…. บานรูนีเดินตามสามีมาด้วยหน้าที่หงิกเหมือนขนในที่ลับ ฮวยเซ็งทำท่ารีบสุดชีวิต โดยอ้างกับภรรยาว่าจะต้องเข้าประชุมคณะรัฐมนตรี ซึ่งรอเขามากว่าสามวันแล้ว ภรรยาของท่านผู้นำซึ่งมีเลือดกำจนกูชาเพียงครึ่งเดียว อีกครึ่งหนึ่งนั้นเป็นเลือดเวียดน้ำประเทศเพื่อนบ้าน ได้แต่กัดฟันกรอดๆ อาฆาตไว้ในใจว่า กลับถึงบ้านเมื่อไหร่ จะตบให้หูชาเรยยมรึง

…. ฮวยเซ็งเดินเข้าห้องประชุมที่มีรัฐมนตรีนั่งหน้าป๋อหลอรอกันอยู่เพียบ ทั้งหมดเตรียมเข้าประชุมมาตั้งแต่มีวิทยุมาบอกว่าท่านผู้นำออกจากโรงพยาบาลแล้ว แต่ก็รอกันจนหงอยแดรก เพราะท่านผ็นำมัวแต่เปิดซิงนักแสดงสาววัยรุ่นอยู่บนรถลีมูซีนคันยาวใหญ่ ซึ่งในขณะนี้หน่วยรักษาความปลอดภัยคนหนึ่งกำลังดึงเส้นขนหงิกงอเส้นเล็กบางเบาขึ้นมา เมื่อพิจารณาจนแน่ใจแล้วว่าไม่ใช่เส้นหะมอยของท่านผู้นำ เขาก็สูดดมมันอย่างชื่นใจ พลางพึมพำว่า อย่างน้อยกรูก็ได้เห็นหะมอยของเพียงอัปสราล่ะวะ แถมยังมีกลิ่นสาปฉุนของหม้อดาราสาว ที่ติดอยู่บนเบาะอย่างจางๆ ให้สูดดมเป็นบุญจมูก

…. คมกริชกวาดสายตามองไปทั่วห้อง เขานึกสมเพชอยู่ในใจ คณะผู้บริหารประเทศเพื่อนบ้านที่มีปัญหามาโดยตลอดกับประเทศของเขา หน้าตาหาสกุลรุนชาติไม่ได้ หลายคนเป็นเจ้าพ่อท้องถิ่น หลายคนเป็นอดีตทหารป่าที่เลือกเจ้านายถูกคนจึงได้ดิบได้ดี และทุกคนทำหน้าโง่งม พร้อมรับคำสั่งจากท่านผู้นำ โดยไม่โต้แย้ง

…. ประเด็นการประชุมเป็นเรื่องสำคัญ ปัญหากระทบกระทั่งกับประเทศของคมกริชนั่นเอง รัฐมนตรีกระทรวงคาสิโน เสนอให้ยุติปัญหาโดยเร็ว ก่อนที่บ่อนชายแดนจะเจ๊ง รัฐมนตรีกลาโหมเสนอรบ รัฐมนตรีศึกษาถามโพล่งขึ้นมาว่าจะเอากระบองไปรบกับเขาหรือ อาวุธเท่าที่มีรวมทั้งจำนวนทหาร รบสามวันก็ฉิบหายแล้ว รัฐมนตรีอีกหลายกระทรวงส่งเวียงล้งเล้งกันลั่น คมกริชนั่งส่ายหัว ก็พอดีรัฐมนตรีการคลังเอียงคอมากระซิบด้วยเบาๆ

“ท่านครับ อดีตนายกของประเทศเพื่อนบ้านเราพร้อมครอบครัว เดินทางมาพบท่านครับ”

คมกริชงง เขาไม่รู้เรื่องการเมืองของประเทศนี้เลย ชายหนุ่มในร่างอวตารได้แต่พูดเป็นกลางๆ

“พบเรื่องอะไร จำไม่ได้แล้ว ขี้แตกจนลืมหมด”

รัฐมนตรีคลังกลืนน้ำลาย

“ก็เรื่องสัญชาติ เรื่องเช่าเกาะ เรื่องมรดกเจ้าคุณปู่ เอ๊ย มรดกโลก เรื่องอะไรอีกเยอะแยะที่ท่านคุยกันไว้ ผมก็ไม่ทราบทั้งหมด”

คมกริชถามเรื่อยเปื่อย ขณะที่เครื่องแปลภาษากำลังพยายามแปลภาษาที่ล้งเล้งเต็มห้องจากปากรัฐมนตรีหลายคน

“มาทั้งครอบครัวหรือ”

“ครับ”

รัฐมนตรีคลังกระซิบตอบ ก่อนจะพูดต่อ

“ลูกสาวก็มาครับ คนที่ท่านเคยเปรยๆไว้ว่าอยากได้”

ภาพเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่งแว่บเข้ามาในสมองของคมกริชทันที แน่นอนเธอคนนั้นเป็นเซเลบที่โด่งดังของประเทศเขา และเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆทั่วโลก ด้วยฐานะของบิดาที่ร่ำรวย และร่างที่อวบอัด หน้าตาไร้เดียงสา น่าย่ำยี

“พักกันที่ไหน”

เสียงถามของฮวยเซ็งดูร้อนรน รัฐมนตรีคลังขมวดคิ้ว ก็รู้กันอยู่ว่าจะต้องมาพักที่บ้านรับรอง แล้วท่านผู้นำถามทำไมเนี่ย หรือขี้แตกจนสมองไหลออกไปด้วย

“บ้านพักรับรองครับ”

แต่เขาก็ตอบ

“ไป ไปกันเลย”

ฮวยเซ็งลุกขึ้นยิน ก่อนจะเปล่งเสียงดัง

“เงียบๆๆๆ ไอ้ห่า กัดกันอยู่ได้ มิน่า กูรู้แล้วว่าทำไมประเทศของเราไม่เจริญ เลิกๆ ไม่ประชุมแล้ว กลาโหมเว๊ย”

รัฐมนตรีกลาโหมรีบยืนตรงรับคำสั่ง

“ถอนทหารออกจากชายแดนให้หมด”

รัฐมนตรีกลาโหมอ้าปากค้าง

“ไม่ได้นะครับท่าน เดี๋ยวไอ้พวกฝั่งโน้นมันเข้ามายึดพื้นที่เราหมด”

“เออ มันจะยึดก็ให้มันยึดไป ไอ้ห่า คนไม่มีจะแดกกันทั้งเมือง ยังจะมามัวรบหาห่าอะไรกันอีก เลิกๆๆๆ รีบไปถอนทหาร ไม่งั้นกูจะยิงเป้ามึง”

รัฐมนตรีกลาโหมสะดุ้ง ก่อนจะพรวดพราดออกไปจากห้องประชุม รัฐมนตรีคนอื่นๆปิดปากเงียบ ขณะที่ฮวยเซ็งเดินออกไปจากห้อง และรีบเดินทางไปยังบ้านพักรับรองราคาหลายล้านดอลล่าร์ในทันที

อดีตนายกของประเทศเพื่อนบ้านยิ้มร่า เมื่อเห็นไอ้ควายสัญชาติกำจนกูชาเดินยิ้มร่าเข้ามาหา เขาใช้เงินมหาศาลที่มี รวมทั้งสันยิงสัญญาลมๆแล้งๆทางการค้า หลอกใช้ไอ้ควายตัวนี้มานานนักหนาแล้ว ซึ่งมันก็ได้ผล ประเทศกำจนกูชากับประเทศของเขาต้องวิวาทบาดหมางกัน ด้วยพลังโลภที่เขาฟาดหัวมัน แต่อดีตท่านผู้นำคนนี้ไม่รู้เลยว่า ในร่างของฮวยเซ็งที่เขาคุ้นตานั้น ที่จริงแล้วคือร่างอวตารที่มีคมกริชควบคุมบังคับบัญชาอยู่

โต๊ะอาหารนั้นอบอุ่น อาหารหลากชนิดพร้อมทั้งเครื่องดื่มเลิศรสถูกเสริฟอย่างไม่อั้น อาหารมีทั้งอาหารจีน ญี่ปุ่น อาหารพื้นเมือง อาหารฝรั่ง ยำปลากรอบวางเคียงคู่กับปลาแซลมอนดิบจิ้มวาซาบิ เคียงข้างด้วยไข่คาเวียร์บนแผ่นชีสเบาบาง เนื้อลูกวัวย่างวางใกล้ชิดกับอึ่งย่าง ทุกคนดื่มกินอย่างเต็มคราบ เว้นแต่คมกริชที่กินพอประมาณ ร่างอวตารของเขานั่งประจันหน้ากับอดีตนายกของประเทศเพื่อนบ้าน และเคียงข้างด้วยลูกสาวสวยคนเล็กของอดีตนายก ส่วนบานรุนีภรรยาของฮวยเซ็งที่ตามมาสมทบ ก็นั่งข้างอดีตนายกเพื่อดูแลรับรอง

น้องอุ๊บลูกสาวอดีตนายก นั่งตัวแข็งเมื่ออาฮวยเซ็งของเธอ เอามือมาแปะไว้ที่ต้นขาซึ่งอยู่พ้นชายกระโปรงสั้นจุ๊ด พลางชี้ชวนให้ลิ้มรสอาหารต่างๆ

“หนูอุ๊บ ลองชิมอึ่งย่างดูสิครับ อาสั่งให้เขาทำมาเป็นพิเศษ รับรองอร่อย”

หนูอุ๊บมองอึ่งย่างแล้วทำหน้าตาพิกล ก่อนจะทำหน้าเบี้ยวเมื่อมือของลุงฮวยเซ็งชักจะลูบขึ้นสูง ขนาดที่เรียกว่าอีกสองสามนิ้วมันก็จะถึงเป้ากางเกงในของเธอแล้ว

“หนูไม่กล้าชิมค่ะ ไม่เคย”

ทั้งสองสนทนากันด้วยภาษาเศษฝรั่งเบาๆ หลายคนมองฮวยเซ็งแล้วทำหน้าสงสัย ด้วยปกติท่านผู้นำนั้นพูดได้แต่ภาษาของกำจนกูชา และภาษาเศษฝรั่งนิดหน่อย ทำไมถึงได้คุบกับหนูอุ๊บได้อย่างออกรสนัก

อึ่งย่างชิ้นหนึ่งถูกจิ้มมาวางไว้ในจานของหนูอุ๊บ และด้วยแรงคะยั้นคะยอของอาฮวยเซ็ง หนูอุ๊บก็ตัดสินใจจิ้มมันเข้าปาก โดยมีสายตาของใครหลายคนมองด้วยความเป็นห่วง และทุกคนก็ต้องลุ้นเอาใจช่วย เมื่อเห็นหน้าของหนูอุ๊บเหยเก ตาลอย โดยอมชิ้นอึ่งย่างนั้นไว้โดยไม่เคี้ยว

ทุกคนคงไม่รู้ว่า ภายใต้ผ้าปูโต๊ะที่ยาวกรอมพื้น และฮวยเซ็งดึงมาคลุมขาของหนูอุ๊บเอาไว้เพื่อป้องกันสายตาของใครๆนั้น ท่อนควยของร่างอวตาร ยาวเลื้อยออกมาจากซิบกางเกงของฮวยเซ็ง และรีดตัวเองจนเป็นแท่งยาวราวกับแส้ ก่อนจะชอนไชส่งหัวควยที่บานแฉ่งแดงก่ำ สอดเข้าไปในขอบกางเกงชั้นในของหนูอุ๊บ และมุดปราดเข้าไปในร่องหีที่เปียกชื้นฉ่ำของเด็กสาว จนมิดยันมดลูก ขนาดของท่อนควยส่วนที่มุดเข้าไปนั้น ใหญ่พอเหมาะที่จะเปิดทะลวงรูหีเด็กสาวบริสุทธิ์โดยไม่ให้เจ็บปวด คมกริชคอนโทรลร่างอวตารนี้ได้ดั่งใจปรารถนา เขาชำนาญในการใช้อวัยวะพิเศษที่ดอกเตอร์กรกฏสร้างสรรค์ขึ้นมาอย่างเต็มที่ รูหีของหนูอุ๊บบีบรัดท่อนควยที่บุกรุกเข้าไปอย่างเสียวซ่าน มันไม่ต่างอะไรกับการเอานิ้วแยงรูหีเล่นเวลาเธอเงี่ยน แต่มันเสียวกว่ามากมายหลายเท่า จนเด็กสาวไม่อาจจะอ้าปากขยับกรามเคี่ยวอึ่งย่างชิ้นเล็กๆนั้นได้ มืออันสั่นเทาของเธอรับกระดาษทิชชู่ที่อาฮวยเซ็งส่งให้ ก่อนจะก้มหน้าลงหลับตาปี๋ และคายอึ่งย่างชิ้นนั้นลงทิชชู่ พร้อมน้ำลายที่ไหลย้อยและเสียงอึกอักในลำคอ เมี่อท่อนควยที่บุกรุกเข้าไปในรูหีนั้นขยับกระเด้าเบาๆ หนูอุ๊บไม่รู้จริงๆว่าอะไรที่ทะลวงเข้าไปในรูหีของเธอ จะว่าเป็นมือของอาฮวยเซ็งก็ไม่ใช่ เพราะเวลานี้อาฮวยเซ็งเอามือทั้งสองมาให้เห็นอยู่บนโต๊ะ โดยมือหนึ่งส่งแก้วน้ำให้เธอ และอีกมือหนึ่งลูบหลังเธอเหมือนผู้ใหญ่กำลังห่วงใยเด็ก…