นิสาเอนตัวนอน กดปิดไฟที่อยู่ข้างๆ นึกถึงตอนเมทีกอดและหอมแก้ม…
เธอเริ่มรู้สึกหวั่นไหว……… เธอไม่เคยโดนชายใดทำแบบนี้
……..นิสาสลัดความคิดฟุ้งซ่าน และนอนหลับผล๋อยไป

………………. 4 วันต่อมา…………………
เมทีอยู่บ้านนิสาได้ 4 วันแล้วไม่มีท่าทีจะไปไหน มีนิสาที่ไหนมีเมทีที่นั่น จนคนในระแวกนั้นนินทาไปต่างๆนาๆ..ชะดีช่วงนี้ นิสาไม่ต้องไปมหาวิทยาลัย เพราะเตรียมตัวจะฝึกงาน อีกไม่กี่วันต้องไปฝึกแล้ว นิสาจึงคิดว่า จะพาเมทีกลับบ้าน แต่เมทีไม่ยอมไปท่าเดียว
“ทีจะอยู่กับแม่”
“จะอยู่กับชั้นได้ไง ชั้นต้องไปทำงานนะ”
“ทีไปด้วย”
“ไปไม่ได้…คุณต้องกลับไปบ้าน..คนที่บ้านเป็นห่วงคุณแย่แล้ว..คุณบอกว่า จำทางกลับบ้านได้นี่ ชั้นไปส่งคุณเอง”
กำลังนั่งคุยกันอยู่ เมทีกอดหญิงสาวเข้าหมับ..นิสาโดนเมทีกระทำแบบนี้จนไม่อยากขัดขืนแล้ว เพราะเห็นว่าเมทีไม่ได้มีเจตนาร้าย จึงปล่อยให้กอด..

000000000000000000000000000000000000000
นิสามาส่งเมที จนมาถึงคฤหาสน์พิพัฒพิศาลทรัพย์ ..ถึงกับอ้าปากค้างกับคฤหาสน์ที่ใหญ่โตมโหฬาร เมทีช่างร่ำรวย สถานะต่างจากเธอลิบลับ
…………….นิสาใจหายว๊าบเหมือนกัน เมื่อเมทีจะไม่ได้อยู่กับเธอ
“แม่เข้าไปด้วยกันซิ บ้านของเราสองคนไงแม่”
เมทีดึงนิสา แต่นิสาไม่ยอมเข้า

…….แป้นสาวใช้ ลูกหลานบริวาร พิพัฒพิศาลทรัพย์ กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ด้านหน้า สังเกตเห็นคนอยู่หน้าทางเข้า พอมองชัดๆ รู้ว่าเป็นเจ้านาย รีบเข้าไปรายงานอนงค์กับนายวิจารณ์ทันที

อนงค์กับนายวิจารณ์ กังวลเป็นห่วงเมทีมาก ตามหากันให้ควัก …….แจ้งความเอาไว้แล้ว ….กำลังหารือเพื่อหาตัวเมทีให้พบ…พอสาวแป้นมารายงานว่าเห็นเมทีกลับมาแล้วอยู่หน้าทางเข้า ทั้งสองรีบออกไปข้างนอกทันที
เมทีกับ นิสากำลังยื้อกันอยู่
“เมที”
“คุณเมที”
“อานงค์”
อนงค์พบเมที ดีใจจนน้ำตาไหล โผเข้ากอดเมทีทันที เมทีเองก็ดีใจที่ได้พบอนงค์
“ทีไปอยู่ไหนมา อาเป็นห่วงมากรู้ไหม?”
…………………………………………………………………….
ทุกคนรู้เรื่องราวจากนิสา …
“ขอบใจเธอมากนะ ที่ดูแล ตาทีเป็นอย่างดี ชั้นไม่รู้ตอบแทน เธอยังไงดี”
“ไม่ต้องตอบแทนหรอกค่ะ ดิฉันทำไปเพราะมนุษยธรรม….. เห็นใครลำบากก็ต้องช่วยค่ะ”
เมทีนั่งอยู่ข้างๆกอดอนงค์ ลุกขึ้นมานั่งข้างนิสาเข้าสวมกอดทันที
..ทุกคนมองแล้วอึ้งในการกระทำของเมที ..หญิงสาวพยามงัดอ้อมแขนเมทีออก แต่สู้แรงเมทีไม่ได้ ….เธอไม่ได้หวงห้ามเมที ซักเท่าไหร่ เธอโดนกอดจนชิน เมื่อตอนเมทีอยู่บ้านเธอ แต่เพราะตอนนี้อยู่ต่อหน้าสายตาคนอื่น
“แม่จะกลับมาอยู่กับเราด้วย..”
000000000000000000000000000000000000000

นิสากลับมาบ้าน บอกเรื่องที่ไปส่งเมทีกับนิวรรณ
“อะไรนะอีสา เค้าให้เงิน 1 ล้าน มึงไม่เอา…บ้าไปแล้วรึไง!!!!”
นิสาถูกนิวรรณ ใช้นิ้วดันหน้าผาก เสียดายเงินหนึ่งล้านที่ทางอนงค์มอบให้ตอบแทนเป็นน้ำใจ … เงินหนึ่งล้านสำหรับคนสลัมอย่างพวกเธอ ถือว่าเป็นเงินมหาศาลมาก อยู่กินได้อย่างสบายเลย
“โธ่แม่…นิสาทำ……ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนหรอกนะ…สิ่งที่เราเป็นอยู่.ก็มีความสุขอยู่แล้วนะแม่……เราทำเองได้ทำไมต้องหวังเงินคนอื่นด้วยล่ะแม่…”
“เออ…งั้นเอ็ง ก็จนอย่างนี้ต่อไปเถอะ..”
นิวรรณ ผละออกไปด้วยเสียอารมณ์… นิสาส่ายหน้า….
000000000000000000000000000000000000000
ทางด้านเมทีหลังจากที่นิสาไป เมทีก็เกิดอาการคลั่ง โวยวายตลอดทุกวัน อยากที่จะพบนิสาท่าเดียว แม้แต่ อนงค์ก็เอาไม่อยู่
“โอะ…หลานจะไปไหน”
อนงค์และวิจารณ์เห็นเมที ถือกระเป๋าเป้ ทำท่าทางจะออกไปข้างนอก
“ทีจะไปหาแม่”
ทุกคนต่างรั้งไม่ให้เมทีไป เมทีโวยวาย จนจับกันแทบไม่อยู่
……………………. “เอาล่ะๆ.. ทีไม่ต้องไปหรอก ..อาจะนำแม่มาให้ทีเอง”
เท่านั้น ทีสงบ สีหน้าดีใจ
“จริงนะครับอานงต์ ..”
“จริงสิ..แต่ ทีต้องไม่ไปไหน เกิดแม่มาไม่พบไม่รู้ด้วยนะ..”
เมทียอมจำนน …….

……… อนงค์ วิจารณ์หาทางออกเพื่อช่วยเหลือเมที
อนงค์ กับวิจารณ์มายังบ้าน นิสา …..
…ต่างสนทนากัน มี นิวรรณอยู่ด้วย บอกจุดประสงค์ที่มา
“ชั้นให้เดือนละแสน ครบทุกสามเดือนมีโบนัส เพียงเธอดูแลเมทีหลานชั้น”
สองแม่ลูกตาลุกวาว เงินช่างมากมาย โดยเฉพาะนิวรรณ ตอบตกลงแทนลูกสาวทันที
“ไม่ได้นะแม่…เงินมันมากไป..และที่สำคัญสาต้องฝึกงานด้วยนะแม่”
“เฮ่ยย….ชั่งมันก่อนเถอะน่า .. เงินไม่ใช่น้อยนะเว้ยย…หาทั้งชีวิตก็ไม่ได้เท่านี้..เรื่อง ฝึกงง ฝึกงาน ชั่งมันเถอะ..”
นิวรรณกระซิบบอกลูกสาว..

นิสาบอกเหตุผลให้อนงค์กับวิจารณ์รับรู้ ซึ่งเธอไม่ได้รังเกียจที่จะดูแลเมที รู้สึกดีใจลึกๆด้วยซ้ำที่จะได้พบเมที หลังจากที่เมทีไม่อยู่ จิตใจเธอฟุ้งซ่านอย่างไรไม่รู้
“เธอฝึกงานที่ไหนล่ะ ชั้นจัดการให้เอง”
นิสาบอกออกไปว่าตนกำลังฝึกงานก่อนจะเรียนจบที่ใด………อนงค์ยิ้ม บอกว่า นั่นเป็นบริษัทในเครือพิพัฒฯ…นิสาก็เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้ …………………….

………เป็นอันว่า นิสาตกลงที่จะดูแลเมที…….

..ระหว่างดินทางกลับ อนงกับวิจารณ์นึกถึงนิสา
“ช่างเหมือนจริงๆนะคะ”
“ใช่ครับ..นิสาเหมือนท่านหญิงวลาสินีมากไม่มีผิดเพี้ยนเลย ..ไม่แปลกที่คุณทีคิดว่าเป็นท่านหญิงวลาสินี”
000000000000000000000000000000000000000
นิสาย่างเข้าสู่ คฤหาสน์ พิพัฒพิศาลทรัพย์ พร้อมนิวรรณที่เสนอตัวมาอยู่ด้วย ต้องตะลึง ในความหรูหรา งดงาม เครื่องประดับแต่ละชิ้นมีมูลค่ามหาศาล
“แจกันนั่นคงได้หลายตังค์นะ”
“แม่..แม่สัญญากับสาแล้วนะว่าถ้ามาอยู่ด้วย จะไม่หยิบของๆคนอื่น”
“น่า…ข้ารู้…แค่พูดเฉยๆ”
นิวรรณนอกจาก ชอบเล่นไพ่ เล่นหวย ยังมือไว(ขโมยเล็กขโมยน้อย) อีกด้วย..

…นิสายืนดูรูปใบใหญ่ที่ติดฝาผนัง มันช่างคลับคล้ายเธอมาก..ไม่สิ..เหมือนเธอเด๊ะเลย..ต่างกันตรงที่ หญิงในภาพดูมีอายุมากกว่าเธอ
“แม่!!!!!!…แม่มาแล้วววว!!!..”
พอเมทีเห็นนิสาเท่านั้น สวมเข้ากอดทันที นิวรรณอ้าปากหวอ ที่เห็นชายหนุ่มกอดลูกสาวเธอ แต่ไม่ได้ว่าอะไร นิสาเอง กรู้สึกเขินๆ..
“นั่นภาพใคร”
นิสาถาม..เมทีทำท่าเกาหัว
“ก้อรูปภาพแม่ไง…แม่เป็นคนติดเองด้วยนะ…ตอนนั้นทียังช่วยแม่ด้วย…”
…………………………………………………………………….
“ลูกเอ็งโครตรวยเลยว่ะ…ดูบ้านสิ..ของประดับแต่ละชิ้น..”
“แม่อย่าเย้าสาแบบนั้นซิ…เค้าไม่ใช่ลูกของสาซะหน่อย”
ทั้งสองอยู่ในห้องนอน
“..มันติดเอ็งแจเลยไม่ใช่เหรอ เอ็งหน้าเหมือนแม่มัน…มันก็เลยคิดว่าเอ็งเป็นแม่…ทีนี้ก้อพอเข้าใจแระ…”
“อีสาเอ็งจับลูกเอ็งทำผัวเลยสิวะ…เราจะได้สบายกันทั้งชาติเลยนะ”
“ทำไมแม่คิดแบบนี้ ..ที่สายอมมาทำงาน เพราะแม่หรอกนะ”
“เออๆ..น่า เพราะเอ็งรักข้า..อยากให้ข้าสบาย ..ข้ารู้”
นิวรรณบอกแบบปัดๆ พลางยิ้มอย่างมีเลศนัย เมทีทั้งหล่อและรวยมหาศาล จะปล่อยไปได้ยังไง………..
000000000000000000000000000000000000000
สองแม่ลูกได้มาอยู่ในคฤหาสน์พิพัฒฯ นิสาทำหน้าที่เป็นเป็นพี่เลี้ยงเมที ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เข้ากับเมทีได้ ตั้งแต่บัดนั้น เมทีไม่เคยโวยวายรึมีอาการคลั่ง นิวรรณ ไม่ได้ทำอะไร ไปนั่นมานี่ มีเงินใช้ได้คล่อง รู้สึกคันไม้คันมือ ชวนคนรับใช้ ตั้งวงเล่นไพ่บ้าง
“แม่..เล่นไพ่อีกแล้วนะ ไหนแม่บอกว่าจะไม่เล่นอีกแล้วไง”
“..ข้า…เล่นคลายเครียด สนุกๆเท่านั้น ไม่ได้เอาเงินเอาทองกันซะหน่อย”
“จริงนะแม่”
“ จริงสิวะ”
นิสาทำใจกับพฤติกรรมของผู้เป็นแม่…..กลับมาดูแลเมที ที่นั่งอ่านหนังสือ..นิสามองว่า ถึงเมทีจะมีท่าทีเหมือนเด็ก แต่มีความสารถมาอ่านหนังสือยากๆได้อย่างสบาย รู้จักช่วยเหลือตนเองได้หลายอย่าง
..อนงค์เดินเข้ามาหาเมที
“ทำอะไรอยู่จ๊ะ…หลานรักของอา…”
“แม่ให้ทีอ่านหนังสือ เพื่อเพิ่มความรู้ครับ”
ตอนนี้อนงค์สบายใจ หลานรักอยู่อย่างสงบแบบนี้ มองนิสา ถือตุ๊กตาหุ่นยนต์ของเมทีเอาไว้…เมทีให้นิสาจับต้องของๆเขาด้วยรึ!!…นอกจากอนงค์เเล้วไม่มีใครจับต้องตุ๊กตาของเมทีได้..หลานรักของเธอยอมรับนิสาเป็นแม่จริงๆสินะ..

……. ถึงเวลาเมทีต้องอาบน้ำชำระกาย ครั้งนี้เมทีอ้อนนิสาอาบน้ำให้
“นะแม่…ทีอยากให้แม่อาบน้ำให้..ตั้งแต่แม่กลับมา ไม่ยอม อาบน้ำให้ทีบ้างเลย”
เมทีทำหน้าน้อยใจ
“จะทำให้ได้ไง ชั้นเป็นผู้หญิง คุณเป็นผู้ชาย”
“แล้วไงล่ะแม่ ทีไม่เข้าใจ “
“ก้อๆ…ก้อ…”
นิสาไม่รู้จะอธิบายยังไง เธอคิดตาม หน้าแดงออกมา
“แต่ก่อนแม่ยังทำให้ทีเลย”
นิสาพูดไม่ออก โดนดึงมายังห้องน้ำ ทีเปลื้องผ้าทันที…นิสาตาโต เอามือ ปิดหน้า ร้องว้ายหันหลังให้ หน้าแดงกร่ำ
“แม่เป็นอะไรไปหน่ะ”
เมทีงงไม่เข้าใจท่าทีของนิสา กอดนิสาอ้อนให้ทำความสะอาดกายให้..นิสาร้องว้ายอีกครั้ง แผ่นหลังถูกทาบด้วย กายอันเปลือยเปล่าของเมที เหนือง่ามก้นของเธอไปนิดนึง สัมผัสกับเเท่งควยเมที นิสารู้สึกร้อนผ่าวในทรวง
..เมทีอ้อนวอนอย่างกับเด็กๆ
“ได้ๆ..ปล่อยชั้นสิ”
เธอยอมจำนน เขาปล่อยนิสา ..นิสาหันกลับมา หน้าแดงมาก เห็นแท่งควยของเมที ถึงกับตะลึงอึ้ง จากที่ห้อยๆอยู่ที่เห็นตอนแรก มันใหญ่ยาวโด่ขึ้น
“คุณคิดอะไรกับชั้น”
เห็นแท่งที่โด่ของเมที จึงคิดว่า เมทีคิดอะไรกับเธอ ..

เมที ไม่เข้าใจ … นิสาชี้ไปตรงแท่งควยของเมทีอย่างอายๆ
“อ๋ออ…ทีไม่รู้เหมือนกัน มันเป็นแบบนี้บ่อย ยิ่งตอนที่ทีกอดแม่ เป็นแบบนี้ทุกที”
นิสารู้แล้ว อารมณ์ทางเพศตอบสนองเมที แต่เมทีอาจจะไม่รู้ รึไม่เข้าใจ
“ไม่ต้องห่วง ทีมีทางออก”
ทีจับควยตนเอง กำรูด เข้าๆออกๆ..
นิสา อ้าปากค้าง เมทีระบายความใคร่ตนเองต่อหน้า………นิสา รีบออกจากห้องน้ำทันที
“แม่จะไปไหน?”
“คุณทำ อะไรๆ ของตนเองให้เสร็จก่อน แล้วชั้นจะอาบน้ำให้ทีหลัง”
เมทีไม่ว่าอะไร กำรูดควยตนเองต่อ ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำคืออะไร แต่ทุกครั้ง ตนเองทำแบบนี้ ทำให้ตนเองสนุก รู้สึกดี ยิ่งตอนมีน้ำพุ่งออกมา มันยิ่งสบายกาย สบายอารมณ์ยิ่งนัก

..นิสาตื่นเต้น เธอไม่เคยสนใจเรื่องแบบนี้มาก่อน ตลอดมาเธอมุ่งตั้งใจเรียนและทำงานอย่างเดียว ด้วยไม่เคยใกล้ชิดชายใดมากมายถึงเพียงนี้ นิสารู้สึกซู่ซ่าอย่างบอกไม่ถูก มองไปยังห้องน้ำ มีเสียงคราง อ้าๆๆๆ รู้สึกเสียวเข้าไปในทรวง แล่นปร๊าดมายังหี อดไม่ได้ต้องเอามือล้วงเข้าไป
“อูยย”
เธอเอามือสัมผัสหีครั้งนี้รู้สึกเสียวมาก เริ่มอยากดูการกระทำของเมทีใจแทบขาด…
..นิสาค่อยๆเดินมายังหน้าประตูห้องน้ำ ที่แง้มเปิดอ้า ค่อยๆชะโงกมองข้างใน ….
…….โอ้…เมทีกำลังสาวควย หลับตาพริ้ม…. เธอเผลอลูบไล้หีคล้อยตาม จังหวะ เมที สาวรูดเร็วยิ่งขึ้น ครางถี่ขึ้น ไม่นาน น้ำควยพุ่งปรี๊ดออกมา…………………………… “แม่ๆๆ…ทีเสร็จแล้ว”
เมทีเรียกหันไปเห็นหน้านิสาที่ชะโงกตรงหน้าประตู…นิสาอายทำหน้าไม่ถูก เดินเข้ามาหาเมที มองน้ำควยที่เปรอะตรงพื้น มองควยที่ยังโด่อยู่อย่างอดมิได้…

..นิสารีบอาบน้ำทำความสะอาดกายให้เมทีทันที จนมาถึงแท่งควยของเมที ตอนนี้ควยอ่อนตัวแล้ว
“ใหญ่จริงๆ ..ถ้าเข้าของเราจะไหวไหมนะ?” อารมณ์เสียวทำให้เธอคิดเตลิด
“บ้าจริง..เราเป็นอะไรเนี่ย”.. พอรู้ตัวสลัดความคิดทิ้งทันที แต่สลัดทิ้งเพียงชั่ววูบ ก็กลับคืนมาอีก ยิ่งทำความสะอาดใกล้บริเวณแท่งควยด้วยแล้วยิ่งไปกันใหญ่
“ล้างแท่งให้ทีด้วยสิแม่”…เธอสะดุ้งเลย ตัดสินใจทำควยสะอาดให้แบบ ขอไปที ไม่อยากขัดใจ

………………………… นิสาอาบน้ำให้ เมทีเรียบร้อย บอกให้เมทีไปเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าข้างนอก
………..ตอนนี้นิสาอยู่ในห้องน้ำคนเดียว อารมณ์เร่าร้อนในทรวงสุดๆแล้ว กำลังคิดจะปลดปล่อย ..แบบที่เมทีทำ..
ปิดประตูล๊อก ถอดกางเกงออก ..กกน.ออก จับหีตนเอง ก้มมองหีตนเอง รู้สึกถึงความแฉะ..เริ่มต้นคลึงเม็ดแตด เสียวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ….ถึงไม่เคยทำแบบนี้ ก็รู้ว่าทำอย่างไร.. มองไปยังฝักบัว เอาฝักผัวมายังตรงบริเวณหี เปิดน้ำ จ่อพ่นใส่หี..นิสารู้สึกดี เสียวมากเปิดน้ำให้แรงขึ้น นิสาส่ายสะโพกอย่างได้อารมณ์
“แม่…อาบน้ำเหรอครับ ไม่เห็นออกมาซะที”
เมทีเคาะเรียก นิสาสะดุ้ง
“เดี๋ยวออกไป”
เธอรีบเร่งความเสียวไม่หยุด..
………..เธอทำจนเสร็จ รู้สึกสบายในอารมณ์ อย่างกับล่องลอยอยู่ในความฝัน
000000000000000000000000000000000000000
ญาดาเพิ่งกลับมาจาการทัวร์ยุโรป เดินมาพบนิวรรณ กำลังเดินชมของโชว์กลางห้องโถงใหญ่
“นี่แกเป็นใครยะ!! มาเดิน เอ้อระเหยแบบนี้ เป็นคนใช้ใหม่เหรอ ไม่มีงานทำรึไง…อะ ..เอากระเป๋าชั้นไปเก็บ แล้วเอาน้ำเย็นๆมาให้ชั้นด้วย”
ต่างคนต่างไม่รู้จักกัน ..นิวรรณไม่ได้สนใจ
“นี่แกยืนนิ่งอยู่ ชั้นสั่งไม่ได้ยินรึไง!!!”
นิวรรณเท้าเอวจ้องมองกลับ
“มีมือ มีเท้า ทำเองไม่เป็นเหรอ!!”
ญาดาได้ฟัง กรี๊ดออกมา เถียงทะเลาะกัน ดังลั่นไปหมด………………………………
…………………………………………………………………….
“อะไรนะ?! เอาคนสลัมมาเป็นพี่เลี้ยงเมทีรึ?….นี่คุณน้อง พยาบาลพี่เลี้ยงดีๆ ความรู้สูงๆเยอะไป เอาคนต่ำๆ มา เดี๋ยวเมทีติดเอานิสัยต่ำๆมาใช้หรอกนะ คุณน้อง”
ญาดาพูดกับอนงค์ รู้สึกไม่พอใจ ยิ่งมาเจอนิวรรณ ทำให้ยิ่งไม่ชอบใหญ่…

….ตอนเจอนิสา ญาดาตกใจมาก นึกว่าโดนผีวลาสินีหลอก…ไม่ใช่เพียงแต่ญาดา..ทุกคนในคฤหาสน์ ตอนแรกตกใจกันทุกคน..แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าไม่ใช่…
“ไม่หรอกค่ะ…นิสาเป็นคนดี สามารถดูแลเมทีได้เป็นอย่างดี แถมเข้ากับเมทีได้ดีด้วย คุณญาดาไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกคะ” …………………………….