชายหนุ่มคว้าเสียมด้ามเล็กเอียงตัวหันหน้าเข้าหาพุ่มไม้ใกล้ๆ แล้วนั่งยองๆพรวนดินด้วยความตื่นอาย น้ำผึ้งยิ้มแหละหัวเราะอยู่เบาๆต่ออากัปกิริยาตลกๆของหนุ่มคนสวน
“… เคน… เคน.. มาพรวนดินตรงนี้สิ ผึ้งว่าหญ้ามันรกกว่าตรงนั้นนะ…” สาวน้อยร้องบอกเสียงเจื้อยแจ้ว พร้อมทั้งกวักมือเรียกคนสวนหนุ่มให้เข้าไปหาใกล้ๆ……..เหตุการณ์จะเป็น อย่างไรโปรดติดตามตอนต่อไป..