รสาที่เพิ่งโดนรุมจากชาย 4คน นอนหมดแรงอยู่บนเตียงภายในห้องของเธอเอง
“โธ่…. เราไม่น่าคิดว่าสาหักหลังเราเลย… เป็นแผนพวกมันตั้งแต่แรกแล้ว…เฮ้อ!!” ทอดถอนใจกับความรู้สึกผิดของตัวเอง ที่คิดกับเพื่อนรักแบบนั้น
“สา…..สา นี่แอนนะ” แอนลองเขย่าตัวสาเบาๆ สาก็หันหน้ามาแบบสะลึมสะลือ ไม่น่าเชื่อค่ะ หน้าสาเป็นสีชมพูเรื่อๆ เหงื่อสาเปียกทั้งตัว ดูเหมือนคนที่เพิ่งโดนเอาแบบมีความสุขสุดๆ ไม่เหมือนคนโดนข่มขืนเลย
เป็นไปได้เหรอเนี่ย? ผู้หญิงที่เพิ่งโดนรุมสวิงจากชายที่ไม่ได้รัก4คน จะมีหน้าตาดูมีความสุขขนาดนี้ แต่ที่แน่ๆ ยานั่นแรงมาก แอนนึกถึงตอนแอนโดนวินเอา ไม่เจ็บเลย โดนบี้หัวนมหน่อยเดียว น้ำก็ออกมาเต็มร่องแล้ว “อูวยยส……ซี๊ดด” แอนลองเขี่ยหัวนมตัวเองดู ยังเสียววูบๆอยู่เลยค่ะ

แอนดูเวลาตอนนี้ 4ทุ่ม20แล้ว ด้วยสติที่เหลืออยู่ของแอนบอกแอนให้รู้อย่างนึง… ยานั่น..อะไรไม่รู้แหละ แต่มันออกฤทธิ์ได้อย่างน้อยก็ชั่วโมงครึ่งล่ะ
“สาจ๋า…. สา…สาลุกไหวมั้ย?” แอนเขย่าอีกครั้ง
“อืม….อา อย่าค่ะ ไม่ไหวแล้ว พวกเธออย่าทำพี่อีกเลย” สายังหลับตารำพึงรำพันเบาๆด้วยเสียงเครือๆ “พี่…พี่เสร็จไป..3ทีแล้ว…..” สาค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“สา นี่แอนเอง พวกนั้นกลับไปหมดแล้ว” แอนเอามือลูบผมสาเบาๆ “สาลุกไปล้างเนื้อล้างตัวก่อนนะ… ลุก… อึ้บ!!” แอนประคองสาขึ้น ในขณะที่สาเองก็พยายามดันตัวเองขึ้น

แอนจะอาบน้ำให้ แต่สาบอกว่าไหว เดี๋ยวสาอาบเอง หลังจากสาอาบเสร็จ แอนก็เข้าไปห้องน้ำล้างตัว โดยเฉพาะตรงนั้น… แอนเองก็โดนมาเหมือนกัน พอออกมาก็เห็นสาหลับไปเรียบร้อยแล้ว แอนก็เพลียค่ะ สาก็หลับไปแล้ว แอนก็เลยคิดจะกลับห้องของตัวเองบ้างแล้ว ลงมาถึงลานจอดรถ ซึ่งข้างๆมีร้านอาหารเล็กๆ2ร้าน ซึ่งเป็นที่รู้กันว่า นศ.ชอบมากันมาก โดยเฉพาะพวกที่เช่าอพาทเมนต์แถวนี้อยู่ แล้วก็แวะซื้อโกโก้ร้อนข้างๆคอนโดฯ คิดว่าเครื่องดื่มร้อนๆจะช่วยให้แอนดีขึ้น

ระหว่างที่รออยู่นั้น ก็มองไปเรื่อยๆ สายตาเลื่อนไปถึงหน้าร้านขายอาหารตามสั่ง เครื่องดื่ม แต่ใช้ชื่อร้านว่า“ผับ” บรรยากาศก็คล้ายผับอยู่หน่อยๆ มี นศ.นั่งดื่มกินกันอยู่ที่โต๊ะหน้าร้าน2-3คน มองเรื่อยไปจนสายตาหยุดลงตรงช่องเสาหน้าร้าน มองไปจนถึงโต๊ะในผับที่ค่อนข้างสลัว แต่ยังเห็นได้ชัด เพราะห่างจากตรงที่แอนยืนอยู่แค่10กว่าก้าว ผู้ชายผมยาวปล่อยผมถึงกลางหลัง

โต้งนั่นเองค่ะ! แอนจำได้ดี ถึงแม้จะค่อนข้างมืด และในเวลาปกติโต้งจะรวบผมมัดไว้ แต่แอนก็จำได้ไม่ผิดแน่ค่ะ โต้งคือคนที่อยู่ในกลุ่มวิน ดูจากที่คนอื่นๆเรียก แสดงว่าเป็นหัวโจก แล้วก็โต้งอีกนั่นแหละที่วินอ้างว่าเป็นคนหายาปลุกเซ็กซ์มาให้วิน ข้างๆโต้งก็ไม่ใช่ใครเลยค่ะ บอยนั่นเอง แอนพยายามหลบตรงมุมๆ แล้วมองหาอีก2คน สักกับวิน ที่ค่อนข้างแน่นอนว่าไม่ได้อยู่แถวนั้น

วันนั้นเป็นวันอังคาร คนแทบไม่มี คนนั่งดื่มกินกันในร้าน มองกวาดๆก็มองเห็นทั่วร้าน ในร้านมีนั่งอยู่2โต๊ะ โต๊ะพวกของโต้ง กับโต๊ะถัดไปหน่อย มีน้อง นศ.นั่งอยู่คนนึง ข้างนอกหน้าร้าน 3คน นี่ก็เกือบจะ5ทุ่มแล้ว เข้าใจว่าหลังจากรุมสวิงเพื่อนแอนไปแล้ว วินกับสักคงแยกย้ายกันไป บอยกับโต้งข้ามฟากมานั่งกินเหล้ากันต่อ บอยที่ก่อนหน้านี้ไม่ถึงชั่วโมง คุยเป็นนัยๆถึงแผนการพิเศษที่จะจัดการกับน้องโบว์ สาวสวยอีกคนนึงที่เป็น จนท.ห้องแล็บเหมือนกับแอน หรือว่าพวกมันมานั่งวางแผนที่ว่าไว้

“โกโก้ได้แล้วจ้ะ” ความคิดโดนขัดจังหวะจากเสียงคนขาย แอนรีบรับมาแล้วก็จ่ายเงินให้ไป จากนั้นแอนก็ไปหลบตรงป้ายรถเมล์หน้าร้านผับพอดี ตรงนั้นมีป้ายโฆษณาพอจะบังได้บ้าง ไกลกว่าเดิมนิดนึงแต่แอนว่าปลอดภัยกว่าค่ะ พอได้ทำเลแล้ว แอนก็มองหาพวกโต้งอีกครั้ง…. บอยนั่งอยู่คนเดียว แล้วโต้งล่ะ?….. “เจอแล้ว” โต้งอยู่ตรงเคาท์เตอร์คุยกับพนักงานคนนึง “ไม่ได้ยินอะไรเลย ทำไงดี?”…. อยากจะรู้ว่าพวกมันวางแผนจะทำอะไรโบว์ แล้วตัวแอนกับสาล่ะ?… แต่แบบนี้ มันก็ไม่รู้เรื่อง เผลอๆจะโดนมันเห็นเข้าอีก พอคิดถึงโบว์ ก็รู้สึกเป็นห่วง

“โทรหาโบว์ดีกว่า…” ตั้งใจกดโทรศัพท์ดูว่าโบว์ยังปลอดภัยดีหรือเปล่า? “โทรศัพท์…บ้าจริง! อยู่บนห้องสา” งั้นกลับไปเอาที่ห้องสาก็ได้ ขณะที่ตัดสินใจกลับนั้น ก็เห็นอะไรแปลกๆ โต้งยัดเงินให้พนักงานร้านคนที่คุยอยู่นั่น แบงค์อะไรไม่แน่ใจ น่าจะ500 หรือ1000บาท แล้วก็ชี้ให้พนักงานคนนั้นดูอะไรสักอย่าง พนักงานก็ท่าทีพิรุธ รับเงินหันซ้ายหันขวา แล้วก็เก็บเงินใส่กระเป๋า “หรือว่า…. พนักงานนั่นเป็นคนขายยาปลุกเซ็กซ์ให้กับโต้ง..วินบอกว่าได้จากผับ หรือว่าเป็นร้านชื่อ-ผับ-นี่” แอนเลยตัดสินใจดูต่ออีกหน่อย ต้องการจะรู้ให้ได้

พนักงานคนนั้นสักครู่ก็เอาเครื่องดื่มเดินเลยผ่านโต๊ะที่พวกโต้งนั่งอยู่ เลยไปให้กับเด็กสาวนักศึกษาคนนึงที่นั่งอยู่มุมร้านถัดจากโต๊ะที่โต้งนั่ง กันไป2โต๊ะ ขากลับเห็นโต้งยกนิ้วโป้งให้พนักงาน…. “ตายแล้ว!!….” แอนรู้ทันทีว่าอะไรเป็นอะไร
“น้องคนนั้น โดนพวกโต้งมันจ้องอยู่”…
“ทำไงดีล่ะ??”…
ใจนึงอยากโทรเช็คดูว่าโบว์ปลอดภัยดีมั้ย? คือกลัวค่ะ ตอนนี้ไม่เห็นวินกับสัก กลัวว่าไปหาโบว์ …แต่ว่าพวกนั้นก็ไม่น่าจะรู้จักที่พักโบว์ คิดอีกที มันยังมาหาสาได้ถึงห้อง อีกใจนึงก็อยากดูต่อว่าพวกมันทำอะไรกัน? เผื่อว่าจะหาทางป้องกันตัวได้

เหลือบเห็นตู้โทรสาธรณะห่างไป10เมตร แอนรีบไปแลกเหรียญที่ร้านขายกาแฟ ในตัวไม่มีเหรียญเลย พอได้แล้วก็รีบไปที่ตู้โทร อ้อมร้านนิดนึงไปทางป้ายรถเมล์ กลัวพวกโต้งเห็นเข้า มองเข้าไป… “พวกโต้งไปไหนแล้ว?” มองตามไปเห็นพวกนั้นนั่งประกบ นศ.หญิงที่โต๊ะแล้ว พยายามจะหอมแก้ม น้องเค้าก็พยายามบ่ายเบี่ยง พอแอนไปถึงตู้โทรฯ พวกนั้นก็หิ้วปีกน้องซ้ายขวาออกมาจากร้านแล้ว
พอพวกนั้นเดินผ่านหน้าร้าน เพิ่งเห็นน้อง นศ.คนนั้นชัดๆ อยู่ในร้านเห็นไม่ชัดเท่าไหร่ …น้องเค้าอวบมาก เสื้อนักศึกษารัดติ้วจนนมแทบล้นออกมา ยกทรงสีชมพูเข้มใต้เสื้อ นศ. ลอยออกมา เซ็กซี่มาก แต่งตัวแบบนี้มาเรียน ไม่ใช่พวกสายวิทยาศาสตร์หรือวิศวะแน่นอน หน้าตาจัดว่าสวยมาก ใส่กระโปรงตัวนิดเห็นสะโพกกลมกลึงชัดเจน ผิวขาวจริงๆ..ขนาดแอนเป็นผู้หญิงเห็นแล้วยังว่าน่า…. สำหรับผู้ชายไม่ต้องพูดถึง

แอนรีบกดโทรศัพท์ ตาก็มองตามพวกโต้งหิ้วน้องเค้าออกจากร้าน
“ตื้ดดด…ตื้ดดด…… ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”
“ฮัลโหล..โบว์เหรอ นี่พี่แอนนะ”
“ค่ะพี่ มีอะไรคะ โทรมาดึกเชียว”
“ไม่มีอะไรจ่ะ ตอนนี้โบว์อยู่คนเดียวเหรอเปล่า?”
“เปล่าค่ะ วันนี้ชัยมาหาค่ะ ทำไมเหรอคะ?” โบว์บอก
แอนค่อนรู้สึกโล่งใจหน่อย ตอนนี้โบว์อยู่กับแฟน ไม่เป็นไรแล้ว… เดี๋ยวยังไงพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน
“ไม่มีไรจ้า เดี๋ยวไว้พรุ่งนี้คอยคุยกัน” แอนรีบวางโทรศัพท์ เห็นโต้งหิ้วน้อง นศ.วกกลับเข้าไปในคอนโดฯของสา แอนรีบตามไปห่างๆ กลัวพวกมันเห็น พวกนั้นเดินหายผ่านเข้าไปตรงประตูรั้ว แอนรีบตามไป ยังคิดอยู่ว่าจะรู้ได้ไงว่ามันพาไปห้องไหน? ชั้นไหน? ห้องใคร? หรือว่าพวกมันอยู่ในคอนโดฯนี้ด้วย

พอแอนผ่านประตูหน้าเข้ามา มองไปตามทางเดินถึงหน้าลิฟท์ ก็ไม่เห็นพวกนั้นแล้ว แอนก็เลยรีบเดินไปที่ลิฟท์ เผื่อว่าจะเห็นว่าลิฟท์จอดชั้นไหนก็ยังดี… แต่แล้วก็แปลกใจลิฟท์อยู่ชั้นหนึ่งหมดทั้ง2ตัว มันไม่ได้ขึ้นลิฟท์ แล้วมันไปทางไหนล่ะ? แอนก็ค่อยๆเดินเลาะๆไปตามทางใต้คอนโด ซึ่งมีร้านอาหาร ร้านซักรีด ส่วนใหญ่ก็ปิดกันหมดแล้ว “ไม่มี… พวกนั้นไปทางไหนแล้ว?”
เอาเถอะ ขึ้นไปดูสาแล้วกัน โกโก้เย็นหมดแล้ว แอนก็เดินไปที่ลิฟท์อีกที คิดทบทวนไป “ตอนเดินก็ไล่หลังมา… รถก็ไม่เห็นมีออกไปสักคัน” แล้วก็มองไปที่จอดรถ เห็นรถแบบครอบครัว7ที่นั่งอยู่คันนึง เพ่งตามองชัดๆ …ชัวร์เลยค่ะ ถ้าไม่ได้คิดไปเอง รถมันไม่ได้อยู่นิ่งๆ มันขยับไหวนิดๆ ตอนนั้นแอนใจเต้นตึกๆขึ้นมาอีกครั้ง ตัดสินใจค่อยๆอ้อมไปเลียบๆกำแพงก้มต่ำๆ จนไปถึงข้างๆรถได้ เอามือแตะรถ..มันโยกอยู่จริงๆ

รถนั่นติดฟิล์มมืดทั้งคัน ไม่กล้าเอาหน้าไปส่องตรงกระจกหรอกค่ะ เดี๋ยวพวกมันเห็นเข้า แต่ลานจอดรถเงียบมากค่ะ แอนเลยพยายามฟังเอา เสียงค่อนข้างชัดค่ะ แอนตั้งใจฟัง..ตอนนั้นตื่นเต้นมาก น้องคนสวยนั่นโดนอะไรอยู่ แล้วก็พยายามฟังว่าพวกนั้นคุยอะไรกันบ้าง
“เฮ้ย…. ไอ้บอย….จับมือไว้ให้หน่อย” เสียงโต้งสั่ง
“โห.. แจ๋วว่ะ รัดติ้วเลย… สงสัยจะซิงว่ะ?”
“จริงดิ… ไม่มั้งพี่ แต่งตัวซะเอ็กซ์ขนาดนี้”
“เชื่อดิ.. ไม่ซิงก็….โดนมาแค่ที2ที ….ละ….วะ ….พันนึงคุ้ม..”
“โอ้ย.. ได้อารมณ์ นานๆจะเอาสาวไม่รู้สึกตัวแบบนี้”
“แต่ผมชอบตอนตื่นมากกว่านะพี่ …ฟังเสียงร้องได้อารมณ์กว่า”

แอนฟังอยู่พักนึง ถึงได้รู้ว่าพวกนั้นให้พนักงานใส่ยานอนหลับอะไรทำนองนั้น แล้วหิ้วออกมา แต่ที่แน่ๆพวกมันไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับพวกแอน สา หรือว่าโบว์เลย แอนก็เลยตัดสินใจกลับขึ้นไปที่ห้องสา ล็อคประตูให้เรียบร้อย แอนมองจากหน้าต่างห้อง เห็นลานจอดรถได้ค่ะ แอนมองไปที่รถพวกมันแล้วก็ตัดสินใจ โทรแจ้งตำรวจ บอกตำรวจว่าเห็นรถน่าสงสัยจอดอยู่ที่ลานจอดรถ เสียดายด้วยความตื่นเต้น แอนไม่ได้ดูทะเบียนรถค่ะ มองตรงนี้ก็ไม่เห็นด้วย แต่ลานจอดนี้มีอยู่คันเดียวเค้าน่าจะรู้ ตำรวจถามชื่อแต่แอนไม่ได้บอกไป แล้วก็ไปยืนแอบดูตรงหน้าต่าง… รถนั่นมันไม่อยู่แล้วค่ะ สักพักประมาณ5นาที เห็นสายตรวจเข้ามาวนๆที่ลานจอดรถแล้วก็ออกไป