“นางสาวแสงเดือนกับนายต้นฉัตร….หยุดก่อน”มีเสียงดังตามมาข้างหลังขณะที่ต้นกับคุณหนูแสงเดือนกำลังเดินกลับไปที่ห้องเรียน

“มีเรื่องอะไรกันครับครู” ต้นถาม
“ตามครูไปที่โรงไม้ทั้งสองคนเลย……..”ครูชัยสั่งต้นกับคุณหนูแสงเดือน
“มีเรื่องอะไรว่ะต้น…….”มนัสเพื่อนนักฟุตบอลโรงเรียนทีมเดียวกับต้นที่นั่งเล่นอยู่โต๊ะม้าหินข้างโรงไม้ เห็นทั้งสองคนเดินตามครูชัยมา เกิดความสงสัยจึงเดินมาถาม

“ไม่ใช่เรื่องของเธอนายมนัส…ไปไกลๆ……..”ครูชัยไล่มนัสออกไปจากโรงไม้
แต่มนัสก็ยังสงสัยอยู่ว่าเรื่องอะไร จึงแอบไปดูเหตุการณ์ในห้องที่หน้าต่างที่ปิดไม่สนิท

“ครูนั่งอยู่ที่ประตูหลังโรงเรียน เห็นเธอสองคนมีมอเตอร์ไซด์มาส่ง…..ไปไหนกันมาทั้งคู่”ครูชัยถาม
“ช่วงบ่ายไม่มีคาบเรียน เราเลยออกไปกินไอติมหน้าโรงเรียนมากันครับ……..”ต้นตอบทันที
“อย่ามาโกหกครู….เธอสองคนออกไปไหนกันมา…”ครูชัยตวาดเสียงดัง

“เรื่องใหญ่แน่ๆ…….”มนัสรีบยกโทรศัพย์มือถือมาถ่ายเหตุการณ์ในห้องไว้
เพราะเห็นท่าไม่ดีเขาจะได้ไปช่วยต้นได้ทัน อีกอย่างเขาก็เกลียดขี้หน้าไอ้ครูชัยมานานแล้ว

“แล้วนั้นนางสาวแสงเดือน…ทำไมยืนตัวสั่น….”ครูชัยสังเกตุเห็นคุณหนูแสงเดือนยืนตัวสั่น กอดกระเป๋านักเรียนแน่น ดูแล้วมีพิรุธ
“มีอะไรในกระเป๋า….ส่งมาให้ครูดูซิ”ครูชัยเดินไปกระชากกระเป๋านักเรียนออกมาจากมือคุณหนูแสงเดือนโดยที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว แล้วเปิดกระเป๋าออกค้นดู

ทันใดนั้นต้นรีบแย่งกระเป่านักเรียนจากมือคุณหนูแสงเดือนได้ก่อน แล้วรีบวิ่งออกจากโรงไม้ไปทันที ท่ามกลางความตกใจทั้งคุณหนูแสงเดือนและครูชัย
“ไอ้ต้นรอกูด้วย………”มนัสที่แอบดูเหตุการณ์อยู่ข้างหน้าต่าง วิ่งตามต้นไปด้วย

ทั้งสองคนวิ่งหนีครูชัยมาแอบที่ดาดฟ้าอาคารเรียน
“ในกระเป๋าของเดือนมีอะไรว่ะไอ้ต้น…..ทำไมมึงต้องแย่งจากครูชัยวิ่งหนีมาด้วย….”มนัสถาม
“เรื่องของกู….ถ้ามึงเห็นกูเป็นเพื่อนอย่าถามเลย”ต้นตัดบทไม่ให้มนัสถามเรื่องกระเป๋า
“เออๆ…กูไม่รู้ก็ได้เพื่อน….”

“แต่มึงอย่าลืมสัญญาเมื่อตอนกลางวันที่บอกกูไว้นะ…เรื่องน้ำฝน…คนนี้กูรักจริงอยากจีบเป็นแฟน..”

“เออ กูไม่ลืม…ยังไงกูก็ไม่ไปแย่งจีบน้ำฝนกับมึงแน่..”
“ขอบใจมากเพื่อน….”มนัสตะโกนบอกต้นแล้วเดินจากไป

เวลา 15.30 น………………….ดาดฟ้าอาคารเรียน
“ฮัลโหล ต้นอยู่ไหน..เดือนจะไปหา….”
“ผมมาแอบอยู่บนดาดฟ้าครับ….คุณหนูเป็นยังไงบ้าง….”ต้นถามคุณหนูแสงเดือนด้วยความห่วงใย
“เดือนแอบออกมาแล้ว……”
“ครูชัยวิ่งตามต้นไป…เดือนเลยแอบออกมาได้….”คุณหนูแสงเดือนตอต้น
“เดียวเดือนไปหาต้นนะ…..”
“ครับ….”

“นี่กระเป๋านักเรียนครับ..คุณหนู…..”ต้นส่งกระเป๋านักเรียนให้คุณหนูแสงเดือน
“เดือนขอบคุณต้นมากนะ..ถ้าไม่ได้ต้นช่วยเดือนไว้….เดือนคงแย่แน่ๆ…..”
“………….ฮือๆๆๆๆๆ…”คุณหนูแสงเดือนร้องไห้ออกมาแล้วโผกอดต้น
“คุณหนูอย่าร้องครับ….ยังไงผมก็ต้องช่วยคุณหนูอยู่แล้ว”ต้นตกใจที่เก็นคุณหนูแสงเดือนร้อง เขาได้แต่ปลอบใจด้วยเสียงเบาๆแก่เด็กสาวที่ตอนนี้กำลังร้องไห้ ใบหน้าซบมาที่อกของเขา ใช้มือกอดเขาแน่

“คุณหนูไม่เป็นอะไรแล้ว…..ไม่ต้องกลัว”
“ครูชัยหาพวกเราไม่เจอแน่ๆครับ…คุณหนูอย่าร้องไห้เลย”ต้นชวนคุณหนูแสงเดือนมานั้งพิงกำแพงหลบแสงแดด พร้อมกับพูดปลอบประโลนเด็กสาวที่ยังร้องไห้อยู่ จนเธอเริ่มหยุดร้องไห้

เวลา 16 .30 น………………….ดาดฟ้าอาคารเรียน
“กริ้งๆๆ….กริ้งๆๆ….กริ้งๆๆ”
โทรศัพย์มือถือของคุณหนูแสงเดือนมีเสียงเรียกเข้าจากลุงมี
“คุณครูครับ…ผมขับรถมาจอดรอหน้าประตูโรงเรียน”
“ลุงรอเดือนก่อนนะค่ะ เดือนติดทำบอร์ดกับเพื่อน กว่าจะเสร็จประมาณหกโมง”คุณหนูแสงเดือนโกหกลุงบุญมีไป

“คุณหนูยังไม่กลับบ้านหรือครับ”ต้นถาม
คุณครูแสงเดือนลุกขึ้นจูงมือต้นมาที่อีกฝั้งของกำแพงตึก
“ต้นเห็นลุงชอบที่กำลังนั้งพรวนดินอยู่ตรงแปลงผักข้างๆบ้านพักครูตรงนั้นไหม“คุณหนูแสงเดือนบอกต้น พร้อมกับชี้นิ้วไปที่ลุงชอบที่เป็นภารโรงที่โรงเรียน
“หลังนั้นล่ะ…บ้านพักครูชัย…ตอนคาบวิชาเกษตรเดือนเคยเดินไปรดน้ำแถวนั้น”
“เรารอให้ไฟในบ้านนั้นเปิดก่อน แล้วเราค่อยลงไปกัน”
“เดือนเป็นห่วง กลัวว่าครูชัยกำลังตามหาตัวต้นอยู่..”
“เลยรอให้แน่ใจว่าครูชัยกลับบ้านแล้ว พวกเราค่อยลงไปดีกว่า..”คุณหนูแสงเดือนบอกต้นด้วยรอยยิ้มในแผนการของเธอ

“คุณหนูเจ้าเล่ห์จังครับ…..”ต้นและคุณหนูแสงเดือนหัวเราะออกมาพร้อมกันทั้งสองคน

เวลา 18 .00 น…………………ที่ประตูหน้าโรงเรียน

หลังจากทั้งคู่แน่ใจแล้วว่าครูชัยกลับไปบ้านพักครูแล้ว ก็ชวนกันเดินไปที่รถที่ลุงมีจอดรออยู่
“วันนี้เดือนมีความสุขที่สุดเลย…ต้นรู้ไหม”คุณหนูแสงเดือนที่เดินคู่มากับต้นชวนคุย
“คุณหนูมีความสุขเรื่องอะไรครับ”ต้นถามด้วยความสงสัย
“ก็หลายเรื่อง……”
“เช่น…เรื่องที่ต้นยอมไปเป็นเพื่อนเดือนซื้อของ…เดือนไม่อยากไปกับพี่เชิด…”
“เดือนเกลียดพี่เชิด…”คุณหนูแสงเดือนตอบต้น

“อ้าว….นึกว่าคุณหนูชอบพี่เชิด..ผมเห็น…..”ต้นเกือบเผลอหลุดปากไปแล้วว่าเขาแอบเห็นคุณหนูกับพี่เชิดมีอะไรกันในห้องนอนของคุณหนูเมื่อคืน แล้วทำไมตอนนี้คุณหนูถึงบอกว่าไม่ได้ชอบพี่เชิด
“ต้นเห็นอะไร…..”คุณหนูแสงเดือนตกใจคำตอบของต้น
“เปล่าครับ…ผมไม่ได้เห็นอะไร….นึกว่าคุณหนูชอบพี่เชิดแค่นั้น…..”
“บ้าซิ….เดือนไม่ได้ชอบพี่เชิด…เกลียดไปด้วยซ้ำ”คุณหนูแสงเดือนตอบต้นไป

บางครั้งเธอก็ไม่เข้าใจตัวเธอเองเหมือนกัน ตอนที่พี่เชิดขู่ยื่นข้อเสนอของมีอะไรกับเธอ ช่วงแรกๆเธอรู้สึกเกลียดพี่เชิดมากแต่พอครั้งหลังๆเธอกับรู้สึกชอบและมีความสุขทุกครั้งตอนที่พี่เชิดทำกับเธอ แต่เธอก็รู้สึกเสียใจมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆกับเรื่องที่เธอปล่อยตัวปล่อยใจให้พี่เชิดทำ เพราะเธอไม่เคยรักพี่เชิดเลย คนที่เธอรักและอยากอยากแต่งงานด้วยมากที่สุดคือต้นเท่านั้น เธอตั้งใจกับตัวเองแล้วว่าจะไม่ยอมปล่อยตัวให้พี่เชิดทำกับเธอแบบนั้นอีกแล้ว

“ทำไมคุณหนูเกลียดพี่เชิดล่ะครับ…..”ต้นเริ่มสงสัย
“เดือนมีเหตุผลแต่ยังไม่อยากเล่าให้ต้นฟังนะ…เอาไว้รอเดือนพร้อมก่อนนะ…..”
“แต่ยังไงเดือนก็มีผู้ชายที่ชอบอยู่แล้วคนนึง…..”คุณหนูแสงเดือนตอบพร้อมกับยิ้มให้ต้น แล้ววิ่งไปหาลุงบุญมีมาจอดรถรออยู่

“……กลับบ้านกันครับคุณหนู”ลุงบุญมีเห็นคุณหนูแสงเดือนเดินมาเลยร้องทัก
“อ้าวไอ้ต้น….ยังไม่กลับบ้านอีกหรือ”ลุงบุญมีเห็นต้นจึงถาม
“ต้นเห็นมันเย็นมากแล้ว…เลยอยู่รอเป็นพี่อนคุณหนูครับ”ต้นตอบ
“ดีแล้วไอ้ต้น…..คอยอยู่เป็นเพื่อนคุณหนู ”
“อ้าวแล้วคุณหนูร้องไห้ทำไมครับ”ลุงบุญมีสังเกตุเห็นรอยคราบน้ำตาบนหน้าคุณหนูแสงเดือน

“ไอ้ต้น….มึงแกล้งคุณหนูร้องไห้หรือว่ะ……”ลุงบุญมีถามต้น
“ตอนทำบอร์ดเมื่อกี้……เดือนเผลอโดนตะปูตำมือเจ็บเลยร้องไห้…..ไม่มีใครแกล้งเดือน”
“ถ้าแบบนั้นพวกเราก็กลับไร่แสงดาวแสงเดือนกัน……คุณหนูอย่าลืมกลับไปทายาด้วยนะครับ”ลุงบุญมีพูดพร้อมกับขับรถออกจากโรงเรียนกลับไร่แสงดาวแสงเดือน

เวลา 18 .20 น…………………ในรถ

ในความเงียบสงบบนรถ
คุณหนูแสงเดือนนั้งคิดถึงเหตุการที่เกิดชึ้นในชีวิตของเธอหลายเดือนที่ผ่านมา แม้ว่าเธอจะยอมเสียสละสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนหวงแหนมากที่สุดในชีวิตคือยอมมอบความบริสุทธิ์ของเธอให้แก่พี่เชิดตามคำขู่เพื่อที่จะปกป้องต้นผู้ชายที่เธอรัก เธอก็คิดว่ามันคุ้มค่าแล้วที่ทำลงไปเพราะวันนี้ผู้ขายที่เธอรักก็อยู่ปกป้องเธอเหมือนกัน

คุณหนูแสงเดือนหยิบโทรศัพย์มือถือขึ้นมาพิมพ์ข้อแล้วกดส่งออกไปหาต้นด้วยรอยยิ้มทีมีความสุข

“เดือนรักต้น”