…. เบียร์ยี่ห้อท่านผู้นำจงเจริญมีรสชาติเหมือนเยี่ยวแมว อันที่จิงคมกริชก็ไม่เคยกินเยี่ยวแมวสักหน แต่เขาคิดว่ามันคงใช้เปรียบกับน้ำสีเหลืองตุ่นๆในขวดสีน้ำตาลเข้มนั้นได้ดี เขารีบหยิบมันฝรั่งเกาหลีเหนือทอดมาเคี้ยวดับรส และดับกลิ่นเหม็นของเบียร์ที่เขาได้รับรู้มากกว่ามนุษย์ทั่วไปนับพันเท่า

… หลังจากปาร์คยองแบนำรายการที่หนุ่มหน้าใสรูปหล่อบาดใจสั่งมาเสริฟให้แล้ว เด็กสาวก็กลับไปยืนประจำที่เพื่อรอรับคำสั่งจากลูกค้าภายในลอบบี้บาร์ แต่วันนี้มันช่างเงียบเหงา อันที่จริงมันก็เงียบเหงาเกือบทุกวันนั่นแหละ เพราะโรงแรมแห่งนี้มีไว้ต้อนรับแขกวีไอพี และแขกวีไอพีนั้นนานๆจึงจะมีมาสักหน

… เด็กสาวจึงแอบชำเลืองมองหนุ่มวัยรุ่นไทย ที่ทำให้หัวใจของเธอสั่นราวกับเครื่องยนต์ข้อเหวี่ยงคด ดูใบหน้าสิ ขาวสะอาดและมีผิวพรรณที่ดีเสียยิ่งกว่าใบหน้าของเธอ ปาร์คยองแบคิดเทียบเคียงกับความละเอียดของผิวในตัวของเธอ และต้องยอมรับว่าผิวหน้าของหนุ่มวัยรุ่นไทยคนนี้นุ่มเนียนราวกับผิวที่ทรวงอกของเธอ

… เด็กสาวสะดุ้ง เมื่อเห็นมาริอ้ล้วงมือลงไปที่หว่างขาและเกาไข่แกรกๆ มโนภาพของเธอคิดถึงอวัยวะที่อยู่ภายในนั้น ถึงปาร์คยองแบจะยังไม่เคยมีประสบการณ์ทางเพศถึงขีดสุด แต่เธอก็รู้จักความแตกต่างของอวัยวะเพศชายหญิงดี อีกทั้งอวัยวะเพศชายที่โตเต็มที่ เด็กสาวก็เคยเห็นมาแล้ว

… ก็เมื่อครั้งที่เธอเกือบเสียสาว กับเพื่อนชายข้างบ้าน เจ้าของจูบแรกในชีวิตสาวของเธอ และเป็นคนแรกที่ถลกเสื้อของเธอขึ้นพร้อมทั้งบีบนมของเธออย่างเมามัน เมื่อเขาพยายามถอดกางเกงของปาร์คยองแบออก เด็กสาวก็ขัดขืนสุดฤทธิ์ จนในที่สุดเพื่อนชายก็ยอมแพ้ และขอเพียงให้เธอสัมผัสอวัยวะของเขา ที่แข็งราวกับท่อนเหล็ก

… ปาร์คยองแบรูดหนังบนท่อนเนื้อที่เรียกว่าควยนั้นเพียงไม่กี่ที ด้วยการถูกกุมมือทับไว้ด้วยมือของเพื่อนชาย เด็กสาวก็ได้เห็นยวงน้ำสีขาวเหม็นๆ ฉีดพุ่งออกมาจากปลายของท่อนควยนั้น เพื่อนชายของเธอครางอย่างสุขสม และยังคงบีบนมของเธอจนเธอรู้สึกเจ็บ อีกทั้งยังจูบเธอเข้าให้เต็มๆ ปากเหม็นๆของเขา ลิ้นน่าขยะแขยง พยายามสอดเข้ามาในปากของเด็กสาว และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอยอมเข้าใกล้ผู้ชาย ไม่ว่าหน้าไหน ปาร์คยองแบก็ขยะแขยงไปเสียทั้งหมด

…. แต่ไม่ใช่เด็กหนุ่มคยไทยคนนี้ เด็กสาวชาวเกาหลีละสายตาไปจากใบหน้าของเขาไม่ได้นานเลย เธอกวาดตาไปทั่วร้านตามหน้าที่ แล้วหันกลับมาดื่มด่ำกับความหล่อลากดินนั้นจนใจสั่น ก่อนจะกลับไปมองทั่วร้านตามหน้าที่สลับกันไป และต้องสำดุ้งอีกหนเมื่อมาริโอ้กวักมือเรียก

“เบียร์นี่ไม่อร่อยเลย”

“ขอโทษค่ะ เรามีเบียร์จำหน่ายเพียงยี่ห้อเดียว และเป็นเบียร์ที่รสเลิศที่สุดในโลก ขนาดท่านผู้นำของมิตรประเทศ ยังสั่งไปดื่มเป็นประจำ”

“สงสัยท่านผู้นำมิตรประเทศ จะสั่งไปทาหน้าแข้งกันยุงกัดกระมังครับ”

มาริโอ้บ่นพึมพัม ก่อนดวงตาคู่นั้นจะฉายแววเจ้าเล่ห์

“ช่วยใส่น้ำนมลงไปในเบียร์สักนิดจะได้ไหม”

…ปาร์คยองแบทำหน้างง ก่อนจะตอบ

“ได้ค่ะ นมสดใช่ไหมคะ”

…มาริโอ้พยักหน้า

“ครับ ใช่ นมสดที่รีดจากเต้านมของคุณ”

…. เด็กสาวชาวเกาหลีอ้าปากค้าง บร๊า นมสดจากเต้าของเธอ มีที่ไหนกัน ก็เธอยังไม่มีลูก แต่แล้วเธอก็พร่ำบอกกับตัวเองว่า เขาไม่รู้ธรรมเนียมของเรา เขาเป็นแขกคนสำคัญ

“ขอประทานโทษค่ะ เอ่อ คือ คือนมดิฉันยังไม่มีค่ะ”

…ปาร์คยองแบเรียบเรียงคำพูดไม่ค่อยจะถูก และเธอต้องขวยอาย เมื่อมาริโอ้เพ่งมองทรวงอกในเสื้อชุดทำงาน

“มีแล้วครับ ตั้งเต้านูนเชียว ผมว่าน่าจะขนาด 36 เอ่อ ที่นี่เขาวัดนมกันด้วยหน่วยวัดอะไรครับ เป็นนิ้วแบบนมสากลหรือเปล่า”

…. เด็กสาวมีสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ เธอไม่ค่อยเข้าใจเลยว่าหนุ่มวัยรุ่นไทยคนนี้พูดอะไร ภาษาที่เขาพูดนั้นเธอฟังออก แต่สำนวนที่ใช้นั้น มันพิลึก เธอพยายามไตร่ตรอง

“เรา เอ่อ วัดนมกันด้วยหน่วยแพทย์ค่ะ พยาบาลจะเป็นคนวัดแล้วจดลงประวัติ”

… ไปไหนมาสามวาสองศอก มาริโอ้อมยิ้ม

“ไม่เป็นไร จะวัดด้วยหน่วยอะไรก็ได้ คุณช่วยควักนมออกมาบีบลงในแก้วเบี้ยร์ให้ผมสักหน่อย รสชาติมันอาจจะดีขึ้น”

… ถ้าร้องไห้ได้ ปาร์คยองแบ ก็คงร้องไห้ออกมา เธอแทบจะจนปัญญาจัดการกับแขกคนนี้แล้ว เด็กสาวหมุนไปหมุนมา ในลอบบี้บาร์มุมที่มาริโอ้นั่งอยู่ ว่างเปล่าราวกับห้องร้าง เธอรู้ดีว่าผู้จัดการของเธอจะนั่งขี้เกียจอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ และพนักงานคนอื่นก็อยู่ในเวลาพัก มีเธอเข้าเวรอยู่เพียงคนเดียว

“คุกเข่าลงข้างเก้าอี้ผมสิครับ เร็วเข้า”

… เด็กหนุ่มชาวไทยเร่งเร้า ปาร์คยองแบจนปัญญาแล้ว หากบริการแขกคนสำคัญของโรงแรมไม่ดี เธออาจจะถูกไล่ออก เด็กสาวกัดริมฝีปากจนแทบห้อเลือด ก่อนคุกเข่าลงตามคำขอร้องแกมบังคับนั้น

…. เธอกลั้นใจเมื่อมือของมาริโอ้ปลดกระดุมเสื้อบริกร และกลั้นเสียงอุทานเมื่อเขาขยับมือเพียงพริบตา นมแต่งตึงของเธอก็หลุดออกมาจากเสื้อชั้นในเก่าๆแต่สะอาด หัวนมที่แดงแปร๊ดยื่นออกมา ปาร์คยองแบก้มลงมองทรวงอกของตนเองพร้อมทั้งสั่นไปทั้งร่าง ก่อนจะแทบขาดใจเมื่อนิ้วของมาริโอ้บี้หัวนมนั้นเบาๆ

“อืมม์ น้ำนมไม่ค่อยมี”

… ปากพึมพำ แต่มือนั้นตระโบมเต้านมคลึงไปมา มันช่างแตกต่างกับการถูกจับนมครั้งแรกโดยเพื่อนชาย ครั้งนั้นเด็กสาวเจ็บ ตกใจ และขยะแขยง แต่ครั้งนี้ เสียว สะท้าน และ ติดใจ

“งั้นเอาอย่างนี้แล้วกัน ขอน้ำหีมาผสมเบียร์ยี่ห้อท่านผู้นำจงเจริญก็ได้ รสชาติจะได้ดีขึ้น”

… มาริโอ้พูด แต่ปาร์คยองแบแทบสิ้นสติ เธอคุกเข่าตัวเกร็งเมื่อมาริโอ้ดันท่อนขาข้างหนึ่งของเธอให้ถ่าง ก่อนจะล้วงมือเช้าไปใต้กระโปรง

…. แล้วฟ้าก็ผ่าลงในหัวของปาร์คยองแบ เอ๊ะ ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าฟ้าก็ผ่าลงในหีของปาร์คยองแบ เมื่อนิ้วของมาริโอ้ ล้วงผ่านขาของกางเกงขาก๊วยที่ตัดเย็บด้วยผ้าดิบ อันเป็นกางเกงชั้นในราคาถูกที่ปาร์คยองแบสวมอยู่ และกรีดเข้าทีร่องหีซึ่งไม่เคยพานพบการรุกล้ำมาก่อน ร่องหีนั้นเยิ้มฉ่ำอยู่นานแล้ว นานหลายสิบนาที นับตั้งแต่มาริโอ้ได้กลิ่นน้ำเมือกสดสะอาดของเด็กสาว

…. เขาหาเม็ดแตดพบในพริบตา และปาร์คยองแบก็หยุดกระพริบตา เด็กสาวหลับตาปี๋ กัดฟันแน่น ต่อสู้กับความอยากเปล่งเสียงคราง มันเสียวอะไรอย่างนี้ ไม่เคยเสียวอะไรอย่างนี้มาก่อน แม้เวลามีความต้องการอันน่าอับอาย และต้องแอบถูไถอวัยวะเพศกับอานจักรยานเวลาขี่มันไปไหนๆ เมื่อถึงจุดสุขสม เธอก็จะพยายามทำให้ล้อจักรยานตกหลุมร่องบนถนน หรือทับก้อนกรวดให้ล้อมันกระเด้งกระดอน ก่อนจะเน้นกดสะโพกลงบนอานแข็งๆ

…. แต่นั่นมันไม่ได้หนึ่งในล้านของความรู้สึกตอนนี้ ปาร์คยองแบสั่น สะท้าน และปล่อยเสียงอืออาออกมาจากลำคอ เมื่อเธอรู้สึกยิ่งกว่าความสุขสมที่รู้จัก มือของเด็กสาวคว้าแขนของมาริโอ้เอาไว้แล้วกำจนแน่น

…. มาริโอ้มองไปรอบๆห้อง และกดหัวเด็กสาวให้ก้มลง ก่อนจะใช้นิ้วที่เกี่ยวติดอยู่ในรูหียกก้นของเธอให้โด่งขึ้น เขารูดซิบกางเกงและเตรียมปล่อยอาวุธร้าย ที่สามารถพิชิตร่องหีได้แม้อยู่ห่างกันสองคืบ หัวควยบานแดงนั้นเรียวเล็กลง ตามขนาดที่กะว่าปาร์คยองแบจะไม่เจ็บปวดในคราวแรก

… กลิ่นสาปสาวฟุ้งตลบ กลิ่นสาปหีฟุ้งกระจาย ปนด้วยกลิ่นแก่ๆ

… ฉิบหาย กลิ่นแก่ๆมาจากไหนวะ มาริโอ้เงยหน้าขึ้นทันควัน ก่อนจะร้องเฮ้ย

… คมกริชตวัดควยเก็บเข้าที่ เขารีบปิดชายกระโปรงของปาร์คยองแบลง ดึงเด็กสาวให้ลุกขึ้น เธอทำท่างงงวย และเหมือนจะยืนไม่ได้ เนื่องจากแข้งขาอ่อนเปลี้ยไปหมด แต่วงแขนหนึ่งโอบกระชับเข้าที่ลำตัว และบีบนมที่ยังคงปลิ้นออกมาจากเสื้อเล่นสองสามที ก่อนจะช่วยเก็บมันเข้าที่

“ขอไวน์บ๊วยขวดนึง แล้วเอาสาหร่ายมาแกล้มด้วย”

… เสียงพูดภาษาเกาหลีนั้นเพราะไม่แพ้เสียงของคมกริช ใบหน้ายับๆของดอกเตอร์กรกฏยิ้มเผล่ เขาตบตูดปาร์คยองแบเบาๆ

“เอ๊า ตื่นได้แล้วอีหนู รีบไปเอาไวน์มา”

… เด็กสาวชาวเกาหลีที่เริ่มได้สติ โกยอ้าวๆหายไปจากสายตาในทันที

“ดอกเตอร์มาได้ยังไง”

…คมกริชถาม ดอกเตอร์กรกฏลูบหนวดขาวก่อนจะบิดปลายมันให้เรียวแหลม

“มากับคณะทัวร์”

…คมกริชยังไม่เข้าใจ

“แล้วมาทำไมครับ”

“ก็มาทำงานน่ะสิ”

“แล้วทำไมไม่มาพร้อมผม ทำไมต้องมากันคนละที”

“คุณมากับคณะถ่ายทำสารคดีโฆษณาประชาสัมพันธ์ ผมไม่มีหน้าที่และไม่รู้จักใครในนั้น จึงต้องมากันคนละทางคนละทีไง”

“ดอกเตอร์จะมาเป็นคนประสานงานเองหรือครับ ดวงนภาไปไหนล่ะ”

“โน่น ติดอยู่ที่เมืองอะไรสักเมืองแถวทะเล ยายเพ็ญก็อีกคน หลุดไปเมืองไหนก็ไม่รู้ ไอ้ประเทศนี้ คุณจะเอาอะไรแน่นอนกับมันไม่ได้หรอก ทีมประสานงานของเราที่แฝงมากับคณะทัวร์ต่างๆ หลุดกระจายไปคนละทิศคนละทางรวมตัวกันไม่ติด”

…ปาร์คยองแบถือถาดไวน์พร้อมสาหร่ายแห้งมาเสริฟ โดยไม่กล้ามองหน้าชายสองคนสองวัยบนโต๊ะนั้น ดอกเตอร์กรกฏ ล้วงมือไปใต้ชายกระโปรงของเด็กสาว และจับหมับเข้าไปที่โคกหี ก่อนจะปาดมือไปบนกางเกงชั้นในผ้าดิบ แล้วเอามาดม

“อืมม์ หีหอมใช้ได้ เป็นไง จมูกของคุณ ใช้การได้ดีไหม”

…ทั้งสองคุยกันเป็นภาษาไทย ปาร์คยองแบยืนมองก่อนจะน้ำตาหยด เธอเสียท่ามาริโอ้ไปแล้ว แค่ไหนก็ไม่รู้ละ แต่เสียวแทบตาย สงสัยนี่เธอเป็นเมียเค้าแล้วกระมัง จะทำยังไงดีล่ะทีนี้

… ดอกเตอร์ชรามองหน้าเด็กสาวชาวเกาหลีเหนือ ก่อนจะพูดกับคมกริช

“คนนี้ผมขอนะ”

“เอ๊ย ดอกเตอร์จะเย็ดเธอเหรอ”

คมกริชถามเหวอๆ และรู้สึกหวงก้าง

“เปล่า ที่ผมขอ ขอไม่ให้คุณเย็ด ปล่อยเธอไปเถิด สงสารเธอ”

“สงสาร”

คมกริชทวนคำ ดอกเตอร์กรกฏรินไวน์บ๊วยลงในแก้ว ก่อนยกซดรวดเดียวหมด

“ใช่ หลังจากเราเสร็จภารกิจ คุณก็จะไม่ได้กลับมาที่นี่อีก หรือถ้าได้กลับมาก็คงไม่ใช่ในร่างนี้ แล้วคุณจะทำอย่างที่ทำกับน้องพลอยก็คงไม่ได้ เด็กสาวคนนี้จะต้องอยู่กับความทรมาน ในการโหยหาคนที่เธอรักไปจนตลอดชีวิต บาปนะคุณ ถ้าเป็นอย่างยายคิมนั่นก็แล้วไป หรือจะเป็นดวงนภา ปีใหญ่ สาวพวกนั้นอย่างน้อยยังมีโอกาสในชีวิต แต่ไม่ใช่เด็กสาวเกาหลีเหนือคนนี้”

…ปาร์คยองแบไม่รู้เลยว่าชายสองคนกำลังพูดถึงอนาคตของเธออยู่ คมกริชอึ้ง ความคึกคะนองในสมรรถภาพของตนเองทำให้เขาทำอะไรเพื่อความสนุก โดยคิดว่าเป็นค่าจ้างในการทำหน้าที่ เขามองหน้าใสซื่อแลดูโง่ๆของปาร์คยองแบ แล้วก็อึ้ง

… จริงสิ เขากำลังจะสาดสีดำไปบนชีวิตของเธอ สาดแล้วก็ทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ชีวิตยากลำบากของคนเกาหลีเหนือเป็นที่รู้กันไปทั่วโลก ถ้ายากลำบากกาย คนเรายังพอสู้ หากแต่ยากลำบากใจ หัวใจถูกทำลาย คนเราคงไร้กำลังจะต่อสู้

“ครับ ดอกเตอร์ ผมขอโทษ ผมไม่ทันคิด”

…มือเหี่ยวๆนั้นเอื้อมมาตบไหล่

“ฮึ่ยย์ ช่างมัน อย่าคิดมาก เราไม่ทำแล้วก็แล้วกัน”

..ปากพูดสั่งสอน แต่มือนั้นล้วงเข้าไปใต้กระโปรงของเด็กสาวอีกหน

“อ้าว แล้วนั่นดอกเตอร์ทำอะไร”

“จุ๊ๆๆ เฉยๆน่า หียายนี่หอมจริงๆ”

….ปาร์คยองแบ ยืนตัวแข็ง ก่อนจะขมวดคิ้ว ชายชราคนนั้นพูดภาษาเกาหลีกับเธอ

“สำหรับอพยพ อย่าล้วงออกมาให้ใครเห็น เอากลับไปที่บ้าน แล้วค่อยดู พาแม่เล็ดรอดไปทางโชจิน ทำตามที่สั่งไว้ในซองนั่น”

…เด็กสาวทำตาโต เธอรู้สึกว่าของที่ชายชราคนนั้นยัดเข้าไปในกางเกงในมันทั้งหนักและใหญ่ เป็นซองสี่เหลี่ยมๆ คำสั่งนั่นมาพร้อมดวงตาที่มองตรงเข้าไปในดวงตาของเธอ ปาร์คยองแบพยักหน้าช้าๆ

“ออกเวรพอดีใช่ไหม รีบไป แล้วสักวันเราอาจจะได้พบกัน”

.. ชายชราคนนั้นสั่ง เด็กสาวคำนับหนหนึ่ง ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว คำพูดที่ว่าสำหรับอพยพ เป็นเรื่องที่ชาวเกาหลีเหนือรู้จักกันดี มันคือการหนีข้ามแดนไปเกาหลีใต้ ชื่อจังหวัดที่ชายชราบอกนั้นเป็นเมืองท่าชายทะเลแห่งหนึ่ง ซึ่งเล่าลือกันว่าเป็นเส้นทางในการอพยพเส้นทางหนึ่ง ปาร์คยองแบเหลือเพียงแม่เพียงคนเดียว พ่อนั้นตายในค่ายกักกัน ด้วยข้อหาแพ้ฟุตบอลล์โลกเมื่อหลายปีก่อน ทั้งๆที่พ่อของเธอทำหน้าที่เพียงตัดหญ้าในสนามซ้อมของทีมชาติเกาหลีเหนือ ไม่ได้เดินทางไปร่วมแข่งขันฟุตบอลล์โลกแต่อย่างใด

“ดอกเตอร์ทำอะไร”

… คมกริชถามอย่างพิศวง

“ไม่มีอะไร ผมช่วยปล่อยลูกนกลูกกาตัวหนึ่ง ให้ไปมีชีวิตใหม่ที่ดีกว่า ก็เท่านั้น”

“ไหนดอกเตอร์บอกกับผมว่า ชีวิตเธอน่าสงสารไง ไม่มีโอกาสในชีวิต”

“ก็ใช่สิ ผมถึงให้โอกาสเธอไง”

“แล้วที่พูดว่า สักวันเราอาจจะได้พบกัน มันหมายความว่าอย่างไร”

“อ้าว คุณนีไม่น่าโง่แฮะ ก็ผมบอกกับคุณว่าเธอไม่มีโอกาส และผมก็ให้โอกาสกับเธอแล้ว เมื่อเธอมีโอกาสแล้ว สักวันผมก็จะไปทวงบุญทวงคูณไง แหม แต่เด็กคนนี้ หีหอมจริงๆ”

ดอกเตอร์ชราเช็ดน้ำลายที่มุมปาก ก่อนจะรินไวน์แบบกระดกขวดลงใส่แก้ว แล้วซดอย่างละเมียด

..คมกริชส่ายหัวอย่างระอา

“แล้วนี่เรามาทำไมกันครับ”

“มาทำหน้าที่”

“ทำยังไงล่ะ ผมยังไม่รู้เลย”

…ดอกเตอร์กรกฏยักไหล่

“พรุ่งนี้ผมจะอธิบายให้ฟังรวดเดียว แล้วได้เวลาปฏิบัติงานเลย ท่านผู้นำจะส่งรถมารับคุณในเวลาประมาณ 9.00 น. และเวลา 8.00 น. ผมจะไปหาคุณที่ห้องเอง”

…คมกริชพยักหน้า ดอกเตอร์ชราพูดต่อ

“ยายคิมแตฮีนั่น ฟิตดีไหม”

“อ้าว ทำไมถามอย่างนั้นครับ ผมพูดไม่ได้ กินในที่ลับย่อมไม่ไขในที่แจ้ง”

“ไม่เป็นไร ไม่เล่าก็ไม่เล่า แต่ตอนเธอขึ้นขย่มคุณเองนั้น น่าดูมาก ตอนหำอวตารตำไปถึงมดลูก ผมยังสยิวแทนเลย คุณคงไม่ได้มองหน้าเธอมั้ง หน้าเหยเก แต่สวย”

…คมกริชสะดุ้งโหยง ทำไมดอกเตอร์ชราพูดราวกับเห็นด้วยตา

“ดอกเตอร์ รู้ เอ๊ย เห็นได้ยังไง”

…อดีตนักรบหน่วยพิเศษเอามือจับลูกตาตัวเอง

“เฮ้ย ใส่กล้องไว้ในลูกกะตาผมด้วยเหรอ”

“เปล่า ผมไม่ได้พิเรนทร์ขนาดนั้น”

“แล้วดอกเตอร์รู้ได้ยังไง”

“ก็รถคันที่ไปรับยายคิมมาเปียงยางนั่น ถูกส่งมาจากทำเนียบท่านผู้นำ เขาติดกล้องสปายเอาไว้เต็มคันรถ วีดีโอเซ็กส์ของคุณถูกส่งไปถึงมือท่านผู้นำแล้ว ผมและทีมงานดักจับสัญญานวีดีโอนั้นได้ อืมม์ หมอยก็ไม่ค่อยมีเนอะ ยายคิมเนี่ย”

… คมกริชแทบจะด่าโคตรพ่อโคตรแม่ แต่จะด่าโคตรของใครก็นึกไม่ออก เขารินเบียร์รสชาติห่วยๆนั้นลงแก้ว และกระดกมันเข้าไปอย่างเซ็งๆ….

…. มาริโอ้เดินขึ้นไปถึงห้องพักของตัวเองเมื่อสองทุ่มตามเวลาท้องถิ่น ยังไม่ทันจะได้ไขกุญแจเปิดประตู คิมแตฮีก็โผล่ออกมาจากห้องของตัวเองที่ห่างไปไม่มากนัก หญิงสาวตาลุกวาว เธอคอยเดินมาเคาะประตูห้องมาริโอ้อยู่ตลอดเมื่อโทรเข้าไปแล้วไม่มีคนรับสาย ทีมงานของดาราสาวชาวเกาหลีไปถามเบอร์ห้องมาริโอ้มาจากพนักงานโรงแรมตามที่เธอสั่ง

…. ดาราสาวยอดนิยมชาวเกาหลี ถลามาหาดาราวัยรุ่นไทย ก่อนจะลากกันเข้าไปในห้องของมาริโอ้ และสงครามระหว่างสาวเกาหลีใต้กับหนุ่มวัยรุ่นไทยก็เกิดขึ้นอย่างดุเดือด คิมแตฮีนั้นเปลี้ยไปทั้งตัว แต่เมื่อได้นอนพักมาสองชั่วโมง พร้อมโดปด้วยโสมตุ๋นเป๋าฮื้อถั่งเช่าเก๋าคี้ หญิงสาวก็สดชื่น ถึงแม้ช่องหีจะระบม แต่เธอก็ร้องครางอย่างสุขสมเมื่อท่อนควยกำยำของดาราวัยรุ่นหนุ่มไทย เสียบเข้าไปยันมดลูกจนหน้าหงาย มาริโอ้ดูดนมสองเต้าก่อนจะบีบตระโบม เต้านมขาวราวหิมะเป็นรอยแดงปื้นขึ้นมาทันตาเห็น

….. หน้าท้องของคิมแตฮีปราศจากไขมัน และมันหดเกร็งราวกับนักกล้ามที่คิดจะโชว์ซิกแพค หน้าท้องนั้นหดพร้อมรูตูดที่ขมิบ และรูหีที่กำลังตอด ความเสียวจากควยอวตารนั้นสุดที่หญิงสาวจะเคยรู้จัก มาริโอ้ดูดปากจิ้มลิ้มนั้น พร้อมสอดลิ้นยาวเข้าไปพัวพันลิ้นเล็กๆอ่อนนุ่มของคิมแตฮี เธอพยายามดูดลิ้นตอบ และตวัดมือโอบร่างของมาริโอ้ไว้แน่น

…. เที่ยงคืนดาราสาวชาวเกาหลีใต้ก็หมดฤทธิ์อีกหน ร่างสวยราวเทพธิดานอนถ่างขากว้าง ปากรูหีที่เคยปิดสนิทแม้จะถูกเพื่อนชายชาวเกาหลีเสียบแทงมาหลายหนแล้ว เมื่อมาพบดาราวัยรุ่นไทยเข้า แคมหีทั้งสองก็หุบไม่ลงอีกต่อไป เนื้อแคมที่ยังคงสีแดงแหกอ้าเปิดออก เผยให้เห็นเนื้อในของโพรงหีที่มีสีแดงสด เยิ้มไปด้วยคราบเมือกเหนียว เม็ดแตดที่แดงไม่แพ้เนื้อในปลิ้นออกมาจากหลืบร่องของมันแบบกู่ไม่กลับ น้ำควยอวตารที่แตกออกมาสามหน เกือบสามลิตร ไหลย้อยลงไปตามร่องตูด เปียกที่นอนเป็นวงกว้าง

… ดวงตาของเทพธิดาชาวเกาหลีปิดสนิท แต่ปากเผยออ้า ผมยุ่งเหยิง นมสองเต้ายังคงตึงเต่ง ท่านอนหมดแรงของเธอดูไม่จืด มาริโอ้มองภาพนั้นอย่างประทับไว้ในความทรงจำ พรุ่งนี้เช้าก็ต้องทำงานแล้ว อาจจะจบสวยหรือไม่สวยก็ยังไม่รู้ งานที่ผ่านมาทำให้เขาไม่ประมาทกับแผนการของดอกเตอร์ชรา เพราะมันจะเหนือความคาดหมายเสมอๆ

…. คมกริชหลับตาพัก ในร่างอวตารนี้ขอเพียงหลับสักสิบนาที ก็สดชื่นเหมือนได้นอนยาวมาทั้งคืน ความอัศจรรย์ของร่างยั้ยมีมาก แต่ข้อด้อยก็มีไม่น้อย โดยเฉพาะอายุขัย คมกริชยังจำได้ดีถึงความชราที่จู่โจมมาอย่างกะทันหัน เมื่ออยู่ในร่างของป๋าป๊อบ

… จริงสิ ก่อนมาเกาหลี เขายังดูข่าวของป๋าป๊อบกับน้องปีใหญ่ และได้รับรู้ความจริงว่า ทั้งป๋าป๊อบหรือฮวยเซ็ง ต่างก็ยังมีชีวิตอยู่ ดวงนภาเล่าว่า ทั้งสองคนหลับเพราะฝีมือของทีมงานดอกเตอร์กรกฏ และเมื่อตื่นขึ้นมา ก็จะถูกบรรจุความจำบางส่วนเอาไว้ให้ ทำให้การแทนที่โดยร่างอวตาร ไม่เป็นที่สงสัยของใครๆ

…. และดวงนภากระซิบให้ฟังด้วยความขำปนเสียว เพราะตอนที่เล่าให้ฟังนั้นเธอกำลังขย่มตอของมาริโอ้อย่างดูดดื่ม เธอเล่าว่า หนูปีใหญ่พยายามแหกหอยของป๋าป๊อบ เพื่อหาสิ่งลึกลับที่ซ่อนอยู่ภายใน โดยที่ป๋าป๊อบตัวจริงก็พิศวง ว่าปีใหญ่เค้าหาอะไรของเขา ล้วงไชกันจนไปยันมดลูกเหี่ยวๆ แต่ปีใหญ่ก็ไม่เคยพบสิ่งอัศจรรย์ ที่โผล่ออกมาทำให้เธอเสียวแทบขาดใจอีกเลย

…. เกือบห้าชั่วโมง ที่คมกริชนอนหลับๆตื่นๆอยู่ข้างๆร่างของคิมแตฮีที่สลบเหมือด ตีห้ากว่าๆ เขาอุ้มหญิงสาวไปล้างตัวในห้องน้ำ เธอเพียงแต่ส่งเสียงอืออาโดยไม่ฟื้น คมกริชแต่งตัวให้เธอแล้วอุ้มไปส่งไว้บนเตียงของเธอในห้องพัก ก่อนจะมองหน้าสวยขาดใจนั้นอย่างอาลัย

“ลาก่อน ขอบคุณครับสำหรับความทรงจำที่ดีๆ ผมคงไม่ได้เอาคุณอีกแล้วล่ะ”

… อดีตนักรบหน่วยพิเศษพึมพัม ก่อนจะกลับมาที่ห้องของตัวเอง เปิดตู้เย็นแล้วหยิบเบียร์ยี่ห้อเดียวที่มีในตู้มาดื่ม ที่จริงมันก็พอกินได้อยู่หรอก แต่เมื่อหัวค่ำเขาคิดแกล้งเด็กสาวชาวเกาหลีเหนือคนนั้น จึงบ่นไปต่างๆนาๆ หลังจากคิดหมดทุกเรื่องแล้ว คมกริชก็คิดถึงหน้าน้องพลอย หัวใจของเขากระตุกวูบ หวั่นใจลึกๆว่าหากกลับไปหาเธอในร่างอื่น เธอจะเข้าใจและยอมรับเขาได้ไหม

…. ชายหนุ่มในร่างของเด็กหนุ่มสะดุ้ง เมื่อดอกเตอร์กรกฏเดินเข้ามา

“สวัสดี ตื่นนานแล้วหรือ โห”

…คำอุทานท้ายประโยค ดังขึ้นเมื่อดวงตาฟางนั้นหันไปเห็นสภาพที่นอน

“ล่อกันเยิ้มเลยนะ แหม น่าจะรั้งยายคิมไว้สักหน่อย เผื่อผมจะได้ลิ้มชิมรสเธอบ้าง”

…. คมกริชหัวเราะหึๆ

“แปดโมงแล้วครับดอกเตอร์ จะสั่งอะไรก็รีบๆเข้า ไหนว่าจะมีคนมารับผมตอนเก้าโมง”

“ใช่ ท่านผู้นำดูคลิปในรถลีมูซีนของคุณแล้ว นั่งตัวเกร็งไปหมด สั่งด่วนให้พาคุณไปพบตอนเก้าโมงเช้า หน่วยดักฟังของเราส่งข่าวมา”

“งานของผมคืออะไรครับ”

“งานของคุณคือการทำให้ท่านผู้นำรับปากให้ได้ว่า จะไม่ส่งอะไรที่เกี่ยวกับนิวเคลียร์ไปให้พม่า”

… คมกริชขมวดคิ้ว

“ผมจะทำได้ยังไง ทำไมเขาถึงจะมาฟังผม”

“ฟังสิ คนเราฟังคนที่รักทุกคนแหละ”

…คมกริชไม่เข้าใจ

“งงครับ แล้วถ้าท่านผู้นำติดใจคลิปนั่น แล้วอยากทำบ้าง ก็น่าจะตามคิมแตฮีไป มาตามผมไปทำไม”

…พูดถึงตรงนี้ คมกริชก็สะดุ้งเฮือก ตาเบิกกว้าง

“ไม่น๊าาา ไม่จริง ไม่ใช่ ใช่ไหมดอกเตอร์”

“ใช่น๊าาา จริง ใช่ คมกริช”

…. ขนทั้งกายของคมกริชลุกเกรียว ตายห่ะ ท่านผู้นำเป็นแต๋ว

“นี่ หมายความว่า ผมจะต้องไปเป็นผัวกะเทยหรือครับ เอ๊ย ผมทำไม่เป็น”

… ดอกเตอร์ชราเดินไปที่ตู้เย็น ก่อนจะพูดออกมาอย่างดีใจ

“เฮ้ย มีไวน์บ๊วยด้วย”

… ก่อนจะขมีขมันเปิดขวดไวน์เล็กๆนั้น แล้วรินลงแก้วที่วางอยู่บนตู้หลังตู้เย็น ทำปากจู๋ซดไวน์ดังโฮกๆ

“ทำไมดอกเตอร์ต้องทำปากจู๋ตอนซดไวน์ด้วยครับ มันเปรี้ยวเหรอ”

“เปล่า แต่ผมต้องทำปากจู๋ เพราะผมทำปากจิ๋มไม่เป็น”

… ดอกเตอร์กรกฏตอบแล้วก็เดินกลับมานั่งข้างคมกริช ก่อนจะตบไหล่ชายหนุ่มเบาๆ

“บางทีอะไรก็ไม่เป็นอย่างที่เราคิดนะ”

… คมกริชหนาวยะเยือก พูดอย่างนี้หมายความว่าอย่างไร

“ดอกเตอร์มีอะไรก็พูดมาเลยดีกว่า ไม่ต้องอ้อมค้อม”

… ดอกเตอร์ชราวางแก้วไวน์บ๊วยลง ก่อนจะมองหน้าหล่อๆของมาริโอ้

“ท่านผู้นำไม่ได้เป็นกะเทย”

“อ้าว ผมงงนะเนี่ย แล้วดอกเตอร์บอกว่า ท่านผู้นำจะฟังคนที่รักไง”

“ใช่ คุณต้องทำให้เขารัก”

“บ๊ะ แล้วเขาเป็นผู้ชาย ไม่ใช่กะเทย ผมก็อยู่ในร่างผู้ชาย แล้วจะทำยังไงกันล่ะเนี่ย เฮ้ยยยยย”

.. คมกริชนึกออกแล้ว ดอกเตอร์กรกฏพยักหน้า

“นึกออกแล้วใช่ไหม อดทนหน่อยนะ เพื่อชาติ”

…. มาริโอ้ขมิบตูดแน่นอย่างไม่รู้ตัว

“นี่ ผม ผม จะต้องโดน เฮ้ย โดนสอยตูดเหรอ”

“ก็อย่างนั้น”

….. เสียงเคาะประตูดังก๊อกๆ ดอกเตอร์กรกฏลุกขึ้น

“ผมไปหลบในห้องน้ำ ขอให้คุณทำงานอย่างราบรื่น อย่าลืม เราติดต่อกันได้ตลอดเวลา ต้องการความช่วยเหลืออะไร พูดกับนาฬิกาของคุณได้เลย”

… ดอกเตอร์กรกฏหมายถึงวิทยุสื่อสารของหน่วยงานในนาฬิกาข้อมือ มาริโอ้ลุกขึ้นอย่างเซ็งๆ เมื่อเห็นดอกเตอร์ชราหนีบขวดไวน์บ๊วยและแก้วหายเข้าไปในห้องน้ำ เขาก็ดินไปที่ประตูห้องแล้วเปิดมันออก ทีมงานของเกาหลีใต้และไทยยืนหน้าตาตื่นอยู่หน้าห้อง

“โอ้ ท่านผู้นำส่งรถมารับโอ้ บอกขอพบด่วน”

… ไม่มีสีหน้าประหลาดใจบนใบหน้าของดาราหนุ่มวัยรุ่น ความผิดปกติมีเพียงอย่างเดียวคือรูตูดของเขาขมิบเกร็งแน่น มาริโอ้เดินออกไปนอกห้องก่อนจะปิดมัน แล้วเดินไปตามทางเดินในโรงแรม ไปตามหน้าที่และกรรมของเขาที่มี

… ลีมูซีนสีเดิมแบบเดิมแต่คนละคันรอรับดาราวัยรุ่นไทยอยู่ มีรถตำรวจทหารนำหน้าปิดท้ายอย่างหนาแน่น รถคันนั้นวิ่งเร็วสุดขีด เพื่อพาดาราวัยรุ่นของไทยไปทำเนียบท่านผู้นำ

เซนเซอร์ เนื่องจากไม่ต้องการถูกย้ายไปห้องชายรักชาย 5555555555555555555

…คมกริชพึ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่า ทำไมสาวบริสุทธิ์ถึงได้น้ำตาตกเมื่อเสียสาวเป็นครั้งแรก เขาแปลกใจที่น้ำตาใสๆไหลลงมาทางหางตาของเขา อารมณ์ที่ให้ความรู้สึกสูญเสียจู่โจมเข้ามาอย่างกะทันหัน มันคล้ายกับเมื่อครั้งที่เขชาฟื้นขึ้นมาเพื่อจะรับรู้ว่า ตนเองต้องพิการไปตลอดชีวิต อย่างไรก็อย่างนั้น

…เสียงหอบหายใจของท่านผู้นำมาพร้อมด้วยกลิ่นปากเหม็นๆสุดขีด หลังจากที่นอนหอบราวกับหมาหอบแดดไปหลังจากสุขสม เพียงไม่กี่นาทีท่านผู้นำก็พลิกตัวเข้ามาประกบข้างหลังมาริโอ้ มือช้อนเข้ามาลูบที่หน้าอกกำยำของเขาอีกครั้ง คมกริชกลั้นหายใจ ขณะที่กัดฟันแน่น พลางนึกถึงหน้าที่ ทำเพื่อชาติ…

เซนเซอร์ เนื่องจากไม่ต้องการถูกย้ายไปห้องชายรักชาย 5555555555555555555

… ทีมงานถ่ายทำสารคดีเดินหน้าไปอย่างรวดเร็ว เนื่องจากคิวของดาราหลายคนมีจำกัด โดยเฉพาะคิมแตฮี แต่ทุกฉากทุกช๊อตที่ถ่ายทำ ปราศจากร่างของดาราหนุ่มวัยรุ่นไทย บรรดานักแสดงจากประเทศที่เคยเข้าร่วมในสงครามเกาหลีฝ่ายของสหประชาชาติ ได้ออกแอคติ้งกันถ้วนหน้า ฟีล์มนับหมื่นๆฟุต ถ่ายกันไปอย่างไม่เสียดมเสียดาย งานนี้อเมริกันบริจาคฟีลม์และอุปกรณ์การถ่ายทำให้ และค่าใช้จ่ายต่างก็แย่งกันออกอุตลุต

… กำหนดการทำงานนั้นมีเพียงวันครึ่ง และวันที่สองจะมีงานเลี้ยงต้อนรับและอำลาในงานเดียวกัน โดยทีมงานเกาหลีเหนือแจ้งว่า ท่านผู้นำอาจจะมาร่วมด้วยแต่มันก็ยังไม่แน่นอน กองถ่ายทำถ่ายกันทั้งวัน โดยแทบไม่ได้หยุดกล้องห้ากล้องที่นำมาด้วย เพราะต่างรู้ดีว่า การถ่ายซ่อมนั้นเป็นไปไม่ได้ หรือเป็นไปได้ก็แล้วแต่ท่านผู้นำ จึงทำงานกันโดยเผื่อขาดเผื่อเหลือกันเอาไว้ก่อน

เซนเซอร์ เนื่องจากไม่ต้องการถูกย้ายไปห้องชายรักชาย 5555555555555555555

“โอ้อยากได้อะไร คิมจะให้”

…เสียงเรียกตัวเองด้วยนามสกุลเดียวกับคิมแตฮี แต่น้ำเสียงนั้นช่างสยดสยองยิ่งนัก มาริโอกลั้นอาเจียนที่ใกล้จะออกมาอยู่รอมร่อ

“ผมเป็นคนไทยครับ”

“ใช่ คิมรู้ว่าโอ้เป็นคนไทย บอกคิมทำไมเหยอ”

…คมกริชสะดุ้ง เมื่ออวัยวะบ่งบอกเพศถูกลูบคลำเล่น เขาขนลุกเกรียว สามหนแล้วยังไม่ชินอีกเรอะ เขาด่าตัวเองในใจ

“ไทยกับพม่ารบกันมานานหลายร้อยปีแล้ว”

“นั่นสิ แล้วโอ้บอกคิมทำไม คิมถามว่าโอ้อยากได้อะไร”

“ผมอยากได้ความปลอดภัยให้ครอบครัวของผมครับ”

“ได้เลย คิมจะให้โอ้เป็นพลเมืองพิเศษของประเทศคิม แล้วโอ้พาครอบครัวมาอยู่ที่นี่ได้เลย กินอยู่ฟรี มีประชาชนคอยรับใช้อีกหลายล้านคน”

…คมกริชถอนใจ

“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ผมอยากให้ประเทศของผมปลอดภัย ไม่อยากให้พม่าถล่มระเบิดปรมาณูใส่”

..ท่านผู้นำยิ้มตาหยี ใบหน้านั้นหากใครได้เห็นคงฝันร้ายไปตลอดชีวิต

“โธ่ เรื่องแค่นั้นเอง ได้เลย เดี๋ยวคิมสั่งให้รัฐมนตรีมันเลิกช่วยเหลืออาวุธให้พม่านะ แล้วคิมจะช่วยให้ไทยมีระเบิดประมาณูเอง โอ้จะได้เอาไปถล่มพม่าเล่น ดีไหม”

“ขอบพระคุณท่านมากครับ”

“เอ๊ย ท่านเทิ่นอะไรกัน เราคนกันเองแท้ๆ มามะ อีกทีนะคนดี เค้าแข็งอีกแล้ว”

เซนเซอร์ เนื่องจากไม่ต้องการถูกย้ายไปห้องชายรักชาย 5555555555555555555

….ที่เมืองท่าโชจิน ปาร์คยองแบพาแม่ลงจากรถโดยสารประจำทาง สองแม่ลูกหิ้วเพียงกระเป๋าใบเล็กๆกันคนละใบเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย และอีกอย่างหนึ่ง ถึงอยากจะหิ้วกระเป๋าใบใหญ่ ก็ไม่มีอะไรจะใส่นอกจากขี้ดิน หรือไม่ก็ต้องขนเตาไฟและกะทะหรือไหหมักกิมจิมาด้วย สมบัติทั้งหมดในชีวิตทีมี ยัดใส่กระเป๋าผ้าเก่าๆได้สองใบที่หิ้วติดมือมาเท่านั้น แต่ในกระเป๋ากางเกงที่ปาร์คยองแบสวมอยู่ มีเงินสกุลเกาหลีเหนืออยู่จำนวนหนึ่ง เงินสกุลเกาหลีใต้กว่าสิบล้านวอน คิดเป็นเงินไทยได้ราวๆสามแสนกว่าบาท อีกทั้งยังมีดอลล่าร์อเมริกันอีกว่าหนึ่งหมื่นดอลล่าร์ เด็กสาวเห็นเงินในซองที่ชายชราคนนั้นยัดใส่เข้ามาตรงเป้ากางเกงในพอดีแล้วก็ตาเหลือก เธอเปิดมันดูในห้องน้ำที่บ้านแล้วก็อ่านจดหมายที่สั่งไว้ ก่อนจะออกมาเก็บกระเป๋าและพามารดาเดินทางมาโชจินในทันที

…. ด้วยเงินเกาหลีเหนือทั้งหมดที่มี และเงินดอลล่าร์อเมริกันอีกนิดหน่อย เด็กสาวก็พามารดาลงเรือสินค้าเล็กๆลำหนึ่ง โดยผ่านด่านศุลกากรมาได้อย่างง่ายดาย เธอมองธงชาติที่ท้ายเรือลำนั้น มันมีสามสี แดงขาวน้ำเงิน ธงชาติไทย

…. รถลีมูซีนนำมาริโอ้มาส่งที่โรงแรมในคืนวันที่สอง หลังจากงานเลี้ยงต้อนรับและอำลาจบลงโดยไม่มีเงาร่างของท่านผู้นำ แต่ฝ่ายเกาหลีเหนือมีหน้าตาที่เบิกบานกันมาก โดยเที่ยวบอกกับใครๆว่า ท่านผู้นำพอใจกับการมาเยือนของทีมถ่ายทำนี้อย่างที่สุด ไหกิมจินับสิบไปถูกนำมาแจกกันถ้วนทั่ว กิมจิชั้นดีที่สุดจากหยาดเหงื่อแรงงานของนักโทษในค่ายกักกัน อีกทั้งยังมีสาหร่ายแห้ง เบียร์ยี่ห้อท่านผู้นำจงเจริญ ไวน์บ๊วย และข้างของอีกสารพัด

… ใบหน้าของนักแสดงหนุ่มวัยรุ่นไทยดูซีดๆ เขาเดินกะเผลกๆเข้ามาในโรงแรม ทีมงานของไทยต่างกรูกันเข้าไปสอบถาม แต่เด็กหนุ่มโบกมือก่อนไม่ขอพูดอะไร และขอกลับไปเก็บของในห้อง เนื่องจากทุกคนต้องเดินทางกลับกันแล้ว….

… คิมแตฮีนั่งกุมมือมาริโอ้ตลอดการเดินทางกลับ หญิงสาวขอร้องให้เด็กหนุ่มแวะพักที่บ้านของเธอ และจะพักนานเท่าไหร่ก็ได้ แต่มาริโอ้ขอตัวเนื่องจากต้องเดินทางกลับประเทศไทยทันที มีงานรออยู่เพียบ คิมแตฮีแทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้ เมื่อต้องจากลากันที่สนามบินกรุงโซล

…. ฟ้าพึ่งจะสาง เมื่อสายการบินแห่งชาติพาทีมงานของไทยลงที่สนามบินสุวรรณภูมิ มาริโอ้นั้นนั่งหลับตามาตลอดทาง เมื่อออกจากด่านศุลกากรมาได้ เขาก็ขึ้นรถที่มารับโดยแยกกับทีมงานในทันที

…. ดอกเตอร์เพ็ญนิตย์ เอามือลูบใบหน้าอันหล่อเหลาแต่ซีดเซียวนั้นอย่างสงสาร

“มันแย่มากเลยหรือคมกริช”

…คมกริชถอนใจ

“ช่างมันเถิดครับ ผมไม่อยากนึกถึงมัน ถึงเวลาหรือยัง”

“ใกล้แล้ว เมื่อกลับถึงหน่วยของเรา ฉันจะย้ายร่างคุณเลย เฮ้อ”

…ดอกเตอร์สาวใหญ่ถอนใจ

“เป็นอะไรครับ”

“ไม่มีอะไร เสียดาย ไม่มีเวลาใช้ร่างนี้อีกสักคืนสองคืน ฉันไม่เคยเสียวแทบขาดใจกับหน้าหล่อๆมานานแล้ว ร่างนี้สะใจฉันจริงๆ”

…มาริโอ้ฝืนยิ้ม เวลาย้ายร่างใกล้เข้ามาแล้ว จะว่าไปเขาก็ชักชินกับมัน ไม่ดเจ็บปวดอะไรมากไปกว่าเมื่อครั้งตกจากเครื่องบินโดยร่มไม่กาง พริบตาก็เกิดใหม่ คราวนี้จะร่างใครอีกล่ะ แล้วงานอะไร และจะได้เจอน้องพลอยอีกไหม

… ชายหนุ่มในร่างเด็กหนุ่ม เหม่อมองท้องฟ้าที่สว่างไสวแล้ว เขาคิดถึงน้องพลอยเหลือเกิน…