ยามบ่ายแก่ ๆ เมย์ เด็กสาวอายุ 15 เป็นนักเรียนน ม.3 ของโรงเรียนเอกชน

ที่หนึ่ง เดินหอบแฮ่กๆ อยู่รั้งท้ายเพื่อน ๆ วันนี้เป็นวันแรกที่เข้าค่ายลูกเสือซึ่งเป็นวันที่ต้อง

เดินทางไกลเพื่อทดสอบความอดทน เนื่องจาก เมย์ เป็นคนที่ค่อนข้างจะคุณหนู ทาง

บ้านไม่ค่อยให้ทำอะไร วัน ๆ จึงเล่นอยู่แต่กับ computer กับหมาที่บ้าน เมื่อต้องมาออก

แรงในทันที จึงไม่อาจสู้คนอื่นได้ เหงื่อที่ไหลอกมาซึมไปมาส่วนต่าง ๆ เช่นไต้คาง รักแร้
แม้แต่ส่วนใต้ร่มผ้า ยิ่งเดินเหงื่อก็ยิ่งออก เมย์ก็กินน้ำที่พกพามาอย่างเต็มที่
“เมย์ ไหวไหม”ฟา เพื่อนของเมย์พูดขึ้น
“ไหว จ่ะ ไหว ขอพักกินน้ำแป๊บเดียว”
“ถ้าไม่ไหวก็บอกนะจะได้รอ”
“ไม่เป็นไรจ้าเดี๋ยวกินน้ำ แล้วจะเดินตามไป”
“ระวังนะ กินน้ำมาก ๆ จะปวดฉี่นะเธอ”
“จ้า ๆ รู้แล้ว ป่ะไปกันต่อเถอะ”
เมย์เดินจ้ำอ้าวอย่างรวดเร็ว หลังจากกินน้ำ แรงจากการเดินรวมกับการดูด

กลืนน้ำของร่างกายทำให้เมย์ ปวดฉี่จนได้ เมย์เดินบิดขาไปมาพร้อมทั้งเอามืออีกข้างที่

ว่าจากการถือพลองมากุมที่ท้องน้อยเพื่อบรรเทาอาการปวดฉี่ อวัยวะช่วงล่างของเมย์
พยายามขมิบอย่างเติมที่ เดินไปได้อีกกีโลเมย์ก็ทนไม่ได้ พร้อมทั้งเหลียวซ้ายแลขวาหา

ที่ปลดปล่อย แต่เนื่องจากกลุ่มของเธอช้ามากแล้ว ประกอบกับรอบ ๆ เป็นป่ารกทึกพอที่

จะปิดบังเมย์ได้
“หลบซักเดี่ยวคงไม่เป็นไร ฉี่เสร็จวิ่งตามไปคงทัน”เมย์คิดในใจ
เมย์หลบเข้าข้างทางโดยไม่บอกใคร เข้าไปในป่าหาที่ฉี่ทันที่ จุดที่เมย์เลือก

จะฉี่นั้นไปหลุม ลึกลงไป ในดินประมาณ 1 เมตรกว้างประมาณ 5 เมตร เมย์ก้มลงนั่งยอง

ๆ พลิกกระโปรงมาที่หน้าท้องและถอดกางเกงในไว้กองที่เท้า และฉี่ทันที่ นับเป็นข้อผิด

พลาดที่เธอไม่ควรกระทำ……….

เมื่อนานมาแล้วสิ่งมีชีวิตจากดาวที่ห่างไกลได้เกาะติดอุกาบาท เนื่องจากการ

ที่มันเปลี่ยสภาพแวดล้อม จากดวงดาวของมันที่เคยมีบ้านอาศัยที่เป็นโพรงชื้นแฉะและมี

อาหารอุดมสมบูรณ์ กลายเป็นอวกาศที่หนาวเย็นและไร้อาหาร มันจึงต้องจำศีลมาเป็น

เวลานานนับล้าน ๆ ปี จนกระทั่งตกมาบนโลก เมื่อเจอความชื้อบนโลกมันก็ตื่นขึ้นมาอีก

ครั้ง แต่ปรากฎว่าไม่มีสถานที่จะอยู่อาศัยในบริเวณไกล้ ๆ ได้เลยมันจึงจำเป็นต้องจำศีล

อีกครั้ง เพื่อรอที่อาศัยที่เหมาะกับมันเอง เป็นอย่างนี้มานับพันปี
เมื่อมีของเหลวอุ่น ๆ ไหลมาปะทะกับตัวมัน คราบแห้ง ๆ ก็เริ่มพองตัว ต่อม

รับอุณหภูมิยื่นออกจากจากลำตัว เพื่อตรวจจับภาวะรอบตัว ต่อมนั้นยื่นขึ้นไปเห็น สถานที่

ที่แตกต่างจากหลายพันปีที่ผ่านมา ที่แห่งนั้นเป็นโพรงอบอุ่นและชื้นแฉะ ท่านผู้อ่านคงจะ

รู้แล้วว่าที่นั้นคือที่ไหน ใช่มันคือหีของเมย์นั่นเอง เมื่อมันหาที่อาศัยเจอแล้วมันก็รีบคว้า

ไว้ทันที
มันม้วนตัวเป็นแท่งเล็ก ๆ งอตัวและดีด ไปเกาะ ที่แคมใหญ่ของเมย์(ลองนึก

ถึงพวก ทากดูดเลือดในป่า)และใหลเข้าสู่ช่วงคลอดอย่างรวดเร็ว
“อุ้ย อะไรเนี่ย”เมย์รู้สึกเหมือนมีอะไรไหลเข้าไปในหีของเธอแต่ตอนนี้เธอยัง

ฉี่ไม่เสร็จจึงขยับตัวไม่ได้ ทำให้มันเลื้อยเข้าไปจนถึงปากมดลูกและเกาะอยู่ที่นั้น
“อะไรเข้าไปในั้นอ่ะ”เมย์นั่งยอง ๆ ฉี่นานเป็นพิเศษเพราะน้ำที่กินเข้าไปมาก

ขณะที่ข้างในหีของเธอก็คันยุบยิบ เมื่อฉี่เสร็จแล้วเธอก็มองดูที่หีของเธอ เอามือทั้ง 2

ข้างถ่างแคมทั้ง 2 ของเธอออก เห็นปากช่องคลอดขยับไปมาขมุบขมิบ เมื่อมองภาย

นอกไม่เห็นเธอจึงลุกขึ้น ถ่างขาออกและเอานิ้วชี้สอดเข้าไปด้วยความที่ยังไม่เคยผ่าน

ชายมาก่อนทำให้เธอกดนิ้วไปได้แค่ไม่กี่เซ็นแต่เธอก็ยังควานไปมารอบ ๆ พนังช่อง

คลอดเพื่อหาสาเหตุ
“โอ๊ย เจ็บจัง คงไม่มีอะไรมั้ง”เมย์ดึงนิ้ออกโดยมีเมื่อกติดออกมายืดยาว
“อะไรเนี่ย?” เมย์ลองดมดูเมื่อได้กลิ่นหวานหอม ก็ลองเอาลิ้นเลีย
“อืม ไม่รู้อะไรแฮะ “เมย์ดึงเอากางเกงในสวมเข้าที่จัดเสื้อผ้าและวิ่งออกไป

ตามเพื่อน ๆ