ณ. คฤหาสน์หลังใหญ่ ตระกูลพิพัฒพิศาลทรัพย์ “เมที” ชายหนุ่มเป็นผู้ครอบครอง มีบริวารนับร้อยชีวิต อาศัยอยู่
…….เมที ที่ทุกคนลงความเห็นว่ามีความบกพร่องทางสมอง… วัย 25 แต่พฤติกรรม แสดงออกเหมือนเด็ก 8-9 ขวบ
“วลาสินี” ผู้เป็นมารดา ล่วงลับจากไป เมื่อเขาอายุได้ 8 ขวบ ส่วน “เมทา” ผู้เป็นบิดา ได้ล่วงลับไป หลังจากวลาสินีเสียไปแล้ว1 ปี
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พฤติกรรมของเมทีไม่ได้พัฒนาตามวัยเลย ทั้งที่ เขาสามารถทำอะไรๆได้หลายๆอย่างเหมือนผู้ใหญ่
แพทย์ผู้ดูแลรักษาเมที หาสาเหตุไม่ได้ เพราะได้ตรวจสอบสมองแล้วก็ปกติ เหลือเพียงสมมุติฐาน ว่า เมที อาจจะเกิดอาการช็อคอย่างรุนแรง จากการสูญเสียพ่อแม่ในครั้งยังวัยเยาว์ ถึงได้ เป็นเช่นนี้
สมัยที่วลาสินียังมีชีวิตอยู่ เมทีเป็นคนที่ติดแม่มาก พอแม่จากไป ความร่าเริงสดใสที่เคยมี ก็จางหายไป อารมณ์ร้ายถ้าไม่ได้อะไรดังใจ
เขาเพ้อถึงแม่เป็นประจำ จนเป็นที่เคยชินของคนในคฤหาสน์ เมื่อเขามีอาการคลั่ง แทบไม่มีใครห้ามเขาได้ มีเพียง “อนงค์” มีศักดิ์เป็นอาสาว ที่หยุดยั้งอารมณ์เขาได้

กิจการมากมาย นาย “วิจารณ์” คนเก่าแก่ เป็นผู้ดูแล อนงค์นั้นมีกิจการเป็นของตนเอง แต่ก็มาช่วยเหลือดูแลกิจการต่างๆ ด้วยอีกคน
“ ญาดา” ภรรยาคนที่2 ของเมทา …..หลังจากเมทา เสียชีวิตไป เธอยังมีสิทธิอยู่ที่นี่ได้เต็มที่…วันๆไม่ได้ทำงานอะไร แต่งตัวสวยไปวันๆ ชอปปิ้ง เป็นกิจวัตร
เธอไม่คิดจะไปจากที่นี่ เพราะพินัยกรรม ระบุเอาไว้ ว่า ทรัพย์สินทุกอย่างใน พิพัฒพิศาลทรัพย์ เป็นของเมทีแต่เพียงผู้เดียว …แต่ด้วยเมทีในเวลานี้ไม่สามารถดูแลกิจการทุกอย่างได้ นายวิจารณ์จึงเป็นผู้ดูแลแทน
ในกรณีที่ญาดามีสามีใหม่ แต่งงานใหม่ ญาดาต้องออกจากคฤหาสน์หลังนี้ โดยได้สินทรัพย์ เป็นจำนวนเงิน 10 ล้านบาท
ญาดา ก็สนใจเงิน 10 ล้าน แต่เธอคิดไกลกว่านั้น เธอสนใจทรัพย์สินอันมหาศาลของพิพัฒพิศาลทรัพย์มากกว่า ตราบได้ที่เธอยังอยู่ที่นี่ เธอยังมีโอกาสที่จะได้ครอบครองมัน…ถึงแม้พินัยกรรมจะระบุแล้วก็ตาม..
นอกจากนี้ เธอยังได้ความมีหน้ามีตาในสังคมไฮโซ ตราบไดที่เธอยังอยู่ในตระกูลพิพัฒพิศาลทรัพย์
เธอกำลังคิดหาวิธีครอบครองทุกอย่าง……….ทางนั้นคือ เมที เจ้าของสินทรัพย์อันมหาศาลทั้งหมด เธอทำดีกับเมทีต่างๆ เพื่อให้เมทีไว้วางใจมอบสิทธิในการดูแลทรัพย์สินทั้งหมด แต่ก็ยังไม่สำเร็จซักที จนเมทีอายุ ย่าง 25 แล้ว…
นอกจากนิสัย พฤติกรรมที่ดูยังเด็ก และ พร่ำเพ้อหาแม่ ก็ไม่มีปัญหาไดๆ เขามักจะถือตุ๊กตาหุ่นยนต์เก่าๆ ที่แม่ซื้อให้เป็นประจำ

…ช่วงระยะหลัง อาการเมทียิ่งหนัก เขาพร่ำเพ้อหาแม่คลั่งมากกว่าแต่เดิม อนงค์เป็นห่วงหลานชายมาก พยายามหาวิธีรักษา เพื่อให้หลานชายดีขึ้น
“ลุงวิจารณ์ จะทำยังไง ให้นายที อาการดีขึ้น”
“ผมหมดปัญญาเหมือนกัน เราทำทุกอย่างแล้วแต่ไม่เป็นผล”
“แต่เราไม่เคยพานายที ไปรักษาที่ต่างประเทศนี่คะ”
“คุณก็รู้ว่า คุณเมทีไม่มีวันยอมไปแน่”
อนงค์ นายวิจารณ์ นายแพทย์ วิชัย ผู้รักษาเมที ปรึกษาหาทางออกให้ เมที
……….. “คุณหมอวิชัย!! คุณอนงค์!! คุณวิจารณ์คะ!!… คุณที เอะอะโวยวายใหญ่เลยค่ะ..!!…”
สาวใช้ชื่อ “แป้น” วิ่งมาหา หน้าตาตื่น ..ทุกคนรีบไปที่เมทีทันที

……. “แม่!!!!…ทีอยากพบแม่!!!!!….แม่อยู่ไหน!!!!…อ๊ากกกกกก!!!!”
เสียงสนั่นลั่นเรือนใหญ่ ข้าวของกระจัดกระจายเต็มพื้น ต่างช่วยมายับยั้งอารมณ์คลั่ง…
“เมที…”
พอเห็นอาสาว เมทีเข้าไปกอดร้องห่มร้องไห้ พร่ำบอกอยากพบแม่
“อานงค์…ทีอยากเจอแม่…หาแม่มาให้ที..นะครับอา”
เมทีร้องไห้อ้อนกอดอนงค์.. อนงค์ต้องปลอบต่างๆนาๆ
“จ๊ะๆ…อาจะนำแม่ของทีมาให้”
“จริงนะครับ อา..”
พออนงค์ปลอบ เมทีค่อยๆสงบลง..

…… “คุณอนงค์ บอกไปอย่างนั้น จะเป็นไปได้ยังไงครับ …ผมรู้ว่าสิ่งที่พูดเพื่อให้เมทีหยุดคลั่ง แต่สิ่งที่พูด อาจเกิดปัญหาอื่นๆตามมาอีก เพราะ เคยเกิดขึ้นมาแล้วนี่ครับ”
วิจารณ์พูด อนงค์นิ่งคิด…ตนเองก็หาทางออกไม่ได้

“เอ่อ..ผมพอมีวิธี…แต่ไม่รู้ว่าคุณทั้งสองจะเห็นด้วยไหม…”
แพทย์วิชัย ที่ยืนอยู่กับคนทั้งสอง พูดขึ้นมา……………..
…………………………………………………………………….
“อะไรนะ!!…หาแม่หลอกๆให้คุณเมทีรึ!!..”
นายวิจารณ์ ตกใจในความคิดของแพทย์วิชัย
“จะได้ผลรึคะ..นายทีมองปุ๊บก็รู้แล้วว่านั่นไม่ใช่แม่เขา”
……………….. “ผมว่าไม่ลองไม่รู้นะ บางทีการเอาใครซักคนมาจำแลงเป็นแม่ อาจะช่วยบำบัดจิตใจของคุณเมทีให้ดีขึ้นก็เป็นได้ ไม่น่าเสียหายอะไรนี่ครับ”
นายแพทย์วิชัยให้เหตุผล ….ทุกคนคิดตาม…………………………………………
จากความคิดเห็นของแพทย์วิชัย อนงค์และนายวิจารณ์ นำมาปรึกษากัน ซึ่งก็เห็นด้วย
“แล้วจะทำไงคะ..ถึงจะหาคนถูกใจเมทีได้”
“เราก็เปิดหารับสมัคร ลงในหนังสือพิมพ์ หนังสือจัดหางาน น่าจะไม่เป็นปัญหา”
นายวิจารย์พูด…
…………………………………………………………………….
นายวิจารณ์ได้รับมอบหมาย ในการดำเนินการ หาพี่เลี้ยงดูแลเมที ทั้งทางหนังสือพิมพ์ หนังสือจัดหางาน โดยกำหนดคุณสมบัติไว้ครบถ้วน

……………….2 สัปดาห์ ต่อมา………………..

………… “โอ้โห ..มากมายเพียงนี้เชียว”
อนงค์ดูกองเอกสารของผู้สมัครที่ส่งมา…เพียงไม่นาน มีผู้ส่งเอกสารมามากมาย
“งานหายากนี่ครับ…..ยิ่งเราให้ค่าตอบแทนสูง ใครๆก็ต้องการทั้งนั้น..”
นายวิจารณ์พูด…………………ทั้งสองช่วยกัน เลือกบุคคลที่มีคุณสมบัติตามที่กำหนด และคิดว่าเหมาะสมที่สุด

……………….2 เดือน ต่อมา………………..

……… “ไปๆ!!!!….ทีไม่อยากเห็นหน้า ออกไป๊!!!!………เธอไม่ใช่ แม่ทีททททททททท!!!!”
“เพล้ง!!!!! เคล้งงงงง!!!!…”
เสีงดังเอะอะโวยวายทุกคนขึ้นไปดู พบเมที ปาข้าวของลงพื้น
“โว้ยยยยย!!!!…อะไรก็ไม่ๆเอาๆ….เอาใจยากจริง ไอ้ปัญญาอ่อนเอ๊ยยย!!!!”
พี่เลี้ยงโวยคืน…..ดังไม่แพ้กัน
…………………………………………………………………….
“นี่ค่าเสียเวลา……และห้ามกล่าวว่า คุณเมทีในทางเสียหายอีก ไม่งั้นผมเอาเรื่องคุณแน่”
วิจารณ์วางเงินก้อนโตยื่นให้ มันมากกว่า ค่าตอบแทนที่ตกลงกันไว้มากนัก…
“อู้หู้..ค่ะๆ…ไม่แล้วค่ะ..”
สาวเจ้าเห็นเงินก้อนงามตาโตหยิบขึ้นมาทันที……

……… หลังจากพี่เลี้ยงของเมทีคนล่าสุดออกไปแล้ว วิจารณ์ เอนพนักเก้าอี้ บีบขมับ …นี่เป็นรายที่7 แล้ว ที่มาเป็นพี่เลี้ยง ปลอมให้เป็นแม่ ……… ทุกคนไม่สามารถเข้ากับเมทีได้เลย ไม่ด้วยจะสารพัดวิธี บางคนหมดความอดทน ดุด่าเมทีก็มี อย่างคนล่าสุดอยู่ได้เพียงสัปดาห์เดียวเท่านั้น

วิธีของนายแพทย์วิชัย ไม่ได้ผล…
“ฮัลโหล คุณหมอวิชัยครับ”
วิจารณ์โทรศัพท์หาแพทย์วิชัย เพื่อปรึกษาว่าจะทำอย่างไรต่อไป……………………….

เมทีนั่งรถตู้ออกมาข้างนอกยังบริษัทใหญ่พร้อมกับนายวิจารณ์ …….เพราะไม่อยากให้เมทีอุดอู้อยู่แตในคฤหาสน์
…ถึงนานๆจะออกมาข้างนอกซักครั้ง แต่เมทีไม่ได้สนใจสิ่งแวดล้อมภายนอกเลย เล่นอยู่กับตุ๊กตาตัวโปรดของเขา
“ทีไม่อยากไปเลย ทีอยากไปหาแม่มากกว่า พาทีไปหาแม่นะ”
เมที ยังพร่ำถึงแม่ตลอดเวลา
“คุณทีต้องใจเย็นๆสิครับ… อานงค์ของคุณทีกำลัง จะพาแม่ มาพบคุณทีเร็วๆนี้แล้วครับ“
“จริงนะ”

………..รถตู้คันงาม แวะเข้าปั๊มเติมน้ำมัน นายวิจารณ์เข้ามินิมาร์ท ซื้อขนมให้เมที เปิดประตูรถทิ้งไว้

……..วิจารณ์กลับมายังรถ กลับไม่เห็นเมที
“สน…คุณทีอยู่ไหน?”
“สน” คนขับรถ หันกลับชะโงกมอง
“เอ๋??…เมื่อกี้ยังอยู่ตรงนี้เลยนี่ครับ”
นายวิจารณ์ เริ่มใจร้อน อารมณ์ขึ้นทันที
“แกอยู่ที่รถยังไงให้คุณทีหายไป..!!!..”
วิจารณ์กล่าวว่า นายสน ..ต่างช่วยกันหาทั่วบริเวณ………..เด็กปั๊มบอกว่า เห็นเดินออกไปทางถนนใหญ่.. จึงรีบขับรถออกไปถนนใหญ่ทันที …แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ…

………………. ณ. สลัมแห่งหนึ่ง………………..

“นิสา” สาววัย 22 อาศัยอยู่ดงสลัมแห่งนี้มาตั้งแต่เกิด ……ดงสลัมแห่งนี้ มีความเสื่อมโทรมสุดที่จะทน อบายมุขต่างๆ ในดงสลัมนี้ มีทุกอย่าง เธออยู่กับแม่สองคนที่ชอบเล่นไพ่ และแทงหวยเป็นอันมาก

จิตใจนิสาไม่ได้เสื่อมโทรมไปตามสภาพแวดล้อม เธอมีความอดทนขยัน ถึงแม่จะติดการพนัน ทำตัวไม่ดี แต่นิสานั้นรักแม่เป็นอย่างมาก… เธอตั้งใจเรียนให้สูงๆ เพื่อหวังในภาคหน้า ชีวิตเธอกับแม่จะหลุดพ้นกับความลำบาก สภาพแวดล้อมอันเลวร้ายนี้… ปัจจุบัน เรียนอยู่ ปี4 ซึ่งใกล้จะจบแล้ว..

นิสากำลังเดินกลับบ้าน…หลังจากไปซื้อของในตลาดมา..เธอเดินชนกับเมทีระหว่างเดินอยู่

……….เมทีเดินมาทางถนนใหญ่ และนั่งรถสองแถว พอไม่มีเงินจ่ายค่ารถ ก็ถูกตะเพิดมายังที่นี่ เขาเดินถือตุ๊กตากอดมาเรื่อย จนมาเดินชนเข้ากับนิสา
เมทีนั่งก้นจ้ำเบ้า ร้องโอยๆ นิสา รีบเข้าไปขอโทษ..เพียงสบตากัน..เมทีถึงกับตะลึง จ้องมองหญิงสาว อย่างไม่ละสายตา
“คุณไม่เป็นไร ชั้นก็ขอตัวไปก่อนนะคะ”
นิสารู้สึกเขินในท่าที สายตาของเมทีที่จ้องมอง เดินจากไป..
……แต่ต้องแปลกใจที่ชายหนุ่มนั้นเดินตามเธอมา
“นี่คุณ.จะตามชั้นไปถึงไหน”
นิสาตัดสินใจพูดกับคนแปลกหน้า จะดูว่าชายแปลกหน้า เป็นพวกโรคจิตก็ไม่ใช่
…. “แม่!!!!…..แม่จำทีไม่ได้หรือ???”
…………………………………………………………………….
นิสากลับมาถึงบ้าน มีเมทีตามอยู่ต้อยๆ ตอนแรกเธองงตกใจ ที่ชายหนุ่มเรียกเธอว่า แม่ …ทั้งที่เธอยังเป็นสาวรุ่น ยังไม่เคยมีอะไรกับใคร และ ชายหนุ่มตัวโตกว่าเธอซะอีก

เธอดูลักษณะ พฤติกรรมชายหนุ่มคงจะไม่ปกติเหมือนคนทั่วไป …เห็นว่าดูท่าปลอดภัย ก็เลยไม่ใส่ใจ แต่ก็ยังโดนชายหนุ่มตามมาถึงบ้าน
“นี่เรียกชั้นแม่อยู่ได้ ชั้นไม่ใช่แม่เธอนะ”
ถึงนิสาจะรู้ว่า ชายหนุ่มไม่เหมือนคนปกติ แต่เธอมิได้รังเกียจที่จะพูดด้วย

พอนิสาจะเข้าบ้าน เมทีก็เข้าตาม
“เข้ามาทำไมนี่ บ้านชั้นนะ”
“บ้านแม่ก็บ้านทีเหมือนกัน”
เมทีเดินเข้ามาในบ้านก่อนเลย นิสาส่ายหน้า ปล่อยเลยตามเลย
…………………………………………………………………….
“เซ็งๆๆๆโว้ยยยย!!!…หมดตูด..หวยก็ยังมาแดก!!!!…”
“นิวรรณ” แม่ของนิสา กลับมาจากวงไพ่ อารมณ์หงุดหงิด
“เซ็งแล้วจะเล่นทำไมล่ะแม่ สาบอกแล้ว ว่ามันไม่ดี มันมอมเมาชีวิตของเรา..”
“อีสา ข้าเป็นแม่เอ็งนะโว้ยยย.. อย่ามาสอน………แล้วนั่นใคร ..ผัวมึงเหรอ..หล่อนี่หว่า..”
นิวรรณเห็นเมที …….ซึ่งยังอยู่ในบ้าน ไม่ยอมไปไหน …

นิวรรณ จัดว่าเจนจัดไม่ใช่ย่อย อายุเธอยังไม่มาก นิวรรณใจแตกตั้งแต่ 14-15 และมีนิสาออกมาตั้งแต่อายุยังน้อย ซึ่งไม่ทราบว่าใครเป็นพ่อ….. เธอปล่อยตัวมาเรื่อยเปื่อย จนนิสาอายุ 22 …ยิ่งเห็นชายหนุ่มหล่อๆอย่างเมที แววตาเธอจึงลุกวาวทันที

…นิสา เล่าให้แม่ฟัง………
…นิวรรณส่ายหน้าแบบเซ็งๆ
“โธ่..ปัญญาอ่อนนี่หว่า…เสียดายของ………”
“อย่าไปว่าเค้าอย่างนั้นสิแม่”
“ไอ้หนุ่มมาจากไหน ทำไมไม่กลับบ้าน”
นิวรรณถามเมที ..เมทีมองนิวรรณณยิ้ม
“ก้อนี่บ้านที ……..ทีจะอยู่กับแม่”
“แม่ไหนวะ??”
“นี่ไง”
เมทีชี้ไปทางนิสา
“เฮ้ยยย!!…อีสามึงมีลูกโตขนาดนี้แล้วรึวะ”
นิวรรณรู้จากที่นิสาเล่า แต่ก้อกวนไม่ใช่น้อย
“โธ่แม่ก้อ…”
“เฮ่อยย..รู้น่า ข้าพูดเล่น…มันคิดได้ไงวะ.. เอามึงเป็นแม่..เอาเป็นเมียยังพอว่า…”
“แม่อะ….อีกแระ..”
…ตกลงเมทีอยู่บ้านนั้นจนได้ นิสาเห็นว่า เมทีไม่สมประกอบ จะไล่รึทอดทิ้งก็รู้สึกไม่ดี จึงยินยอมให้ค้างคืนด้วย

….นิสายื่นผ้าเช็ดตัวและชุดเปลี่ยนใหม่ให้เมที
“อะ……..ไปอาบน้ำซะ นี่ชุด บ้านนี้ไม่มีชุดผู้ชาย ใส่แบบนี้ไปก่อนแล้วกัน”
นิสาพามายังห้องน้ำเป็นสังกะสี ทั้งหลังคาและผนังกั้น
“แม่มาอาบด้วยกันสิ ถูหลังให้ทีด้วย”
นิสาสะอึก
”จะบ้าเหรอ?!!…ไม่เอา …เข้าไปๆ เดี๋ยวชั้นอาบบ้าง”
นิสาตบหน้าผากตนเอง เหนื่อยอ่อนใจ……..

……..เมทีเข้าอาบน้ำ เสร็จเรียบร้อย ออกมาข้างนอก
“ว้ายยยยยยยย…ทำไมคุณไม่ใส่เสื้อผ้าที่เตรียมให้เรียบร้อย”
เมทีเดินออกมา นิสานั่งอยู่ข้างนอก เห็นเท่านั้น ปิดตาหันหลังกลับทันที สั่งให้ใส่เสื้อผ้า
“เสียงเอะอะอะไรของเอ็งวะ.. อีสา”
นิวรรณได้ยินเสียงจึงเดินมาดู เห็นเมทีเปลือยกาย มองแท่งรักห้อย ..ตาโตลุกวาว
“อู้….ว้าววว…”
นิวรรณรู้สึกถึงอารมณ์กำหนัดทันที ขมิบหีมิ๊บๆ เพราะยิ่งมองยิ่งได้อารมณ์และถูกใจ

…………………………………………………………………….
ถึงเวลาเข้านอน นิสาจะให้เมทีนอนข้างนอก แต่เมทีไม่ยอมจะนอนกับนิสา
“อ้ายหนุ่มมานอนกับข้าไหม ที่ยังว่าง”
นิวรรณยิ้มอย่างมีเลศนัย สนใจเมที เมื่อได้เห็นสรีระ รูปร่างของชายหนุ่ม
“ไม่ต้องเลยแม่ “
นิสารู้นิสัยแม่…..เห็นชายหนุ่มไม่ได้….
นิสาต่างจากแม่ลิบลับ ถึงเธอจะอยู่ในสังคมเสื่อมโทรม แต่ไม่เคยเหลวแหลก
นิสาจำใจยอมให้เมทีเข้ามาร่วมนอนให้ห้องด้วย ถึงชายหนุ่มจะเป็นคนแปลกหน้า แต่เธอรู้สึกไว้ใจ
“คุณนอนตรงนี้ ห้ามล้ำหมอนนี้เข้ามา ไม่งั้น ชั้นโกรธคุณ”
นิสาเอาหมอนข้างมากั้น
“ครับแม่..แต่ก่อนนอน แม่กอดทีก่อนสิ หอมแก้มด้วย”
“บ้า..ไม่เอา..”
นิสาล้มตัวนอน …เมทีตื้อ
“งั้นให้ทีกอด หอมแก้มก็ได้”
ว่าแล้วเมทีกอดและหอมแก้มฟอดนึงทันที นิสาตกใจ หันกลับไปจะต่อว่า เมทีล้มตัวนอนแล้ว เธอต้องปล่อยเลยตามเลย เพราะคิดว่าเขาไม่ใช่คนมีอาการปกติ

ปล. ตอนที่ 1 ไม่มีเสียวนะค้ะ แค่บรรยายความให้เข้าใจ อิอิ…
เรื่องนี้ไม่ทราบผู้แต่งคะ คุณผัวเก็บไว้นานมาก
สนุกดีเลยขอมาแปะให้อ่านกันคะ
เป็นของขัวญปีใหม่คะ
อ่านให้สนุก มีความสุขตลอดปีใหม่ทุกท่านคะ
” สวัสดีปี 60 “